Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike
Duhet kohë përpara se të kuptoni vërtet se një mik ka vdekur. Ju jeni duke pritur që ai person të shfaqet, por kjo nuk ndodh. Pasi një mik ka vdekur, miqtë e të ndjerit afrohen më shumë, flasin më shumë dhe kujdesen më shumë për njëri-tjetrin dhe ndihen sikur bëhen më të hapur me njëri-tjetrin.
***
Shumë njerëz mund të humbasin mundësinë për të telefonuar një mik ose për të dërguar një mesazh, dhe ju mund ta merrni telefonin ose filloni bisedën nga zakoni i vjetër, para se të mbani mend se çfarë ka ndodhur me mikun tuaj tashmë të ndjerë. Mund të duken si gjëra të parëndësishme për të tjerët, por shpesh në këto situata humbja e një shoku bëhet më e dukshme dhe njeriu bëhet i vetëdijshëm se miku nuk është më aty.
Të gjithë ne e dimë se të jesh në një miqësi me dikë është një marrëdhënie komplekse, dukurish të lidhura në mënyrë harmonike: që në radhë të parë bazohet në respekt, besim dhe tërheqje reciproke, dhe përfshin një shkallë të caktuar mbështetjeje emocionale dhe instrumentale.
Ju gjithashtu mund të përjetoni pikëllim në emër të mikut tuaj, i cili nuk do ta përjetojë kurrë këtë. Prandaj është e zakonshme që pikëllimi të ndihet më fort në ditë të veçanta, si diplomime, dasma, ditëlindje, etj., pasi dikush mund të imagjinonte se i ndjeri do të ishte pjesë e përjetimeve.
Shumë njerëz mbajnë gjithashtu një kujtim të të ndjerit, të tilla si një copë bizhuteri ose një letre ose të ngjashme. Përveç kësaj, mund të jetë mirë të përpiqeni të mbani gjallë kujtimin e mikut tuaj duke punuar për të vazhduar dëshirat dhe vlerat e mikut tuaj.
PS: Unë sot, me pikëllim përkujtoj ditëlindjen e mikut tim të ndjerë Zeqir Lushaj (lindur 8 Mars 1949, ndërroi jetë më 2021). Intelektualit dhe atdhetarit të madh, publicistit, poetit të lindur. Shqiptari i madh jetoi dhe punoi në SHBA për disa vite dhe më pas u kthye në Shqipëri.
Më poshtë po postoj letrën që kam shkruar 3 vite më parë.
***
Vdekja e një miku është si të humbasësh një pjesë të vetes
E enjte, 11.11.2021, 01:00 PM
Jam i tronditur dhe i pikëlluar nga lajmi i tmerrshëm. Ndërroi jetë miku im i madh, intelektuali dhe atdhetari Zeqir Lushaj.
Pusho në paqe, vëlla.
Shumë ngushëllime familjes. Mendimet e mia shkojnë tek të gjithë të afërmit. Ngushëllime edhe Redaksisë së Zemra Shqiptare. Nuk kam fjalë…shumë trishtim…Unë jam me gjithë zemër me ju.
Hidhërimi nuk kalon. Thjesht merr një formë tjetër. Një pikëllim është i ngjashëm me detin. Për të filluar, valët janë shumë të mprehta. Më pas vijnë fryrjet, por nuk do të ketë më pamje nga deti.
Ky është ngushëllimi im i vetëm sot. Ky pikëllim nuk ka efekt prapaveprues. Ky pikëllim sot nuk mund të fshijë ngjyrat e së djeshmes. Miqtë e mirë janë si yjet. Nuk i sheh gjithmonë, por e di që janë gjithmonë aty.
***
Gjithkush ka të drejtë për kujtime.
To:zeqirlushaj@msn.com
Mon, 9 Jun 2014 at 02:22
Për ty dhe familjen tënde, por edhe për kombin shqiptar ke bë shumë mirë që je kthyer, por shqiptaro-amerikanët me largimin tënd kanë “humbur” një njeri të madh. Mua personalisht më vjen keq pse je larguar…Ti më kupton…
Zeqir Lushaj <zeqirlushaj@msn.com>
Mon, 20 Jan 2014 at 01:03
Aurel Djali,
Te njoftoj se kete 8 Mars 2014, miku jot Zeqir Lushaj mbush plot 65 vjet….
Mon, 20 Jan 2014 at 01:34
To:zeqirlushaj@msn.com
Së pari here të uroj që të mbushësh edhe disa here nga 65 vjet, sepse në kohet e sodit është krejt normale takimi në rrugë i një numri shumë të madh të personave mbi 95 vjet. Marrë pjesë në gëzimin tënd se i kthehesh atdheut por pasi jam pak egoist, më vjen keq se lëshon Amerikën…Në një gjë jam i sigurt, në Shëngjin e Tiranë do të kesh një jetë shumë më të pasur (nga ana emocionale, sociale – ku nuk do të mungoje edhe ajo financiare); do të jesh shumë më afërt atyre me të cilët ke kaluar një pjesë të jetës, sidomos djalit (Lulzimit) dhe familjes së tij që është familja jote. Zvicra nuk është aq larg nga Shqipëria… Shëndet të pashtershëm, Aureli
Mon, 20 Jan 2014 at 01:38
Faleminderit Aurel djali.
Je nje mik shumë i mirë.
Z. L.
Ne që vajtojmë vdekjen tënde
Nga jeta në vdekje
Rruga ishte aq e shkurtër
Ne nuk mund ta kuptojmë
Që ti ke udhëtuar larg.
Me durim ke vuajtur,
Tani pusho në paqe.
Se ti ke ikur,
Ne kuptojmë,
Por në zemrat tona
Nuk të harrojmë.
