Automjet ushtarak rus në rrugët e Kherson të Ukrainës me 1. mars 2022.
Akademik Prof Dr Hakif Bajrami
- BLIC KRIGU Slobodan Milosheviqit dhe i Vladimir PUTINIT SI AUTOGOLA
Rusia ishte gati një shekull shtet totalitar dhe shkatrrimi i tij më 1991 përjetohej si një katastrofë. Në ato rrethana është shkolluar edhe V. Putini. Prandaj tani del hapur, pasi që e okupoi Krimenë (2014), se “Ukraina është shtet i sajuar”. Prandaj zgjërimi i NATO-s afër kufijëve të Rusisë sot, (brenda saj dje) në qarqet e Moskës spjegohet si “agresion”. Tani, okupimi i një pjese të Ukrainës Lindore, nuk do të thot se ndonjë Marrëveshje paqesore do të ketë qëndrueshmëri. Kjo për faktin se në Ukrainë janë minjerat e Uraniumit dhe shumë melave tjera të rrala. Madje, Ukrina është shumë më e pasur se sa që mendohet me GAS NATYROR, lëndë e parë kjo që ia ka rritë vlerën industria shtetërore dhe private gjermane. Mu për këtë aryse, shprehja “sajesë” tregon se ku jemi dhe ku do të jemi me “problemin Ukrainë” edhe për disa dekada.
Çështja e Kosovës, në frekuencat politike është spejguar nga shumë dimenzione. Por, mjafton të studiohet, nga 35 programe serbe për ta SHFAROSË kombin shqiptar, vetëm Programi “DEPËRTIMI NË DET”. Jo vetëm kaq, ky program u kthye në një “POEZI” me tri strofa, për ta kuptuar politikanët më mirë. Ai që e vargnoi quhet Prota Mateja Nenadoviq. Mëtej, mendimin imperilaist serb e ka zhvilluar Vlladan Gjorgjeviqi, duke shkruar se: “Shqiptarët janë popull pa emër, pa histiri. Nuk kanë alfabet, nuk kanë gjuhë letrare. Gjuha e tyre është në dhjeta dielekte sa që nuk mundën të mirrën vesh në mes veti. Ata nuk dijnë çka është krypa as sheqeri. Shumica në veri kanë bisht kali, e në jug bisht dhie. Ky popull i shpellave, meriton të civilizohet duke e shfarosë totalisht”. Dhe shtrohet payetja: A nuk veproi Serbia me këto prorosi më 1877 duke e shfarosë popullsinë autoktone shqiptare të Sanxhakut Nishit dhe Sanxhakut Prirotit, me 714 katunde dhe 6 qytete me peshë gjeostrategjike për Ballkanin dhe lidhjet Evro-Aziatike.
Prandaj,ndërhyrja fashiste e Ushtrisë Ruse në Ukrainë më 24 shkurt 2022, në aspektin e filozofisë histoirisë, duke i analizuar të gjitha rrethanat, shpalosin në siperfaqe tri probleme të Vlladimit Putinit, si një Hitler i Madhë apo Millosheviq i Vogël, në fillim të shekullit XXI. Problemi i parë i Vladimir Putinit mendohet se është familiar-social. Dhe, me këtë luftë provon ta kompenzojë çmendurinë e tij pasikologjike, duke u konfrontuar me tërë botën demokratike. Problemi i dytë hipotetik, është se brenda pushtetit ka opozitë e cila edhe me pak vetëorganizm intelegjent, mund ta rrëxojë nga pushteti, në mënyrë që pastaj të pësojë burgimi, hetimi dhe gjykimi me denimin më të rëndë. Çështja e tretë, pse Rusia ka hy ushtrakisht në Ukarinë është inferioriteti i agjenitit të NKV karshi çështjeve që e rrethojnë sepse Rusia edhe njëzet vjetë nuk do të jetë më suoperfuqi atomike, por do të shndërrohet në fuqi rregjionale, ashtu si është sot në aspektin klasik, sepse përdorimi i bombave vetvrasëse ka krijuar teknologji të re, e cila që në start me siguri të lartë mund t` i shkatrrojë . Prandaj me saktësi matematikore, mbi këto plagë, duke pasë për bazë qëndrimin e aleatëve të Putinit, duke pasur për bazë orekset gjeostratregjike të tij, si rrezik për paqën në Botë, për të mbetuer në lojën e “madhe”, mardhënjet ruso- ukrainase, që të përmirësohen me ndonjë konventë paqesore, i shoh si iluzion. E qëndrimi është pesimist, por mjerishtë i sakt, sepse ky pozicion është zgjidhje tragjike e pushtetarëve dhe popullit rus, që është duke e kultivauar rusomadhësinë (e Pjetrit Parë dhe Ekaterinës) si një histori madhështore imperialiste, por njëherit si fatamoragnë që është, do të psojë uvertyra e tragejdisë në tri akte: me humbje të fuqisë, me degjenerim të shoqërisë dhe me katastrofë të eknomisë në përgjithësi. Në këtë histori brutale, më së shumti duart është kah i fërkon Kina komuniste.
Historia “paralele” dhe qëllimet alkimike ruse
Po, Vlladimir Putini jo vetëm për propogandë, por i yshtur nga ndonjë historikuc sllavë, i ngrakuar me shovinizëm, provoi pra ca ditësh të nxjerr në “pazar” një paralele në mes Kosovës dhe Krimesë, gjithnjë duke provuar të maskohet për ta matur pullsin e opinionit, se çka mendon nëse mendon kur Ushtria Ruse do ta pushtonte Ukrainën, sikurse e pushtoi pa ndonjë zhumrmë Krimenë, e cila historikisht i ka takuar një populli shumë të vjetër (Tataro-çerkez me premisa Hitite, popull shumë i civilizuar dhe trime-Hb). Mu për këtë, Rusia gjithëmonë ka lakmuar daljën në Detin e Zi, sikurse Serbia dlaje në Adriatik, e dalja sigurohej për Rusinë, vetëm nëse e ka në “kadastër” Krimenë, përkatësisht vetëm nëse Serbia e ka në “kadastër” treven e Shqiptarisë .
Po Serbia e vogël me “qiellin e madh” të kishës, në të njejtën mënyrë sigurohej se do t` i afrohet detit, nëse e sharosë Sanxhanuk e Nishit (10 250 kilometra katror) dhe nëse në vijim (1877) e okupon Kosovën (32 500 kilometra katror (1912) e i okupoi 39 400 kilometra katror, në emër se “po e largojmë ilsmin nga Evropa”, sepse pastaj i mbetej edhe një hap, për ta rrealizuar “ëndrrën e Danillevskin dhe Hamjakovit me Franjo Zahun e Ilija Garashanin (1886), në kanalizimin e shovinizmit, prej të cilit dalin vetëm cubat vrasës të fëmijëve dhe të moshuarëve, duke mos harruar dhunimet oridenere të ushtrisë dhe policisë serbiane, me mercenarë nga të gjitha meridianet, kanë mund të thonë në Londër më 1913: Ne dtyrën tonë e kryem. Ju na e dorëzoni tapinë”. Dhe ashtu ndodhi me pelqimin e GJASHTË FUQIVE EVROPIANE.
Pak histori
Për ta arsyetuar qëllimin, Rusia me kohë në fund të shekullit XVIII e shfaqi idenë se: Ukrina është “Rusia e Vogël”. Askund nuk u tha “Rusia e Vjetër”, sepse vërtetë Kievi dhe kultura shtetërore ukrainase është shumë më e fortë në aspektin rreligjioz dhe fanatik për vatanin e dëmtuar nga Mongolët dhe disa popuj që rrënuan çdo gjë, duke kaluar andej pari.
Në anën tjetër, propoganda rreligjioze dhe politike serbiane, për herë të parë e shpiku termin “Serbi e Vjetë” për Kosovën më 1853. Po, janë hulumtuar burime, leksikone, harta të çdo epoke dhe askund nuk figuron se Kosova do të ketë pasë tjetër emër, përpos DARDANI “CAMPUS DARDANORUM”-Fusha e Dardanisë, që u konvertua në Fushë të Kosovës shumë më vonë, por që nuk e ka asnjë lidhje burimore me të ashgtuquajturën “Luftën e Kosovës 28 VI 1389”, “luftë” kjo që fillim e mabrim është e trilluar, në shkallë rreligjioze dhe mesjetare, madje për interesa të altarit është bërë legjendë Evro- Aziatike.
Nëse ndokush provon ta bëjë ndonjë paralele në mes Ukrainës dhe Krimes, konkludoi se tash po atë minutë, që ka krisë bomba e parë ruse për ta okupuar tërë Ukrainën, Moska e ka të humbur edhe Krimenë, pra ose do t` i fitojë të dya ose do të humbë tërësisht . E nëse ndodhë ndarja në “grisha” faji historik do t` i mbegtet Perendimit, që nuk e ka pleqëruar çështjçën skajshmërisht drejtë, sikurse çështja Shqiptare në Londër më 1913. E politika “Londër 1913” nuk duhet të ndodhë, por me kusht që, vetëm nëse Perendimi nuk pozicionohet në oprtunizëm, si në rastin e Shqipërisë (1913) dhe Krimesë (2014). Ngjashëm duhet të pozicionohet Serbia karshi Kosovës, sipas diktatit rus. Por nuk do të ndodhë “ukrainizimi apo krimzimi i Kosovës” ,sepse Kosova ka histori origjinale shqiptare dhe popullsia ishte, është dhe do të jetë 92 përqindë shqiptare, duke respektuar të drejta kulmore për pakicat. Mbi të gjitha Shqiptarët kudo në Ballkan janë AUTOKTOIN, ndërsa Rusët në Krime dhe Ukrainë janë ardhacakë. E shtrohet pyetja: Cili është emruesi i përbashkët ruso-serbian për Ukrainë, alias Kosovë. Fjala është për URREJTJËN konstante ruse ndaj Ukrainasëve, dhe URRETËJE serbe ndaj Shqiptarëve. Pra urrejtjën të dy palët e kanë të përbashkët, por shansat për të dalë të përbaltur nga kneta, të dy palët i kanë gjithëashtu të përbashkëta.
Ku puçën dhe ku dallojnë dy rreshtimet neofashiste (Ruso-Serbiane)
Është fakt i pamohueshëm se Çështja Shqiptare është një plagë Ballkanike dhe Evropiano Perendimore. Ndërsa Çështja e Ukarinës është një plagë Aziatikedhe Lindore, por me përmasa më pak tragjike, sepse Ukrainasit nuk janë detyryar të shpërngulën në ndonjë vend tjetër , por janë aty, madje sot janë 44 milonë banorë, kanë një industri ushtarke-shtetërore majftë të zhvilluar dhe mund të mbrohen një kohë të gjatë, fakt ky që e shndërron Rusinë në agresor që patjetër urdhërdhënsit e sulmit ndaj Ukarinës do të denohen në Hagë, sikurse u denjuan serbianët për gjenocidin në Kosovë ndaj shqiptarëve.
E vërteta, Çështja e Kosovës, kur politika ruse e krahason me me Çështjën e Krimesë, ka për qëllim të krijojë paralelizma dhe t` i japi Rusisë, alias Serbisë të “drejtë hitostirke” në riokupim. E të dy çështjet me qëllim janë kthyer me kokë teposjhtë edhe me fajin e Prendimit, sepse një kohë të gjatë kanë shiquar nga bregu se çka po ngjanë në “luginë”.
Edhe qëndrimi i Rusisë edhe i Serbisë puqën dhe nuk dallojnë në mes tyre ndaj viktimave (Kosovës dhe Ukrainës), sepse për aq është forca e të dy okupatorëve, edhe pse Ukrina e ka një histori më të turbullt se sa Kosova. Madje duhet të dihet se në Ukrainë janë përzier një kohë të gjatë edhe polakët, po përmes martesave përziemje, mund të thuhet s ekanë bërë edhe gjermanët (Rasti i Caricës Ekagtarina).
Në realitet, Ukraina është një trevë gjeostrategjike, shumë interesante për ekoniminë e superfuqive në çdo etapë historike. Lidhur me këtë, orinetimi i drejtuesëve më të mëdhenjë shtetëror të Rusisë (Pjetri i Parë 1672-1725; Ekaterina 1729-1796), që e bërë këtë shtet me siperfaqe shumë të madhe, ishte që të okupohet kjo trevë (Ukrina) dhe njëherit si e aneksuar të shfrytzohet për zhvillimin ekonimik të brendëshëm dhe për interesimin që të investojë Prendimi për interesa të veta ekonomike, konjunkturë kjo që sigurohej nga deti, sepse rrugët toksore mungonin. Lidhur me këtë, pas Rusisë në Ukrainë ka qenë e implikuar edhe Prandoria Osmane, kuptohet përmes popujve të islamizuar që ishin shumë të aftë për luftëra dhe për tregti në shtigje të gjata tokësore. E vërteta, duhet të thuhet telegrafikisht se Ukrainën më së shumti nga Dyndja e popujve e kanë dëmtuar Mongolët. Rrënimet e tyre janë me permasa biblike, si tragjedi njerëzore dhe kulturore, nuk do të mësohen në detale kurrë.
Sot Ukraina është atraktive për minerale të rrala dhe për fuqi punëtore shumë të lirë.Prandaj lufta aty po zhvillohet për interesa gjeostrategjike dhe për sllavomadhësi të rusëve, që pretendojnë të mos bien në knetë, e janë në fund të saj. Po, Rusia ka bomba atomike dhe hidrogjenike sa për ta shkatrruar një të tretën e botës. Por shtrohet pyetja, ato bomba, rrezatimi i tyre a do të ndalen vetëm në trevat ku hudhën. Jo, ka mundësi të qindë për qidnë që të kthehën në autogol.
Historiku i Kosovës
Nëse Serbia ka marrë nga treva etnike e Kosovës (ku ishte Sanxhaku i Nishit me 714 katune…), mbi 15 000 kilometra katrorë, dhe ato i ka serbizuar në tërësi, madje tutje ka provuar nepër PESË etapa që ta shfarosë popullin shqiptar: 1877-1912; 1912-1914; 1918-1941; 1949-1966; 1989-1999, atëherë Rusia në Ukrainë tani (më2022) po provon që ta shkatrrojë së pari shtetin e Ukrainës, e pastaj në radhë të çmendurisë rusomadhe është çkombëtarizimi, sepse Ukraina ose është UNIJATE, ose KATOLIKE, pra nuk është pravosllve sikurse Rusia me rreligjion. Në lidhje me këtë, rasti i Kosovës ka treguar se nuk është e mundur që popujt sidomso në kohën e INFORMATIKËS të zhdukën me lehtësi. Ky fakt tregon se në çfar avanture ka hyrë Rusia, ky fakt tregon se sa e pasheruar është urrejtja serbiane ndaj Republikës Kosovës, mu për faktin se nxitët nga Rusia. Në realitet, orintimet ruse janë shumë të thella, e jo vetëm që duan “përtritje hapësirore”, por kërkohet diçka më tepër. E “më tepër”, është se Moska nuk donë të sheh afer murit vet NATO-n dhe tërë Perendimin. Këtë realitet, sidomos Kisha Ruse dhe ajo e Vaselenës me seli në Stamboll, nëse zbrapset Putini, atij nuk do t` ia falin kurrë. Sikurse nuk do t` ua falin komunistëve jugosllavë shkatrrimin e Jugoslavisë, e cila sipas kishës ruso-serbiane ishte një “bimë” shumë domethënse që një ditë “familjës Madhe sllave” t` i bashkohet edhe Bullgaria. Së këndejmi armiqësia në mes Kishës Ruse dhe Vatikanit është më e egra në histori, sepse ka lejuar më 1992 që (Roma) të pavarësohen Sllovenia dhe Kroacia katolike. Në esencë, në Ukrianë dhe Kosovë, armiqësia gjeostrategjime panslleve shihet në pasurinë e tyre me minelrale dhe ujëra të pastra, por edhe rrugë komunikative që premtojnë ardhmëri.
Shqiptarët tani më shumë se kurrë, duhet të kuptojnë se për gabimet që ndodhin sot, faji është i mbiellur dje, prandaj, nesër do të jetë shumë vonë, që për fatin e sigurimit kombëtar, duhet për të u lidhë edhe më fuqishëm me SHBA –t dhe NATO-n, rreshtim ky që duhet ta shfaqim më fuqishëm se kurrë, sot. O sot e kurrë. Pra shqiptarët duhet të ruhën nga ekstremizmi iranian, nga pansllavizmi dhe nga globalizmi perendimor, me kusht që Shqipëria të bëhet ashtu si e meritoi, dhe pse mos ta themi hapur, se u luftua me të gjitha mjetet dhe u pengua më 1913 në Konferencën e Londrës, për faktin se shumica e popullsisë shqiptare identifikohej me turkun- (Dosja e Eduard Greit 1912-1913 dhe vrasja e 500 politikanëve shqiptarë më 28 qrshor 1913 në Gazimwestan, nga ushtria e Bozhidar Jankut).
Çka ngjau në Konferencën e fituesëve të Luftës Dytë Botërore në tetor 1944 në Moskë dhe më 4-11 shkurt 1945 në Krime (Jaltë)
Në tetor 1944 në Moskë Ruzvellt, Stalin dhe Cherchill, kishin marrë vendim unanim se: “ata popujë që kanë bashkëpunuar me nazifashizmin, të “racionalizohet” e drejta e t` u japim të drejtë atyre që kanë luftuar sado pak nazifashizmin t` i nxisim që t` i shfarosin (popujt kuislling!!), ose t` i deportojnë largë trojeve të tyre”. Mbi këto baza, Ruzvellt, Stalin dhe Cherchilli do të hapin PAZARE edhe për fatin e Ballkanit në rreshtimin e popujve në vijimin historik. Lidhur me këtë, Vinston Cherchilli :“si për mahi” do të provojë për ta peshuar pullsin politik të Visarion Josif Stalinit dhe në një pako të cigareve do ta shënojë se si duhet të disperzohet ndikimi i sferave të interesit në Ballkan. Në pakon e cigareve Cherchilli do të shënoi: 90 % Rumunia dhe 75% Bullgraria nën ndikimin Rus. Ndersa Greqia 90% nën ndikimin Anglo-Amerikan. Jugosllavia me Hungarinë mbetëshin 50 me 50 përqind (Fifti Fifti) të ndikimit. Shqipëria në “Dokumentin e mrapsht” të Cerchillit, në tetor 1944 nuk përmendej fare. Kjo do të thiot se “nuk duhej të ekzistonte”. Lidhur me këtë, sipas një letre të Dinastisë Karagjorgjeviq (1942) nga Lpndra, Cerchilli duhej ta refuzonte Mbretin Zog që të instalohet në Londër, për faktin se më 1916 shqiptarët në ÇANAKALA ia kishin dëmtuar ushtrinë dhe e kishte humbur luftën me Turqinë. Prandaj, u detyrua të “Japi dorëheqje”. Kështu HAKMARRJA ishte ruajtur për “momente të volitëshme” dhe pasonte si elemnt shumë i ulët, prej një burrshteti serioz. Sipas dokumenteve sekretet të CIA-s, Shqipërinë e futi në lojën Ballkanike përfaqsuesi i Ukrainës, që njëherit ishte MP Jashtëme i BRSS, e që quhej Mollotov. Ai me fuqinë e tij intelektuale arrijti që Shqipërinë ta fusë nën obrellën 50 me 50%. Dhe ky realitet, do të imponojë pas vitit 1946, një gjeostrategji të re filozofiko politike të re për Ballkanin. Kuptohet, se disa drejtues shtetëror dijtën ta lexojnë rrershtimi n e të fuqishmëve (fituesëve të luftës antifashiste), e disa mbetën në knetë. Formula foilozofiko politike dhe diplomatiko strategjike është 2+2+2. Kjo do të thot: dy shtete duhej të mbeteshin me Bllokun e Varashëvs, dy shtete me Bllokun e NATO-s dhe dy shtete në mes, si të pa anëshme. E në këtë paanësi duhej të rreshtohën Jugosllavia dhe Shqipëiria. E vërteta, Pakti ushtrak Ballkanik i vitit 1953, ishte një Pazar për ta ndarë Shqipërinë Jugosllavia me Greqinë ,kurse Turqia që ishte rreshtuar në sferën anglo-amerikane e që shpërblehej me popullsi shumë të shndoshë shqiptare, për afro 3 milion, thuhet në “pazarin e shekullit `53”. E mos të harrojmë se çdo gjë që ndodhëte në Moskë dhe Krime, shtabi i Titos informohej përmes dy diplomatëve rus, që ishin të afërt me Kishën Ortodokse serbiane. Prej tyre Vasa Qubrilloviqi do të “marrë dorë” dhe më 3 nëntor 1944 do ta shkruaj Elaboratin për shfarosjen e shqiptarëve, përkatësisht më 5 janar 1945 do të pasojë Elaborati i ri “Për shfarosjen e të gjitha pakicave në Jugosllavi”.(Këto elaborate me shumë të tjera i kam botuar më 1996, në librin: Dëbimi dhe shpërngulja e shqiptarëve në Turqi –dokumente.).
Nga ky agresion misterioz edhe i qëndrimeve te të Mëdhnjëve edhe “aleatëve” të tyre, Shqiptarinë e pati shpëtuar Lufta Antifashiste Nacionalçlirimtare në rend të parë, sepse trevat shqiptare u çliruan me armet e veta.Ndërsa pas vitit 1949, Shqipëria shpëtoi vetëm në saje të hyrjës në OKB dhe në Paktin e Varshavës, më 1955, se për ndryshe Shqipëria ishte e vizatuar për t` u ndarë në Shkumbim në mes Jugosllavisë dhe Greqisë. E me që më 1955 deshtoi ky plan, Jugosllavia titiste, e krijoi aferën “Panjot Plaku”, aferë ko e sajuar nga agjentura Dushan Mugosha nga Lufta Antifashiste, që e kishte fillimin në rregjionin e Vlorës. Mu për këtë “meritë”, Dushani do të avansohet në Sekretarë të Komunistëve të Kosovës deri më 1965, deri atëherë kur Tito-Kardel dhe Rankoviqi-Llukiq-Srefanoviq-Cervenkovski, ishin bërë gati ta skicojnë një Konventë të re me Republikën e Turqisë, për deportimin e të gjithë shqiptarëve në Anadolli, kuptohet me akordim total sikurse ai i vitit 1938. Këtë plan agtentat do të disperzojë diaspora shqiptare, duke iu drenjtuar Senatit SHBA, dhe aty kah mesi i vitit 1965 çështja do të kaloi në stratregji të re, do të kaloi në politikë intenzive kah federimi i federatës (që kishte filluar të lakohet si rreshtim më 1962), përkatësisht ishte në rrugëtim përgatitja e aktit final për rrxuarjën e politikës byrokratike CENTRALISTE, dhe njëherit për hapje të frontit për t` u larguar nga kneta “shteti i vdekur ”, që quhej Jugosllavi, e për të cilën kishte folë Eduard Kardeli më 1957 (për shembjen e Jugiosllavisë) si një projekt francezo-rus i kohës Antantës (Angli, Francë, Rusi cariste). E Jugosllavia u rrënua definitivisht më 4 korrik 1992, pas një lufte në mes sllavëve. Çdo histori pastaj në vijim, ka pasë për nevojë që rrolin kryesor ta luaj fuiqa e luftës çlirimtare, si luftë e drejtë, e ku mbi të gjitha UÇK (Ushtria Çlirimtare e Kosovës) mbeti model për shumë popuj të robëruar jo vetëm në Evropë.
Prishtinë, më 5 mars 2022
