Gjatë prilli 1999, tashmë “kryeministri” Hashim Thaçi, simuloi formimin e “qeverisë së përkohshme”. Fillimisht formoi “ministrinë e mbrojtjes”, ku u angazhuan kryesisht pjesëtarët e NPK (“ndërmarrja e përbashkët kriminale”), në krye me komplotistin Azem Syla, tashmë “ministër i mbrojtjes”, i cili deri atëherë vetëprezantohej si “komandant i përgjithshëm” i UÇK-së. Hashimit nuk i dukej mjaftë vetemrimi drejtor i drejtorisë politike në kuadër të Shtabit të Përgjithshëm, i cili ishte vetëm një improvizim mjeran. Tani po komplotonte edhe si “kryeministër”.
Sprova e parë si “kryeministër” duhet të ketë qenë qëndrimin ndaj urdhrit për sulm në Koshare, më 9 prill 1999, nga territorit të Shtetit shqiptar. Urdhrin e kishte dhënë ushtaraku Rrustem Berisha, i cili asnjëherë nuk ka qenë pjesëtar i UÇK-së, ndërsa ishte dalë edhe nga FARK-u pas vrasjes se kolonelit Ahmet Krasniq (më 21 shtator 1998), duke u vetëdeklarua vetëm si ushtarak “institucionalist” që komandohej vetëm nga “komandanti suprem”, “presidenti” Ibrahim Rugova. I kishte bashkëveprimtarë edhe ushtarakët Anton Quni, Hisen Berishën. Çuditërisht urdhrin e Rrustem Berishës e përkrahu “ministri” Azem Syla, përmes Nasim Haradinajt. Ata nuk pyeten as Shtebin e Përgjithshëm të UÇK-së as Shtabin e FARK-ut, nëse duhej të sulmonin nën Emblemë të UÇK-së forcat ushtarake të Serbisë nga territori i Shqipërisë. Nuk i pyeten as qeverinë e Shqipërisë, as Aleancën NATO, nëse tashmë, kur ishte në vlug të vrullshëm bombardimi nga NATO i objekteve ushtarake e policore të Serbisë, duhet ta ndërmerrnin sulmin në Koshare. Komndanti Rrustem Berisha nuk ka kuptuar se ai sulm nuk duhej të urdhërohej as kur kanë ndodhur të paktën 14 bombardime nga NATO, siç e kam dëgjuar të rrëfente vet komandanti Rrustem Berisha, sepse nuk duhej t’i jepej mundësia Serbisë të ankohej në Këshill të Sigurimit për përfshirje tashmë të Shtetit shqiptar në luftë kundër Serbisë. As “kryeministri” Thaçi nuk ka ndërhy që të mos ndodhte ai sulm, edhe pse duhet ta ketë ditur se NATO ishte kundër!!
E habitshëm, si asnjë familjar i luftëtarëve të martirizuar në Koshare, nga bombardimet e NATOs, nuk u kërkuan llogari Rrustem Berishës, Azem Sylës e Nasim Haradinajt, për ato martirizime që nuk duhej të ndodhnin atëherë e aty, pa marrë leje, të paktën nga NATO, për sulm në Koshare.
Në maj “kryeministri” Thaçi “dekretoi” formimin e SHIK-ut (Shërbimit Informativ Kombëtar), si strukturë që i shpërbente NPK-së për t’i luftuar kryesisht kundërshtarët politik. Të pa informuarit janë mashtruar se SHIK ishte strukturë e UÇK-së. Jo, ishte strukturë e “kryeministrit” Thaçi…
Më 8 qershor 1999 kam pas përjetime, të cilat eskaluan deri edhe në grindje me francezin Danjean Arnaud, shef i Drejtorisë për ish-Jugosllavi, në kuadër të DGSE-së, agjenturë sekrete ushtarake, atëherë më serbofile se RDB serbe. [DGSE franceze ka fushëveprimtari, si CIA amerikane.]
Më 9 qershor ishte planifikuar të mbahej Samiti ndërkombëtar për Kosovën. Nikoqir ishte kancelari gjerman Shrëder. U mbajt në Këln. Disa ditë më herët Sabri Kiçmari me luti të rezervoi hotel për Hashimin. U përcaktova për Hotel “Martim”. Kur u paraqita në sportel, më njoftuan se në ato data hotelin e ka rezervuar Zyra e kancelarit për delegacionet qeveritare që do marrin pjesë në Samit. Spontanisht fola: “pikërisht, prandajpo rezervoj dhomë për kryeministrin shqiptar”. Sportelisti nuk që i vëmendshëm, prandaj m’i dha formularët t’i plotësojë, sepse duhej të përgatiteshin ID-Card.
Më 8 qershor 1999 kemi shkuar në Aeroportin Këln/Bonn për ta prit Hashimin (me bashkëveprimtarin mitrovicas Veton Jashari). Nga zona e kontrollit doli vetëm Bilall Sherifi, shoqëruesi e përkthyesi i Hashimit dhe kuadër i NPK. Informoi se Hashimin e kishte ndaluar policia kufitare, sepse ishte perosna nongrata në Gjermani (e kishte të ndaluar hyrjen). U sikletosëm. Bëra ca telefona në Ministri të jashtme. Pas rreth dy orëve ndërhyrje qeveritare Hashimin e liruan dhe e lejuan të hynte në Gjermani. Arritëm në Hotel “Maritim”. Hashimi dhe Bilalli u ngjiten në dhoma. U befasova nga përshëndetja e një zotëriu, i cili pas 2-3 minutave të arritjes së Hashimit dhe Bilallit, u paraqit në hollin e hotelit, pranë kolltuqeve ku po i prisja të zbritnin Hashimi dhe Bilalli. Ai m’u drejtua në emër. Sapo reagova që nuk po e njihja, ai qeshi: “jam shok i Hashimit. Paska harrua të ju informon se do vija?” Ma zgjati kartëvizitën. Ishte famozi Danjen Arnaud. I shkruante edhe titulli zyrtar i funksionit. E luta të ulej. Porosita pije. Krejt panevojshëm filluam të grindemi, sepse nuk i durova mashtrimet e tij, si ajo që me Hashimin ishte njohur në kurs të gjermanishtes në Cyrih. Ia pata kthye: “nuk keni pas nevojë të frekuenton kurs gjermanishte në Cyrih, meqë atje nuk flitet gjermanishtja standarde. Më të përshtatshme i ke pas kurse në Strasburg të Francës, ku gjuhë e shumicës së qytetarëve është gjermanishtja, bile shumë e ngjashme me gjermanishten standarde…” Ai po krekosej se e kishte këshilluar Hashimin edhe gjatë gjithë Konferencës në Rambuje. Grindja po ashpërsohej, sepse nuk e pranova mashtrimin që ai ishte shok me Hashimin, por epror i Hashimit. Zbriten në holl Hashimi dhe Bilalli. Na gjeten duke u grindur. Hashimi u mundua ta kapërcente me humor karaxhozi, duke me thanë “shef, mos u brengos, sepse ne besojmë njëri tjetrin…” Nuk dështa në sy të Z. Arnaud të grindem edhe me Hashimin.
Ishim udhëzua, sa herë që do të dilnim nga hoteli për në qytet apo takime, duhej ta paralajmëronim shtabin e BKA-së, i ngritur në hotel përball stacionit të trenit, për ta koordinuar sigurinë në zonën që ishte caktuar për aq shumë delegacione shtetërore. Në telefon kërkuan që të paraqitesha personalisht në shtab të BKA. Sapo hyra, ma komunikuan arrestimin. Arsyetimi: e kisha kontrabanduar në hotel, i rezervuar vetëm për delegacione shtetërore nga Zyra e kancelarit, një person që e ka pas të ndaluar të hy në Gjermani dhe e kishim sjell aty edhe në kuadër të shërbimeve të huaja. Më dhanë leje të telefonoja sërish në Ministri të jashtme. Pas rreth një ore më liruan. Por, dosjes time tashmë iu shtua edhe një “fletë”.
Z. Arnaud ndeji me ne në Këln deri sa e theu qafen Hashimi…
Fatkeqësisht ai Samit ishte i dëmshëm për Kosovën, meqë sukses kryesor i tij u shpall rikthimi i Rusisë në “grupin e kontaktit”, për të vendos si duhet të zgjidhej çështja e Kosovës. Aty duhet të ketë ndodh marrëveshja politike për kapitullim ushtarak të Serbisë, e cila u konkretizua me marrëveshje ushtarake në Kumanovë, mes Alencës NATO e Ushtrisë së Serbisë, pa asnjëfarë pjesëmarrje të Kosovës. Këto zhvillime ishin të përfshira në “Paktin e stabilitetit për Europë Juglindore”, i miratuar në Këln më 10 qershor 1999.
[vijon]
