Në këtë kënvështrim janë përdorur dhe keqpërdorur nga persona të caktuar të SHIK-ut njerëzit që kanë punuar për UDB-ën, që i kanë rrahur dhe burgosur njerëzit e pafajshëm, vetëm e vetëm se e kanë kërkuar lirinë e munguar për popullin që i takonin.
UDB-ashët “tonë”, andaj , gjithë kohën me mbrapshtitë e mendjes së tyre të lig dhe të keqe, kanë bërë plane për shntazhimin e të tjerëve. Madje, nuk duhet ta heqim nga mendja asnjë herë, se janë punësuar persona nga familje UDB-ashe, me qëllimin e vetëm që si “persona që dijnë” t’i shntazhojnë të tjerët. Ka shantazhime edhe për gjëra krejt banale, që njeriut normal nuk duhet as që t’i interesojnë. Për shembull, shantazhimi i njeriut të partisë tjetër me detyra mjaft të ndjeshme për vendin pas luftës, të cilit i “përkujtohen” edhe çështje familjare për gruan dhe dashnorin e saj të dikurshëm me synimin për ta “disiplinuar”dhe për t’ia “ulur kokën”.
Thuajse “gratë e tyre muslimane”, nuk e kanë dashtë askend tjetër në jetë!
Me goditjen e tillë “muslimane”, UDB-ashtët “tonë” me vepër, të fshehur pas UÇK-së, e kanë rrënuar ardhmërinë e Kosovës së re pas luftës së fituar nga NATO dhe UÇK, pas pjesës së dytë të qershorit 1999.
Në rastet e tilla, pra në rastet kur keqpërdoret dhe trembet Njeriu naiv, duhet shtruar pyetjen: Athua i takon Filan Fisteku partisë që thotë se i takon, apo partisë së kryeshantazuesit e rrjetit të tij kriminal, apo…?!
Dhe duhet pyetur, po ashtu:
Ai që mbijeton në skenën publike – politike, shtetërore, duke i shntazhuar dhe mbyllë gojën të tjerëve, athua cilit shtet i takon, shtetit të Kosovës, apo shtetit të huaj, armiqësor për ne…?! Pasi me shantazhime të tilla mizore, mbijeton fatkeqësia e “baraspeshës së të fëlliqurve”, ku më i keqi, më i kobshmi, më jo-njeriu e antikombëtari, është mu ai që e shantazhon tjetrin…!
Më duhet ta rikujtoj se si para disa vitesh, kur e kisha botuar në vazhdime një dosje të letrave që nga Prishtina mi kishin dërguar në emrin e Bujar Bukoshit (nga 17 nëntori e deri më 23 nëntor të vitit 2000), Naim Miftari, punëtori i SHIK të dikurshëm, më pati bërë vërejtjen, që dëshiroj ta citoj për lexuesit:
“Tash prite kur të ngatërrojnë me familjarët që arrijnë t’i përpunojnë… Duhet të tregohesh shumë i vëmendshëm gjithë kohën, se nuk do të lënë asgjë pa bërë, as gurë pa lëvizë, duke i përdorur njerëzit e caktuar që janë në strukturat e caktuara të sigurisë, të cilët do të “zënë miqësi” me ndonjë të afërm tëndin”.
Këshillën e tij e kam pasë parasysh gjithë kohën, deri në këto momente.
Për temat e tilla “të rënda” e në dukje të ngatërruara, ne nuk kemi gazetarë që mund t’i trajtojnë. Kemi gazetarë që “u qeshet fytura” kur iu përkujtohet ish-shefi i sigurimit shtetëror serb, Ivica Stanishiq, por jo gazetarë që i trajtojnë, analizojnë dhe shqyrtojnë veprimet mizore të UDB-ës “sonë”. Për këtë arsye, duke qenë të patrazuar, ai që dje ishte Juda, sot mundohet ta luaj rolin e pajtuesit të madh të gjaqeve e ngatërresave , ta marrë rolin e Anton Çettës së ditëve tona…?!
Kjo është arsyeja që kriminelët e mëdhenj fshihen në institucione, pasi ata nuk ka kush t’ua bëjë me dije krimet që i kanë bërë; krime që i tejkalojnë në mizori krimet e UDB-ës së vërtetë, sidomos në raport me vrasjet e ashtuquajtura politike të kundërshtarëve partiak që i kanë menduar.
I burgosuri i njohur politik, Xhafer Shatri, kah fundi i vitit të kaluar (2024) në një intervistë të gjerë që i dha Ermal Pandurit në Debat Plus të RTV Dukagjini, e përmendi një fakt që duhet t’i shqetësoj të gjithë Shqiptarët, kudo që jetojnë ata dhe sidomos të mendohet se kah e futën disa kriminelë të mëdhenj Kosovën e re.
Ai e përkujtoj një detaj shqetësues se si ka vepruar UDB-a në rrethana Lirie, menjëherë pas çlirimit të Kosovës , diku para vitit 2001.
Azem Syla e Hashim Thaçi, siç tha ai, e kishin urdhëruar UDB-ashin Mehmet Haskun nga Peja, mu personin që ia kishte qitë prangat në duar dhe e kishte arrestuar në shtëpinë e tij në kohën e burgosjes shumëvjeçare (ishte koha e themelimit të Autonomisë së Kosovës), arrestim e burgosje që i kushtoj shumë vite burgu. Mizori dhe i pafytyri Mehmet Hasku i kishte shkuar në shtëpi me një shok të tij “të ngusht” nga rrethinat e Malishevës, të cilin Xhaferi “e kishte mbajtë me bukë dikur”.
Nana Time (Time Kabashi – Shatri), kur u ktheva në shtëpi, pasi isha i angazhuar me do punë menjëherë pas luftës, më tha: “Loke…, na nuk jemi çliru hala, se katër ditë ma përpara këtu ishte me një “shok tanin” UDB-ashi Mehmet Hasku, që t’ i ka pas qitë prangat në shpi…”!
Foto të bëra nga une, Gjergj – Bajram Kabashi, me 28 korrik 2017, në shtëpinë e Xhafer Shatrit në Tomoc.
***
Kuptimi i asaj “vizite” provokative të UDB-ashit tashmë të shantazhuar Mehmet Hasku, menjëherë pas lufte në shtëpinë e personit që vet e ka burgosë, ishte një porosi e rëndë dhe mizore njëherit, jo vetëm për atdhetarin Xhafer Shatri, por edhe për mbarë atdhetarinë e Kosovës dhe mbarë Shqiptarinë. Kjo thuhet kështu, se, sipas mendjes së keqe të Azem Sylës e Hashim Thaçi, “atdhetar” ishte UDB-ashi Mehmet Hasku, e jo Xhafer Shatri !
Kjo mendësi antinjerëzore e antishqiptare ka vazhduar pothuaj përgjat gjithë pasluftës, deri në ditët e sotshme.
Me këso metodash të ulëta e mizore psudoshtetërore dhe pseudoatdhetare, është vazhduar deri në fund, pra derisa rrugaçët e ngjitur padrejtësisht në piramiden shtetërore, e dërguan vetën në Gjykatën Speciale të Hagës…!
Dhe ma e keqja dhe e tupshmja për ta mbetët nëse do të dënohen për vrasjen e kundërshtarëve politik, se nëse kanë vrarë ushtarë serbë, siç virten në çdo luftë çlirimtare ushtarët e armikut, kjo do të mbahet në mend për të mirë në biografitë e tyre.
Edhe rasti i provokimit mizor me dërgimin e Mehmet Haskut tek viktima e tij Xhafer Shatri, menjëherë pas luftës, tregon për natyrën e pashpirt të shantazhimit si metodë e panevojshme dhe armiqësore në Kosovën e re.
Në këtë mënyrë të pashpirt e kanë përdorur edhe gjithë “elitën e mirëfillt” të LDK-së që të më provokonin mua prej 17 nëntorit e deri më 23 nëntor të vitit 2000.
“Elitës” LDK-së tashmë i ka dalë gjumi, por është vonë, ashtu siç u ka dalë gjumi edhe atyre që e mashtruan atë “elitë” duke e ndërsyer kundër meje në atë kohë.
Kryengritja ime profesionale e njerëzore për këtë arsye është e pa fund, dhe une do të “dorëzohem” vetëm kur të m’i kthejnë të drejtat që më takojnë , që mi morën e mohuan kriminelet e bashkuar të vendit tonë.
Nëse nuk m’i rikthejnë të drejtat, atëhere kam me kërkue me ngulm që të ribëhet provokimi, pavarësisht që ata që i kisha në shënjestër deri vonë, tashmë nuk janë ndër të gjallët.
Kot ma përkujtojnë me thashetheme intriga “paaftësinë time” profesionale, pasi une isha gazetar shumë i mirë (gazetar me vepër), e edhe më i bukur se që ishin ata…!
Hahaa!
Nga ky kënd i kritikës sime, kërkoj që të më marrin seriozisht , nëse nuk duan ta shohin vetën të turpëruar dhe të mposhtur prej meje…!
Une jam jo vetëm më i ditur, por edhe më trim se që janë ata…!
Se trimëria ime është kulturë, e jo sjellje e veprim barbar, është përvojë dhe dëshmi e një jete të tërë të kaluar në profesion; trimëri që “as nuk blihet e as nuk shitet në pazarin e gjave” (kafshëve!).
Prandaj, mos harxhoni më kohë duke u përpjekur të më poshtëroni, se kur t’ua ngjes për “gabzheri” atyre që i kam në shënjestër, do të jetë tepër vonë.
Betohem…!
Ose duhet të mi ktheni të drejtat që mi keni mohuar si serbomëdhenj në Kosovën e lirë, ose duhet të ballafaqoheni me mua…, se këtu nuk mund të ketë rrugë tjetër.
***
Nëse “temat e tilla” nuk i hapë mungesa e gazetarisë së mirëfillt kritike-hulumtuese e zbuluese, në kohën kur ende mbahet i fshehur fakti se vet disa gazetarë kanë marrë pjesë në krime të rënda për shkak të naivitetit e xhelozisë profesionale, atëhere duhet që sot apo nesër temat e tilla t’i hapin ata që janë të thirrur për ruajtjen e rendit, sigurisë publike dhe asaj nacionale-shtetërore.
Mjaft më …, se me shantazhime e shkatërruat vendin, vend që s’ka askush të drejtë ta shkatërroj…!
