E gjithë këtë çorbë të madhe e ka përgatitur pamorali i Presidentit, Haxhiut… sepse paska zona të Serbisë në Kosovë? Përse, Thaçi i bëri Dardanisë një vetvrasje të tillë!
“Kemi njëzet vjetë në këtë vend të qelbur që jetojmë nga pamoraliteti. Sa krime pampraliteti rëndojnë mbi ta!”. Përse moralitetit ynë do t’i duhej të kacafytej me ndonjë zdap të pjelle prej kushedi ç‘xhungle a baltë, që ishin lindur për tjetër zonë të shqiptarëve, e nën tjetër pjell? Ne nuk duhet të lejojmë që të coptohen territoret nga plehërat përkatës.
Në njëzet vjetët e fundit, pamorali i ka bërë më shumë dëme kombit se asnjë armikë tjetër. Pamorali ka provuar konkurojë me të, por pa sukses; i ka shkuar shumë pranë, por pamorali ka mbetur në krye. Kanë tradhtuar, kanë vjedhur; në emër të pamoralit, të së vërtetës, të pamoralshmit, kanë shitur e masakruar territoret shqiptare… për të mirën e tyre, në interesin e Serbisë. Ishte kjo arsyeja e parë që çdo pamoral që ngjitej nga skëterra e arkivave të fshehtë serbe, sa do të fortë të ishin, do të ndiheshin si të sëmurë në shpirtë. Në jetë ekzistojnë e keqja, pisllëku, mashtrimi. Duhen gjetur rrënjët e tyre. Ku dhe si lind e keqja tek pamoralet.
Të përdorësh pamoralin dhe tradhtin për t’u ndjerë një shqiptar më i mirë është gjoja më e keqe që mund t’i ndodh një kombi; tani ky pamoral do të bëj keq duke menduar se po i bën mirë serbisë; do të shkatrrojë të mirën e kombit, duke menduar që është një e keqe! Ndodh shpesh që pamoralët të vendosin se cila është rruga më e mirë drejtë demokracisë së pamoralitetit. Nëse politikani i pamoralshëm ndërtohet në menyrë të gabuar, do të thotë të ndërtosh edhe politika të pamoralshme.
Duke marrë parasysh rastin e Hashim dhe të Haxhiut, pamoraliteti i të cilëve duhet të ishte ndaluar shumë më herët me më kujdes e me guxim – ashtu si ç’u bë në Romani, kur intelektualët dhe populli liridashës ndihmun për të rrëzuar diktatorin Çaushesku, që sundonte prej një kohe tejet të gjatë dhe shtynë vendin drejt një demokracie të re. Të paktën edhe ne duhet të shpresonim për një gjë të till.
Megjithatë, nga këndvështrimi kombëtar merret më pak për kapërcimin e pamoralitetit se me përshtatshmërinë e pamoralit e të vërtetës. Për pamoralshmit, kombi dhe nacionalizmi duhen konsideruar si elemente të brendëshme të moralit dhe si përbërës së paevitueshëm të ngritjes së shtetit. Bindjet nuk ndryshojnë faktet – faktet ndryshojnë bindjet e pamoralitetit!
Në njëren variant, pamorali dhe të pamoralshmit rrjedhin drejtpërdrejt nga Broja dhe Prishtina. Pika e parë. Gjithashtu, shteti në drejtimin e tyre ishte pa institucione politike legjitime, sepse i pamoraliteti i Hashimi e kishte drejtuar vendin përmes një grupi të vogël servilësh, pa i kushtuar vëmendje ndërtimit moraliteti politik e ekonomik. Pika e dytë. Më së fundi, ai filloi përpjekjet për një demokratizim me një nivel të ulët pamoraliteti. Pika e tretë. Rezulltatet janë tmerrësisht zhgënjyese. Që kurse hyri në rrugën e korrupsionit dhe pamoralitetit, prodhimi i brendshëm bruto i Dardanisë ka rënë 75% duke humbur krejt përparimin ekonomik e kulturor të një brezi të tërë dhe duke çuar më shumë se dy miljon shqiptarë nën nivelin e varfërisë dhe të pamoralitetit. Në qoftëse do të ketë sukses, rritja e pamoralitetit në Dardani do të jetë një kërcnim për karakterin e vendit të cilët do të shkaktojë lëvizje që do të vënë në rrezik territoret shqiptare.
Dardania është e sëmurë. Shenjat e sëmundjes janë vënë re njëzet vjet më parë, ndoshta më herët nëpër kafiterit e Evropës. Veç kësaj, sëmundja nuk është e panjohur ndër kombe të tjera. Sëmundja e Dardanisë është e rëndë, si çdo lengatë që do të prodhohej pamoralitet brenda kombit, mund të thuhet se asnjëherë doza e ndotjes morale në Dardani nuk ka qenë e lartë sa është sot. Ajo rrek të të zevendësojë të keqen që sollën bashkarisht pushtimi serb dhe uzurpimi i pamoralit në hapsirat shqiptare.
Në mes të një kaosi, pamorali politik të tillë, tradhtia, korrupsioni dhe mitmarrja janë përkeqësuar dhe më shumë dhe reformat kliantelizmit janë zbatuar. Ndonëse mund t’i qortojmë përgjithka. Ne duhet kërkuar delegjetimimin dhe rrëzimin e pamoralitetit të Hashim Thaçit dhe të Baton Haxhiut. Pamoraliteti e dinë se çdo të thotë për një komb që ka keqkuptim me vetveten, ti shuhen befas shenjat e kufijve, pikat e orijentimit, ashtu siç shuhen faret e një kombi. Tani të pamoralshmit sapo janë ngjitur nga Arkivi i fshehtë, kombi e di më së mirë se kushdo e di se çjanë këta dy kasnec të rinj, ç‘portret kanë, ç’moral dhe ç’kumt e ç’zi brenda shpirtit të tyre.
Si shembull me duket se psikologjia e pamoralitetit është si ajo e kafshës që ushqehet vetëm për vete? Përse këta jetojnë pikërisht në një gjendje të pavetëdijshme për t’i shëmbëllyer kafshës? Ky fakt vërteton, se gjëndja e pamoralit nuk i përketë botës kafshërore, sepse ajo është hyjnore tek shqiptarët e pamoralshëm. Kjo duhet të jetë mundësia e moralit, jo fara e pamoralitetit, të cilën duhet ta shkatërrojm, por jo ta kultivojm. Vetëm në saj të zhvillimit të moralit të fortë ne do të jemi në gjendje që të gjejmë lirinë dhe moralin të plotë.
Atherë çfarë duhet të bëjmë? Civilizimi ynë i lashtë na jep neve të tre variante:
“Të bëhemi të moralshëm, të çmendur pas pamoralitetit, dhe hipokritë. A ekziston vallë varianti i katërt si këta të pamoralët?”.
Po, unë i quaj variantin e katërt kombëtarizmin. Kjo është udha e arsyes, e vetëdijës, dhe jo e pamorali, e marrëzisë dhe e hipokrizisë. Kjo nuk është udha e favorizimit dhe dobësive vetjake, e ndrydhjes dhe e të shiturit, por është udha e kombit dhe e dijes së vërtetë. Kjo udhë sjellë frytin e nje sjelljeje të mirë dhe fshinë një herë e përgjithmonë pamoralitetin brenda vetë shqiptarit. Një udhë e tillë nuk presupozon maskën apo sjelljen e mashtrimit, por përfaqëson në vetvete shndërrimin e natyrshëm të një shqiptari të vërtetë me gjak Kastrioti.
