Sadri Ahmeti, unë (Sinan Kastrati) dhe Nexha, gruaja ime. Halmstad, shtator 1998
Sinan Kastrati, Suedi
Vazhdon nga numri i kaluar ”Kujtime të trishtuara: një letër e vitit 1998 dhe një fotografi e viteve 1970-ta”, Drini.us, 19 Dhjetor 2021 në rubrikën ”Dossier, Kujtime”
Nuk ishte se nuk kisha se çka të bëjë por më pëlqente ti lexoja letrat dhe dhuratat që i gjeja në arkivën e bibliotekës sime dhe në të njëjtën kohë edhe pushoja.
Ishte viti 1999. Dimri dhe pranvera i gjeti shqiptarët e Kosovës (fjalën ”popull” nuk e përdora se mu duk se edhe unë po tallem me popullin) i gjeti qysh është më së keqi. Ata shpërnguleshin nga nga një katund e krahinë, në tjetrën duke u munduar që të ikin e të mëshifën në ndonjë vend më të sigurtë, të ikin nga dhunuesit që çdo gjë digjnin, vidhnin e vajzat gratë i dhunonin, para fëmijëve e burravet ë tyre. Masakra shihnim çdo mbrëmje në televizionet e shumta të botës e në gjuhë të ndryshme. Edhe televizioni suedez,në lajmet kryesore raportonte për Kosovën.
Në orën 19:00, 19:30, 20:00 në lajmet qendrore, fëmijët i largoja nga dhoma e pritjes, ku rrija, aty ku e kisha edhe TV-enë.
Kur k`thehej sofra, bukën e hanim dhe e lagnim me lot, mërzi, idhnim e inat
Një tjetër shqetësim për kohën, vitin 1999 ishte se faktori politik ishte më i përqarë se kurrë e ai ushtarak, i thençin “ushtarak”, nuk dihej nga kush udhëhiqej. Në televizionin shqiptar (RTSH), dëgjoheshin kërcnimet e ish “shtabit” të Rognerit kundër Ibrahim Rugovës e ish oficerëve të ish APJ-së, në FARK.
Faktori ndërkombëtar nuk mund ti kënaqte të dy ”krahët e luftës” por edhe ai, mori kahje të gabuar kur pranoi disa nga ish udhëheqësit e LPK-së, gjoja se po udhëheqin “luftën” drejtë çlirimit. Kjo u pa edhe në Konferencën e Rambujesë dhe më vonë të Parisit.
Shqipëria “nënë” që për fat tonin të keq, udhëhiqej nga “fatosat”, “mejdanat”, “brokat” e “pas-kalat”
Historia po përsëritej për të keq sepse “kur udhëheq i keqi, popullin e ha dreqi”.
Ishin disa nga ata që “kishin organizua dhe I prinin luftës” që më vonë dyshoheshin nga Gjykata Ndërkombëtare e Hagës për krime lufte. Disa ende janë në paraburgim në Hagë dhe pritet që vitin tjetër të dalin para gjykatës, Hashim Th. Kadri V. Jakup Kr. Rexhep Sel. etj.
Letra e fundit e Sadri Ahmetit, Tiranë, 31. 05. 1999
Dhe në fund të muajit maj 1999, mora një letër nga ish miku im, tash i ndejerë, Sadri Ahmeti.
Ai letrën ma kishte dërgua, jo me postë por me anë të dy postierëve që kishin shkua në Tiranë për me u fotografua me rroba “ushtarake” e uniformë të “uçk-së”. Atje ishin takua me Sadri Ahmetin. Ai më kishte dërgua dy libra dhe një letër:
Për Z. Sinan Kastrati,
Halmstad, Suedi
“Zotit Sinan Kastrati
Jam jo vetëm I tronditur nga ajo pritje aq e ngrohte nga I gjithë gjiri jot familjar por më njoftojnë disa miq nga Danimarka se kishit buruar fjalë aq të dashura në adresën time sa s`po më pritej sa të më jepet rasti të ju falenderoj përzemërsisht.
Më ka marrë malli për ate atmosferë aq poetike që kaluam ate natë.
Unë kam punuar shumë.
Kam gati për botim 5 vepra poetike dhe 2 në prozë, nga të cilat njëra në gjuhën angleze.
Sapo të dalin nga botimi, do të keni nderin të gëzoni nga një kopje.
Ju lutem më shkruani gjerësisht në këte adrsë:
Sadri Ahmeti
Lagja V. Shante
Rr. I. Tomini, pallati komercial 4
Ju përqafojmë familjarisht
Sadri Ahmeti”
Tiranë, 31. 05. 1999
Letrën e Ullmar Kvick të 6 mars-it 1993 dhe një përshëndetje e falenderi nga Gjenerali Rrahim Ademi, nëpërmes Dr. Shukri Gërgjaliut, do ti publikoj në numrin tjetër.
Vazhdon
Malmö, 20 dhjetor 2021
