Nga: Afrim Caka, Gjakovë
I persekutuari, i burgosuri, i diskriminuari, i censuruari dhe i dëmtuari më i njohur nga rrjeti social fb dhe raportuesit ekstremist islam, të cilët po ndihmohen nga administrator të paguar mirë nga fb dhe rrjetet kriminale ekstreme fetare, të cilat japin shumë para veq për ta bllokuar fjalën e lirë dhe lirinë e shprehjes. Publiku ëshë i njoftuar me disa nga këta kuisling që po i shërbejnë kauzës antikombëtare. Kjo kastë injorantësh po bllokojnë dhe sulmojnë pa rreshtur patriotët më të mirë shqiptar.
PSE ASKUSH NË HARAÇINË NUK E KUPTON THELBIN E KËTIJ FENOMENI ANTISHQIPTAR
Flet banori shqiptar: “Në Haraçinë kemi 2980 nxënës dhe vetëm dy shkolla për tri ndërrime, derisa i kemi pesë (5) xhamia – tempuj të errësirës!”
* * *
Shkrimet fetare kanë mbetur prapa jetës. Është e vërtetë se kudo albanofobët musliman janë përfshirë në politikën e sotme, si në Haraçinë, lagje e njohur e banuar me shqiptarë, tani në përbërje të qytetit të Shkupit dhe njëri prej qyteteve të Iliridës që është gati nga fundi i mbijetesës së kombit shqiptar.
Sipas këtij arsyetimi, shqiptarët e muslimanizuar do të duhej të ndiznin rrebelime, të cilat më pas do të nxisnin një “Reformë Islamike” e do të mbërrinin deri te fundamentalizmi i vërtetë.
Nuk duhet ndonjë mund dhe ndonjë nivel i lartë kulturor apo politik për të kuptuar se ku janë katandisur shqiptarët trutharë, nuk është asgjë tjetër, por një kornizë e kalbëzuar në të cilën është projektuar një vizion i modelit fetar të flijimit, për tu futur përdhunisht në Haraçinë.
O ju albanofob dritë shkurtër! Shumë prej jush me emra turko-arab. Ju që urreni kulturën dhe shkollat shqipe dhe mbroni e lavdëroni tempujt e errësirës.
Orgjitë moralizuese të shqiptarëve trutharë të konvertuar në engjuj të radikalizmit Islam, në radikalizëm të ndonjë shpëtimtari hoxhë maskara, jeni shëndërruar në premiera teatrore turko-arabe duke u shëndërruar në linçe publike si këta:
1. Aferdita Ha.., shkruan:
“Ma mir me msu gjuhen arabe, se gjuhën e shejtanit (mallkim, sharie, ofendim!)”
2. Sevdail Bellanoca, shkruan:
“Nje qytet pa xhami asht i vdekur!”
3. Luki Lukii nga Shkupi!, shkruan:
“O me. kall kete plak pak oshtt ktina duhet shum pun mi ba!”
4. Nexhat Amiti nga Shkupi, shkruan:
“Nuk na duhet shkollë nëse pre aty dalin njerëz sikur ty. Zoti të të zhduk!”. E shumë komente të tjerë që të qmendin, jo vetëm për banalitetin dhe vrazhdësinë, por edhe për gjuhën shqipe që e bastatdhojnë aq keq e shumë rënd.
Në thelb, fryma albanofobe, është ndjesia e individualitetit personal ku liria absulute shëndërrohet në një lloj skllavërie psikologjike fetare.
Ky është një rebelim kundër:
– kulturës shqiptare,
– rebelim kundër vetëdijes masive.
– Rebelim kundër shkollës
– Rebelim kundër kombit,
– Rebelim kundër traditës, zakoneve, historisë,
– Mohim i vlerave kombëtare dhe figurave më të ndritura të kombit. Vetëdija e turmës së albanofobëve, është forma më e ulët e vetëdijës së besimtarëve fetar. Këta mund të rrinë në batakun tyre të mbushur me plot fekale e mbeturina!
Kombit shqiptar po i ndodh një mashtrim i përkryer. I bëjmë pyetje vehtes dhe gjithë shqiptarëve: Pse ndodh kështu në Haraçinë? Shumë shqiptarë pyesin:
“Në qoftëse se Zoti ekziston, pse ka kaq shumë vuajtje, mjerim, varfëri, pabarazi, luftra, pisllëqe, krim e mashtrime, kaq të këqija, kaq negativitet?
Pse ndodh kështu me shqiptarët e Iliridës?” Kjo ndodh, sepse Zoti nuk mund të ekzistojë pa ta, ata i shërbejnë atij si sfond.
Pse një numër aq i madh shqiptarësh tru tharë të humbin individualitetin, shpërfytyrohen, të humbin përgjegjësinë, largpamësinë dhe mendimin e shëndoshë, pse kaq lehtë bëheni pjesë e grupit të fundamentalizmit islam? Mos do të thotë kjo se fryma e radikalizmit do të jetë gjithnjë për ta dënuar kulturën shqiptare.
Shprehja “pse duhet të luftojmë me vdekjen nga tru e syleshët” është një nga më të shpeshtat në ligjërimin shqiptar për ti thënë dil të të dal armikut më të frikshëm të kombit shqiptar. Dihet se luftën me këtë armik, shqiptari do ta fitoj përgjithmonë, me shpresë, të mos kthehet, pa kthim në trojet shqiptare, përherë ngadhnjimtar, kundër këtij kanceri që përfaqësohet me disa syrësh si:
1. Lumia Xhezairi nga Prizreni
2. Leonard Krasniqi nga Klina
3. Aki Rexhepi nga Kumanova
4. Adelina Jakupi
5. Teuta Krasniqi nga Prishtina
6. Lir Lahu nga Prishtina?
7. Musa Kosova nga Prishtina, në sfond me flamur turk
8. Muhamed Kahili, punon në një xhami në perëndim!
9. Selam Kadriu nga Shkupi
10. Valbona Shala
11. Kajim Niksiç
12. Usama Hatab Hiseni, arab?
13. Kushtrim Dauti
14. Arbenor Jakupi
15. Behar Begu nga Mitrovica
16. Idai Bajrami me flamur turk në sfond dhe me shpatë në dorë dhe shumë të tjerë… Të gjithë nga Haraqina, Ilirida e Dardania…
Si përfundim, Haraçina, vendi për të diskredituar kulturën dhe historinë shqiptare, u bënë xhamitë dhe hoxhallarët. Si i vetmi vend në shoqëritë muslimane që nuk mund të të preket, aty grumbullohet dhe fryhet e gjithë urrejtja dhe kundërshtimi kundër shkollave shqipe. Në këto territore të Iliridës, gjuha e fundamentalizmit islam është gjuha e fesë radikale antishqiptare. Ky kombinim i islamit me politikën ka vërtetuar që është një produkt i djegshëm turko-arab.
Në qoftëse se feja ka mundur të të hipnotizojë dhe të të “qetësojë” në një farë mënyre, me gjithëse kjo ishte e neveritshme dhe e poshtër, dhe e gjitha ka qenë gënjeshtër dhe ti mbash shqiptarët e Iliridës në gjendje gjysmë përhumbjeje, atëherë komunizmi ka pasur të drejtë që i detyroi të përmenen, të zgjohen nga idetë e kalbura, të cilat i janë ngulur që në hapat e parë nëpër xhami.
E vratë Iliridën!
Kapitullimi i përket shqiptarëve të dobët!
Pa dyshim, një dukuri e tillë si terrorizmi dhe radikalizmi, është i lidhur ngutësisht me gjithçka që ndodh në shoqërinë shqiptare në Haraqinë, Iliridë. Shoqëria shpërbëhet. Rendi i saj, diciplina, morali, feja dhe të gjitha të tjerat, janë ndërtuar në parime të padrejta të vjetëruara. Shqiptarët e humbin kulturën, historinë, gjuhën dhe vetëdijën.
Tradhëtia thjesht simbolizon, të zhdukesh kulturën është pa kuptim, se shqiptarët – janë materie, kurse kulturën nuk mund ta zhdukin, mund ta ndryshojnë vetëm formën e saj. Por nëse e perceptojnë kulturën vetëm si formë e shfaqjes së materies, pa pranuar në të thelbin shpirtror, atëherë vetëvrasja e një kulture bëhet thjesht një lojë e zakonshme për hoxhallarët e besimtarët në Iliridë.
Kur pash këtë video. Plakun duke tregua historinë e shkollave dhe të xhamive, ndërkohë vërshuan komentet e shumë shqiptarëve nga Haraçina e Dardania me tru turku me të gjithë vrazhdësinë e tyre. U bë tërmet kërcënimesh ndaj plakut shqiptar, u bënë të marra… Këta u përpoqën t’i shërojnë plagët e hoxhallarëve në variantin më të egër, apo sharlatana në variantin tjetër ishte giotina apo ndonjë vepër tjetër ishte giotina mesjetare për këputjen e kokave. Vendosa të bëhesha i vyrtytshëm e “t’u shpallja luftë albanofobëve” të përbetuar kundur diturisë dhe shkollave shqipe.
Mora vesh se edhe emri shkollave ishte i ndaluar të përmendej, unë thjeshtë thashë:
“Çdo gjë është krejtësishtë e qartë”.
Plaku nuk i përket numrit e atyre albanofobëve. Ç’njerëz, ç’komb, ç’derq, janë, vallë, shqiptar jo, këtë? Thashë “Shqiptar!” Jo.
Që flasin dhe mendojnë arabisht e turqisht. Plaku nuk i përket numrit të atyre shqiptarëve faqezi të cilët i gozhdojnë te kryqi ata që mendojnë dhe mbrojnë çështjen kombëtare. Islamin radikal e kanë mbi çështjen e atdheut… Nëse ka ndonjë komitet, i cili jep të drejtën e kryqëzimit, atëherë emri im dhe i plakut duhet të figurojnë të parët në listat e tyre për giotin. Kërcënime e gëlltitur nga orgjitë prej kafshimesh hiena. Të kuptosh ç’është talibanizmi do të thotë ta mësosh artin e tradhtisë.
Ruajna zot, nga talebanët e shumtë shpëtimtar të marrëzisë. S’e dua shpëtimin e tyre unë pjesëtar i popullit tim, mirëpo jeta nuk është e detyruar të ndjekë logjikën e tyre. Na shkonte si rrallëkujt kjo kakafoni profetike e ndërlikimit si një pjellë brenda shqiptare, e ketë të fundit e kishim të helmuar edhe ndërgjegjën e brezave të tërë të rinjë e të vjetër…! O Zot, shpëtona! Shqiptarët në Iliridë nuk mund t’ia lejojnë vetes luksin për të qenë radikal e të përçarë; përçarja është e rrezikshme, sepse ajo mund të provokojë në çdo moment luftën vëllavrasëse. Mungesa e unitetit është e pa lejueshme. Një “luftë” e tillë është e aftë ta shkatërrojë gjithë Iliridën.
Për një qëllim të tillë ajo është jo i vjetëruar. Mirpo “askush” nga intelektualët nuk e vret mendjen ndaj problemit në Haraçinë. Albanofobinë këtë armë mund ta përdorin shqiptar të veçantë dhe shfaqja e kësaj arme në vendet e varfëra bënë të shfaqet një fenomen i ri – “terrorizmi” – shqiptarofobët po e përqafojnë gjithnjë e më shumë një populizëm mëndjengushtë, që e sheh vetën në tempujtë e errësirës si çelësat kryesorë të legjitimitetit të shpërlarjes së trurit njerëzor.
Kështu, pra, albanofobët kanë një fuqi të tmerrëshme, ai është më i fuqishëm se sa forcat edhe më të fuqishme. Ata mund ta lëshojnë “bombën” pa patur frikë për ta shkatërruar kulturën shqiptare. Pse askush prej politikanëve të shitur, të blerë e të shitblerë nga politika e shtetërore nuk e ka kuptuar thelbin e këtij fenomeni, sepse askush nuk e kupton psikologjinë njerëzore të albanofobëve.
Sa kohë që intelektualët, familja dhe shoqëria nuk e ndryshojnë themelin bazë të shoqërisë shqiptare, albanofobia dhe terrorizmi do të bëhet gjithnjë e më shumë “normë jete në Iliridë”, një rutinë e përditëshme. Albanofobët do të rrëmbejnë shkollat dhe teatrot dhe ti shndërrojnë në tempuj të errësirës.
Vala talibanizmit e ka goditur ford Iliridën, ndoshta më fort se cilindo vend tjetër perëndimor. E themeluar si një republikë e Maqedonisë që beson në balancën midis vullnetit të pakicës shqiptarofobe dhe të drejtave të pakicës – ose, më saktë – midis lirisë dhe robërisë.
Kjo ideologji ka sjellë si pasojë shkatërrimin e kulturës shqiptare, minimin e autoritetit tradicional dhe triumfin e grupeve të organizuara radikale, të gjitha këto “në emrin e popullit të Iliridës.”
__________
Përgjegjësia për shkrimin, i takon tërësisht autorit të shkrimit në Drini.us. Portali Drini nuk bartë përgjegjësi për përmbajtjen e asnjë shkrimi, përpos atyre të shkruara nga anëtarët e redaksisë së Drinit.
