Mentor Thaqi
___
KURRË MË I MARRË
___
Poezi
___
Unë … i marrë dukem
kur heshtë … kur strukem,
thënë troç … i lig´ jam
si me këmbë n´lloç, kur ngecje kâm
tinëz ha veten , në fshehtësi tretem
dhe s´kam guxim, të ha jo t´mirën
në dyluftim, nuk e vras smirën
*
E ti … derëzi
e ti … dorëzi
e ti … jonjeri
e ti … më shanë kjènësi
e ti … m´përdhosë krenari
më bën t´shkretë
pa dinjitet … pa identitet
*
Më shanë Flamur, unë përbi helmin,
më mallkon gjuhë, kapërdij mllefin,
më truan shkrimin, më nèmë leximin
bëhem i mjerë, e ha betimin,
ti më jep terr … t´më mbyllësh n´ferr
s´t´godas me zjarr … shihem i marrë
*
Po po, i marrë dukem … kështu si strukem
ata tërbohen, ata trimërohen
nuk godas … më godasin
kafshojnë, helmojnë … lehin … ciasin
jo jo vëndçe … tëhuajsisht
gjithësesi … mercenarisht
*
I lig dukem … i lig dhe dola
të flisja kur duhej, heshta, nuk fola
e deri kur, duroj si gur
derisa m´prekin … edhe n´Flamur
*
Ah … jo më qe besa … jo më … jo
nuk do të heshtë, fjalën do e ngjeshë
*
Ti që mallkon këndimin tim, je një ind i tërbuem,
e të thëm pa ngurrim: je langua i shëmtuem
bileten t´a jepi t´pa kthim, për n´dreq të mallkuem,
unë nuk jam i marrë, as i lig, as i mekur
turpin heqë zvarrë, në gjen për t´mos m´prekur
mbes shqiptar … si më parë
të kam braktisur, shëmti e stisur
dhe do flas … dhe do thërras:
as sot, as n´mot … me ju jo dot
as këtu e as n´atë botë, or´ llum i ndot´
mos m´fëlliq rrâjë … dreqi të t´hajë
se paskëtaj, dreqi do t´kjajë
i vetëm mbetesh, në llum do t´tretesh
___
Mentor Thaqi
05 fror 2024
