Populli palestinez vuan prej dy fatkeqësive, dy katastrofave. Njëra fatkeqësi, të cilen un e quaj më të vogël dhe një tjetër që un e quaj më të madhe.
Katastrofa më e vogël asht sionizmi global, i cili i ka plaçkitur dhe i ka nxjerre jashtë tokave.
Katastrofa e më e madhe është fashizmi arab, i cili i ka perqafuar dhe ka bërë si të vehten qështjen e tyre, vetem e vetem per ti ndalur dhe per ti zhgatrruar. Seicili vënd arab, simbas interesave të veta.
Fashizmi i organizates Ba’ath (e dijmë të gjithë se çka ka bërë organizata Ba’ath). Ky fashizem është fashizmi i naser-izmit, antar i të cilit është kolegu im palestinez Rashad, i cili krenohet se e ka zhgatrruar.
Sot, fashizmi i nacionalizmit pan-arab dhe i fondamentalizmit ka dalur në skenë dhe është duke shfrytezuar palestinezet.
Këto fashista janë gjithmonë në luftë. Këto nuk bëjnë gjë tjeter veçse të luftojnë. Janë gjakatar dhe vrases. Këto janë prodhim i kultures arabe, e të njëjtes kulturë që nuk ka prodhuar tjeter gjë veç masakrave dhe vrasjeve në masë duke derdhur gjak. Gjakun e kuj? – Nuk ka rëndësi. Mund të jetë gjaku i dikuj që imagjinojme se janë armiqt tonë ose mund të jetë vetë gjaku i jonë. Per këtë kollaj mund të gjejmë gjithnjë një pretekst. Gjëja e randësishme është që neve derdhim sa më shumë gjak të jetë e mujtur. Kjo është trashigëmia e kultures arabe. Kjo është kultura simbas së cilës “shpata është më e besueshme se librat”.
https://www.youtube.com/watch?v=9ACqrR3ZnAU
Marrë nga: Albemigrant
Shume interesant çka thote Intelektuali egjipjan Kemal Gabriel.