Në foto: Hashim Thaçi dhe Gani Geci
Nga: Ibrahim Kelmendi, Gjermani
___
Para dy ditësh publikova pyetjen: “Në komunikatat nr. 45 dhe 46, të 9 e 16 mars 1998, nuk përmenden fare martirizimi i Adem Jasharit me familjarë!! PSE?!”
Fatkeqësisht nuk mora përgjigje, por kritika të buta e të pakta, pse po “shprushi”. Nëse do të kisha pyet, kush ka meritë për shkrim e publikim të këtyre komunikatave, mund që do të paraqitej autori.
Siç mund ta veneron secili, është bërë shprehi, kur ndonjë “lider” i UÇK-së akuzohet për krime e komplote, të akuzuarit mbrohen, UÇK-ja nuk kishte hiarki strikte komanduese, sepse ishte ushtri e vullnetarëve, në formim e në luftime. Por “liderët” nuk janë përmbajt duke u vetëlavdëruar si më meritorët, si “liderë” e “baballarë” të UÇK-së, bile edhe si “kUmandana të përgjithshëm”.
Por ata “liderë” i paten mbush pampersat vetëm nga kërkim-llogaria e Gani Gecit, i cili kërkonte autorin e komunikatës nr. 59, e lëshuar “në emër” të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së. Ai që e kishte mizën pas veshi, Hashim Thaçi, iu pat përgjigj kriminelit Gani Geci (tashmë ai po vuan dënimin me burg): “Komunikatat janë lëshuar nga bahnhofat në Zvicër”. (Bahnhof i thuhet në gjermanishte stacionit të trenit; në kompleksin rreth stacioni ka lokale që frekuentohen shumë nga imigrantët dhe azilantët, prandaj edhe popullsitë vendore e përdorin “Bahnhof” si pezhorativ denigrues; Hashimi prandaj e ka mbajt mend Bahnhof-in…). Nga frika “liderët” Hashim dhe Rexhep Selimi u përpjeken t’ia lënë “kopilin” (autorsinë) për atë komunikatë njëri-tjetrit (edhe pse asnjëri nuk e zotëron shqipen për të formuluar komunikata).
Po mundohem të “problematizoj” komunikatat numër 45 e 46 për disa arsye. E para, për të dëshmuar të vërtetën se në mars 1998, kur janë publikuar këto komunkata “në emër” të Shtabit Qëndror nuk e kishim Shatbi Qëndror të UÇK-së, sepse ai ishte zhbër në janar 1997, kur është kidnapuar nga pushtuesit serbë Nait Hasani, të cilin Rexhep Selimi e ka prezantuar si koordinator, meqë Shtabi Qendror paskësh qenë “udhëheqje kolegjiale”.
Për ata që nuk e dinë, Kryesia e LPK-së e ka formua Shtabin Qendror, në përbërje të Nait Hasanit, Rexhep Selimit, Xheladin Gashit, Sokol Bashotës, rezidentë në Kosovë, dhe Ali Ahmetit, Azem Sylës e Xhavit Halitit, azilantë në Zvicër. Këta tre ishin anëtarë të Sektorit të Rëndësisë së Veçantë (SRV). SRV, e kishte formuar Këshilli i Përgjithshëm i LPK-së (dhjetor 1993). Ai duhej të luante rolin e një servisi “teknik”, ta zëmë ndihmat financiare që grumbullonim për UÇK në Emigracion, t’i dërgoheshin UÇK-së, të krijoheshin lidhje mes Shtabit Qendror dhe grupeve guerile në Kosovë, etj.
Qysh në vitin 1996, kur “grupet guerile”, të cilat i komandonin Adem Jashari, Zahir Pajaziti, Adrian Krasniqi, Mujë Krasniqi dhe të tjerë, të cilat ishin UÇK-ja reale e shtrime në terren dhe e angazhuar në sulme guerile , u ankuan se nuk po ndihmoshin financiarisht.
Rezultoi se mjetet financiare që i grumbullonim në Emigracion po shpërdoroheshin. Ato mjete, si ato që grumbulloheshin në Fondin “vendlindja thërret” dhe mjetët e anëtarësisë dhe të hyrave tjetra në LPK, i dorëzoheshin vetëm Xhavit Halitit.
“Meritor” për këtë ishte Kryesia e atëhershme, e cila “në emër të centralizmit demokratik”, kishte urdhëruar Jashar Salihun, Kryetar i Këshillit të Fondit, dhe Gafur Elshanin, Arkatar i Kryesisë, që ndihmat financiare t’ia dorëzonin Xhavit Halitit.
Edhe njëri edhe tjetri, idelaistë naivë, nuk u shkonte mendja se Xhaviti po financonte me ato mjete jetën e tij “paralele” në Tiranë dhe ndonjë matrapazllëk për siguri materiale për të ardhmen.
Pra, ia dorëzonin ndihmat Xhavitit dhe as që u shkonte mendja se ai po i shpërdoronte ato. Edhe kur u mor vesh se UÇK-ja në Kosovë nuk po ndihmohej financiarisht, as Jashari, as Gafurri, por as Kryesia e LPK-së, jo vetëm që nuk ndërmoren kontrollime e korrigjime, por edhe quajten shpifës ata që ankoheshin se UÇK-së në Kosovë nuk po i shkonin ndihmat financire, si mjete financiare apo si armë e municion.
Xhaviti, si usta, i kishte dërguar ca ndihma simbolike financiare “koordinatorit” Nait Hasani, që ai ta dezinformonte Kryesinë që UÇK-ja po ndihmohej financiarisht…
As në mbledhje të fundit të Këshillit të Përgjithshëm (dhjetor 1997), ku po debatonim e grindeshim se UÇK-ja në Kosovë po sabotohej nga SRV, se Shtabi Qendror në Kosovë ishte zhbër, se komplotistët Xhavit Haliti e Azem Syla po dezinformonin, për ta mbajt të kapur prej tyre UÇK-në, nuk gjetem dot zgjidhje, sepse Kryesia e LPK-së, që u qëndronte mbrapa Xhavitit e Azemit sabotuies, komplotistë, profiterë, fitoi përkrahjen e shumicës në Këshill të Përgjithshëm.
Merre me mend qe miratuar edhe dërgimi i një letre Shtabit Qendror (tashmë inekzistent), për ta lut për një takim dhe për përgjigje në disa pyetje…
Tani, kur e kemi rahatinë, mundësinë dhe distancën e bollshme kohore për të reflektuar e analizuar ato zhvillime, askush nuk u del zot as këtyre komunikatave. Dhe nuk u dalin zot, sepse këto komunikata përmbajnë qëndrimin e autorëve që kishin ndaj Adem Jasharit. Pra, ishin Xhavit Haliti dhe Azem Syla, të cilët duhet të kenë pas qatip “anonim” të komunikatave. Këta dy Adem Jasharin e kishin privuar për të qenë qoftë vetëm ushtar i UÇK-së.
Këtë të vërtetë të hidhur e pata dëgjaur nga gojë e Xhavit Halitit në një mbledhje të Kryesisë së LPK-së në verë 1996, kur u ftova për të dhënë llogari pse Kryesia e Nëndegës së LPK-së në Gjermani u kishte dërguar ndihma modeste “grupeve” të Adem Jasharit, Zahir Pajazitit, Adrian Krasniqit. Aty Xhavit Haliti me ton arrogant pat thënë se “unë nuk i financoj komitashët që nuk pranojnë t’i subordinohen komandës ushtarake…” [Pat shkretuar më keq, por po rezervohem për ta perfrazua më shumë.] Pra, kur janë lëshuar këto dy komunikata, për Xhavitin e Azemin, tashmë Heroi legjendar Adem Jashari nuk ishte as ushtar i UÇK-së!!
Nga Xhaviti dhe Azemi nuk pres reflektim, prandaj moti ua kam dhanë kartonin e kuq, por pse heshtin Emrush Xhemajli dhe të tjerë anëtarë të Kryesisë së atëhershme të LPK-së, e cila, duke u bind në mars 1998 se UÇK nuk kishte komandë, improvizuan që Kryesia të ushtronte rolin e shtabit qendror. Në Kryesi ishin anëtarë edhe Xhavit Haliti dhe Azem Syla.
Në kryesi simulonin kolegjialitet, ndërsa në prapashpinë ata dy komplotonin edhe me këso pseudo komunkatash. Madje, Xhaviti i kërcnoi kolegët e tij, anëtarët e Kryesisë, të iknin nga Shqipëria, prëndryshe ua lëshon në përndjekje kryeministrin Fatos Nano…
Përgjegjësi për publikim të këtyre “komunikatave” e mbajnë edhe autorët e “monografisë” për LPK / UÇK, Fazli Velia dhe Sejdi Gega, të cilët i kanë publikuar faksimilet e tyre (vëllim I, faqe 600 e 609), edhe pse në ndërkohë janë informuar se në kohën kur janë lëshuar këto “komunikata” në emër të Shtabit Qendror, nuk ekzistonte Shtabi Qendror; Fazliu ishte kryetar (hudum) i Kryesisë së LPK-së, e cila Kryesi e përmbylli mandatin në Mledhjen e 6-të të Përgjithshme, ndërsa Sejdi Gega ishte anëtarë i Kryesisë pasuese (gjithashtu hudume).
Pra, nuk ishin “studiues” që nuk kishin qasje në arkiva të Lëvizjes, për të pasur mundësi verifikimi të dokumentacionit që e kanë publikuar.
