Më 24 prill të vitit 1924, 100 vjet më parë, vizionari Sefë Reçica kishte arritur të hapë një shkollë në Llugaxhi

Llugaxhia sot kishte festë të shumëfishtë, qytetarët e këtij fshati patën arsye të festojnë e urojnë!

– Pikërishtë me datë 24 prill të vitit 1924, pra plot 100 vjet më parë vizionari Sefë Reçica kishte arritur të hapë një shkollë në gjuhen serbe në lokacionin e xhamisë.

– Është dashtë të kalojnë edhe plot 17 vite, apo të presim vitin 1941, për të hapur shkollën e parë shqipe në fshat., dmth. sot festuam edhe 83 vjetorin e mësimit shqip.

– Nuk ka mundësi që në një festë si kjo të harrojmë të përmendim se vitin shkollor 1947/48, e kanë ndjekur 38 vajza në klasën e parë dhe 11 vajza në klasën e dytë, kjo i bie se sot e 77 vjet më parë mësimet i kanë ndjekur edhe vajzat, diçka që atyre kohëve ishte një temë tabu. Viti shkollor 1950/51 e kemi hapjen e gjimnazit të vajzave ku mësimet i vijonin 26 vajza, jo vetëm nga Llugaxhia por edhe nga Babushi e Pojatat.

– Një ditë shumë e veqant për mua që kurrë nuk mund ta harroj është data 24 prill e vitit 1990, kur në një solemnitet nën tytat e pushkëve të fashistëve serb vumë gurthemelin e shkollës ku sot po festojmë.

– Me datë 20 shtator 1994 e premë shiritin e shkollës që e ndërtuam me vetkontribut, duke ua hapur dyert 242 nxënësve që vazhduan ti ndjekin mësimet në një objekt shumë modern të asaj kohe.

Sot e 30 vite më parë, bëmë një vepër kolosale, një vepër që deri në ato vite nuk kishte arritur ta bëjë askush, jo vetëm në tokat shqiptare por thuajse askund në Evropë e më gjërë, në këte rast qytetarët duhet ta kuptojnë se po flasim për një shkollë, që u ndërtua 100% nga paratë e qytetarëve të varfër e të raskapitur në vitet 1990/94.

Sot un Selatin Retkoceri dhe bashkëpunëtorët e mi si: Rabit Konjufca, Nazmi Reçica, Sami Islami, Xhezahir Magashi, Avdyrrahim Reçica, Osman Retkoceri, Sami Retkoceri, Lutfi Reçica, Sinan Byqmeti, Ramadan Retkoceri, Fahri Magashi, Islam Selimi, Ali Tmava, Vehbi Reçica, Tefik Retkoceri, Ibrahim Avdiu, Kadri Retkoceri, Hajdin Retkoceri dhe shumë intelektual e qytetar të këtij fshati, të cilët nuk u ndalën për asnjë qast derisa e panë se shkolla u përfundua.

Sot mora mirënjohjen ma të madhe që mund të ta ndajë një personalitet i momentit, kjo mirënjohje nuk ishte e shkruar në një copë letre, por ishte e skalitur në çdo milimetër të kësaj shkolle që unë nuk nguroj ta quaj monumentale, e quaj të tillë sepse në ato kohë kur e ndërtonim shkollën, aq fort isha lidhur apo i pasionuar pas punëve, saqë më kishin humbur dy fëmijë një djalë e një vajzë, meqë isha vonuar për ta dërgu gruan në spital për lindje.

Si të mos ndjehem krenar e të mos dridhem nga emocionet kur i numëroj se sa nxënës kanë kalu nëpër bankat e kësaj shkolle, që me shumë mund kishim arritur tua sigurojmë fëmijëve tonë.

Emocioni shtohet kur i numëron ata që kontribuan dhe derdhën ndjersë, mund e para për të ju siguru shumë brezave një shkollë të dinjëtetëshme, shumë prej tyre kanë vdekur dhe nuk jetojnë më në mesin tonë, për të shiju e për tu krenu me veprën që ata e lanë pas.

Mirënjohja më e mirë për mua janë 870 nxënësit që kaluan nëpër këto banka për këto 30 vjet jete të kësaj bukurosheje që për çdo vit veq vazhdon të duket ma e bukur e më krenare.

Mirënjohja që për mua nuk mund të zëvendësohet me asgjë, janë të gjithë ata fëmijë që sot shfaqën talentin e tyre në artin figurativ, ata që u shpërblyen me mirënjohje për talentin e shfaqur në gara të diturisë, për ata fëmijë të vegjël që shfaqin skena baleti, recituan, kënduan himnin kombtar, vallëzuan, dramatizuan, humorizuan dhe improvizuan lojë e vallëzim futbolli.

Ska asgjë më emocionuese se kur kthehesh në kohë veq para 35 viteve dhe bënë krahasime se ku ishim e ku mësonim në ato kohëra të errëta, e ku kemi arritur sot kur jemi të lirë, nuk naj mbajnë milicia tytat e automatikut në kokë, por policia e Kosovës vjen në manifestim dhe festojnë bashkë me ne.

Urime ditëlindja e 30 e shkollës së mëvetësishme të Llugaxhisë, e gëzofshi për shumë vjet e shekuj dhe urojmë që ajo gjithëmonë të jetë e mbushur me fëmijë që ti japin shpirt e jetëgjatësi.