ARKIVI:
25 Dhjetor 2024

Kjo do të duhej të ishte temë kryesore e shkencës sonë dhe kauzë primare e politikës sonë

Shkrime relevante

Elegji kushtuar Martin Canit, vrarë pafajësisht, në ambientet e shkollës, më 18 Nëntor 2024, elegji nga Nikolin Shtjefën Lëmezhi

Nikolin Shtjefën Lëmezhi S’të vranë ty… (Elegji kushtuar Martin Canit, vrarë pafajësisht, në ambientet...

Po përsëritet historia! KQZ-ja (s) ka të drejtë!

Prof. Fadil Maloku, sociolog nga Prishtina Në vitin 2013 (si ish anëtarë...

Kontradikta dhe abuzimi politik i Edi Ramës, dëmton rëndë Kosovën dhe Shqipërinë

Nga: Luan Dibrani Kritika ndaj Edi Ramës dhe Pozita e Qeverisë Shqiptare...

Te Nënëlokja e UÇK -së, NËNË STANA!

Nga: Nusret Pllana BRUS - lagjja Peshter Me bashkëluftëtarin tim Ismet Sylejmani, vizituam...

Vuçiq, Albin Kurti nuk është KQZ!

Gani Mehmeti Pas Reagimit ti kryetarit të Serbisë, Aleksandër Vuçiq me rastin...

Shpërndaj

Nga: Lirim Gashi 
* E shkruar në shqip, gjermanisht dhe serbisht 
Kjo temë duhet të jetë detyrë e psikologëve dhe politikanëve që jetojnë si Perëndi nga përdhunimi i shkencës dhe politikës.
Respekti dhe dashuria e sinqertë nuk janë çështje morale, por thjesht nevoja natyrore biologjike dhe shpirtërore e çdo qenieje të gjallë.
Thirrja për vëmendje është një luftë për dashuri të sinqertë dhe të pakushtëzuar.
Asnjë fëmijë nuk lind i keq. Të gjithë fëmijët e mirë që bëhen të këqij në rininë e tyre, abuzohen nga djajtë e rritur në fëmijëri.
Fëmijët e abuzuar, duke parë se demonët që i keqtrajtuan kalojnë më mirë si kriminelë sesa ata si viktima, fillojnë të imitojnë kriminelët që ua errësuan jetën në fëmijëri.
Ata e bëjnë këtë për të kuruar komplekset, domethënë për ta ndier veten të barabartë me ta.
Prandaj, me kalimin e kohës, ata bëhen më të këqij se abuzuesit e tyre shpirtërorë dhe fizikë, domethënë më të këqij se origjinali.
Për shkak të padrejtësive që u janë shkaktuar atyre në fëmijëri nga demonët e rritur, ata përjetojnë në mesjetën e tyre, traumat shpirtërore dhe Sindromën e Stokholmit.
Prandaj, në vend që të urrejnë, injorojnë dhe dënojnë ata që i abuzuan në fëmijëri, ata kërkojnë fajin dhe mëkatin e abuzuesve të tyre mendorë dhe fizikë brenda vetes dhe kështu bëhen admirues dhe imitues të tyre.
Prandaj, lëndimet që u shkaktojmë engjëjve tanë më të dashur janë plagë dhe shenja të pashlyeshme në zemrat e tyre, të cilat dikur na donin më shumë se veten.
Të vrasësh një zemër të tillë engjëllore është njësoj si të vrasësh Perëndinë dhe ta zëvendësosh atë me djallin.
Por në një shoqëri ku hakmarrja vlerësohet më shumë sesa pendimi i sinqertë, njerëzit e dinë që në fillim se nuk ia vlen të pendohesh sinqerisht.
Mosgatishmëria e tyre për t’u penduar sinqerisht është rezultat i një keqkuptimi të kafshëve përreth tyre.
Sepse kafshët hakmarrëse e kuptojnë fisnikërinë njerëzore si dobësi të frikacakëve.
Prandaj, kriminelët që duan të pendohen sinqerisht,  pendimin e sinqertë e kompensojnë me krenari të rreme, në mënyrë që të vazhdojnë avazin e vjetër pa keqardhje deri në përjetësi.
Dhe meqenëse është kështu, ju kurrë mos kërkoni që fëmijët tuaj të jenë të përsosur në mënyrë që të meritojnë dashuri, por i doni ata me gjithë qenien tuaj ashtu siç i krijoi natyra.
Dhe veçanërisht mos u shkaktoni atyre komplekse fizike dhe mendore sepse ata do të ndihen të pavlerë.
Prandaj, në rininë e tyre të hershme, ata do të bëjnë gjithçka të mundshme dhe të pamundur për të provuar veten më të fortë se moshatarët e tyre, vetëm për të imponuar me forcë vëmendjen, frikën dhe dashurinë e tyre.
Dhe në një shoqëri ku superioriteti shihet si aftësia e një krimineli për të arritur prosperitet material përmes dhunës dhe padrejtësisë së shkaktuar ndaj të tjerëve, njerëzit përmes gjërave materiale kompensojnë gjërat shpirtërore dhe kështu bëhen të pandjeshëm si zombitë, dinakë dhe hipokritë si dhelprat dhe lëkurë-trashë si lopët.
Sepse ata përshtaten me rrethanat e çmendura shoqërore si kameleonët dhe vazhdojnë t’i ushqejnë dhe përsosin ato deri në çmenduri.
Fatkeqësisht, kjo temë duhet të jetë detyrë e psikologëve dhe politikanëve që jetojnë si perëndi nga përdhunimi i shkencës dhe politikës.
Por ata sillen si turistë në profesionet e huaja, sepse janë të tillë nëse marrim parasysh diletantizmin e tyre themelor profesional të cilin e dëshmojnë në jetën e përditshme.
Aufrichtiger Respekt und Liebe sind keine moralischen Fragen, sondern einfach das natürliche biologische und spirituelle Bedürfnis jedes Lebewesens.
Der Ruf nach Aufmerksamkeit ist ein Kampf um aufrichtige und bedingungslose Liebe.
Kein Kind wird schlecht geboren. Alle guten Kinder, die in ihrer Jugend schlecht werden, werden in der Kindheit von erwachsenen Dämonen missbraucht.
Missbrauchte Kinder, die sehen, dass die Dämonen, die sie misshandelten, als Kriminelle besser abschneiden als sie als Opfer, beginnen, die Kriminellen zu imitieren, die ihr Kindheitsleben verdunkelten.
Sie tun dies, um Komplexe zu heilen, das heißt, um sich ihnen gleich zu fühlen.
Daher werden sie im Laufe der Zeit schlimmer als ihre geistigen und körperlichen Missbraucher, dh schlimmer als das Original.
Aufgrund der Ungerechtigkeiten, die ihnen in der Kindheit von erwachsenen Dämonen zugefügt wurden, erleben sie im Mittelalter spirituelle Traumata und das Stockholm-Syndrom.
Anstatt also diejenigen zu hassen, zu ignorieren und zu bestrafen, die sie in der Kindheit missbraucht haben, suchen sie die Schuld und Sünde ihrer geistigen und körperlichen Missbraucher in sich selbst und werden so zu Bewunderern und Nachahmern dieser.
Daher sind die Verletzungen, die wir unseren liebsten Engeln zufügen, unauslöschliche Narben und Spuren in ihren Herzen, die uns einst mehr geliebt haben als wir uns selbst.
Ein solches Engelsherz zu töten ist, als würde man Gott töten und ihn durch den Teufel ersetzen.
Aber in einer Gesellschaft, in der Rache wichtiger ist als aufrichtige Reue, wissen die Menschen von Anfang an, dass es sich nicht lohnt, aufrichtig zu bereuen.
Ihr Unwille, aufrichtig umzukehren, ist das Ergebnis eines Missverständnisses der Tiere um sie herum.
Denn rachsüchtige Tiere verstehen den menschlichen Adel als die Schwäche der Feiglinge.
Daher werden Kriminelle, die sich aufrichtig bereuen wollen, aufrichtige Reue mit falschem Stolz kompensieren, um ihr strafbares Benehmen ohne Reue bis in die Ewigkeit fortzusetzen.
Und da es so ist, verlang nie von deinen Kindern, perfekt zu sein, um Liebe zu verdienen, sondern liebe sie mit deinem ganzen Wesen, wie die Natur sie geschaffen hat.
Und vor allem verursache denen keine körperliche und geistigen Komplexe, weil sie sich wertlos fühlen werden.
Daher werden sie in ihrer frühen Jugend alles Mögliche und Unmögliche tun, um sich als stärker als ihre Altersgenossen zu erweisen, nur um Aufmerksamkeit, Angst und Liebe gewaltsam aufzuzwingen.
Und in einer Gesellschaft, in der Überlegenheit als Fähigkeit eines Kriminellen angesehen wird, durch Gewalt und Ungerechtigkeit, materiellen Wohlstand zu erlangen, kompensieren Menschen durch materielle Dinge geistige Dinge und werden so unsensibel wie Zombies, List und Heuchler wie Füchse und dickhäute wie Kühe.
Weil sie sich wie Chamäleons an verrückte soziale Umstände anpassen und sie bis zum Wahnsinn weiter füttern und veredeln.
Leider sollte dieses Thema Aufgabe von Psychologen und Politikern sein, die wie Götter von der Vergewaltigung von Wissenschaft und Politik leben.
Aber sie verhalten sich wie Touristen in fremden Berufen, denn sie sind es, wenn man ihren grundsätzlichen beruflichen Dilettantismus berücksichtigt, den sie im Alltag beweisen.
Iskreno poštovanje i ljubav nisu moralna pitanja, nego jednostavno prirodna biološka i duhovna potreba svakog živog bića.
Poziv na pažnju borba je za iskrenu i bezuslovnu ljubav.
Nijedno dete se ne rađa loše. Sva dobra djeca koja postanu loša u mladosti su zlostavljana od strane odraslih đavola u djetinjstvu.
Zlostavljana djeca, vidjevši da demoni koji su ih maltretirali bolje prolaze kao zločinci nego oni kao žrtve, počinju oponašati zločince koji su im zamračili živote u djetinjstvu.
Oni to rade kako bi izliječili komplekse, odnosno da bi se osjećali jednaki sa njima.
Stoga s vremenom postaju gori od svojih duhovnih i fizičkih zlostavljača, odnosno gori od originala.
Zbog nepravdi koje su im u djetinjstvu nanijeli odrasli demoni, oni doživljavaju u sredini životnog doba, duhovne traume i Stockholmski sindrom.
Stoga, umjesto da mrze, ignoriraju i osuđuju one koji su ih zlostavljali u djetinjstvu, oni traže krivnju i grijeh svojih psihičkih i fizičkih zlostavljača u sebi i tako postaju njihovi obožavatelji i imitatori.
Stoga su ozljede koje nanosimo našim najdražim anđelima neizbrisivi ožiljci i tragovi na njihovim srcima, koja su nas nekad voljela više od nas samih.
Ubiti takvo anđeosko srce isto je kao ubiti Boga i zamijeniti ga đavlom.
Ali u društvu u kojem se osveta cijeni više od iskrenog pokajanja, ljudi od početka znaju da ne vrijedi iskreno se pokajati.
Njihova nespremnost da se iskreno pokaju rezultat je nerazumijevanja životinja oko njih.
Zato što osvetoljubive životinje razumiju ljudsko plemenitost kao slabost kukavica.
Stoga, kriminalci koji se žele ponovno socijalizirati iskreno pokajanje kompenziraju lažnim ponosom, kako bi nastavili stari avaz bez žaljenja do vječnosti.
A budući da je tako, nikada ne tražite od svoje djece da budu savršena kako bi zaslužili ljubav, već ih volite svim svojim bićem onako kako ih je priroda stvorila.
A posebno im nemojte uzrokovati fizičke i mentalne komplekse jer će se osjećati bezvrijednima.
Stoga će u ranoj mladosti učiniti sve moguće i nemoguće da se dokažu jačim od svojih vršnjaka, samo da prisilno nametnu njihovu pažnju, strah i ljubav.
I u društvu u kojem se superiornost smatra sposobnošću kriminalca da postignu materijalno blagostanje nasiljem i nepravednom koje nanose drugima, ljudi kroz materijalne stvari kompenziraju duhovne stvari i tako postaju bezosjećajni kao zombiji, lukavi i licemjerni kao lisice i debelokožci poput krava.
Zato što se prilagođavaju ludim društvenim okolnostima poput kameleona i nastavljaju ih njegovati i usavršiti do ludila.
Nažalost, ova tema bi trebala biti zadatak psihologa, i političara koji žive kao bogovi od silovanja nauke i politike.
No, oni se ponašaju kao turisti u stranim zanimanjima, jer takvi jesu ako uzmemo u obzir njihov osnovni profesionalni diletantizam koji dokazuju u svakodnevnom životu.

K O M E N T E

SHKRUAJ NJË KOMENT

Ju lutem, shkruaj komentin tuaj!
Ju lutem, shkruaj emrin tuaj këtu