Kryqi, paraqet simbolin më të rëndësishëm, më të përhapur, më të bukur dhe më të dashur në botë

___

___

Në vitin 33 pas Krishtit, kur në Kryq u vendos Jezu Krishti, i cili u kryqëzua nga smira e bashkëkombasve të tij judenj dhe padrejtësisht nga pushteti romak që përfaqësohej nga guvernatori Ponc Pilati, Kryqi e ndryshoi përgjithmonë përformancën dhe kuptimin e tij. Ai tani është simbol i Jezu Krishtit. Kryqi nuk është më mjet torture, por mjet shpëtimi.

Kryqi nuk është më shenjë turpi, por nderi dhe lavdie për ata që e pranojnë me besim se në të u kryqëzua Jezu Krishti: nuk është më një shenjë mallkimi, por bekimi dhe shpëtimi hyjnor.

Krishterimi asnjëherë nuk e shikon Kryqin të shkëputur nga Ngjallja,sepse Jezu Krishti nuk mbeti në kryq, nuk mbeti në varr i vdekur, por u ngjall në ditën e tretë. Prandaj Kryqi është një shenjë fitoreje kundër tre armiqve të njerëzimit: djallit, mëkatit dhe vdekjes që erdhi në botë nga mëkati.

I pari nga paganët që e pranoi mesazhin ungjillor të Kryqit,ishte centurioni romak, Korneli, me origjinë nga një fis ilir. Ai dhe familja e tij u KONVERTUAN TË PARËT NË TË KRISHTERË dhe u pagëzuan nga Shën Pjetri apostull ashtu siç shkruajnë Veprat e Apostujve: ” Kështu ai urdhëroi që të pagëzoheshin në fenë e krishterimit.

Tradita e krishterë tregon se ai i shoqëroi apostujt e Krishtit në territoret e Ilirisë, ku që në shekullin e I-rë pas Krishtit, i hasim bashkësitë e para të krishtera.

Në shekullin IV, Konstandini i Madh, me origjinë Ilire (dardan), i lindur në Naissus -Nishi i sotëm,perandori i parë i krishterë dhe themelues i Konstandinopojës përpara betejes kritike kundër Maksentit për të marr qytetin e Romës, teksa po vështronte ushtrinë armike, pa një vegim. Në qiell iu shfaq një KRYQ I NDRITSHËM rreth të cilit ishin shkruar këto fjalë: “ME KËTË DO TË FITOSH” ( “IN HOC SIGNO VINCES”)

Eusebi i Qesarisë thotë se po atë natë iu shfaq vetë Krishti në ëndërr Konstandinit dhe e urdhëroi të bënte një kryq të ngjashëm me atë që kishte parë në vegim dhe ta vendosnin nëpër flamurët që paraprijnë ushtrinë në vend të stemës dhe shqiponjave perandorake.

Konstandini i besoj kësaj shfaqjeje dhe gjithashtu i besoi me shpirt Jezu Krishtiit.

Në betejën vendimtare të Milviut më 28 tetor 312 ishte pikërisht shenja e Kryqit që i dha fitoren Konstandinit duke u shpallur perandor. Ai duke falenderuar Zotin e të krishterëve për këtë fitore, bëri një hyrje triumfale në Romë, kryeqytetin pagan, dhe urdhëroi që në të gjitha monumentet kryesore të qytetit të vehej SHENJA E KRYQiT.

“Kryqi yt,o Zot,edhe pse duket dru në thelb, është i veshur me pushtet hyjnor; edhe pse është i dukshëm në botë, shpirtërisht bënë mrekullinë e shpëtimit tonë”.

Vetë Zoti, me ngjarje të mbinatyrshme, dhe zbulime të mrekullueshme, tregoi, në në rrethana të ndryshme dhe në mënyrë të bujshme, se shenja e Kryqit përbën simbolin e Tij dhe trofeun e pamposhtur të besimtarëve.

P S.