Për të bërë armiq nuk ka nevojë të shpallesh luftë:
“Mjafton të thuash të vërtetën!”.
Islami radikal të humbë mendjen!
Këtu në Dardani hoxhallarët të fusin të gjallë në dhe, e pastaj pyesin përse!!!
O perëndi, mendova, askush s’është i qetë. Gjithçka zhvillohej në heshtje. Dhe ajo frikë, hyri brenda antishqiptarëve dhe u bënë agresivë. Nuk besoj të gjendet në botë më të pluhurosur se hoxhallët tanë gjak prishur. Gjithçka është prishur, gjithçka është pa ngjyrë brenda tyre. Gjithçka e shkatrruar, pa shprehje. Gjithçka brenda tyre është shndrruar në kufom e moqal. As dekompozimi i vdekjes nuk do të na përçudnonte më keq sa kaq. Nuk e di ç’më shtyu t’i shkruaja këto fjalë. Popullit duhet t’i tregojmë rrezikun nga hoxhallarët që të kërcnon nëse nuk përpiqëmi të largohemi nga inçesti fetar radikal e të ecim vetëm, me këmbët tona.
Njeriun e shpellave ne e njohim në statdet e zhvillimit nëpër të cilat hoxhallarët kanë kaluar, për mes dokrrave fetare të pajeta dhe veprave që këta i kanë lënë pas tek gjemati, përmes riteve fetare mbi kulturen, besimin fetar dhe këndvështrimit të tyre mbi kulturën iliro- shqipatre, të cilat kanë mbrritur tek ne në qoftë drejtëpërdrejt, qoftë në rrugën e tradhëtisë tek gojprishurit e xhamive, mitet dhe prrallat, po aq sa edhe tek qimet e gjata të mjekrrës deri te doket dhe zakonet tona të sotme.
E megjithatë, në njëfar mënyre, hoxhallarët tanë; jetojnë sot si njerëz, për të cilët ne besojmë se janë shumë të afërt me njeriun primitivë, shumë më të afërt dhe të cilët ne i konsiderojmë si trashigimtar dhe përfaqësues të njeriut të dikurshem guvash e shpellash.
Në këtë mënyrë duhet t’i “gjykojmë” mbi Mazllumët, Milazimët, Shefqetët, Irfanët, Bajramët, mutet dhe mbi popujt të ashtuquajtur të egër dhe gjysmë të egër sllav, arab e turq, jeta tyre shpirtërore e të cilëve fitojnë një interes të madh financiar, porsa shikojmë tek ata një përshkrim rreth etapave të zhvillimit, nëpër të cilat kanë kaluar zhvillimi i tyre.
Nëse ky parakusht i inçestit islam konsiderohet i “përmbushur” nga ana tyre, atëherë krahasimi mes “Psikologjisë së hoxhallarëve primitivë”, ashtu siç parashtrohet nga antropologjia sociale, me psikologjinë e nerotikëve, kjo e fundit zbërthyer nga psikoanaliza, do të nxirrte në pah pika të shumta takimi mes Serbisë, Turqisë, Arabisë e do të na lejonte që faktet të njohura të të tri fushave t’i shikonim nën një optikë të re.
Largimi nga inçesti në origjinën e saj nuk është asgjë tjetër, veçse frika e hoxhallarëve e objektivizuar e pushtet “demoniak”, të cilët ne besohet të flejmë brenda inçestit të kthyer në një “Idiom afrikane”. Idioma ndalon gjithçka që mund të provokojë këtë pushtet dhe urdhëron që, në rastet kur atakohen vlerat tona kombëtare me apo pa dashje, hakmarrja e demonëve duhet gjithsesi të gjykohen dhe të dënohen.
Pak nga pak, po mësojmë që idioma apo inçesti të kthehet në force që ka krijuar në bazë të sajën, të pavarur nga besimet nga demonët gjakprishur. Ajo që të kthehet në një rregull zakonor ose traditë dhe së fundi në një ligj sipas Sheriatit. Por komanda e pashqiptuar e cila përfshin të tëra ndalimet e kulturës shqiptare, me variacionet e panumërta të saj sipas vendit dhe kohës, është një dardani dhe vetëm një:
“O shqiptarë kujdes nga inçesti dhe zemërimi i demonëve fetar”.
Demonët ushqehen me këto rrënjë dhe kthehet në pushtet, thjesht hoxhallarët janë nëpër tempujtë e errësirës prej një lloji të inçestit mendor.
Shumë hoxhallarë që kanë shkelur një “tabu”, kthet vetë në një “tabu”, pasi zotëton cilësinë e rrezikshme që të tundojë të tjerët, që të ndjekin shembullin e tij: përse duhet që dreqi i zit ë lejohet të kryej diç, që për të tjerët është e ndaluar? Pra, ai është vërtet infeltues për faktin e thjeshtë, sepse inkurajon imitimin e tij, e për këtë arsye ai duhet të ndalohet sa nuk është bërë vonë.
