HASHIMI I DRITAN HILËS (vazhdimi i dytë)
Nomenklatura jonë opion-bërese, e miletit tonë hibrid, ka sajuar histori dëshirore, duke e glorifikuar edhe angazhimin ndërkombëtar për viktimizimin e Kosovës – e cila kulmoi me Konferencë e mbajtur në Rambuje të Francës, nga 6-23 shkurti 1999. Idenë e parë për Konferencë duhet ta ketë publikuar ambasadori amerikan Christopher Hill, atëherë ambasador në Makedoni, në tetor 1998. Aty e tutje diplomacia e fshehtë operative u angazhua për përgatitje të Konferencës. DGSE-ja franceze ia ka dolë ta imponon nikoqirllëkun e Francës serbofile…
Paralelisht shërbimet serbe u përkujdesen, si ta kapin sa më shumë UÇK-në, meqë e kishin zënë petën qysh në vitin 1994, kur Kryesia e Këshillit të Përgjithshëm (KP) të LPK-së, i caktoi Xhavit Halitin dhe Azem Sylën për ta udhëheq Sektorin e rëndësisë se veçantë (SRV), i formuar më 4 dhjetor nga KP i LPK-së. Pra, bëhet fjalë për jetësimin e vendimit që kishte marrë Mbledhja e 4-tërt – për formimin e Gueriles së armatosur çlirimtare. U angazhua KP i LPK-së në Emigracion, sipas obligimit statusor, sepse pas Mbledhje së 4-tërt, e mbajtur në Prishtinë më 26/27 korrik 1993), kanë pasuaar burgosje të shumta në Kosovë. Shërbimet policore serbe i kishin identifikuar delegatët e Mbledhjes dhe personat udhëheqës që i pat zgjedh Mbledhja. Ato burgosje të mëdha e bllokuan LPK-në në Kosovë. Edhe Hashim Thaçi u “arratis” në dhjetor 1993, i shoqëruar nga Fatmir Bajshori, në shtëpinë e të cilit qe mbajt Mbledhja e 4-tërt. Ata përfunduan në Shqipëri dhe preja andej në Zvicër. Edhe Hashimi u bë argat i SRV, i cili ia doli ta sabotonte konsolidimin e UÇK-së, sa që në mars 1998, Epopeja e Prekazit na zuri me UÇK të përtokur, pa struktura komanduese. Ishin mbet vetëm grupe të guerilëve që nuk kishin komandë as përkrahje financiare që të mund të bënin diç konkrete. Pra, SRV ishte struktura që e koordinoi formimin e “ndërmarrjes përbashkët kriminale” (NPK), siç është quajt në aktakuzën e ZPS-së, e ngritur kundër Hashim Thaçit & Co, ndërsa unë përpara e quaja bandë komplotiste, herë herë edhe “shtabi i Rognerit”.
NPK u faktorizua sidomos nga diplomacia operative “ndërkombëtare”. Mbaj mend një fragment të rrëfyer nga Sekretari i shtetit Wolfgang Ischinger, i cili gjatë lufte pat ftuar përfaqësuesit e imigracionit politik shqiptar në Gjermani në një “koktej” në vilën qeveritare në kryeqytetin Bonn. Ai, pos tjerash pat rrëfye: “ndiej keqardhje për UÇK. Shkuam në Kosovë për të komunikuar me komandë të UÇK-së sepse po merreshim me përgatitje të konferencës ndërkombëtare. Atje takuam dy djelmosha të lazdruar, të quajtur Hashim Thaçi e Kadri Veseli. Ata simulonin korrierët ndërlidhës mes ne diplomatëve operativë dhe Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së. Ata bënin sikur dëgjonin vërejtjet dhe kërkesat e pyetjet tona, sorollateshin ca kohë duke besuar se po na mashtronin sikur po ia paraqisnin Shtabit dhe ktheheshin na i rrëfenin sajesat e tyre, sikur ato ishin përgjegjje të Shtabit…” [perifrazim]
Edhe pse UÇK kishte kuadro më të përgatitur në Emigracion, se ta zëmë Hashim Thaçi, Xhavit Haliti, Azem Syla, Jakup Krasniqi, diplomacia operative i caktoi ata si përfaqësues të UÇK-së në Konferencë në Rambuje.
Mileti ynë hibrid e ka ngrënë mashtrimin e RDB-së serbe dhe DGSE-së serbofile franceze, sikur Delegacioni i Kosovës e kishte zgjedh Hashim Thaçin kryetar delegacioni. Në fakt e kanë imponuar ato dy agjentura armiqësore. Për këtë qëllim brenda Kalasë në Rambuje, ku mbahej Konferenca, ishte i përhershëm Zotëri Danjean Arnaud, të cilin Hashimi e prezantohent si shok e këshilltar, ndërsa ai ishte epror i Hashimit, meqë ishte shef i Drejtorisë për ish-Jugosllavi në DGSE-në famoze franceze.
Në përmbyllje të Konferencës, kur gjithë pjesëtarët e Delegacionit ishin për nënshkrim të Marrëveshjes, Hashimi u komandua nga z. Arnaud që ta kundërshtonte, sepse Delgacioni serb e refuzoi, dhe kështu Kosova, duke refuzuar nënshkrimin, të bëhej barazfajtore me Serbinë.
Ato zhvillime i kam përjetuar LIVE duke qenë pjesë e operativës që e kishte caktuar KP i LPK-së për të qenë gjatë gjithë kohës që mbahej Konferenca në Rambuje, sepse aty ishin pothuajse gjithë mediat botërore dhe duhej të shërbënim si logjistikë e Delagacionit.
Jam trondit kur më kanë takuar dy operativ të Ambasadorit austriak Wolfgang Petritsch (Petriç), – i caktuar nga BE-ja në Treshën USA-BE-Rusi (Christ Hill, Wolfgang Petritsch, Boris Majorski) që e koordinonte Konferencën, – kur më qortuan: “Zotëri Thaçi po e arsyeton refuzimin e nënshkrimit me frikën se do ta vrasin komandantët ekstremist të zonave operative të UÇK-së, të cilët financohen e ndikohet nga Ibrahim Kelmendi…” Ruajta qetësinë, duke i lut: “Ta takojmë përfaqësuesin politik e diplomatik të UÇK-së, Sabri Kiçmarin, i cili në praninë Tuaj do t’u telefonon komandantëve të zonave dhe do ta mësoni qëndrimin e tyre.” Thanë të sqaroheshim sa më shpejt mes nesh, sepse po prisnin nënshkrimin. Ia pata rrëfyer Sabriut dhe e luta t’u bënte telefonatë komandantëve të zonave. Nuk mbaj mend me sa prej tyre ka komunikuar, por përgjeggjja pothuajse e njësojt e tyre ka qenë, se nu ishin komandantë bashibozukësh, prandaj i respektojnë vendimmarrjet e Delegacionit.
Do fati të mund të komunikoj me Ministrin e jashtëm gjerman, të cilin e kisha goxha mik. Ai mbajti konferencë shtypi ditën e fundit të Konferencës – për ta shpreh hidhërimin kundër Delegacionit të shqiptarëve. Në përfundim grabita të dal nga salla para Fisherit. Në shkallë prita që ai të parakolonte, me shpres se mund t’i flisja. Truprojat me penguan t’i afrohem, por Fisheri m’u afrua, zbrazi mllefin: “po mendoni se vetëm ju shqiptarët keni besë e nuk po na besoni që e mbajmë fjalën se do të intervenojmë nëse do të firmosni ju marrëveshje e do ta refuzon delegacioni serb?!” Ia ktheva: “Hashim Thaçi është marionetë e DGSE-së franceze, prandaj nga ajo është komanduar të mos e nënshkruan…” Ndërhyri me kërkesë për t’ia sqaruar më në detaje. E përmbylli me ofshamën: “atëherë na u dashka ta përvetësojmë presidentin e Francës që të merret me DGSE…”
Po agjenturat RDB-së serbe e DGSE-së franceze e kanë imponuar edhe “marrëveshjen” për ta formuar “qeverinë e përkohshme të Kosovës, me kryeministër Hashim Thaçin”, të cilën e ka nënshkruar “presidenti” Ibrahim Rugova (por ka refuzuar ta zbaton në praktikë). Atyre u duhej kalë i ri për ta tërheq karrocën komplotiste, meqë “presidenti” Ibrahim Rugova dhe “kryeministri” Bujar Bukoshi tashmë ishin harxhuar…
Nga përfundimi i Konferencës në Rambuje, me 23 shkurt 1999, u deshën 19 ditë që marrëveshja të nënshkruhej në Paris, me 15 mars 1999. Llapaqenët tashmë nënshkrimin e Thaçit e arsyetuan se ai në ndërkohë ia kishte dalë t’a fuste në marrëveshje “referendumin për pavarësi” pas tre viteve, edhe pse e vërteta është se tekstit përfundimtar të 23 shkurtit 1999 nuk i ishte ndryshuar asnjë pikë as presë, siç thuhet në këso rastesh. Fatkeqësisht ato 19 ditë Serbisë i hynë në punë për të sjellë forca të reja nga Serbia në Kosovë…
Fatmirësisht më 23 mars 1999 krimineli Slobodan Millosheviq refuzoi lutjen e fundit për ta nënshkrua marrëveshjen, që ia bënë në Beograd Treshja Hill-Petriç-Majorski (USA-BE-Rusi), prandaj pasuan bombardimet nga Aleanca NATO, për ta evituar katastrofën humanitare në Kosovë.
[vijon]
