Afrim Caka, Gjakovë
Hajde – hajde Abelard, ti je intelektual e nxjerri një xhevahir nga goja: “Po hë, të fillojmë me luftën e klasave. Abelardi nuk po tallet – deputetët e saj duhen ta thellojnë luftën e klasave në parlamentë. Parlamenti është zyrë shteti, është institucion ku zbatohet politika e partisë. Pra këtu do të nisemi nga pyetja: “Ç’trajtë ka partia si profesion në sensinë materjal të fjalës?”
Abelardi nuk e mbanë mirë rakinë.
Sjellja e tij është krejtë e papëlqyeshme në parlamentë.
Ai është një emër që nuk harrohet kurre!
Abelardi nuk punonë me kokën e tij…
Kushë mund të jetë!
Partia!
Kur fletë partia e tij, tundet parlamenti…
Ajo është timonjeri i partisë së madhe të PDK-ës!!!
Ç’pamje kanë në të gjitha këto raste politikanët zhurmues me politikën si profeison kryesor? Ka dy mënyra për ta bërë politikën si profesion të vetin. Abelardi ose jeton për politikën, por edhe ose jeton prej politikës?
Që nga viti 2000 partia borgjeze e PDK-ës u bë plotësisht esnafe të baballarëve të prontos. Dhe kur shikojmë nga njëra anë që organizimi “ushtarak” i kësaj kjo analogji duket akoma më e tmerrëshme kur shikojmë nga njëra anë që organizimi ushtarak i kësaj partie “mesjetare” ishte një parti e papastër politikanësh kalorsiakë e ndëtuar sipas regjistrave zyrtarë dhe fisnikët e saj morën të gjitha postet drejtuese në parrti. Të gjitha luftërat në parlamentë nuk janë vetëm luftëra për qëllime objective, por para së gjithash edhe për akraballëqe në shpërndarjen e posteve.
E di partia atë punë…
E shikoni me çfarë pozite e bëri patia, Abelardin?
Gëzimi i partisë së PDK-ës është edhe gëzimi i Abelardit, punë gaxhishë …
Abelard Tahiri e lexojë qitapin që i’a dha komiteti i partisw për ta luajtur lojën e zhurmuesitë në parlamentë! Jaku e ke – në të zezë e në të bardhë. Heshtja e juaj është shkelja e rëndë e vijës partisë. I lëxoj haberet dhe përbërësit e çorbës që i erdhën në parlamentë. I lexoj ashtu si do partia! Haberet dhe fotografitë e PDK-ës janë kudo, në revista, gazeta, libra dhe në ekrane televizive për të porforcuar miqësinë me “shtetin e Vuçiçit” dhe t’i reflektohen popullin shqiptar. Por një gjë e di, ngulite mirë në kokë haberet e partisë duhet t’i mbanë në mend:
“PDK-ën e tmerron vetmia opozitare”.
Jeni bërë një llojë turpi. Dhe mes të gjitha llojeve të kësaj vetmie, vetmia morale është më e llahtarshmja. Abelardët e parë jetonin me pronton, këta banonin botën e PDK-ës më të populluar në “Dardani”, atë të shpirtrave të trazuar e të zhurmshëm në parlamentë e në media.
Teoritë e Abelard Tahirit në parlamentë, si teoritë gjetiu në Afrikë, janë përgjigje e zhurmëshme ndaj pyetjeve të pozitës. Eksprimenti mendor i tij mund të përdoret për të testuar teoritë filozofike të oligarkëve brenda partisë së tij. Sigurishtë Tahirët, Kamishët etj, këta rrallëherë i nderojnë përgjigjet e pyetjeve ose përgjigjeve të thjeshta duke i quajtur ato teori korruptive dhe antiamelikane:
“Ku mbeti kultura oksidentale e Abelard Tahirit”.
Megjithëse eksiprimentet mendore të opozitës janë në përdorim të gjerë që nga viti 2000 ato u hartuan nëpër llogoret e tyre për të tingëlluar si mashtrime… Para se të bëjnë ndonjë dallim midis filozofisë oksidentale dhe asajë të prontos, votuesit duhet të pyesnin “Nga cilët deputet përbëhet Parlamenti?” Përgjigja në këtë pyetje përbën torinë e materjalizimit e të konspiracionit (në kuptimin popullor provincial të interesimit vetëm ndaj pasurisë e zhvatjes)!
Populli duhet ti drejtonë sytë nga oksidenti. Ne jemi Evropë, e jo Afrikë! Këtu opozitarëve si Abelard Tahirit u mongon kultura oksidentale… Ata njohinë vetëm një kultur tjetër të prontos… Po tallet e gjithë bota me ta. U bënë gazi botës.
Ju lëxues të nderuar mos i besoni shkrimeve të mija, kerkoni dhe lexoni se ku i kam gabimet. Dijet e cekëta nga zhurma e madhe në parlamentë dhe në shoqëri që bëjnë gabime në politikë. Politika nuk është cilësi. Dija është cilësi. Duhet një kritikë shumë më e madhe ndajë mbështetësve të zhurmaxhinjve dhe krimit të organizuar politik.
Filozofët paralmentar gjithashtu kanë zhvilluar kuptime gjithnjë e më të sofistikuar të “mentales dhe deformitetit mendor”. Kjo është mos dije zhurmuese të cilët opozita nuk kanë asnjë competence për ta marrë në dorë primatin e çështjes kombëtare duke krijuar intriga e mashtrime për zgjidhjen e konflikteve ligjore ose mos zgjidhjen e aferave korruptive…
“Në një shoqëri të“pakultivuar” e cila nuk është mësuar për t’i vlerësuar vlerat kombëtare. Dardania është futur në një ambientë apo në një botë tjetër, Dardania është futur në globalizmin e historisë dhe të kultures …”. Jo, të gjithë me sytë mbi këtë shtet! Politika zhvillohet dhe debate në parlamentë kanë marrë një kahje të deformuar nga një deformitetë personal – të mos themë antikombetar. “E përmbytën” Dardaninë me politikën e tyre të rrezikshme. Ne jemi ata që nuk po dimë ti ndalojmë rrjedhjat e kësaj politike. Politikatë mbi filozofinë kanë shumë të përbashkëta me debatet në parlamentë mbi gjithçka tjetër. Gjithsesi ka një gjë ku ato dallojnë. Midis deputetëve, një diskutimë shpesh ka më pak rëndësi sesa ajo vijon – “pyetje dhe përgjigje”, pikërisht periudha e pyetjeve dhe përgjigjeve gjatë kapjes së pushtetit. Amelika, amelika dhe grenelli e grenellka miku i Serbisë.
Nga kurreshtja e zakonshme të arsyetimit logjik! Për disa lexues këto shkrime të mija mund të jenë ndihmuese, por ato edhe mund të anashkalohen pa u shkëputur filli i argumenteve kryesore nga realiteti shqiptarë …
Këta deputetë opozitar që lodrojnë çdo ditë në Parlamentë… Nga e marrin guximin këta legen ti kundërvihen çdo gjëje kombëtare..! Piranjatë kafshojnë. Këtu ka diçka që nuk shkonë me këta përsona? Këtë të drejtë – a ju njehë ligji në Dardani – apo këtë dhunti antishqiptare… Jetojmë në një kohë ku “ish vjedhjesitë” në Dardani dhe ishin bërë të zakonshme… E more ligj (jo i mallkuar) “t’i i ke fajet” që na shtohen çdo ditë problemet pa të riparueshme që nga pas lufta… Pika e dobët e shoqërisë shqiptare.
Tashmë e kanë gjetur dashurinë e jetës për t’u pasuruar.
Jeta tashmë i ka në parlamentë këto veti opozitare dhe anti/amelikane.
