Afrim Caka, Gjakovë
Kur duhet ta përcaktojmë, pra, fillimin ose mbarimin e kësaj kulture? A është e mundur ta gjejmë drejtësinë e përhershmë në jetën e përditëshme? Si do t’ia japim mundësinë brezit të ardhshëm që ta bëjë shtetin tonë në një vend më të mirë pa korrupsion e pa afera tjera korruptive. Kërkimi i gabimit parak është dukuri e njohur. Në rastin shqiptar, dyshimi do të binte befas mbi ata që kishin qenë pikërisht jashtë çdo dyshimi: në ballë të saj. Kur është arsyeja për të cilën duhet të merremi përseri me këtë temë, duke i kushtuar vëmendje të veçantë dhe duke marrë parasysh edhe “thesarin e shtetit, subvencionet e bujqëisë”, edhe sot, na pengon të krijojmë një mendim të përbashkët dhe përfundimtar. Hapësirat që kemi nuk na lejon, por as edhe interesi i tyre nuk na kërkon që të hyjmë në përshkrime të metejshme të tabuve korruptive, që lidhen me dinjitetin e “mbretërve të aferave e të pazareve”. Shpirti i saj kryeneç, pikësëpari, ngrihet kundër vetë autoriteteve që nuk e njohen dhe është pro atyre autoriteteve që e zgjodhën vetë, sidomos kur bëhet vegel dhe njëra prej tyre.
Ky lloj “rebelimi”, nga ky këndvështrim psikologjik, mund të ndeshet te shumë gjyqtare e politikane, që janë të korruptuara para se ta marrin pushtetin apo “Gjykatën Kushtetuese” dhe bëhen konservatore sapo hipin mbi Gjykatë ose mbi pushtet. Nga pikpamja psikologjike, “partiake” është ajo që kapërcen qëndrimin e dyfishtë ndaj kushtetutes, sepse i jep vetes të drejtë të çlirohet nga varësia e autoritetit dhe dëshira për ta sunduar drejtësinë dhe të tjerët. Në muajtë e pas luftës 2000, Hashimi do të shfrytëzonte ushtinë e tij për të përmbysur drejtësinë dhe rivalet tjerë politik. Hashimi dhe PDK-ja do të përfitojnë menjëherë nga peqëndrueshmëria politike dhe “korrupsioni” në përpjekje për ta futur vendin secili në sferën e vet të ndikimit: për ta bërë këtë, do të synojnë të dy në ashpërsimin e pasioneve të aferave korruptive, duke e hapur kështu një fazë që do të përfundojë me shkarkimin, ndërrimin e Arta Ramës në vorbullën e ballafaqimit midis drejtësisë dhe “aferave korruptive”. Si është e mundur që “Organizata Pronto” e PDK-së të instalonte të tilla shqiptare në Gjykatën Kushtetuese apo nëpër ministri!?
Si i bëri “6 miljon, Arta Rama e Hajrizit” për 365 ditë ose për 8640 orë?
Po të kishte shtet ajo duhej të ishte thirrur në Prokurori dhe të jepte llogari për këtë pasuri, që ka ngjallur shumë reagime. Përballë kësaj, nuk mund të mbyllë sytë askush, as institucionet shtetërore e as ato private sa herë që iu mbushet mendja të japin tituj e nderime. Dhe, nga ana tjetër, me sa di unë, kurr nuk ka pasur një shenjë pendese apo reflektimi për këtë gjë… Drejtësia e Dardanisë ishte shndërrua në fushë beteje midis së mires dhe prontos, me një peshë në rritje të të njëres anë. Po sërish, ish qeveritë kanë bllokuar dhe ka lënë në heshtje hetimet ndaj krimeve të tilla. Arsyeja është shumë e thjeshtë: ndërsa shoqëria shqiptare mbyllej dhe politikanët eten për pushtet…
Hashimi dhe PDK-ë janë vetëm disa ekzemplarë. Gjatë kësaj periudhe Hashimi dhe paraardhësja e tyre, pronto e Adem Graovcit kishin abuzuar me detyrën për përfitime përsonale, i kishin mbushur gjykatat me melitantë politikë, kishin lejuar papunsinë dhe nxirrnin ligje drakoniane dhe kishin grabitur “arkat e shtetit”. Kapja e shtetit. Shtypje e opozitës.
