Ndoc Bushgjoka, Tropojë – Tiranë
___
President R U G O V A.
Mbi këtë tokë sot gëlojnë shumë njerëz. Po a janë vërtetë njerëz?
Ka njerëz që punojnë në thellësi të tokës për të nxjerrë arin. Ata kanë qëllim pasurimin. Dhe ne përkulemi përpara floririt.
Dr Rugova punoi pareshtur për të përhapur dritën.
Ne dijmë fare pak për mendimin e tij.
Çfarë mendonte vallë?
Askush nuk e di gjithë të vërtetën e mendimit të tij. Ne nuk arrijmë dot të rrokim dritën që ai shihte dhe me të cilën donte të shndriste vendin, kombin, popullin e tij.
Vitet ikin, Ai afrohet drejt nesh.
Kur shqiptojmë emrin e President Ibrahim Rugoves, menjehere mendja te shkon te politikani qe beri boten perendimore ti duan shqiptaret. Një vepër, kjo, e perendishme. Ne nuk mund ta imagjinojmë se sa e vështirë ishte kjo.
Dhe, nota bene, kurveleshaxhinjtë hoxhistë e përqeshnin rezistencën e tij paqësore, se kinse ajo nuk ngjante me satyagraha-n e Gandit. Ata urrejtës të Kosovës rrëmihnin të gjenin kashtën në perpeç, duke akuzuar dr Rugovën edhe si pasardhës të Xhaferr Devës, e nuk shihnin tragjedinë që po përgatiste molohu i kohëve moderne kasapi Millosheviç.
Shumë prej nesh nuk e kuptuan qëllimin e lartë të Rugovës. Ndërsa kishim detyrë të dallonim njeriun. Ne duhej të kushtrimonim:
ECCE HOMO.
JA NJERIU – shqip.
Ai ishte njeriu, intelektuali, politikani e bureshtetasi ndryshe.
Nje tip tjeter, disa vjet drite larg ketyre gerthitesave te neveritshem.
Nuk ishte trim i çartun, por trim mbi trimat. Se ishte trim i mendimit dhe jo i jataganit.
Kur kujtojmë President Rugovën, shohim vetëm periudhën e tij politike, e cila është e ndryshme nga ajo e gjithë të tjerëve. Por harrojmë formimin dhe punën e tij intelektuale, studimet dhe arritjet e tij si punonjës shkencor.
Kjo, ndoshta, se veprimtaria e tij politike la gjurmë të pashlyeshme, në një moment tragjik dhe të pashoq në historine shqiptare dhe fatin e Kosovës.
Veprimtaria dhe drejtimi i tij politik ishte një rrugëtim i çuditshëm për një shqiptar, Ishte ndryshe. Aq sa edhe dashamirësit nuk e kuptuan. Ajo që për dr Rugovën ishte një programim i detajuar, për të tjerët ishte gjëzë. Pothuajse një mister.
Koha tregoi se Rugova ishte mendjelarti që jo çdo dite e vit lind. Ai kishte parë larg, kishte sunduar me diplomaci e mençuri shqiptarin gjakndezur. Ai kishte triumfuar.
Shqiptaria ishte me fat që në ato momente kishte Ibrahim Rugovën.
Ne kete pervjetor te burreshtetasit te ndritur dua te kujtoi dy pergjigje qe dr Rugova dha ne dy raste e per dy njerez te ndryshëm:
Ne Gjykaten e Hages Sllobo – katili, i beri kete pyetje dr Rugoves:
“A mendon deshmitari se serbet kane hequr dore nga Kosova”?
– Te lutem, – i tha dr Rugova me ate buzegasin e tij shpotites.
Per cilet serb e keni fjalen. Per serbet e Kosoves, apo te Beogradit. Po qe se e keni fjalen per serbet e Kosoves ata nuk duhet te heqin dore, ndersa serbet e Beogradit kane hequr, ose duhet te heqin dore nga Kosova.
Rasti i dyte qe desha te them :
Ne viziten e fundit ne Kosove, si kryeminister, Fatos Nano, pas takimit me President Rugoven, nje pyetje te bere nga gazetaret se a folet per pavarsine e Kosoves, u pergjigj me ate shtremberimin e buzes dhe kapadaillekun e tij karakteristik :
“Pavarsia eshte diçka e larget… !”
Te pranishmit shikuan President Rugoven i cili duke qeshur thjeshtesisht shtoi :
– Megjithate, ne po punojme ta afrojme !
I tille ishte President Rugova.
Ishte nje mjeshtri e mendimtarit gjakftohte, qe beri si gjithnje per vete kedo qe e ndiqte.
Dr Rugova mbante ne kabinetin e tij Gjergj Kastriotin e portretin e Nanë Terezës. Dy simbolet e madhështisë dhe mirësisë shqiptare.
Hashumi dhe hashumistët këto i zhverësuan në sllogane të neveritshme dhe ne allahakberrizmin mesjetar.
President Rugova ishte njeriu, burrë shtetasi, intelektuali dhe filozofi i Kombit.
Ai ecte sipas urtësisë popullore mat shtatë herë e pri një herë.
Ashtu siç pat shkruar At Gjergj Fishta:
Se i urti kurrë nuk ngutet,
Prej trimnie, e jo prej tutet.
I thjeshte deri ne adhurim, madheshtor deri ne hynjezim.
I urtë si Nestori dhe i matur si Uliksi.
Perulemi me krenari dhe me lot ne sy perpara kujtimit te tij.
Sa i duhet Kombit, per te sotmen dhe si lajmetar i te vertetave te ardhme.
