Sinan Kastrati, Suedi
Partitë politike dhe pluralizmi 1*) politik në Kosovë në fund të viteve të 1980-ta të shekullit të kaluar.
Zgjedhjet e para presidenciale dhe ato parlamentare
Rexhe Qosja dhe Adem Dema
Ibrahim Rugova dhe lufta popullit të Kosovës për pavarësi
Partitë politike dhe pluralizmi 1*) politik në Kosovë në fund të viteve të 1980-ta të shekullit të kaluar.
Zgjedhjet e para presidenciale dhe ato parlamentare.
Vazhdon nga numri i kaluar ”Lufta e “Don Kishotit dhe Sanço Panços” ndaj Rugovës apo rrahja e Gjergj Dedajt nga Hashim Thaçi dhe dashuria e mirëkuptimi mes tyre!” botuar në ”Drini.us”, 19 Janar 2022, në rubrikën ”Dossier”
Që në fillim dua të informoj lexuesin e Drinit se Rexhepin e kam pasur profesor të Estetikës.
Sebep për këtë shkrim pakëz të gjatë u bë një debat i Blerim Latifit dhe i Skënder Hysenit në TV-e, Pressing në T7. Latifi: ”Nëse nuk ish derdh gjaku i UÇK’së, sa për Rugovën kishim përfunduar në autonomi”, Gazeta Express, 17/01/2022 21:39
Profesori universitar Blerim Latifi thotë se pa luftën e UÇK’së vendi ynë s’do të pavarësohej.
Latifi dhe Skendër Hyseni kanë debatuar në emisionin Pressing në T7.
“Z.Hyseni (Skender) tha se e kemi refuzuar më 1995 autonominë. Unë po të garantoj se nëse nuk kish shpërthyer lufta e UÇK’së na kishim përfunduar me një autonomi sa për që Rugova kish refuzuar”, tha Latifi.
Po kjo është më e pakta që thot Blerim ”filozofi” për ”luftën e UÇK’së” dhe Ibrahim Rugovën. Qe pse, kur I. Rugova filloi luftën politike dhe diplomatike, Blerimi sigurisht luante me maca e vjeta ose shkonte në shkollat e natës që tash, e kemi ”profesor”.
Ibrahim Rugovën filluan ta sulmojnë qysh herët. I pari ishte ish kolegët e punës, R. Qosjen si drejtor i IA (Institutit Albanalogjik) që në vitin 1980 dhe në fillim të vitit 1981, para demonstratave. Ishte vetë R. Qosja që paratë që ia kishte ndarë IA për një libër, ai i kishte keqpërdorur dhe kishte shkruajtuar një libër krejt tjetër, një pamflet kundë Ibrhim Rugovës, Hilmi Aganit, Rexhep Ismailit, Hysni Hoxhës, dge Ali Podrimjes.
Kur libri doli në shitje, më 1981, pati reagime të shumta në shtypin e kohës. Fehmi Agani, profesor univerziteti dhe vëllai i Hilmi Aganir reagoi fuqishëm në Rilindjen e asaj kohe, në faqen e kulturës në dy të shtune rresht me një proverb latin ”Testimonium paupertatis” (Varfåerim faktesh).
Pakëz të dhëna dhe historia 30 vjetëve të fundit, e fund shekullit të kaluar dhe e fillim shekulit të tashëm, për I. Rugovën dhe R. Qosjen e … Adem Demaçin, ”mohikanët” e fundit enverist.
Me Ibrahim Rugovën dhe Jakup Kastratin, ish kryetar i LDK-së në Malishevë
Më 24 maj 1992 u mbajtën zgjedhjet e para parlamentare dhe presidenciale në Republikën e atëhershme të Kosovës.
Unë zgjodha një shkrim nga Behlul Jashari që do ti referohem, ”KUJTESË-24 MAJI 1992, DITA E ZGJEDHJEVE TË PARA TË KOSOVËS REPUBLIKË”, Publikuar më 25 Maj, 2020
SPECIALE E GAZETES DIELLI
24 MAJI 1992, DITA E ZGJEDHJEVE TË PARA TË KOSOVËS REPUBLIKË
” -Si sot e diel 24 Maj në vitin 1992 ishte dita kur Republika e Kosovës e Deklaratës Kushtetuese të 2 Korrikut e Kushtetutës së 7 Shtatorit 1990 dhe Referendumit të 26-30 Shtatorit 1991 mbajti zgjedhjet e para pluraliste me pjesëmarrje masive mbi 89 përqind dhe Dr. Ibrahim Rugova u zgjodh President i parë/
Ishin ato zgjedhje të rezistencës gjithëpopullore kosovare të shqiptarëve që krijuan një rend demokratik dhe forcuan institucionalisht Republikën e shpallur të Kosovës në zhvillime historike, që pasonin Deklaratën e Pavarësisë të 2 Korrikut e Kushtetutën e 7 Shtatorit 1990, si dhe Referendumin e 26 deri 30 Shtatorit 1991, në të cilin për shtet sovran dhe të pavarur u deklaruan 99,87 përqind e qytetarëve pjesëmarrës masivisht në votim – 87,01 përqind.
Partia e parë e pluralizmit kosovar, Lidhja Demokratike e Kosovës, e cila ishte angazhuar edhe për formimin e partive të tjera, në 8 Maj 1992 deklaronte se, “duke qenë se zgjedhjet e 24 Majit, të shpallura nga Kuvendi i Republikës së Kosovës i konsideron jo si luftë të partive politike të Kosovës për pushtet, por si përpjekje e organizuar e masive për të mos pranuar strukturat e pushtetit dhe statusin që po përpiqet të na imponojë Serbia, LDK-ja do të përpiqet që fushata parazgjedhore, organizimi dhe realizimi i zgjedhjeve të zhvillohen në frymë të bashkëpunimit të plotë, në mënyra e forma të ndryshme, në mes të të gjitha partive politike e të subjekteve të tjera politike”.
Lidhja Demokratike e Kosovës, shkurt LDK, është parti politike në Kosovë.
Si parti politike shikuar nga jashtë dhe si lidhje shqiptare brenda Kosovës u formua më 23 dhjetor të vitit 1989 në Prishtinë nga një grup intelektualësh.
Ibrahim Rugova ka qenë kryetar i partisë që prej themelimit dhe deri në janar 2006, kur ndërroi jetë. LDK u formua si bashkim i intelektualëve dhe popullit të Kosovës në kohën e shpërbërjes së Lidhjes Komuniste të Kosovës. LDK u angazhua për një Kosovë të lirë, të pavarur dhe demokratike.
LDK-ja prej fillimit e deri më 2007 ishte forca kryesore politike në Kosovë. LDK ka fituar të gjitha zgjedhjet e zhvilluara në Kosovë, si lokale ashtu edhe parlamentare, në vitet 2000, 2001, 2002 dhe 2004. LDK ka pësuar rënie kohë pas kohe, ndërsa pas vdekjes së Rugovës, një pjesë e partisë ndahet dhe formon një parti të re politike, që reflektohet edhe me humbje të elektoratit. LDK-ja udhëheqë me 5 ministri në qeverinë e Kosovës dhe mban postin e presidentit të Kosovës.
Në zgjedhjet e para parlamentare të pas-luftës (2001), LDK, me 48 % të votave, kishte hyrë në koalicion të gjerë me PDK (26 %) dhe AAK (7%). Pas zgjedhjeve të 2004, formon koalicion qeveritar me AAK (për t’i dhënë AAK postin e kryeministrit), duke lënë PDK në opozitë. Pas vdekjes së kryetarit Ibrahim Rugova (edhe President i Kosovës), në janar 2006, kryetar i LDK-së zgjedhet Fatmir Sejdiu. Pas zgjedhjeve të 2007, LDK hyn në koalicion me partinë e saj rivale, PDK, koalicion ky që prishet pas dorëheqjes së Fatmir Sejdiut nga posti i Presidentit të Kosovës.
Në Kuvendin e partisë që u mbajt në nëntor të vitit 2010, kryetar i LDK-së me shumicë votash zgjedhet Isa Mustafa. Në zgjedhjet parlamentare në dhjetor 2010, LDK fiton 27 mandate deputetësh dhe, për herë të parë, kalon në opozitë.
Numri i mandateve në Kuvendin e Kosovës:
• 2001-2004: 65
• 2004-2007: 60
• 2007-2010: 25
• 2010-2014: 27
• 2014-2017: 30
• 2017-2019: 25
• 2019-2021: 28
• 2021-: 15
Personalitete nga LDK[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
• Ibrahim Rugova – Presidenti i parë i Kosovës (24 maj 1992 deri më 21 janar 2006)
• Fehmi Agani (Marrë nga Wikipendia)
Nxjerrë nga libri ”Morfologjia e një fushate”, Rexhep Qosja
”KUJTESË-24 MAJI 1992, DITA E ZGJEDHJEVE TË PARA TË KOSOVËS REPUBLIKË”, 25 maj 2020
KUJTESË-24 MAJI 1992, DITA E ZGJEDHJEVE TË PARA TË KOSOVËS REPUBLIKË
Qosja versus LDK: Saga e debatit vazhdon
Postuar në 13 Dhjetor, 2011 08:58
http://www.respublica.al/arkiv-lajme/qosja-versus-ldk-saga-e-debatit-vazhdon
Në këtë deklaratë, ata rrëzojnë dhe ‘legjendën’ e kontributit të tij në luftë apo të lidhjeve të tij me UÇK-në: “[Qosja] prapë u mundua të mashtrojë duke shpikur lidhje me UÇK-në, lidhje që nuk i pati kurrë. Ai luftën e ndjeu vetëm kur iku nga Kosova, i rruar e i kruar”.
Rexhep Qosja dhe sulmet e tij kundër Dr. Rugovës!
Nga Vigan Qorrolli – 15:53, 05/11/2019
Sulmet e vazhdueshme dhe të shpeshta të Qosjes kundrejt dr. Rugovës janë patologjia e një urrejtjeje shumëvjeçare të personit të parë kundër figurës së të dytit.
Në veprën autobiografike “Morfologjia e një fushate” të botuar në vitin 1980 nga Instituti Albanologjik i Prishtinës – autori Rexhep Qosja tregon për fushatën sistematike kundër vetë atij, të bërë nga qarqe të ndryshme dhe autorë të ndryshëm, të cilëve u pengon “personi Qosja”. Veç të tjerash, në parafjalën e librit (fq. 9), ai shprehet: “Ka disa vjet – në mënyrë të organizuar dhe pa ndërprerje prej vitit 1974, por veç e veç dhe me ndërprerje prej vitit 1972 – që një grup individësh më ka bërë objekt të një fushate, gjithsesi, deri sot të pashembullt në historinë e letërsisë shqipe.”
Në faqet dhe kapitujtë në vijim të titulluar “Tipologjia e tri memorieve negative”, Qosja, i rendit shkaqet e goditjeve ndaj tij, si xhelozia, smira, por edhe veprimtaria e tij nacionaliste e politike, deri tek ajo krijuese në shkruajtjen e veprës për Fan Nolin, dhe një mori shkaqesh të tjera, të cilat ai i përmend si “arsyet” e sulmeve kundër personit të tij. I rendit kronologjikisht autorët e sulmeve kundër tij, si Ali Podrimja, Hilmi Agani, Hysni Hoxha dhe të tjerë – duke ju dhënë atyre nga një hazërxhevap në stilin parodik të një ciniku briliant.
E mbyll këtë pjesë duke e përdorur një proverb të moçëm popullor shqiptar, ku thotë: “kur i ke mashat – mos e prek vetë zjarrin”.
Profesor Rexhep Qosja, pa rreshtur dhe në vijimësi pas vdekjes (sidomos) e anatemon, godet, linçon dhe e përdor emrin dhe figurën e dr. Ibrahim Rugovës – për motive të cilat lexohen lehtësisht në veprën e tij “Morfologjia e një fushate”, ku ai përmes kundërpërgjigjeve flet për sharësit e tij.
Qosja sot është shndërruar në sharësin atipik të dr. Rugovës – për motive krejtësisht iracionale, të pasinqerta dhe mbi të gjitha xhelozie kundër Ibrahim Rugovës si politikan dhe më pak si shkrimtar dhe studiues. Kjo vërtetohet përmes sulmeve që ai i bën “personit Rugova” si kryetar i një partie të caktuar politike (LDK) dhe si president i Kosovës në periudhën 1992-2006.
Do të ishte e udhës dhe krejtësisht e moralshme që profesor Qosja të bëjë një “mea culpa” dhe me një qytetari dinjitoze të HEQ DORË nga sharjet e vazhdueshme kundër dr. Rugovës – meqenëse siç e thotë edhe ai vetë në veprën në fjalë, citojë (fq. 341): “Athua askush prej këtyre intelektualëve ska menduar se fushatat e grupeve kundër individit në çdo kohë dhe në çdo kulturë janë treguar të rrezikshme për kulturën në të cilën janë organizuar?”.
Pra, fortë i dashur Prof. Qosja, pasi që sharja dhe baltosja e një individi na qenkan të rrezikshme për kulturën e një populli – ju lutem bëjeni gjumin rehat dhe lëreni të qetë “armikun tuaj të përbetuar” dr. Rugovën të qetë në utopinë e përbotshme të qiellit.
Alea iacta est, thoni ju. Meqë e citoni Cezarin me të famshmen e tij “vdekja është larg” – lëreni shpirtin tuaj të vlojë nga dashuria dhe jo nga urrejtja!
© SYRI.net
https://www.syri.net/syri_kosova/op-ed/63981/rexhep-qosja-dhe-sulmet-e-tij-kunder-dr-rugoves/
“Rexhep Qosja: Ibrahim Rugova tradhtar dhe njeri i Millosheviqit”, PERISKOPI.COM 21 JANUARY 2017, 14:44
Rexhep Qosja: Ibrahim Rugova tradhtar dhe njeri i Millosheviqit
https://m.facebook.com/RugovaNaMungon/photos/a.543456432375006/593671154020200/?type=3
I dyti e pas Qosjes, por edhe këtu, Qosja qëndron pas, është Adem Demaçi i cili deri sa vdiç Rugova, dhe pas vdekjes e sulmoi pa zgjedhur as edhe një fjalë të mirë që do ta mbanim mend.
”Të pavërtetat e Milazim Krasniqit për Adem Demaçin kundër Ibrahim Rugovës”
Akademik Milazim Krasniqi befason kur thotë se “Adem Demaçi kurrë nuk i ka bërë asnjë dëm Kosovës!?” Pavarësisht nderimit që kemi për Demaçin, e vërteta, qoftë edhe e hidhur, duhet thënë në gjallje dhe pas saj.
Faktet dëshmojnë të kundërtën. Demaçi, nga një frymëzim i popullit dikur, u bë përçarës i tij. Metamorfozën e Demaçit, na jep bashkëvuajtësi i tij, Metush Krasniqi, Hero i Kosovës: Nëse Demaçi vdes në burg, do të mbetet si simbol i rezistencës shqiptare, por nëse lirohet nga burgu, do ta shihni se asgjë nuk ka mbetur në të”.
DEMAÇI ËSHTË TRIM, POR RUGOVA ISHTE TRIM I MENÇUR
Të pavërtetat e Milazim Krasniqit për Adem Demaçin kundër Ibrahim Rugovës
”Lista për vrasjen e Rugovës, Aganit e Malokut u përpilua në PPK; Demaçi, Qosja dhe Bakalli përgatitën puq politik”
NGA DRILON RRAHMANI MË 6 PRILL 2019
Adem Demaçi, Rexhep Qosja, Mahmut Bakalli dhe Sali Rexhaj
Intervistë ekskluzive me ish anëtarin e PPK-së dhe veprimtarin, Sali Rexhaj
Lista për vrasjen e Rugovës, Aganit e Malokut u përpilua në PPK; Demaçi, Qosja dhe Bakalli përgatitën puq politik
”Mero Baze: Njeriu që tradhëtoi iluzionet e veta për Kosovën”
Ndërsa kishim filluar të krijonim rankimet e para të atyre që kishin bërë më shumë vite burgje në vitin 1991, Adem Demaçi u shfaq papritur në krye të listës së bashku me Pjetër Arbnorin. Të dyve u llogariteshin rreth 28 vite burg, me nga tre dënime në kohë të ndryshme. Dhe portretet e tyre filluam ti formatojmë njësoj në kokën tonë, si “luftarë të lirisë”. Por iluzioni i lirisë për ta ishte e ndryshëm. Në Kosovë liria ëndrrohej duke ëndërruar shtetin e Enver Hoxhës në Shqipëri duke ëndërruar rrëzimin e tij.
Mero Baze: Njeriu që tradhëtoi iluzionet e veta për Kosovën
”Rexhep Qosja: Deshi të më vriste Fehmi Agani!”, Dita, March 27, 2014 08:35
”Akademiku i njohur, Rexhep Qosja, në një intervistë për “Shqip” të Rudina Xhungës flet për Pavarësinë e Kosovës, Rambujenë, Adem Jasharin dhe Ibrahim Rugovën. Ai tregon pse e ka zhgënjyer Hashim Thaçi, dhe çfarë do të ndodhe me Kosovën dhe shqiptarinë, pas erës Rama”.
Bisedë me Rudina Xhungën
Në të vërtetë nuk është Rambujeja simbol i shtetit kosovar, simbolet e Kosovës së pavarur janë dy, Ibrahim Rugova dhe Adem Jashari.
Përgjigja e Qosjes:
Them se ky është një krahasim i gabuar, i padrejtë dhe historikisht i paqëndrueshëm. Adem Jashari dhe Ibrahim Rugova janë figura të ndryshme, me jetëshkrime të ndryshme, me fate të ndryshme dhe me merita të ndryshme. Adem Jashari është një figurë e madhe historike vetë dhe figurë e madhe historike me familjen e tij. Adem Jasharin e bëri figurë të madhe historike jetëshkrimi i tij, nisma e tij, përkushtimi i tij. Ai ishte i pari që e nisi luftën çlirimtare për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, i pari dhe u bë simboli rreth të cilit u mblodhën, i cili i mobilizoi, i afroi të tjerët për këtë luftë. Ibrahim Rugova ishte tjetër njeri dhe unë them se është e padrejtë dhe mëkat historik që të krahasohen këto dy figura. Ibrahim Rugova bënte një politikë partiake, të një partie, që, të mos harrojmë dhe s’duhet harruar, ishte e regjistruar në Ministrinë e Drejtësisë në Beograd dhe kjo parti dhe ky njeri kishte filluar politikën për një autonomi të Kosovës dhe politika që bëri deri në fund, deri në luftë por edhe gjatë luftës ishte e ashtuquajtura politikë paqësore që kishte disa ide herë për pavarësinë dhe herë për autonominë e Kosovës, që ishte një politikë të cilën e përkrahnin ndërkombëtarët plotësisht të bindur dhe të sigurt se do të mbajnë paqen në Jugosllavi, se kjo parti nuk do të lejonte të bëheshin kryengritje dhe luftëra në Kosovë që do mund të prishin paqen në Jugosllavi dhe vetë Jugosllavinë. Ajo ishte, pra, partia Lidhja Demokratike e Kosovës dhe kryetar i saj ishte Ibrahim Rugova: ishin parti dhe subjekt me të cilin ndërkombëtarët do ta ruanin Jugosllavinë të tillë siç ishte dhe Kosovën në pozitën në të cilën ishte, pra, në pozitën e autonomisë! A mund të krahasohet tani Adem Jashari i cili donte të bënte luftë për lirinë, çlirimin dhe pavarësinë e Kosovës me një parti dhe një njeri që bënte politikën paqësore për ruajtjen e Jugosllavisë dhe realisht, objektivisht, del – për statusin ekzistues që kishte Kosova në atë kohë. E po kjo është e padrejtë, është antihistorike dhe kjo do të kalohet. Tani partitë po bëjnë gara për njerëzit e vet, për pozitat e veta, për politikën e vet, për fitoret e tyre të supozuara në zgjedhje dhe kështu bëjnë disa krahasime të paqëndrueshme, të padrejta dhe historikisht të gabuara.
E megjithatë edhe PDK shkon dhe i përulet varrit të Rugovës.
I shkon Thaçi, por nuk mund të them që i shkon PDK-ja sepse PDK-ja si parti me të gjithë anëtarët e vetë nuk përkrah ato që bën Thaçi duke shkuar tek varri i Rugovës dhe vendosja e luleve te përmendorja e Rugovës. Këto nuk janë sjellje, veprime, gjeste që shprehin një qëndrim real, objektiv, të drejtë të Partisë Demokratike dhe Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ndaj Ibrahim Rugovës dhe Lidhjes Demokratike të Kosovës.
http://tetovalajm.blogspot.com/2014/02/rexhep-qosja-pse-jam-zhgenjyer-nga.html
Në pamundësi që ta gjej Rilindjen Janarit apo shkurtit të vitit 1981, ku akademik Fehmi Agani, me argumente ia hap sytë Rexhep Qosjes, po e publikoj një motërsim të një shkrimi tjetër, pa asnjë ndërhyerje:
Vesi I Rexhep Qoses Për Të Sulmuar Intelektualët
Uploaded by Sadullah Avdiu
Vesi i Rexhep Qoses për të sulmuar intelektualët, sipas stomakut komunist, e kanisur fushatën më 1980-n
Posted by: LuginaLajm
Pjesë nga botimi i akademikut Agani
“Turpi i varfërisë i Rexhep Qoses”,
botuar së pari, më 24 maj 1980
Rexhep Qosja nuk është i ri në fushatat e tij kundër intelektualëve shqiptarë, këndej e andej kufirit, veçanërisht kundër atyre qëushqenin shqiptarinë e vërtetë e nuk ishin zgjatime të nomenklaturës që prodhonte propaganda serbomadhe. Në vitin 1980,Rexhep Qosja i kushtoi një vepër të tërë agresionit të tij kundër inteligjencies shqiptare në Kosovë, dhe agresioni i tij u mbështetfuqishëm nga pushteti komunist në Jugosllavi, duke angazhuar krejt propagandën e vet, për ta paraqitur Rexhep Qosen si “ndërgjegjen e kohës”, si shqiptarin e ndershëm të Kosovës. Sipas kësaj paradigme, të pandershmit dhe tradhtarët ishin IbrahimRugova, Fehmi Agani, Rexhep Ismajli, Ali Podrimja, Esad Mekuli, gazetarët e Rilindjes dhe inteligjencia e Kosovës. Tashmë kur meortakërinë komuniste të Beogradit dhe të Tiranës, Rexhep Qosja ka nisur një fushatë të re kundër intelektualëve në Prishtinë eTiranë, po ribotojmë profilin që Akademik Fehmi Agani i pat bërë Rexhep Qoses, jo vonë, por në dy shkrime të së përditshmes “Rilindja”, më 24 maj dhe 7 qershor 1980, me titullin “Turpi i varfërisë”, pjesë që është përfshirë edhe në vëllimin nr.8 “Intervista e reagime” të akademik Aganit, publikuar nga shtëpia botuese “Dukagjini”, në vitin 2002. Në pjesën e parë të profilit, flitet kryesisht për motivet që kanë shtyrë Qosjen të publikojë një libër të tërë kundër intelektualëve të Kosovës, të cilët i akuzon sikonspiracionistë kundër tij.
(Testimonium paupertatis shën. imi)
Kopertina e librit: Rexhep Qosja ”Morfologjia e një fushate”
Turpi i varfërisë i Rexhep Qosjes
Në njërin nga sesionet që organizonte Instituti Albanologjik para pak vitesh, fjalën e vet të hyrjes R. Qosja e përfundonte dukecituar një autor, me një frazë që atij i dukej se do të bënte efekt dhe do të tingëllonte si jokonvenciale (jodogmatike, mendon ai): “Pohistoria?, zotërinj, do të gënjejë si gjithmonë”! “Me konsiderata të këtilla ndaj historisë, u ngut t’i dorëzojë asaj (këtë radhë shkencësh
historike të letërsisë) edhe një dokument, MORFOLOGJINË, e cila, si thotë vetë, është “patologji e një mentaliteti”, pasojat e të cilitështë duke i vuajtur akoma.
Pamfleti u botua dhe u shit shpejt dhe u lexua “me ëndje”, si e parashihte autori. As që mund të ishte ndryshe veçanërisht kurdihet se që në parathënie paralajmërohej përshkrimi i një meçi a ndeshjeje shumëvjeçare, madje të një proporcioni të paparë: njëme pesë! Parajalmërimi tjetër, që në parathënie, se autori e kishte shkruar librin zgërdhishëm, do të thotë “me buzë në gaz”, shtonte doemos kureshtjen dhe interesimin. Proporcionet në arenë ndryshonin. Kundërshtarët herë ishin pesë, herë bëheshin pesë a gjashtë, herë dilnin shumë më tepër.
Por, kjo s’mund të ndryshonte gjë në thelb. Ata do të humbnin. Populli e thotë dhe R.Q. e di dhe e citon: “siç do të thoshte populli, disa ulokë e të sëmurë një të shëndoshë e bëjnë urë”! Por populli e thotë dhe e thotë kot! Sepse këtu nuk ngjet ashtu. Ose nuk ishte i shëndoshë, i shëndoshi ynë, ose për ndonjë arsye tjetër, por nuk ngjau si thotë populli. Përkundrazi, kundërshtarët ishin të dështuar që më parë, kurse numri i tyre, sa më i madh të ishte, vetëm do ta shtonte famën e Të Vetmit! Ky, madje, ka aq fuqi sa as nuk shikon vetëm t’i godasë kundërshtarët, por duke qitur shqelma në të katër anët, dëshmon se mund të terrorizojë këdo dhe tëgjithë menjëherë.
Kundërshtarët vërtet janë të vegjël, të dobët, “pa kulturë letrare, artistike, teorike, metodologjike, e të mos flasim për kulturën etyre estetike dhe filozofike”! (Ndokush mund të mendojë se është më mirë “të mos flasim” se sa në këtë mënyrë kontradiktore e tëpakuptim!). Kundërshtarët janë diletantë, antitalentë ose, të shumtën, gjysmëtalentë. Ata “përziejnë ide, kritere, koncepte, shije” në
veprat e tyre “të paqena”, “duke mos e njohur kurrë dhe kurrkund idenë e totalitetit”! (fq. 316). Edhe kur shkruajnë kritika, kritika etyre është “ekzemplar tipik i kritikës dogmatike analfabetike”. Kritikës së tyre “i mungon dinjiteti elementar i kritikës letrare: ajo ështëkritikë e poetikë, sepse është kritikë e paestetikë”! Kjo kritikë “në të vërtetë” nuk është kritikë. Ajo është “ose hermeneutikë diskreditimi, ose hermeneutikë reklame”! (fq. 316). Të gjorët, d.m.th. kundërshtarët e imagjinuar, të kredhur në provincializëm nuk do t’i njohin kurrë “idetë universale, jetike dhe vizionet e gjera, planetare”! (fq.317).
Vogëlsia e kundërshtarëve të supozuar e komprometon nevojën e një lufte të madhe kundër tyre, e bën të pakuptimtë tëshkruhet për ta një libër i tërë, madje nga R.Q. Por, jo, imagjinatës së sëmurë i nevojiten pikërisht kundërshtarë të këtillë, objekte të manipulimit, për të krijuar dhe për të forcuar kontrastin me madhështinë e Të Vetmit. Vogëlsia si kontrast i madhështisë, “varfëria provinciale” si kontrast i “ideve universale”, i “vizioneve të gjera, planetare” të R. Qosjes.
Vërtet mund të thuhet, madje me të drejtë, se madhështia që e ndien kaq shumë nevojën për kontrastin, që e mbështet thuajaekzistencën e vet në këtë kontrast të projektuar, duket si të mos kishte bazë në veten e saj. Por, pamfleti as nuk është shkruar për ata që fort të mendojnë. Ndryshe, si mund të ishte aq konfuz e kontradiktor, sa njëra faqe nuk e di ç’thotë faqja që i paraprin! Qëllimi i autorit të pamfletit është kompleks. Në qoftë se Iluzionet që do të priten si “bombë intelektuale”(!), nuk arritën të mbërthejnë për një kohë të gjatë vëmendjen e opinionit për R.Q., në qoftë se Anatomia me pretendimin absurd që të jetë shprehje e vetëdijes së kulturës sonë për “domosdonë e vetëdijes së vet, të kritikës dhe të teorisë”, kaloi pa zgjuar fort interesim dhe pa lënë fare gjurmë; në qoftë se, më në fund, në këto kohë orientimesh dhe interesimesh të diversifikuara dhe të afrimeve të vlerave dhe tëkrijuesve të ndryshëm ekziston droja të bjerë në harresë fare R.Q., atëherë pamfleti i titulluar Morfologjia, qoftë edhe në mënyrëskandaloze, duhet të tërheqë vëmendjen kah R.Q. dhe të konfirmojë prezencën qendrore të tij në jetën tonë kulturore!Qëllimi i autorit është që, njëkohësisht, të zhdukë (pikërisht: të zhdukë!) kundërshtarët e supozuar, ata që nuk pajtohen,mendojnë ndryshe ose kanë qëndrim negativ ndaj vlerës së aspekteve të ndryshme të veprimtarive, të sjelljeve dhe të krijimtarisësë tij. Për këtë qëllim, kritika që, për nga vokacioni do të duhej të ishte para së gjithash humaniste, me pasion psikopatik bën “obduksione”, përpiqet të masakrojë, nuk heziton as nga trillimi dhe shpifja. Dhe, ndërsa kujton se i njollosi për turp kundërshtarët esupozuar, e pikturon në të vërtetë me ngjyrat më të zeza dhe në mënyrë të neveritshme qenien e vet morale dhe intelektuale.
Por qëllimi kryesor i pamfletit është të konstituojë R.Qosjen si vlerën kryesore, krijuesin e vërtetë, si “ndërgjegjen e kohës” sonë(!). Ky qëllim përshkon edhe shumë vepra të tjera të R. Qosjes, gati të gjitha veprat e tij, por është leitmotivi I Iluzioneve, i Anatomisë. Dhe, definitivisht do të duhej të arrihej ky qëllim me “jehonën bombatomike” të Morfologjisë. Kujt i duket ky pohim inxituar, i pabazë, le të lexojë fq. 307: “Duke ndjekur krijuesin, klani objektivisht bëhet denimi…që një shtresë, një mentalitet, njëmjedis apo, më në fund, një kohë i shqiptojnë përmes klanit ndërgjegjes së asaj kohe” (!). (Ç’barbare kjo koha jonë, që përme sklanit i bën dënimin, linçimin, i thotë më parë, “ndërgjegjes së kohës”, “krijuesit të vërtetë”, si do të thotë pak rreshta më poshtë R.Q.!).Sado të jenë skandaloze këto pretendime dhe vetëlavdime, prapë, mund të thuhet se nuk janë të paktë ata që pak a shumëmund të kenë iluzione për veten e tyre, për mundësitë, rezultatet, misionin dhe funksionin e vet. Bile, këto iluzione herë-herë mund të jenë edhe inspirim dhe nxitje për punë krijuese. Më në fund, askujt s’mund t’i ndalohet të ketë iluzione për veten e e vet. Por, s’mund të tolerohet, për shkak të pasojave të rënda kulturore dhe shoqërore, brutaliteti me të cilin R. Qosja përpiqet t’ia imponojëopinionit, të përligjë e të zyrtarizojë këto iluzione të madhështisë së tij, s’mund të lejohen skandalizimet kur këto iluzion edhe pretendime të tij nuk pranohen, s’mund të mos shihet dëmi kulturor i pseudoproblemeve që po i imponon për këtë shkak R. Qosja”
Vazhdon
1*) PLURALIZËM m.
1.filoz. Doktrinë filozofike idealiste, sipas së cilës qeniet, sendet e dukuritë e botës kanë disa fillime dhe janë të pavarura e pa lidhje të brendshme ndërmjet tyre.
pluralism pluralismi pluhurizë pluhurizim pluhurizohet pluskim pluhurizoj pluhurohem pluhurosem
Malmö, 20, 21 janar 2022
