Refiqe R. Hamiti, Prishtinë
Nuk mundeni me më çmend.
Ndoshta sëmurem pak,por me më çmend jo.
Ish Curri , me kitarë nën sqetull, bashkë me abetaren time nuk mundet me dhurue asnjë “libër të vdekjes” ,pa thënë populli sepse zoti as iden se ka, pse duhet me vdekë unë?
Me duar në xhepa , ke vendosur me hy në shtëpinë time që e kam ndërtuar me djersë dhe mund.
Vdekja ka dhënë kontribut të madh në grumbullimin, selektimin, zbulimin e fshehtësive të të gjithë njerëzve, që enden këndej e andej ,prandaj nuk është fer që të rri brenda shtëpisë sime , e ti me lodrue jashtë shtëpis sime, sikur liria ime të është e juaja, afër ”çmendurisë sime ”.
Nuk është për ty lehte, kur nga dhomat e klubeve të nxehta të natës i urdhëroje, ”agjamit”, gjithnjë sipas ” territ të vdekjes”, të tjerët, se si ta udhëheqin shtëpine e tij të ftohtë pej kashte, apo tash do ta ketë më lehtë, me udhëheq ”terrin e zi ”, për së afërmi, me duart e përlyera që askush s’ta ndjell as friken sot .
”Dje”, kur je fut në shtëpinë time pata shumë emocione, aq shume sa u habita, e thash : që shpresoj se nuk do të keqkuptohemi , që po anëtarsohesh në shtëpinë time , e po e bënë namin , pikërisht në Llapn tim”.
Unë do ta mbaj mend atë thënjen tënde të shkruar në muret e kontributdhënsve , atë thënje si famoze: ”Agjentet e Serbisë jane thesari i Kosovës”.
Bijat e tua janë thesar, tash e sa vite, po i shpërblen me pozita të larta në Institucionet e Kosovës edhe pse qeveritë po ndërrohen një e nga një, gjithë.
Kur hajni të uronë mirëseardhje në shtëpinë tënde , oh sa emocionohesh, e i thua “i dashur”. Nuk habitesh ,sepse ai të thotë: Se prej tani e tutje do te lirohet nafta, benzini i Kosova Petrolit. Se edhe Kosova Petroli është shtëpia e tij. Se prej tani e tutje do të lirohet buka. Se edhe buka është ara ,ku e ka mbjell grurin.
Kot është me u duk si Sorratan ,me vonesë, tani kur edhe Sandokani ka vdekë, askush më nuk e fton të ringjallet.
Vonë për t’u kthyer në shtëpi.
Vonë për t’u dukur i bukur.
Vonë për ta thënë një të vërtetë.
Cicëroni do ta kuptojë shumë shpejt se më mirë e kishte kur tuteshin prej tij si prej djallit. Ashtu siç të bën të frikesohesh vetëm nga “libri i vdekjes”!
Unë dallojë nga poema madhështore e Walt Whitman: Kapiten, o kapiteni im, dhe romani me gjetje e strukturë të rrallë i Zija Çelës ” Las Varrezas”.
Libëri i vdekjes nuk i kushtohet thjesht vdekjes. Libri përpiqet ti avitet vdekjes sonë të përditshme, kësaj makinerie që nuk resht së punuari edhe kur ne flemë.
PS
Gjëja më e keqe që mund të ndodhë është ajo që quhet vdekja e dytë. Kjo do të thoshte se juve u është vrarë shpirti dhe nuk mund të keni një jetë të përtejme.
Unë dua të këndojë ,mësojë ,e shkruaj!
Keni harruar se vdekjes si frikësohet askush…
Njeriu gjithmonë ka dashur të kuptojë dhe të mësojë diçka më shumë rreth misterit të vdekjes.
Por edhe këtë mister ,uf shyqyr që nuk e kemi të qartë edhe kur ju hyni në shtëpin time!
Ua kam lakmi për zotin e madh !
