Shkruan: dom Lush Sopi
“Po të më shante armiku, disi do të duroja, të ishte ngritur kundër meje ai që më urren, disi do të fshihesha para tij, por qe ti, o njeri, shoku im, miku im, i njohuri im, me të cilin bëra shoqëri të ngushtë: bashk me turma shkonim në Shtëpinë e Hyjit!”(Ps. 55, 13-15).
Psalmi i sipërpërmendur në fjalë më nxiti dhe më frymëzoi t’i shkruaj disa fjalë për temën apo çështjen aktuale të këtyre ditëve (aspak të nevojshme), sepse popullin Shqiptar duhet ta preokupojnë çështjet tjera shumë të rëndësishme për Kosovën, nga të cilat varet e ardhmja e saj edhe me shumë identitare.
Gjaku i derdhur nder shekuj, flijimet dhe sakrificat e mëdha, përndjekjet, burgosjet, dhunimet, shkatërrimet shpirtërore, materiale, psiqike dhe fizike, si dhe dëmet e mëdha në aspektin kombëtar, shpirtëror dhe kulturor nga pushtues dhe ideologji të ndryshme , si duket, nuk ndikuan fare tek një pjesë e popullin tonë Shqiptar, për të reflektuar dhe mësuar nga ato tragjedi të mëdha që përjetuam. Kjo histori e hidhur duhet të na shtyejë apo të na nxisë për ta dashur, për ta mbrojtur dhe për ta ndihmuar njëri tjetrin si vëllezër të një gjaku si dhe Repulikën e Kosovës drejtë integrimeve evroatlantike, aty ku edhe e ka vendin e tij meritor.
Institucionet e Republikës së Kosovës, Akademia e Shkencave dhe Arteve të Kosovës, Rektorati i Kosovës, Institucionet Fetare, Institucionet tjera qeveritare lokale dhe joqeveritare, si dhe i gjithë populli i Kosovës, është i thirrur dhe i obliguar qe ta mbron dhe të respekton Kushtetutën e saj, aktin suprem dhe dokumentin më sublim të Shtetit tonë. Kushtetuta e Republikës së Kosovës e përcakton Kosovën shtet laik. Megjithëse është Shtet laik, institucionet e të gjitha besimeve e kanë lirinë e plotë të funksionimit dhe te veprimtarisë së tyre në çdo aspekt. Prandaj Institucionet Fetare të cilat në të kaluarën kanë dhënë kontribut të madh për Shtetësinë e Kosovës, duhet ta mbrojnë dhe respektojnë Kushtetutën e saj. “Jepini Cezarit çka i përket Cezarit e Hyjit çka i përket Hyjit.” (Jepni arsimit çka i përket arsimit, e besimit çka i përket besimit). Këto ditë në opinion po “debatohet” (kercënohet) për lejimin e mbulesës së fëmijëve të mitur nëpër shkolla. Pamja e jashtme, qoftë uniforma apo mbulesa është e drejtë e çdo personi. Secili ka te drejtë të vendos dhe të përcaktohet për mënyrën e të jetuarit siq deshiron vet. Por, mbulesa e vajzave të mitura në shkolla është e pa kuptimt dhe shumë e dëmshme. Sepse, nga aty mund të fillojnë ndasit e mëdha në mes nxënësve (si vëllezër e motra të tyre të një gjaku) me rrezik potencial, që ato ndasi të kalojnë në armiqësi. Mbulesa e fëmijëve të mitur nuk është respektim i të drejtave dhe lirive të tyre, përkundrazi, është pengim i zhvillimit dhe afirmimit të tyre në frymën demokratike dhe civilizuese.
Kushtetuta e Republikës së Kosovës si dhe ligjet evropiane në fuqi, pjesë e së cilës jemi edhe ne, ka përcaktuar apo maturuar moshën e pjekurisë qe në moshën 18 vjeçare. Në këtë të drejtë ligjore të fëmijëve të mitur, nuk ka të drejtë të ndërhyjë askush (as prindërit ) sepse në këtë mënyrë fëmijëve ju cungohen të drejtat dhe lirit e fëmijve, për rritje dhe zhvillim normal të moshës së tyre. Mbulesa e fëmijëve të mitur arsyetohet dhe ndërlidhet me çështjen apo bindjen fetare, por në realitet, nuk qëndron ashtu. Kjo, siç thotë një fjalë popullore “mund të shihet nga aeroplani”.
Në opinion, mbulesa apo ferexha shpesh herë po krahasohet me uniformën e misionarës dhe humanistës shqiptare tashmë Shën Nënë Terezes apo me uniformën e motrave të nderit! Një krahasim i tillë është tendencioze dhe jo reale, sepse qëllimi i bartjes së tyre dallon shumë, si në pikëpamje të jashtme, gjithashtu në kuptimin e brendshëm shpirtëror.
Motrat e nderit e bartin uniformën (me një betim mbi moshen 20 vjeçare) sepse nëpërmjet saj dëshmojnë përkushtimin e tyre jetësor, në shërbim Zotit dhe grigjës së Tij, nëpërmjet kushtit të pastërtisë apo virgjërisë, të varfërisë dhe ndëgjesës. Gjithashtu, nga pikëpamja e jashtme, në krahasim me ato që bartin ferexhen, dallimi është i madh pra kontravers dhe i pakrahasueshëm. Mjafton t’i përmendim dy fakte për ta kuptuar këtë. Motrat e nderit fytyren e tyre nuk e kanë të mbuluar dhe nuk kanë asnjë ndalesë apo pengesë të komunikimit dhe bashkëpunimit me njerëzit, pra pa dallim rrace, gjinie, ngjyre e besimi. Ndërsa gratë e mbuluara me ferexhe dhe rregulli i tyre ka një qëndrim krejt tjetër edhe me të dashurit e tyre e familjarët e ngushtë, duke krijuar ndasi dhe moskuptime të mëdha jo vetem sa i përket kombit, kulturës dhe traditës sonë shqiptare, por edhe vet besimit e njerzimit të emancipuar mbi tokë.
Ndërsa, sa i përket vajzave që përgaditen për jetën rregulltare, për misionin e tyre të shenjtë, në shërbim Zotit dhe vëllait njeri, për hir të së vërtetës duhet theksuar, se ato nuk bartin uniformë rregulltare deri sa vijojnë shkollën fillore dhe at të mesme. Kjo është e vërtet dhe shumë e lehtë për tu verifikuar. Prandaj, kjo nuk mund të merrët si pretekst apo arsyetim, për bartje të mbulesës nëpër shkolla, nga ana e nxënësve të mitur.
Uroi dhe lus Zotin për bashkim të popullit tonë Shqiptar rreth çështjes së identitetit tonë kombëtar dhe kulturor, që i kemi të trashëguara me një sakrificë nga të parët tanë nder shekuj e shekuj me radhë pra qe ato asete dhe ato vlera të shëndosha kombetare, kulturore ti trashegojmë nder breza të njomë dhe të mbetëmi një model i mirë për vendët e emancipuara në Evropë dhe botën demokratike.
Zoti i bekoftë fëmijët e pafajshëm dhe syçelsinë e mëndjën e prindërve të tyre në Republikën e Kosovës.
