ARKIVI:
17 Nëntor 2024

Këndvështrimi i një gazetari për rusët dhe Rusinë

Shkrime relevante

Popesku, turpi bije mbi ata që në shtëpinë e vet i sulmojnë mysafirët…!

Gani I. Mehmeti Në minutat shtesë, tifozët vendas nisën thirrjet raciste, me...

Kryeministri Albin Kurti mirëpriti Përfaqësuesin e ri Special të Norvegjisë për Ballkanin Perëndimor, Eirik Nestås Mathisen

Prishtinë, 14 nëntor 2024 Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti mirëpriti sot...

Mendime rreth deklaratës së Aleksander Vuçiq për deklaratat e Vesli Clark

Gani I. Mehemti Vuçiq për deklaratat e Clark: S’e kuptoj se në...

Qeveria e Kosovës nuk duhet të pranoj nënshkrimet e kriminelëve, janë të pavlefshme

Aurel Dasareti Nëse kuislingu Hashim Thaçi nuk ishte kriminel, pse jeton në...

Kosova dhe Bosnja e Hercegovina, në shënjestër të qëllimit të njëjt

Nga: Ryzhdi Baloku, Pejë Nga ngjarjet e përjetuara të gjeneratave të kohës...

Shpërndaj

Eshref Ymeri

Vladimir Pozner ka lindur në Francë në vitin 1934, është gazetar rus dhe amerikan, drejtues emisionesh radiotelevizive, publicist, shkrimtar, përkthyes, redaktor. Në fund të viteve 1980 u bë i njohur si drejtues i urave televizive Bashkimi Sovjetik – Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Prej vitit 1992 deri në vitin 1995 pati drejtuar programin Pozner/Donahue në kanalin televiziv amerikan CNBC. Është anëtar i fondit “Akademia e televizionit rus” prej vitit 1994 dhe president i parë i tij në periudhën mes viteve 1994-2008. Ka shtetësi franceze, amerikane dhe ruse.

Ja si është shprehur për popullin rus dhe për Rusinë:   

“Vitet e fundit po vras mendjen shumë herë se ç’është ai, populli rus. Nga shumë njerëz kam dëgjuar sikur rusët kanë jo pak gjëra të përbashkëta me amerikanët, çka nuk është absolutisht e vërtetë. Për më tepër, ku e paskan burimin këto fjalë, sikur midis tyre paska diçka të përbashkët, kur dihet që përvoja e tyre historike ka aq shumë ndryshime? Më përmendni qoftë edhe një popull të vetëm evropian, i cili, në shumicën e vet, ka pasë mbetur në robëri deri në gjysmën e dytë të shek. XIX… Çfarë do të kishte ndodhur sikur shteti rus të mos e kishte mbërthyer popullin me prangat e bujkrobërisë? Çfarë do të kishte ndodhur sikur vetëm gjithsej pas pak më shumë se pesëdhjetë vjetësh pas heqjes së skllavërisë së bujkrobërisë të mos ishte vendosur skllavëria sovjetike? Këto janë pyetje që mbeten pa përgjigje.

Mendoj se njëra nga tragjeditë më të mëdhaja për Rusinë ka qenë përqafimi i ortodoksisë. Po të shikojmë sot – po mjaftohemi thjesht me Evropën dhe po marrim vendet e krishtera – janë tri degë të krishterimit: katolicizmi, protestantizmi dhe ortodoksia. Po të kemi parasysh përcaktime të tilla, si demokracia, cilësia e jetës, niveli i jetesës dhe t’i shpërndajmë vendet pikërisht sipas këtyre treguesve, atëherë në vendin e parë do të jenë pikërisht vendet protestante, që të gjitha. Mandej vijnë vendet katolike. Dhe vetëm në fund vijnë vende të tilla, si Rusia, Greqia, Bullgaria etj. Dhe këto nuk janë gjëra krejtësisht të rastësishme, sepse feja më e errët dhe më e mbyllur është ortodoksia”.

K O M E N T E

1 KOMENT

  1. “… nder tri degët e krishterimit….. feja më e errët dhe më e mbyllur është ortodoksia.”-
    Ne fakt çdo besim merr trajten simbas kultures dhe traditse se vendit ku ushtrohet.

SHKRUAJ NJË KOMENT

Ju lutem, shkruaj komentin tuaj!
Ju lutem, shkruaj emrin tuaj këtu