Klajd Kapinova, New York
“Transplantuar në Uashington, zemra e tij mbeti këtu, në West Virginia, në vendin që e formoi, me njerëzit që ai donte. Zemra e tij të përkiste ty. Bërja e jetës më të mirë këtu ishte axhenda e tij e vetme… Gjatë gati gjashtë dekadave të tij në Kapitolin tonë, ai u konsiderua si mishërimi i Senatit, duke e përshkruar historinë e tij në katër vëllime që ai më dha mua ashtu si i dha Presidentit Klinton. Edhe unë e lexova. Kisha frikë se do të më pyeste. Ajo pasqyroi një impuls thellësisht fisnik, një njohje të një të vërtete themelore për këtë vend që ne nuk jemi një komb burrash, ne jemi një komb i ligjeve… Robert Byrd ishte një shqiponjë mali dhe goditja e tij më e ulët ishte akoma më e lartë se zogjtë e tjerë në fushë. Zoti e bekoftë Robert C. Byrd. Qoftë i mirëpritur me mirësi nga Gjykatësi i drejtë. Dhe shpirti i tij mund të fluturojë përgjithmonë si një shqiponjë Catskill, lart mbi qiej… Ai ishte një udhëheqës i Partisë. Ai ishte një burrë i vjetër shteti. Dhe ai ishte miku im. Kështu jam unë. Do ta kujtoj. Faleminderit shumë.” – Presidenti Barack Obama
A ishte Biden racist gjatë kohës që ai shërbeu për disa dekada në Senatin Amerikan!? Le t’i referohemi historisë, duke u mbështetur në publikimet e vetë mediave socialkomuniste globaliste të majta, sikurse është në ditët tona kanali televiziv propagandistik CNN.
Kështu zv/Presidenti i SHBA-së Joe Biden, në fjalimin e vitit 1993 në Senatin Amerikan, duke nxitur miratimin e ligjit kundër krimit në rritje në SHBA, hapur paralajmëroi me oratorin e tij diskriminuese ndaj komunitetit me ngjyrë afrikano amerikanë, se për ‘grabitqarët në rrugët tona, duhet të jenë të rrethuar nga pjesa tjetër e shoqërisë, sepse sistemi i drejtësisë, nuk dinte si t’i rehabilitonte ata.”
Senatori Joe Biden, i cili asokohe ishte kryetar i Komitetit të Gjyqësorit të Senatit, bëri komentet në dhomën e Senatit amerikan, një ditë para se të planifikohej votimi mbi versionin e Senatit të Aktit të Kontrollit të Krimit të Dhunshëm dhe Zbatimit të Ligjit.
Roli i tij qendror në formësimin dhe mbrojtjen e ligjit të ashpër për krimin asokohe, e vendosi atë në ditët tona (viti 2020) përballë vështirësisë për të marrë emërimin e partisë së tij kontraversale “demokratike”.
Sa herë që afrohet koha e zgjedhjeve presidenciale, në Kongres dhe Senat, rishfaqet papritur në skenën politike propagandistike nga disa “liderë” të komunitetit me ngjyrë afrikano amerikanë karta e racizmit dhe skllavërisë, që kanë ndodhur shumë shekuj më parë dhe pothuajse të gjithë e kanë harruar si një histori e hidhur në jetën amerikanë.
Ata e perdorin këtë mjeshtërisht, duke e mbuluar me propagandë të fuqishme mediatike, për të ngacmuar me qëllim plagët e mbyllura dhe për të përfituar pikë në fushatën elektorale që përmendem më lart.
Edhe mbasi deshtojnë me këtë temë të shumë konsumuar nga ata vetë për dekada më parë, heshtin dhe nuk permendim me ngjarjet negative të historisë së tyre. Kjo ndodh sa herë që fiton një kandidat i bardhë i partisë së gomarëve garën presidenciale apo për senatorë dhe kongresmen.
Edhe pse Biden “fitoi” me hile korrupsion dhe manipulim total të votimeve, më 3 nëntor 2020 ishin organizuar nga Big Tech, media dhe vetë partia e gomerëve, nuk i kanë kërkuar deri tani asgjë nga ata kërkesa dhe “të drejta” të tyre që shpesh me demostrata të dhunshme i kanë kërkuar gjithnjë nën ombrellën e Antifën dhe BLM.
Ata nuk kanë kërkuar për të bërë kandidat një pjesëtarë të komunitetit të tyre me ngjyrë, por kanë luftuar për të vënë herë Billin apo Hillary Clinton, Al Gore, Joe Biden etj. Ata nuk luftuan shumë për Obamën, sepse ata përbëjnë vetëm 13% të popullisë së përgjithshme në SHBA dhe se votat e tyre nuk e përcaktoi Obamën në Shtëpinë e Bardhë, por ishte vota masive e komunitetit të bardhë që bëri dy herë që djali i komunistit Hysen Obama të bëhet kryetar shteti këtu gjatë vitëve 2008-2016, kur Amerika humbi prestigjin në botë. Nëse të bardhët do të ishin racist nuk do të kishin votuar asnjëherë për Obamën dhe shumë kongresmenë apo senatorë me ngjyrë afrikano amerikanë.
Në SHBA sot nuk ka universitete apo kolegje private për njerëzit e bardhë, por për të gjithë amerikanët pa dallim race, ngjyre, origjine të kombësisë, nuk ka kopshte, parashkollore, shkolla të ciklit të ulët dhe të mesëm, nuk ka kolegje për të bardhët, nuk ka kinostudio, studio muzikore, ekipe basketbolli, filma në Netflix, radio, show, gazeta, revista etj., sepse të bardhët janë shumë të hapur dhe tolerant pa paragjykime deri tani këtu.
Por për hir të së vërtetës, duhet thënë se në Amerikë, ka universitete, radio, show, filma në Netflix, studio, prodhime muzikore, filmike, kolegje, universitete për njerëzit me ngjyrë të komunitetit afrikano amerikanë. Për t’a vërtetuar këtë mjafton që të kërkohet në internet, google, youtube, rrjetet sociale etj., për të parë dhe mësuar më shumë nga sa citova më lart.
Komentet e Joe Biden-it të vitit 1993, ishin në kundërshtim me konsensusin e gjerë politik për trajtimin e krimit në atë kohë, në kundërshtim me aktivistët dhe ligjvënësit, që asokohe po përpiqeshin të zhbënin atë që ata thonë se është një trashëgimi e burgimit masiv të nxitur nga ajo epokë. Krimi në saj të meritës me administratën vijuese Obama-Biden – 3, është në rritje edhe sot në New York, Chicago, California etj.
Fjalët fyese të senatorit Biden asokohe mund të paraqiten gjithashtu probleme me një brez të ri të “demokratëve”, të cilët e shikojnë retorikën në atë kohë si përjetësimin e miteve të dëmshëm për komunitetin me ngjyrë afrikano amerikanë.
Ish Presidenti demokrat Bill Clinton në vitin 1994 nënshkroi projektligjin e krimit, duke e kthyer atë në ligj, kur nivelet e krimit të dhunshëm kishin arritur kulmin në SHBA në fillim të viteve 1990.
“Ne kemi grabitqarë në rrugët tona, për shkak të neglizhencës së krijuar nga shoqëria. Ky është një koment i trishtuar për shoqërinë. Nuk na mbetet gjë tjetër veçse t’i heqim nga shoqëria”.
Në fjalimin e tij Biden i përshkroi njerëzit me ngjyrë ku “shumë të rinj apo dhjetëra dhe mijëra prej tyre, janë të lindur jashtë martese, pa prindër, pa mbikëqyrje, pa ndonjë strukturë, sepse janë pa ndonjë ndërgjegje të zhvilluar … sepse ata nuk janë shoqëruar, nuk kanë pasur një mundësi. Ne, duhet të përqendrohemi tek ata tani, sepse nëse nuk e bëjmë këtë, një pjesë e tyre, do të bëhen grabitqarë në 15 vjetët e ardhshme.”
Biden shtoi se nuk i interesonte “pse dikush është keqbërës në shoqëri” dhe se kriminelët duhej të ishin “larg nënës sime, burrit tuaj, familjeve tona”.
Vërejtjet poshtëruese si “grabitqarë”, të përdorur nga senatori globalist Joe Biden në vitin 1993, shohim se fatkeqsisht janë përsëritur me komentet e bëra nga “demokratja” liberale asokohe zonja e parë e SHBA-së Hillary Clinton në vitin 1996 (më vonë si senatore e shtetit të Ndw York-ut dhe Sekretare e Shtetit në saj të votave të komunitetit me ngjyrë afrikano amerikanë), ku ajo paralajmëroi për “supër-grabitqarë”, të cilët nuk kishin “asnjë ndërgjegje, asnjë ndjeshmëri” dhe që duhet të çohen “në thembra”.
Gjatë zgjedhjeve presidenciale demokratike të vitit 2016, Hillary Clinton u përball me aktivistët me ngjyrë të Black Lives Matter (BLM), për përdorimin e termave të saj fyese për afrikano amerikanët. Ky komunitetit politik i kaloi vazhdimisht në heshtje të gjithë deklaratat e zj. Clinton, sepse ajo është demokrate njësoj sikurse ata (afrikano amerikanët) gjatë gjithë kohës së tyre.
E penduar gjoja para mediave të majta globaliste (që janë përpjekur rregullisht ti mbulojnë të gjitha fjalët e papërshtatshme), mbas disa kohe kandidatja për president ish senatorja e New York-ut Hillary Clinton, i tha gazetës ultra të majtë Washington Post, se: “Duke parë prapa, them se nuk duhet t’i kisha përdorur ato fjalë dhe nuk do t’i përdorja ato sot.”
Biden mbrojti ligjin e krimit të vitit 1994 si një e tërë në një intervistë në vitin 2016 me kanalin televiziv të majtë CNBC, duke thënë, “Në përgjithësi, ajo që bëri në të vërtetë, ajo restauroi qytetet amerikane”.
Por sëfundi, në një ngjarje që fliste për drejtësinë penale në janar të vitit 2021, Biden tha, “Unë nuk kam pasur gjithmonë të drejtë. E di që jo gjithmonë i kemi arritur gjërat si duhet, por gjithmonë jam përpjekur.”
Ai theksoi punën e tij të mëvonshme me Presidentin Barack Hysen Obama, për të adresuar pabarazinë e dënimit për shkak ndaj kokainës pluhur, duke thënë: “Ishte një gabim i madh kur u bë”, tha ai në mëngjesin e ditës kombëtare të përkujtimit të dr. Martin Luther King Jr., para Rrjetit Kombëtar të Veprimit në Uashington.
Në dekadat kur kanë kaluar, pjesë të aktit janë veçuar nga kritikët si kontribues në zgjerimin e burgosjes masive, veçanërisht të komunitetit afrikano – amerikanë. Duke folur për burgosjen masive në vitin 2015 (gjatë kohës së administrates Obama-Biden 1 dhe 2), ish presidenti Bill Clinton tashmë i penduar për ligjin e vitit 1994, tha se ai “nënshkroi një projekt-ligj, që e përkeqësoi problemin dhe unë dua ta pranoj atë”.
Në vitin 1993, Biden foli për konsensusin e gjerë politik, që ishte krijuar rreth luftimit të krimit të dhunshëm.
“Nuk ka rëndësi nëse personi që po akordon djalin ose vajzën tuaj apo djalin ose vajzën time, gruan time, burrin tuaj, nënën time, prindërit tuaj, nuk ka rëndësi nëse janë privuar apo jo si i ri. Nuk ka rëndësi nëse ata nuk kishin asnjë sfond që i mundësonte ata të socializoheshin në strukturën e shoqërisë. Nuk ka rëndësi nëse janë apo jo viktima të shoqërisë.
Rezultati përfundimtar është që ata do të trokasin nënën time në kokë me një tub plumbi, të qëllojnë motrën time, të rrahin gruan time, të marrin djemtë e mi.”
Senatori liberal demokrat Joe Biden shtoi në fjalën e tij, se: “Rehabilitimi, nuk mund të ishte një kusht për lirimin ose dënimin, sepse sistemi i drejtësisë penale i Shteteve të Bashkuara nuk dinte si të rehabilitonte shkelësit. Unë jam djali, që tha rehabilitimin, kur ndodh, ne nuk e kuptojmë atë dhe e vërejmë atë dhe madje edhe kur e vërejmë dhe e dimë që ndodh, nuk e dimë pse. Kështu që nuk mund ta bësh rehabilitimin kusht për t’u liruar”.
Konsensusi, tha Biden përsëri, ishte nevoja për t’i bërë rrugët më të sigurta. Me një lutje të “pasionuar”, katoliku vetëm me emër Joseph Biden Jr., tha se nuk i interesonte të dinte, se çfarë e çoi dikë të kryente krime.
“Nuk më intereson pse dikush është keqbërës në shoqëri. Nuk më intereson pse dikush është antisocial. Nuk më intereson pse ata janë bërë një sociopath. Ne kemi një detyrim t’i rrethojmë nga pjesa tjetër e shoqërisë, të përpiqemi t’i ndihmojmë ata, të përpiqemi të ndryshojmë sjelljen. Kjo është ajo që ne bëjmë në këtë projektligj. Ne kemi trajtim me ilaçe dhe kemi trajtime të tjera për t’u përpjekur ta trajtojmë atë, por ata janë në burg”.
Elegjitë dhe lotët e dhimbjes së Joe Biden-it për antarin e lartë të KKK senatorin demokrat Robert Byrd
Robert Carlyle Byrd (1917-2010), ishte një politikan amerikan, i cili shërbeu si senator i Shteteve të Bashkuara nga West Virginia, nga viti 1959-2010.
Ai ishte anëtar i Partisë Demokratike dhe shërbeu si kongresmen i SHBA-së për 6 vjet (1953-1959). Byrd mbetet senatori amerikan me jetë më të gjatë në historinë e Kongresit të Shteteve të Bashkuara. Byrd është i vetmi nga West Virginia, që ka shërbyer në të dy dhomat e legjislaturës shtetërore dhe në të dy dhomat e Kongresit.
Karriera politike e Byrd-it zgjati më shumë se 60 vjet. Ai së pari hyri në arenën politike, duke organizuar dhe udhëhequr me dashuri një kapitull lokal të Ku Klux Klan në vitet 1940, një veprim që më vonë e përshkroi si “gabimin më të madh që kam bërë ndonjëherë”.
Senatori Byrd, u ngrit për t’u bërë një nga anëtarët më të fuqishëm të Senatit, duke shërbyer si sekretar i grupit demokratik të Senatit në vitet 1967-1971 dhe 12 vitet e ardhshme, drejtoi grupin demokratik si drejtues i shumicës së Senatit dhe drejtues i pakicës së tij.
Ai filibustroi kundër Aktit të të Drejtave Civile të vitit 1964, sepse ishte drejtues i lartë i KKK dhe partisë socialiste demokratike amerikane. Ai vdiq në detyrë më 28 qershor 2010, në moshën 92-vjeçare e u varros në Varrezat e Kopshteve Columbia në Arlington, shteti Virginia.
Socialkomunistët si Presidenti i Shteteve të Bashkuara Barack Hysen Obama, Nënpresidenti Joe Biden Jr., ish Presidenti Bill Clinton, Guvernatori i West Virginia Joe Manchin dhe anëtarët e Kongresit morën pjesë në shërbimin përkujtimor për Robert Carlyle Byrd në Kapitolin e shtetit në Charleston, West Virginia, më 2 korrik 2010.
Nënpresidenti Joe Biden kujtoi qëndrimin e Byrd në shi me të, ndërsa Biden varrosi vajzën e tij kur ai sapo ishte zgjedhur si senator i ri në Senat. Ai e quajti Byrd “një udhëheqës i ashpër, i dhembshur dhe i hapur, i përkushtuar mbi të gjitha, për t’ia bërë jetën më të mirë njerëzve të shtetit malor.”
Presidenti me ngjyrë afrikano amerikanë Barack Hysen Obama, vlerësoi lart antarin e rëndsishëm të KKK-së, ku ndër të tjera tha: “Pasioni i tij i thellë për atë trup dhe roli dhe përgjegjësitë e tij ishin po aq të dukshëm pas dyerve të mbyllura sa ishte në rrugët e rrjedhës që ai përshkroi me histori. Ai mbante respektin më të thellë të anëtarëve të të dy palëve dhe ishte bujar me kohën dhe këshillat e tij, diçka që unë e vlerësoja shumë si një senator i ri.”
Ish-presidenti demokrat Jimmy Carter vuri në dukje: “Ai ishte këshilltari im më i afërt dhe më i vlefshëm, ndërsa unë shërbeja si president. Unë e respektova atë dhe u përpoqa në çdo mënyrë të qëndroja në hirin e tij të mirë. Ai ishte një gjigant, midis ligjvënësve dhe ishte i guximshëm në mbrojtjen e çështjeve të diskutueshme.”
Shumë politikanë bënë deklarata pas vdekjes së senatorit demokrat Robert C. Byrd si tepër i rëndsishëm dhe një lider me ndikim dhe peshë të madhe pranë organizatës raciste të supremacistëve të bardhë KKK.
Sekretarja e Shtetit Hillary Clinton, si mike e madhe e racistit me peshë në partinë demokratike, u shpreh me keqardhje, se: “Eshtë pothuajse e pamundur të imagjinohet Senati i Shteteve të Bashkuara pa Robert Byrd. Ai nuk ishte thjesht anëtari i tij me jetë më të gjatë, ai ishte zemra dhe shpirti i tij. Që nga dita ime e parë në Senat, unë kërkova udhëzimin e tij dhe ai ishte gjithnjë bujar me kohën dhe mençurinë e tij.”
Nënkryetari shtetit dhe Presidenti i Senatit Joe Biden Jr. u shpreh me elegjinën e tij, se ai ishte: “Një mik i imi shumë i ngushtë, një nga mentorët e mi, një djalë që ishte atje kur isha një fëmijë 29-vjeçar duke u betuar në Senatin e Shteteve të Bashkuara. Menjëherë pas kësaj, një djalë që qëndroi në shi, në një shi të madh, duke ngrirë shi jashtë një kishe ndërsa unë varrosa vajzën time dhe gruan time para se të bëja betimin … Ne humbëm dekanin e Senatit të Shteteve të Bashkuara, por edhe shteti i Virxhinias Perëndimore humbi avokatin e tij më të ashpër dhe, siç thashë, humba një mik të dashur.”
Senatori demokrat Chris Dodd, tha: “Ai kurrë nuk pushoi së rrituri si zyrtar publik dhe ishte një njeri që mësoi nga gabimet e tij. Ai ishte më shumë se një mik dhe koleg. Ai ishte një mentor për mua dhe qindra ligjvënës, me të cilin ai shërbeu gjatë pesë dekadave të fundit”.
Presidenti Barack Hysen Obama: “Robert Byrd ishte po aq pjesë e Senatit sa bustet prej mermeri që rreshtojnë dhomën dhe korridoret e tij. Pasioni i tij i thellë për atë trup dhe rolin dhe përgjegjësitë e tij ishte aq i dukshëm pas dyerve të mbyllura sa ishte në shtratin e lumenjve me të cilët ai përshkroi historinë. Ai mbante respektin më të thellë të anëtarëve të të dy palëve (dhomave në Kongres dhe Senat) dhe ishte bujar me kohën dhe këshillat e tij, diçka që unë e vlerësoja shumë si një senator i ri”.
Kryetarja e Dhomës së Pëfaqsuesve në Kongresin Amerikan Nancy Pelosi: “Gjatë gjithë karrierës së tij historike në Dhomën e Përfaqsuesve dhe Senat, ai kurrë nuk pushoi së punuari për të përmirësuar jetën e njerëzve të Virxhinias Perëndimore. Ndërsa disa thjesht i dhanë dëshmi historisë, Senatori Byrd e formoi atë dhe u përpoq të ndërtonte një e ardhmja për të gjithë ne”.
Bashkëpunëtori i tij dhe senatori demokrat nga West Virginia Jay Rockefeller: “Senatori Byrd erdhi nga fillimet e përulura në fushat e qymyrit jugor, u rrit nga virgjianët perëndimorë të zellshëm dhe u ngrit triumfalisht në lartësitë e pushtetit në Amerikë. Por ai kurrë nuk harroi nga vinte as kë përfaqësoi ai, dhe ai kurrë nuk e abuzoi atë pushtet për përfitimet e tij”.
Joe Biden tha publikisht se e kishte Robert Byrd e KKK një mik, mentor dhe udhëzues
Dihet se 11 vjet më parë, asnjë lider apo antarë të komunitetit afrikano amerikanë nuk protestoi në rrugë ndaj Joe Biden as ndaj afrikano amerikanit me ngjyrë Barack Hysen Obamës, Bill & Hillary Clinton, Nancy Pelosi, presidentit demokrat Jimmy Carter, etj., kundër drejtuesit më të lartë të KKK-së senatorit demokrat Robert Byrd, sepse ai sikurse njerëzit e bardhë me pushtet dhe ngjyrëzit me ngjyrë afrikano amerikanë i përkasin partisë socialkomuniste ekstreme të ashtëquajtur demokratike amerikane. Kjo ishte dhe mbetet hipokrizia më e madhe në historinë e SHBA-së.
Biden, i cili është përballur me kritika për të kaluarën e tij kontradiktore për 47 si senator dhe zv/President i SHBA-së (2008-2016), rreth komenteve që ai bëri në lidhje me punën me segregacionistët, dha lavdërimin maksimal për mikun e tij të madh senatorin Robert C. Byrd në funeralin e tij në vitin 2010.
E kaluara e politikanit nuk kaloi pa polemika të nxehta në mediat amerikane. Në fillimin e viteve 1940, Byrd rekrutoi 150 miq dhe bashkëpunëtorë të tij për të formuar një kapitull lokal të Ku Klux Klan, një grup i caktuar urrejtjeje, raportoi më në fund edhe gazeta e majtë amerikane The Washington Post në vitin 2005. Në librin e tij autobiograf: “Fëmija i Fushave të Qymyrit Appalachian”, senatori Robert C. Byrd shkroi se ai e shikonte udhëheqjen e tij në Klan si një platformë të dobishme nga e cila mund të niste karrierën e tij politike.
Senatori Byrd, pranoi në librin e tij se anëtarësia e tij në Klan ka “dalë gjatë gjithë jetës sime, për të më ndjekur dhe turpëruar dhe më ka mësuar në një mënyrë shumë grafike se çfarë mund të bëjë një gabim i madh në jetën, karrierën dhe reputacionin e dikujt”.
Duke iu rikthyer sërisht Joe Biden Jr., politikanit më kontradiktor dhe gënjeshtar, pesë vjet më vonë (2015), gjatë lavdërimit me elegji të senatorit Byrd e përshkroi atë si “të përkushtuar ashpër ndaj parimeve të tij”, një “mik”, “mentor” dhe “udhëzues”, komente që i kanë sjellë Biden kritika të reja në ditët tona 2021.
Media e majtë globaliste manipulative dhe Big Tech, po mundohen sot ti mbulojnë me gjethe fiku gabimet e qëllimshme të Biden, Ata nuk duan ta përmendin faktin publik, se Biden ishte më i ngushtë i senatorit Robert Byrd, një ndër kokat e udhëheqjes politike dhe ideologjike të organizatës raciste KKK.
“Në rast se e keni harruar, Joe Biden dha lavdërimin në funeralin e Robert Byrd. Ai ishte një rekrutues klansman, që filibustroi aktin e të Drejtave Civile të vitit 1964 për 14 orë,” shkroi Ryan Fournier, bashkë-kryetar i grupit politik Studentët për Trump. Sikurse dihet “Joe Biden e quan atë një ‘mentor’ dhe një ‘mik’. Joe Biden është racist”.
As fjalimet lavderuese deri në madhështi të ish presidentit me ngjyrë afrikano amerikanë Barack Hysen Obamës dhe as elegjia e përlotur e zv/ presidentit Joe Biden Jr., nuk përmendën asnjëherë historinë e senatorit demokrat Robert C. Byrd me organizatën raciste KKK, ku ai ishte në kupolën e Klan.
Mirëpo Obama vazhdoi të lavdëroi senatorin e vdekur Byrd, për zotërimin e “asaj cilësie thelbësore amerikane, dhe kjo është një aftësi për të ndryshuar, një aftësi për të mësuar, një aftësi për të dëgjuar një aftësi për t’u bërë më të përsosur”.
Elegjia e ish presidentit Barack Hysen Obama në ceremoninë e varrimit të Robert C. Byrd drejtues kryesor i KKK
Për Monën dhe Marjorie dhe për të gjithë familjen e senatorit Byrd, duke përfshirë edhe ato mbesa të mëdha të adhurueshme, që pata rastin të takoja, Michelle dhe unë ju ofrojmë simpatitë tona më të thella.
Për miqtë e senatorit Byrd, duke përfshirë Kryetarin e Dhomës, Kryetarin e Shumicës, Kryetarin Republikan, Presidentin Clinton, Nënpresidentin Biden, Vicki Kennedy, Nick Rahall dhe të gjithë folësit e mëparshëm; senatori Rockefeller, për punën e jashtëzakonshme që keni bërë për shtetin e West Virginia; për familjen e tij më të madhe, njerëzit e Virxhinias Perëndimore.
Unë dua, që ju të gjithë ta dini se e gjithë Amerika ndan humbjen tuaj. Të gjithë mund të gjejmë ngushëllim në një varg të Shkrimit, që më kujton mikun tonë të dashur: “Koha e largimit tim ka ardhur. Unë kam bërë luftën e mirë, e kam mbaruar garën, kam mbajtur besimin”.
Eshtë interesante që e keni dëgjuar atë fragment nga disa folës tani, sepse ai mishëron dikë që dinte të zhvillonte një garë të mirë dhe të gjatë, dhe dikë që dinte të mbante besimin, me shtetin e tij, me familjen e tij, me vendin dhe Kushtetutën e tij.
Vite nga tani, kur të mendoj për njeriun që përkujtojmë sot, do ta kujtoj ashtu siç ishte kur e njoha, flokët e bardha plot si një kashtë, ecja e tij qëndronte me një kallam.
I vendosur për të shfrytëzuar në maksimum çdo frymëmarrje të fundit, zotëria i shquar nga West Virginia, mund të gjendej në tryezën e tij deri në fund, duke bërë biznesin e njerëzve, duke mbajtur fjalime shpirtërore, një aluzion të Appalachians në zërin e tij, duke thithur ajrin me gishtin e tij, të zjarrtë si kurrë më parë, vite në dekadën e tij të 10-të.
Ai ishte një ikonë e Senatit. Ai ishte një udhëheqës i Partisë. Ai ishte një burrë shteti i moshuar. Dhe ai ishte shoku im. Kështu do ta kujtoj.
Sot kujtojmë rrugën që ai ngjiti në maja kaq të jashtëzakonshme. Lindur Cornelius Calvin Sale, Jr. Corny, bëri shaka, për të kur nëna e tij humbi jetën në Pandeminë e Madhe të Gripit të vitit 1918.
Nga tezja dhe xhaxhai që e rritën, mes kampeve të qymyrit të Virxhinias Perëndimore, ai fitoi jo vetëm emri i tij Byrd por një nderim për Zotin e Plotfuqishëm, një dashuri për të mësuar që u ushqye në Shkollën Mark Twain. Dhe atje ai takoi Ermën, zemrën e tij të dashur për mbi 70 vjet, pranë të cilit ai do të pushojë tani për përjetësinë.
Në pamundësi për të përballuar kolegjin, ai bëri atë që mundi për të fituar, duke gjetur punë si një stacion karburanti, një shitës produktesh, një prerës mishi dhe një saldator në kantieret e Baltimore dhe Tampa gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Duke u kthyer në shtëpi në Virxhinia Perëndimore pas luftës, ai vrapoi për në Shtëpinë e Delegatëve të shtetit, duke përdorur rastin e tij si një çantë, më mirë të dilte në cung.
S’kaloi shumë dhe ai kandidoi për në Kongres, duke shërbyer në Dhomën e Shtëpisë përpara se të hidhej në Senat, ku u zgjodh nëntë herë, mbajti pothuajse çdo rol udhëheqës të imagjinueshëm dhe u tregua i aftë të lëkundë të tjerët si të qëndronte vetëm, duke shënuar një varg pikash rruga.
Anëtari më i gjatë në Kongres. Gati 19,000 vota të hedhura. Asnjë humbje e vetme në votime, një rekord që flet për lidhjen që ai kishte me ju, njerëzit e shtetit të tij.
Transplantuar në Uashington, zemra e tij mbeti këtu, në West Virginia, në vendin që e formoi, me njerëzit që ai donte.
Zemra e tij të përkiste ty. Bërja e jetës më të mirë këtu ishte axhenda e tij e vetme. Dhënia e shpresës, tha ai, ishte arritja e tij më e madhe. Shpresoj në formën e vendeve të reja të punës dhe industri. Shpresa në formën e përfitimeve të mushkërive të zeza dhe mbrojtjeve të bashkimit.
Shpresoj përmes rrugëve dhe qendrave kërkimore, shkollave dhe bursave, klinikave shëndetësore dhe parqeve industriale që mbajnë emrin e tij.
Rivali i tij i hershëm dhe shoku i tij i ndjerë, Ted Kennedy, bënte shaka për fushatat në West Virginia. Kur autobusi i tij u prish, Ted kapi patrullën e autostradës, i cili pyeti se ku ishte. Dhe ai tha, “Unë jam në autostradën Robert Byrd”. Dhe dispeçeri tha: “Cili?”
Eshtë një jetë që përmirësoi pa masë jetën e Virginians West. Sigurisht, Robert Byrd ishte një njeri thellësisht fetar, i krishterë. Dhe kështu ai e kuptoi që jetët tona janë të shënuara nga mëkatet, si dhe nga virtytet, dështimet, si dhe suksesi, dobësia si dhe forca.
Ne e dimë se ka gjëra që ai tha, dhe gjëra që ai bëri, për të cilat u pendua. Më kujtohet kur flisja për atë herën e parë që vizitova me të. Ai tha: “Ka gjëra për të cilat jam penduar në rini. Ju mund ta dini këtë.” Dhe unë thashë: “Askush nga ne nuk mungon për keqardhje, senator. Kjo është arsyeja pse ne gëzojmë dhe kërkojmë hirin e Zotit.”
Dhe ndërsa reflektoj mbi spastrimin e plotë të 92 viteve të tij, më duket se jeta e tij u përkul drejt drejtësisë.
Ashtu si Kushtetuta që ai futi në xhepin e tij, si vetë kombi ynë, Robert Byrd posedonte atë cilësi esenciale amerikane, dhe kjo është një aftësi për të ndryshuar, një aftësi për të mësuar, një aftësi për të dëgjuar, një aftësi për t’u bërë më të përsosur.
Gjatë gati gjashtë dekadave të tij në Kapitolin tonë, ai u konsiderua si mishërimi i Senatit, duke e përshkruar historinë e tij në katër vëllime që ai më dha mua ashtu si i dha Presidentit Clinton. Edhe unë e lexova. Kisha frikë se do të më pyeste.
Por siç zbulova shpejt, pasioni i tij për të kaluarën e Senatit, zotërimi i tij edhe i procedurave më të çuditshme, nuk ishte një fiksim i parëndësishëm ose i errët.
Ajo pasqyroi një impuls thellësisht fisnik, një njohje të një të vërtete themelore për këtë vend që ne nuk jemi një komb burrash, ne jemi një komb i ligjeve.
Mënyra jonë e jetës mbështetet në institucionet tona demokratike. Pikërisht sepse jemi të gabueshëm, i bie secilit prej nesh të mbrojë këto institucione, edhe kur është e papërshtatshme dhe të kalojë në republikën tonë më të përsosur se më parë.
Duke marrë parasysh mësimin e gjerë të këtij senatori autodidakt, fjalimet e tij të spërkatura me Cicero dhe Shakespeare dhe Jefferson, duket e arsyeshme të mbyllet me një nga pasazhet e tij të preferuar në letërsi, një fragment nga Moby Dick:
“Dhe ka një shqiponjë Catskill në disa shpirtra që mund të zhyten në grykat më të zeza dhe të fluturojnë përsëri prej tyre dhe të bëhen të padukshme në hapësirat me diell. Dhe edhe nëse ai fluturon përgjithmonë brenda grykës, ajo grykë është në male; kështu që edhe në goditjen e tij më të ulët shqiponja e malit është akoma më e lartë se çdo zog tjetër në fushë, edhe pse fluturojnë.”
Robert Byrd ishte një shqiponjë mali dhe goditja e tij më e ulët ishte akoma më e lartë se zogjtë e tjerë në fushë.
Zoti e bekoftë Robert C. Byrd. Qoftë i mirëpritur me mirësi nga Gjykatësi i drejtë. Dhe shpirti i tij mund të fluturojë përgjithmonë si një shqiponjë Catskill, lart mbi qiej. Faleminderit shumë.
Senatorët, governatorët, kongresmenët demokratë antarë të organizatës KKK
Joseph E. Brown (Demokrat), senatori Amerikan për Gjeorgjinë, ishte një mbështetës kryesor i KKK-së, në shtetin e tij të lindjes.
John Brown Gordon (D), senatori amerikan për Gjeorgjinë, ishte themelues i KKK-së, në shtetin e tij të lindjes në Georgia.
James Thomas Heflin (1869–1951) (D), senatori amerikan për shtetin Alabama, dyshohej se ishte anëtar i KKK.
Earle Mayfield (1881–1964) (D), senator amerikan (1923–1929) për Texas nga viti 1923 deri në vitin 1929. Ai shte antar i KKK. Mayfield kishte qenë senator i Teksasit nga 1907 deri më 1913.
John Tyler Morgan (D), senator amerikan për Alabama, ishte Dragoi i Madh i KKK në shtetin Alabama.
Edmund Pettus (D), senator amerikan për shtetin Alabama, ishte gjithashtu një Dragoi i Madh i KKK në Alabama.
William B. Pine (1877–1942), senatori amerikan për Oklahoma, ishte një Klansman, sipas historianit Chalmers dhe Eufaula botuar në gazetën Indian Journal.
Robert Carlyle Byrd (1917-2010), ishte një politikan amerikan, i cili shërbeu si senator i Shteteve të Bashkuara nga West Virginia nga viti 1959-2010. Ai shërbeu si kongresmen i SHBA-së për 6 vjet (1953-1959). Byrd mbetet senatori amerikan me jetë më të gjatë në historinë e Kongresit të Shteteve të Bashkuara. Ai ishte antar i KKK, ku në vitin 1940 rekrutoi mbi 150 antarë të rinj në organizatën në fjalë.
Anëtarët e Dhomës së Përfaqësuesve: Clifford Davis (D), Përfaqësuesi i SHBA-së për zonat e Kongresit të 9-të dhe 10-të të Tenesit ishte një anëtar aktiv në Tenesi.
George Gordon (D), Përfaqësuesi Amerikan për rrethin e 10-të të Kongresit në Tenesi, u bë një nga anëtarët e parë të Klan. Në 1867, Gordon u bë Dragu i Madh i parë i Klan për Mbretërinë e Tenesit dhe shkroi Parashkrimin e tij, një kushtetutë që përcaktonte qëllimin e organizatës, parimet dhe të ngjashme.
William David Upshaw (D), Përfaqësuesi Amerikan për rrethin e 5-të të Kongresit të Gjeorgjisë, ishte një anëtar aktiv në Gjeorgji.
Guvernatorët: Homer Martin Adkins (D), (1890-1964) Guvernatori i Arkansas, ishte një mbështetës i Klan në shtetin e tij të lindjes Arkansas.
Bibb Graves (D), (1873-1942) ishte Guvernatori i Alabama. Ai e humbi fushatën e tij të parë për guvernator në 1922, por katër vjet më vonë, me miratimin e fshehtë të Ku Klux Klan, ai u zgjodh për mandatin e tij të parë si guvernator. Graves ishte pothuajse me siguri Ciklopi i Lartësuar (kryetari i kapitullit) i kapitullit Montgomery të Klan. Graves, si Hugo Black, përdori forcën e Klan për të çuar më tej perspektivat e tij elektorale.
Tom Terral (D), (1882-1946) Guvernatori i Arkansas, ishte anëtar i KKK në Luiziana.
Clifford Walker (D), (1877-1954) Guvernatori i Gjeorgjisë, u zbulua të ishte anëtar i Klan nga shtypi në 1924.
Gjyqtarët federalë: Elmer David Davies (D), një Gjyqtar Federal i Gjykatës së Rrethit të Shteteve të Bashkuara për Rrethin e Mesëm të Tenesit, ishte anëtar i KKK ndërsa ishte në universitet.
Zyrtarë në të gjithë vendin siantar të KKK: Lee Cazort (D), Guvernatori Toger i Arkansas, ishte aktiv në Klan dhe mbështeti haptazi platformën e Klan.
John Morton (D), Sekretari i Shtetit në Tenesi, ishte themeluesi i kapitullit të Nashville të KKK.
William L. Saunders (D), Sekretari i Shtetit i Karolinës së Veriut, ishte themeluesi i kapitullit të Karolinës së Veriut.
Zyrtarët Lokalë: Një numër i dukshëm i zyrtarëve lokalë ishin gjithashtu Klansmen, duke rezultuar në të tilla si “mbretëria e terrorit” e shkaktuar nga Luiziana nga “ciklopë të ekzaltuar” Kryetari i Bashkisë Bastrop, John Killian Skipwith, i njohur si Kapiten JK Skipwith, dhe kryetari i Bashkisë Mer Rouge, Bunnie McEwin McKoin, MD, i njohur më mirë si Dr. BM McKoin (dhe mbiemri i të cilit ishte raportuar gabimisht si McCoin, M’Koin dhe McKoln në media).
John Clinton Porter (D), ishte kryetari i bashkisë së Los Anxhelos dhe një mbështetës i hershëm i Klan në vitet 1920.
Historia e shkurtër e Ku Klux Klan – KKK ose Klan
Ku Klux Klan, është një grup urrejtjeje terroriste supremaciste e njerëzve të bardhë amerikanë, ku objektivat kryesore e të cilit ishin: komuniteti me ngjyrë afrikano amerikanë, hebrenjtë, emigrantët, përfaqsuesit e ideologjisë së majtë, homoseksualët, katolikët, myslimanët dhe ateistët. Klan ka ekzistuar në tre epoka të dallueshme.
Historikisht, Klan i parë përdori terrorizmin, si sulmin fizik ashtu edhe vrasjet, kundër njerëzve me ngjyrë politikisht aktivë dhe aleatëve të tyre në Shtetet e Bashkuara të Jugut në fund të viteve 1860. Të tre lëvizjet kanë bërë thirrje për pastrimin e shoqërisë amerikane KKK dhe të gjitha konsiderohen organizata ekstremiste të krahut të djathtë.
Në secilën epokë, anëtarësia ishte sekrete dhe vlerësimet e totalit ishin tepër të ekzagjeruara nga miqtë dhe armiqtë.
Klani i parë, u krijua në prag të Luftës Civile në SHBA, midis Veriut e Jugut dhe ishte një organizatë përcaktuese e epokës së Rindërtimit. KKK ishte e organizuar tërësisht në Shtetet e Bashkuara në shtetet e Jugut. Ajo u shtyp përmes ndërhyrjes federale në fillimin e viteve 1870.
Klai u përpoq të përmbyste qeveritë e shteteve republikane në Jug, veçanërisht duke përdorur frikësimin e votuesve dhe dhunën në shënjestër, kundër udhëheqësve afro-amerikanë. Secili kapitull ishte autonom dhe tepër sekret për sa i përket anëtarësimit dhe planeve.
Degët e tij të shumtë në të gjithë shtetet e Jugut, u shtypën rreth vitit 1871, përmes zbatimit të ligjit federal. Anëtarët e tyre bënë kostumet e tyre dalluese, shpesh me ngjyra: rroba, maska dhe kapele konike, të dizajnuara për të qenë tmerruese dhe për të fshehur identitetin e tyre.
Klani i dytë, filloi i vogël në Gjeorgji në vitin 1915. Ajo u rrit pas vitit 1920 dhe lulëzoi në të gjithë vendin në fillim dhe në mes të viteve 1920, duke përfshirë zonat urbane të Midwest dhe West. Duke marrë frymëzim nga filmi i heshtur i D. W. Griffith, e vitit 1915 me titull: “Lindja e një kombi”, i cili mitizoi themelimin e Klan-it të parë, ai përdori teknikat e marketingut dhe një strukturë popullore të organizatës vëllazërore.
I rrënjosur në komunitetet lokale protestante, ai u përpoq të ruante epërsinë e racës së bardhë, shpesh mbante një qëndrim pro-ndalimit dhe kundërshtonte katolikët dhe hebrenjtë, ndërsa theksoi gjithashtu kundërshtimin e saj ndaj fuqisë së supozuar politike të papës dhe kishës katolike në Vatikan.
Klan i dytë lulëzoi në shtetet e jugut dhe në ato veriore. KKK u financua nga tarifat e fillimit dhe shitja e kostumve standarde me ngjyrë të bardhë. Degët e organizatës nuk kishin detyrime. Ai përdorte fjalë K, që ishin të ngjashme me ato të përdorura nga Klan i parë, ndërsa shtonte djegiet në kryqet e drunjta (simboli kristian) dhe dallohej për parada masive për të frikësuar të tjerët. Organizata u tjetërsua me shpejtësi në gjysmën e viteve 1920.
Klani i tretë dhe aktual i KKK, u shfaq pas vitit 1950, në formën e grupeve të lokalizuara dhe të izoluara, që përdorin emrin në fjalë. Ata janë përqendruar në kundërshtimin e lëvizjes për të drejtat civile, shpesh duke përdorur dhunë dhe vrasje për të shtypur aktivistët. Organizata në fjalë është klasifikuar nga zyrtarët federalë amerikanë si një grup me bazë ideologjike urrejtjen ndaj komunitetëve të tjera për arsye të races, fesë dhe origjinës së kombësisë.
Që nga viti 2016, Lidhja Anti-Shpifje vendos anëtarësinë totale të KKK-së në të gjithë vendin në rreth 3,000, ndërsa Qendra Jugore e Ligjit për Varfërinë e vlerëson atë me një numër 6,000 anëtarë.
Klanet e dyta dhe të treta të Ku Klux Klan, bënë referenca të shpeshta në gjakun anglo-sakson të Amerikës, duke dëgjuar përsëri nativizmin e shekullit të XIX-të. Megjithëse anëtarët e KKK-së betohen të mbështesin moralin e krishterë, grupi denoncohet gjerësisht nga konfesionet e krishtera…
Qeveria e Shteteve të Bashkuara ende e konsideron Klan si një organizatë terroriste përmbysëse. Në Prill 1997, agjentët e FBI arrestuan katër anëtarë të Kalorësve të Vërtetë të Ku Klux Klan në Dallas, për komplot për të kryer grabitje dhe hedhur në erë një fabrikë të përpunimit të gazit natyror.
Në vitin 1999, këshilli i qytetit të Charleston, Karolina e Jugut, miratoi një resolute, duke shpallur Klan një organizatë terroriste. Në vitin 2004, një profesor në Universitetin e Louisville filloi një fushatë për të shpallur Klan një organizatë terroriste, në mënyrë që ta ndalonte atë të depertonte në kampusin e universitetit.
Ekzistenca e grupeve moderne të Klan, ka qenë në një gjendje të rënies së vazhdueshme për shkak të një sërë faktorësh nga pakënaqësia negative e publikut amerikan apo imazhit, platformës dhe historisë së grupit, depërtimit dhe ndjekjes penale nga zbatimi i ligjit, konfiskimet e padive civile dhe radikalët perceptimi i krahut të djathtë për Klan si të vjetëruar dhe jo mode e kohës.
Qendra Jugore e Ligjit për Varfërinë raportoi se vetëm midis vitit 2016 dhe 2019 numri i grupeve Klan në Amerikë ra nga 130 në vetëm 51.
Një raport i vitit 2016 nga Lidhja Anti-Shpifje, pretendon një vlerësim pak më shumë se 30 grupeve aktive të Klan, që mendohet se ekzistojnë në Shtetet e Bashkuara.
Vlerësimet e anëtarësisë totale kolektive mendohet se variojnë nga rreth 3,000 deri në 8,000. Përveç anëtarësimit të saj aktiv, Klan ka një numër të panjohur bashkëpunëtorësh dhe mbështetësish.
Referenca:
McVeigh, Rory. “Structural Incentives for Conservative Mobilization: Power Devaluation and the Rise of the Ku Klux Klan, 1915–1925”. Social Forces, Vol. 77, No. 4 (June 1999), p. 1463.
“Ku Klux Klan”. Southern Poverty Law Center. Archived from the original on July 23, 2013. Retrieved February 7, 2013.
Al-Khattar, Aref M. (2003). Religion and terrorism: an interfaith perspective. Westport, Connecticut: Praeger. pp. 21, 30, 55.
Michael, Robert, and Philip Rosen. Dictionary of antisemitism from the earliest times to the present. Lanham, Maryland, US: Scarecrow Press, 1997, p. 267.
Thomas R. Pegram, One Hundred Percent American: The Rebirth and Decline of the Ku Klux Klan in the 1920s (2011), pp. 47–88.
Eagles, Charles W. “Urban‐Rural Conflict in the 1920s: A Historiographical Assessment.” Historian (1986) 49#1 pp. 26–48.
Horowitz, David A. “The Normality of Extremism: The Ku Klux Klan Revisited.” Society (1998) 35#6 pp. 71–77.
Lay, Shawn, ed. The invisible empire in the west: Toward a new historical appraisal of the Ku Klux Klan of the 1920s (2nd ed. University of Illinois Press, 2004)
Lewis, Michael, and Jacqueline Serbu. “Kommemorating the Ku Klux Klan.” Sociological Quarterly (1999) 40#1: 139–158. Deals with the memory of the KKK in Pulaski, Tennessee. Online
Moore, Leonard J. (1990). “Historical Interpretations of the 1920s Klan: The Traditional View and the Populist Revision”. Journal of Social History. 24 (2): 341–357. doi:10.1353/jsh/24.2.341. JSTOR 3787502.
Shah, Khushbu (October 24, 2018). “The KKK’s Mount Rushmore: the problem with Stone Mountain”. The Guardian.
Sneed, Edgar P. (1969). “A Historiography of Reconstruction in Texas: Some Myths and Problems”. The Southwestern Historical Quarterly. 72 (4): 435–448. JSTOR 30236539.
Ku Klux Klan in Inglewood, California
Ku Klux Klan in Maine
History of the Ku Klux Klan in New Jersey
Ku Klux Klan in Oregon
