Me mbështetjen e Ankarasë janë ndërtuar qindra xhami, ky nuk është shkëmbim kulturor, është ndikim strategjik, ndërsa ti prap e lavdëron!

Ndonjëherë, në politikë, guximi nuk kërkon gjeste madhështore, thjesht do të thotë të zgjedhësh të mos nënshtrohesh, të mos luhatësh pushtetin kur kostoja është e vërteta dhe dinjiteti.

Të lavdërosh Erdoganin nën maskën e mirësjelljes diplomatike, ndërsa plotësisht i vetëdijshëm për shtypjen brutale që po shpaloset në Turqi dhe sulmet e përditshme ndaj komuniteteve kurde në Siri, është më shumë se një hap i gabuar politik. Është një dështim moral.

Mbi 15 vjet Turqia ka luajtur rol kryesor në riformësimin e fabrikës sociale të Kosovës, jo përmes investimeve apo zhvillimit ekonomik, por përmes përhapjes sistematike të islamit politik. Me mbështetjen e Ankarasë janë ndërtuar qindra xhami. Ky nuk është shkëmbim kulturor, është ndikim strategjik.

Në të njëjtën kohë, zhvendosja autoritare e Erdoganit e ka shtyrë Turqinë më tej nga aleatët perëndimorë. Gazetarët heshtën, opozita u shkatërrua, ndërhyrjet e tij ushtarake përtej kufijve të Turqisë, veçanërisht në Siri janë shënuar nga akuza të përhapura për abuzime të të drejtave të njeriut. Dhe flirtimi i tij me Rusinë e Putinit, dukshëm përmes blerjes së sistemeve raketore S-400, vetëm sa e ka thelluar çarjen me NATO-n.

Pra, le të jemi të qartë: ta quash Erdoganin “mik” ndërsa ai burgos kritikët, bombardon civilët dhe minon normat demokratike nuk është diplomaci. Është ndërlikim, dhe historia nuk do ta harrojë se kush qëndroi i heshtur.

Foto lajm i Selim Dragobuzhda Gashi-t