Gjuha jonë – SHENSHQIPJA

Nga shumë studiues, e novicë, është bërë modus vivendi, të thonë se shumë fjalë të shqipes rrjedhin nga latinishtja, greqishtja, sllavishtja e deri te gjuhë në fund të botës.

Disa studiues të huaj, duke mos e njohur e pa u thelluar, kanë thënë se shqipja, “pothuajse ishte latinizuar”. Ca të tjerë, mburren se ajo shumicën e fjalëve i ka huazuar nga sllavishtje, etj etj.

Kam dëgjuar, në një rast, prof. Korkutin, krejtësisht i sigurtë, të thotë se emrin shpellë e kemi marrë nga greqishtja.

Sipas tyre gjuha jonë është si mielli i marrë hua.

Nuk do u kushtoja vemendje disa përçartjeve të zotni Fahri Xh. Xhara, sikur pas tyre të mos shihja duke e trimëruar një taborr prej të paditurish.

Zotni Xharra, serialisht përserit se kombi serb është formuar nga shqiptarët.

Pas kësaj, llogjikëhumbur bërtet se kjo e ajo fjalë shqipe, janë serbe, sllave.

Ec e merre vesh.

Sipas tij ” serbët janë pjellë nga shqiptarët, dhe se ajo pjellë e tyre (shqipatarëve), paskan folë serbisht”. Dhe ne të dashuruem me atë kopili, paskem marrë fjalët e tyre për të formuar gjuhën tone.

Kjo më ka bërë të pyes veten, vallë ky njeri është një plak i fosilizuar e i rjedhur, apo thjesht një provokator.

Më se fundi, i bashkuar me turmën e mohsave, epileptiku Fahri, nuk pranonte asnjë mendim se emri Kosovë, është shqiptar, e aspak serb, as sllav

Dy fjalë rreth emrit Kosovë, për të cilën tash së fundi, mohsave, u erdhi në ndihmë edhe serbomadhi Daçiç.

Emrat Metohija dhe Fushë-Kosovë, prej së cilës ka marrë emrin Kosova, dhe pse ne nuk duhet të biem në provokimet serbe:

Dihet se në vjetërsi dhe deri në kohën e pushtimit turk, për arsye të njohura historike, dhe për shkak të luftërave iliro-romane, e pastaj të dyndjeve barbare, fushat nuk kanë qënë të banuara siç janë sot. Banimet ishin kryesisht në qytete- kështjella, në male e kodra relativisht të fortifikuara.

Fusha kryesisht ishte për blegtorinë dhe për mbjelljet.

Deri në ditët e sotme, për fushat apo livadhet ku pritet bari, apo korren prodhime, ka ardhur fjala parake METEH.

METEH – do të thotë vend që pritet me veglat e punës që kanë teh.

Kurdoherë banoret rreth Alpeve, e kanë përdorë këtë emër. Kishte edhe kode për ruajtjen e paprekshmërisë së Metehut. Kam degjuar edhe thirrje të tilla: – O kush je me bagëti n’Meteh!

Kjo Meteh ka dhënë edhe emërtimin Metehi, që më vonë për arsye shqiptimi është bërë Metohi.

Dua të bëj një ndërmjetse këtu, për të dhënë një mendim rreth shpjegimeve etimologjike.

Profesor Plasari, më pat thënë, se nuk futem në diskutime etimologjike. Kur e pyeta përse, duke qeshur tha se për një fjalë të caktuar, pesë vetë japin shtatë mendime të ndryshme.

Zotërinj ! Për të arritur te fillesat e një fjale shqipe, nuk duhet parë ajo fjalë si një mister. Dhe si mister të kalohet në fantazmagori. Për prejardhjen e fjalëve shqipe, kemi dorzani, gjuhën shqipe. Duke hyrë brenda saj pas një studimi të hollësishëm të mendimit dhe gjuhës së popullit krijues të asaj gjuhe, duhet hedhur si kalorës i arratisur, në kohën e krijimit të fjalës.

Ja, për shëmbull, fjala KORR. Gjuha shqipe duke mos pasë yrrnek ose model, ka bërë rrugë të gjatë krijimi, dhe ka aq shumë fjalë të krijuara nga tingujt. KORR vjen nga zhurma që leshon mjeti prerës dhe thyerja e bimës. Kërr – kërr, ose korr-korr. Këtë fjalë e kemi kushedi tash sa shekuj e mijëvjeçarë. Nga fjala korr-korrs, kemi KOSITJE. Edhe mjeti i specializuar më vonë për korrje, ka marrë emrin KOSE.

Dhe vendi i veçantë për kositje dhe nga Kosë, ka marrë emrin KOSOVE.

Ne, zotëri, nuk u kemi borxh serbëve as gjuhën as kulturën materiale dhe shpirtërore, ashtu siç nuk i kemi borxh tokën. Nuk kemi marrë nga ata. Ata me DAVANE E SHKAUT -proverbiale, kanë marrë me intriga, be rrëjshëm e jallan -shahite gjithçka prej nesh. Siç kanë marrë edhe EPOSIN.

Poeti dhe studiuesi i paharruar Fatos Arapi në vitet tetëdhjet të shekullit të kaluar, u pat dhënë një pergjigje siç e meritojnë me studimin “Eposi i Kreshnikëve – bërthama dhe rrezatimi i tij”. Dua të theksoj një fragment prej tij, ku varianti i “eposit “serb paraqet se jo bariu Muji, por i biri i kralit i arratisur nga pallati, bëhet bari.

Fatos Arapi theksonte”: Në histori ka ndodhur që bariu i Matit të arrijë si pasha mbi muret e Kostandinopojës, por nuk mund të ndodhë kurrsesi që i biri i mbretit të bëhet lopçari Muj i Nikaj – Merturit.

Prandaj ne duhet të jemi vigjilente dhe të vendosur me mbrojtë atë çka është e jona. Duke filluar nga emri e deri te territori. Sepse pas emrit ata kanë argumente për tokën.

“Kush ja vuri emrin Kosovë, atij vendi? – Ne serbët. Edhe shqiptarët e thonë se emrat Kosova dhe Metohia janë serbe.”

“A kishte shqiptarë në kosovë para pushtimit turk? – Jo nuk kishte. Dëgjoni vetë shqiptarët. E thonë çdo ditë në xhami, për festat e tyre fetare etj. Nderojnë e bëjnë dua për turkun që i ndoqi serbet dhe u dha atyre shiftarëve tokat tona që është zemra e Serbisë”.

Me këto idiotësira, ne u japim të drejtën serbëve.

Prandaj para se tu falim, legjendat, kostumet, këngët, folklorin, lahutën, xhubletën, e mbi të gjitha gjuhën dhe tokën, t’i vëmë gishtin kresë.