Nga Aurel Dasareti
Serbia u rikthye në një “pëshpëritje ruse në Ballkan”, me seli në Shqipëri. Kush shqetësohet që Serbia nuk ka det? “Burrështetasi” shqipfolës më i lig i të gjitha kohërave, kuislingu Edvin Kristaq Rama që nuk mund të marrë një goditje në tru. Pse? Sepse ai do të merrte goditje në boshllëk.
***
Kuisling: i shërben pushtuesit, bashkëpunon me armikun e popullit të vet kundër popullit të vet, tradhtarë. Patetik. I dobët Pa kurriz. I paturpshëm. I mjerueshëm. Sillet si kloun i droguar. Jo parimor. Mendjemadh. Tradhtar e antikombëtar i neveritshëm. E vetmja gjë që është e sigurt është se gjithçka është e pasigurt në trurin e tij. Fatkeqësisht, e gjithë përvoja e dështimeve, nuk e ka bërë atë më të mençur, por ai është padyshim i hutuar në një nivel më të lartë. Të gjitha neurozat dhe histeritë e tij vijnë nga gënjeshtra.
Është e panevojshme të besosh në një burim të mbinatyrshëm të ligësisë. Edhe vetë Rama është i aftë të kryejë çdo mizori kundër vendit dhe kombit të vet. Ligësia tij mund të vrasë shumë qenie njerëzore, por kurrë nuk mund të mposhtë një popull të tërë. E gjitha varet nga vullneti dhe vetëdija e shqiptarëve të cilët fatkeqësisht akoma nuk zgjohen. Është shumë i rrezikshëm për vendin dhe kombin, synon të shkatërroj Kosovën dhe të mbushë Shqipërinë sidomos me serbë dhe rusë. Shqiptari mësohet me çdo erë të keqe që kundërmon qelbësirë.
***
Disa vjet më parë, unë zyrtarisht fola me një Serb të sinqertë për situatën në Ballkan, veçanërisht për marrëdhëniet e Shqipërisë me Serbinë. Ai nuk e dinte që unë isha me origjinë shqiptare, më tha:
“Shqiptarët janë si derrat në rrugën e tyre për kasap. Ata mendojnë se kjo do të jetë një udhëtim i këndshëm, dhe vullnetarisht hyjnë në portën e therjes”.
***
Mallkimet mund të shfaqen në një familje ose komb si një model fatkeq veprimi i trashëguar për breza të tërë. I mallkuari që trashëgoi tradhtinë ndaj vendit nga babai i tij, duhet të arrestohet menjëherë dhe të dënohet me burgim të përjetshëm.
“Toleranca bëhet krim kur shfrytëzohet përkundrejt ligësisë”, – Thomas Mann.
Nuk mund të ekzistojë një jetë fisnike dhe e lartësuar pa njohur djajtë dhe demonët si dhe pa luftuar paprerë kundër tyre.
Me lumturinë dhe lirinë është si me kafshët e egra në pyll: I forcohet vetëbesimi dhe i afrohet kampingut tuaj kur më nuk je duke e përndjekur atë.
Për sa kohë që jeni i shëndetshëm dhe i rritur, duhet të jeni motori i jetës tuaj.
***
Në Shqipëri, Kosovë dhe FYROM gjithçka është bërë më e shtrenjtë, vetëm shpirtrat e shitur janë akoma të lirë.
Ne duhet ta ndajmë dritën nga errësira dhe të krijojmë rregull dhe kuptim atje ku ka ekzistuar dhe akoma ekziston kaos. Por kështu nuk përjetohet aspak kur mjegulla vendoset.
Mendja e njeriut është e mrekullueshme. Deri më tani shumë shqiptarë mund ta njohin përvojën e një ekzistence të pajetë. Ata mbajnë një të brendshme të mjegullt ku duhet të ketë rregull dhe kuptim. Për ata që janë me fat dhe nuk e ndjejnë në këtë mënyrë, mund të jetë e dobishme të përpiqen të kuptojnë vështrimet e prangave të shpirtit.
Atje ku drita nuk ndahet nga errësira, ku nuk vendosen kufij, mbretëron kaosi. Ku gjithçka shkon në një parregullsi.
Nga ana tjetër, unë shpesh pyes veten nëse shqiptarët indiferentë ndaj tradhtarëve meritojnë shtet. Sepse, shteti nuk është një formë abstrakte, është një qenie e përhershme që, si çdo qenie tjetër, kërkon mbrojtje, siguri dhe qëndrueshmëri. Dhe çfarë kanë bërë deri tani shqiptarët e shtetit amë, FYROM-it, deri përpara 3 muajsh edhe të Kosovës – për qenien e shtetit të tyre? Asgjë. E kalojnë jetën e tyre duke u arsyetuar për të kaluarën, ankohen për të tashmen dhe dridhen për të ardhmen.
Kur dëshira tejkalon frikën, fëmija fillon të ecë.
**
Ramës i ka hyrë vetja në qejf. Provokon shqiptarët kudo, brenda dhe jashtë kufirit të imponuar, përfshirë diasporën. Kjo do të zgjasë derisa të bjerë në ndonjë hundëlesh. Të shpresojmë se është vetëm çështje kohe para se të pendohet (nëse ai do të pendohet fare), por mund të jetë tepër vonë. Në një farë mënyre, më kujton veten time, por fëmijërinë.
Që prej fëmijërisë së hershme, i inspiruar nga gjyshi (oficer dhe pjesëmarrës në shumë luftëra) dëshiroja të bëhem ushtarak dhe mjeshtër i madh në aftësitë luftarake. Fillova të ushtrohem suksesshëm prej moshës 6 vjeçare. Me kalimin e kohës filloi të më hy vetja në qejf sepse i fitoja duelet me ata bashkëmoshatarë që më “provokonin” në palestër, por edhe në rrugë. Por në moshën 11 vjeçare, rrugës për në shtëpi, u ngatërrova me 2 persona hundëlesh pak më të vjetër se unë që më “provokuan” njëkohësisht. Nuk kalova ashtu siç mendoja.
Të nesërmen, kur shkova në ushtrime, trajneri më paralajmëroi: “Dëgjo “mjeshtër”, nuk ka dyshim se në planin afatgjatë është e dëmshme të rrëzohesh pa ndjenja”.
***
Agresioni ndaj vendit dhe dinjitetit tonë kombëtar nuk ka fund. Të kthjellojmë mendjet, le të ringjallen zemrat tona, ajo kreshnikja e trashëguar nga të parët tanë pellazg-ilir, që të jemi këmbëngulës dhe të paepshëm në mbrojtjen e Atdheut të gjyshërve tonë nga tirania, vdekja dhe rrënimi.
Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)
