SHKRIMI PËRCJELLËS I MEMORANDUMIT
E gjithë e kaluara kombëtare, stuhitë e furishme, të cilat përplasen pamēshirëshem, padrejtësitë, të përjetuara me dhembje te papara ndaj nji populli me lashtësi që dallon nga të tjerët, si dhe përjetimet me tentim zhdukjeje si popull nga fëqinjt grabitës të trojeve etnike Shqiptare, duke masakruar dhe shpërngulur në faza të ndryshme historike, ku të gjitha ndodhitë kryhen para syrit evropian dhe atij më gjerë, për habi, fuqitë me ndikim në Europë thurrin apo mbajnë miqësi me agresorët per interesat e tyre shtetrore, në dëm të kombit dhe trojeve Shqiptare, gjithherë deri në vitin 1999.
Masakrat dhe shpërnguljet me dhunë në 1999, janë dëshmia e së kaluarës, por falë sakrificës së popullit, UÇK-së e lindur nga gjiri i popullit si dhe intervenimit te NATO-s, në krye me SHBA, Kosova fiton lirinë dhe shpall Pavarësinë e saj. Zhvillimet politike në hapësirën mbarë Shqiptare janë në nivele jo favorizuese, si dhe tejet shqetësuese për kombin Shqiptar, duke pasur parasysh deklarimet me tentime te realizimeve te projekteve famëkeqe të përpiluara shumë dekada më parë, synojnë prap para BE dhe mbarë Botës të mbajnë situatën e tensionuar deri te hapja e konflikteve të armatosura në Gadishullin Ilirik.
Është më se detyruese angazhimi dhe kontributi i çdo Shqiptari, por edhe formave të ndryshme të veprimeve, qoft në hapësirat Shqiptare edhe në Mërgatë, në ngritjen e vetëdijes kombëtare.
Prandaj Mërgata Shqiptare në Botë me seli ne Nju Jork, SHBA si dhe Rrjeti Intelektual Mbrarëshqiptar, me seli ne Tiranë, Shqipêri – nënshkruajnë:
MEMORANDUM për ecuri të mëtejme në realizimin e misionit të tyre.
Për më shumë njohuri rreth MEMORANDUMIT, klikoni në link:
MEMORANDUM BASHKËVEPRIMI MES MËRGATËS SHQIPTARE NË BOTË DHE RRJETIT INTELEKTUAL MBARËSHQIPTAR
(Kushtuar çështjes kombetare shqiptare)
Të nderuar miq, motra dhe vellëzër, të nderuar simpatizantë dhe përkrahës e mbeshtetës të IDEALIT, ku do që gjendeni, brenda dhe jashtë Atdheut, Të nderuar mergimtarë të Mergatës Shqiptare në Botë, më Seli në New York, tre kontinentalësh SHBA, Evropë e Australi, të nderuar kolegë të Rrjetit të Intelektualve mbarëshqiptarë, më Seli në Tiranë, bashkëvendasë dhe bashkëkombasë: “Shqiptar, patriot dhe i drejtë lindesh! Shqiptar, patriot nuk behësh”. Nuk është mjaftë vetem ta duash Shqipërinë. Ta duash Shqipërinë duhet të japësh e jo t’i marrësh asaj. Të japësh atë më të shtrenjtën- jeten.
Mbase, historia e jonë e hidhur na bëri një imponim të përcjellur ndër shekuj me dhunë dhe barbarizma të papara në historinë e njerëzimit, por dhe e përkryer më copëtimin dhe ndarjën tonë kombëtare njërzore dhe atë territoriale gjeografike, ndarje këto prej të cilave na bënë edhe tjetërsime tjeratë nduarnduarshme më ndikime kulturore, gjuhësore, të tjetërsimit të traditave tona kombetare, shfrytëzimin dhe eksploatimin e fuqive dhe pasurive tona kombetare, minerare, intelegjente dhe fizike njerëzore, të thellimit të krizave përçarëse ndervëllazërore, të gjenerimit të krimeve të llojeve të ndryshme nga ai ordinerë, deri tek ai i krimit të organizuar, të komplikuar dhe i organizuar, urrejtjën ndervellazërore lokaliste dhe regjionale , urrejtjën dhe ndarësitë në baza të KULTURAVE FETARE, ndasitë në një luftë të pakompromis në baza materialiste dhe korruptive e nepotike , gjë që të gjitha këto , janë venë në funksion tash e sa dekada e shekuj me radhë, më qëllim të aplikimit të një lufte speciale vetëshkatërruese të të gjitha forcave rezistuese dhe përparimtare më karakter prosperues dhe avancues mbarëkombëtar shqiptar, e të cilat në të shumtën e rasteve , armiqt tanë korrën dhe vazhdojnë të korrin suksese edhe përkunder rrezistencave tona heroike e të pa thyeshme të pooullit- kombit tonë. Të gjitha këto ndasi midis nesh, si në aspektin gjeografik territorial dhe gjuhësor, por edhe në atë kulturor, kanë zanafillln e vetë qyshë nga shekujt që lam pas, prej ku edhe jemi copëtuar padrejtësisht, në shfrytëzim të interesave qoftë të atyre fuqive të mëdha të atëhershme botërore, siç kishim dikur: Rusinë Cariste, Mbretërinë e Bashkuar, – Britaninë e Madhe , Francën, Gjermaninë, Austro -Hungarinë dhe Turqinë okupatore mbi pesë shekullore në trojet tona shqiptare, por që edhe sot , shumica e tyre vetëm se kanë përforcuar pozitat e tyre në veprimet e veta antishqiptare, duke mos hequr aspak dorë nga veprimet shoveniste të se kaluarës më veprimet e padrejta, veprime këto të cilat do të duhej të nderpritëshin dhe të shendrroheshin në miqësi bashkëkohore, siç ka ndodhur në shumë shtete moderne të sotme të Bashklsisë së Shteteve të ashtuquajtura të kulturës Perendimore. Ne fakt ndër më të ndryshmet historike, na bëjnë të mësojmë që ndarjet e dhunshme të lartëpërmendura, kanë themelet e saja qoftë për arsye të ndryshme, të lidhura ngusht me mbijetesën e Mbretërve të atëhershëm, qoftë me vizionet e tyre afategjate të interesave jo vetëm gjeostrategjike, por edhe të atyre ekonomike vendore dhe gjeoekonomike, por mbi te gjitha edhe per arsye te tjera te tyre grabiteçare, e siç shihet qartë, kryesisht dhe krejtë në dëmë te interesave tona etnike kombëtare dhe territoriale.
MËNYRA E FUSHËVEPRIMIT ANTISHQIPTAR TE ARMIQVE TANË
Në suaza të përforcimeve të tyre me ndikime rajonale, përherë kishim në dispozicion edhe masa të ndryshme etnike të tyre popullore, të cilat i shfrytëzuan si “ marionete” në avancimin e interesave të tyre përkatëse politike e strategjike grabitçare , duke venë në sprovë të mbijetesës dhe të ekzistencës, jo vetëm të popullit tonë autokton shqiptar , por edhe të masave të tjera të tyre etnike të sjellura si ardhacakë në trojet tona, përmes të cilave morën pastaj zotimin e tyre grabitëçar territorial e dominues antishqiptar. Këto masa popullore, janë shperndarë në territore tona kombëtare, duke i krijuar pastaj si shtete sovrane, siç kemi rastet më popuj të ndryshëm sllavë , si: serbë, maqedono- bullgar, grek për të asimiluar e të indokrinuar, si ai malazez, kroat, slloven, turkofolës etj. Si dhe një pjesë prej të cillëve u është imponuar edhe besimi tjetër fetar, ndryshime këto ndër të cilat ka pasur edhe vetë masa të ndryshme tona kombëtare popullore shqiptare, në zona dhe rajone tona të ndryshme gjeografike kombëtare. Prandaj, jo rastësisht, popullata jonë kombëtare shqiptare, sot përmban në vete lloje të ndryshme të kulturave dhe besimeve fetare si: Musliman, të Krishter Katolik, dhe Ortodokse. Përveç këtyre ndasive fetare, janë vënë në funkcion edhe shumë mekanizma të tjerë diversante sabotazhi, më të cilat në çdo mënyrë është trasuar rrugëtimi i tyre drejtë dominimit dhe shkatërrimit të të gjitha vlerave tona kombëtare, njerëzore dhe territoriale. Të gjitha këto krijime, kanë qenë dhe kanë mbetur si armë e fuqishme, përpos e armikut ndaj interesave tona kombëtare, për të na sunduar dhe zhdukur nga sipërfaqja e dheut sipas interesave të veta armiqësore dhe grabitçare, pra kryesisht, në dëm të të gjitha interesave tona kombëtare e autoktone shqiptare. Fundamenti i të gjitha këtyre fenomeneve negative e shkatërruese, ka qenë dhe mbeten akoma si të tilla e të palekundura në dëmin tonë që nga të trajtuarit mosperfillës të traktateve të ndryshme ndërkombëtare, duke filluar nga ai i Shen Stefanit , duke kaluar dhe duke venë pastaj themele të reja shkatërruese nëpër kongrese të ndryshme evropiane, si ai: i Londres, Parisit, Berlinit , Vjenës, e kështu më radhë, duke bërë të trasuara rrugët e tragjedive të njëpasnjëshme si plane, platforma dhe memarondume të llojllojshme e ndër më të ndryshme, në kurriz të trojeve tona dhe kombit tonë, tragjedi këto të cilat , as sot e kësaj dite, duket të mos kenë të ndalur, duke ia shtuar gjithnjë e më shumë dhembjet dhe plagët historike e të papërballueshme popullit – kombit tonë shqiptar dhe trojeve të tyre etnike kombëtare pellazgo- Iliro- shqiptare vetëm pse nuk i takonin asnjë familje evropiane të shteteve të mëdha! Duke filluar nga këto ”traktate e kongrese“ famëkëqia antishqiptare, populli- kombi i ynë në faza të ndryshme kohore historike, ka pasur ndryshime dhe reduktime të tmerrshme në numër të banorve të saj autoktonë, por duke rezultuar tmerrësisht edhe më copëtimin, ngushtimin dhe tkurrjën e teritoreve të njëpasnjëshme, duke arritur në suksese në disfavorin dhe të keqen tonë, deri tek një tkurrje e gjithë hapësirës gjeografike etnike shqiptare nga afro 97.000 km? sa kishte dikur atdheu i ynë, duke ardhur në 28. 700 km katror sa ka sot Shqipëria, dhe prej 10.878 km katrorë, sa i është caktuar arbitrarisht shtetit tonë të dytë shqiptar, sbumë të kontestuar gadi nga të gjitha anët dhe palet siç kemi Republikën e Kosovës, duke lënë nën administrim të huaj edhe shumë pjesë tjera territoriale kombëtare, nën prangat okupatore shoveniste serbe të po atyre grabitçarëve të vjetër e të rinjë pro “Ruso- sllav” si : serbë, grekë, maqedonë e malazezë, të cilet ende nuk i pushojnë ambicjet e tyre armiqësore anti shqiptare, madje as në ditët e sotme në shekullin qe po e jetojmë, pavarësisht të gjitha arritjeve bashkëkohore, anti raciste e shoveniste dhe bashkëjetesës demokratike botërore.
Në këtë kontekst, marrim sipërfaqen e banuar me shqiptarë nën Perandorinë Osmane të shekullit XIX, kishte mbi 150 mijë kilometra katrorë. Kjo mund tê shihet edhe nga harta Ruse për trojet shqiptare të viteve 1877 e 1878, kur ende shqiptarët ishin deri përtej Nishit.
Duhet të ceket cinizmi, urrejtja e armiqësia aq e madhe serbe ndaj shqiptarëve, sa, duke ndjekur shqiptarët nga Sanxhaku i Nishit, ia therin fëmijën nënës, duke ia marrë nga ngryku, e çojnë lart me singi duke shpurdhur fëmija nga therja, ndërsa nënës i thonë: Qeshu!
Ishte ky gjenocidi i parë serb ndaj shqiptarëve, ai i shpërnguljes së shqiptarëve nga Sanxhaku i Nishit.
Kësaj apatije qendrimësh shoveniste, e mbi të gjitha raciste, sot është duke i shërbyer besnikërisht edhe faktori i ynë politik, shqipëfolës edhe pse vendorë e shpresëmbajtës , por mbi të gjitha fatkeqësisht, vetëm “Prentimdhënës e shpresëthatë“! Në këtë kontekst, faktori njeri politik shqipëfolës, veprimet e tilla jo gjithëherë i ka krye më vetëdije dhe vizion të qartë e largpamës, por mbi të gjitha, duke mos qenë aspak në gjendje për të imponuar të drejtën tonë historike e kombëtare, qoftë si vetëadministrative e territoriale kombëtare, qoftë edhe në aspektin e pretendimeve të mbrojtjes së interesave dhe rehabilitimit të drejtësisë kombëtare e ndërkombëtare parimore, si në aspektin politik, as në atë ekonomik, kulturor, social e mbi të gjitha në atë të humbjeve dhe pësimeve barbare njerëzore, dhe në premisat mbrojtëse ndaj këtyre fenomeneve e anomalive antinjerëzore! Politika e sotme ditore, pavarsisht nga të arriturat e përgjithëshme kombëtare, shkencore dhe emancipuese, përgjithësisht në atë të sferës intelektuale që sot kemi dhe posedojmë në trojet tona, asnjë nga faktorët, nuk është duke e prezentuar në mënyrë të drejtë e korrekt , të denjë e dinjitoze, asnjëren nga llojet e interesave tona, kombëtare, duke filluar nga ato: të përgjithshme popullore, sociale, ekonomike por as nga premisat territoriale, qoftë edhe aty ku sot flitet shqip, qoftë edhe nga aty ku sot nuk ekziston madje as edhe një emër apo gjurmë fshati e jete apo edhe varri shqiptar, të kohëve të dikurshme etnike kombëtare e të tjetërsuara nga kjo e jona shqiptare.
KËRKESAT DHE DOMOSDISHMËRITË E KOHËS SONË
Shkatërrimet e njëpasnjëshme tragjike e barbare, gjakëderdhëse e zjarrëvënëse, kanë marrë intensitetin e vetë të shtuar, duke u nisur që nga vitet 1830- 1875 e gjër më sot, duke berë shkrumb e hi gjithçka që kishte të pagëzuar në gjuhën tonë të shenjtë e më të vjetër autoktone shqipe, duke e bërë shkrumb e hi, gnithçka cilësore dhe etnike shqiptare.
Tani pra, ka ardhur koha prej ku domosdoshmërisht të kërkohet edhe një përgjigje adekuate më përputhje më ngjarjet dhe kohën që po jetojmë, duke kërkuar vënien e drejtësisë dhe themelet e reja të respektit të ndërsjelltë, në të githa territoret dhe bashkësitë shoqërore dhe kombëtare, ku do që populli i ynë shqiptar frymon dhe jeton, qoftë si popull i vetem më trojet e veta, qoftë si popull në bashkëjetësë më popujt tjerë e të përzier, edhe më gjuhë e kultura tjera bashkëjetuese si më serbë, grekë, turq, maqedonë, malazezë, kroatë, boshnjakë dhe sllovenë, tani kohët e fundit edhe më arabë e afrikanë. Populli ynë nuk kërkon asgjë më shumë se: Riintegrimin e vetë në trojet e veta; Riintegrimin e kulturës së vetë në gjirin tradicional të popullit të vetë autoktonë; Bashkëjetesën në reciprocitet dhe respekt të plotë ndëretnike e fetare, në trojet e veta. Kërkon atë që e kishte dikur e jo vetëm këtë që e ka sot. Populli shqiptar nuk kërkon hakmarrje dhe se as nuk pretendon territore që nuk i kanë takuar asnjëherë, por kërkon vetëm mundësinë dhe zbatimin e bashkëjetesës më popujt fqinjë, si të drejtë e pacenueshme të veten historike, politike dhe demokratike në jetën bashkëkohore dhe të stilit perëndimor, gjë kjo e privuar tragjikisht për popullin dhe kombin shqiptar. Tani, është koha që duhet t’i fundosim të gjitha pretendimet shkatërrimtare ndaj kulturës së popullit shqiptar ndaj ndarjeve, copëtimeve, ndërrimeve dhe tkurrjën e territoreve tona autoktone etnike shqiptare, duke imponuar kushtimisht të gjitha të drejtat e sankcionuara botërisht në kuadër të Organizatave Ndërkombëtare, si në OKB, UNESKO, OSBE, BE etj, duke pasur parasyshë të drejtat e plota, siç i kanë popujt tjerë të një gjaku, gjuhe, kulture dhe tradite. Nuk mund të kemi bashkëjetesë më popujt tjerë derisa kushtimisht, me një egërsi dhe dinakëri të paparë zhvillimesh të ndryshme ku vazhdon shtypja, qoftë e maskuar e dezintegruese nga armiqet tanë shekullor. Nuk mund të kemi bashkëjetesë të mirë më popujt tjerë në këtë rast më sllavë e turq pas shumë shekujsh të robëruar dhe të kriminamizuar në mënyrën më çnjerëzore. Nuk mund të kemi bashkëjetesë dhe paqe të qëndrueshme më fqinjtë tanë, derisa vazhdon fuqishëm elaboratet sllave dhe programet e planet për çfarosje e shqiptarëve nën slloganin se “shqiptarët janë të mirë vetëm nëse i shohim të vdekur”, Nuk mund të kemi fqinjësi të mirë më popujt sllavë, derisa vazhdon pamëshirshëm tretja e trojeve shqiptare edhe ashtu të copëtuara, ku sllavët rrinë më gërshërë në dorë për ta prerë hartën gjeografike të Shqipërisë Etnike. Nuk mund të kemi fqinjësi të mirë më sllavet dhe turqit deri sa nuk pasqyrohen devotshëm e drejtësisht të gjitha fazat historike tragjike shqiptare të së kaluarës se hidhur të tyre më vrasje, masakrime, dëbime, dhunime e humbje të çdo gjurme edhe të të vdekurve shqiptarë. Prandaj shihet qartë se, fqinjt tanë ende konzervojnë qëndrime abuzive e rrënjësisht armiqësore antishqiptare, madje duke mos u distancuar dhe duke mos kërkuar falje për të bërat ndaj fqinjve të vetë në këtë rast të shqiptarëve. Të dashur bashkëvendas, motra dhe vëlllzër, ku do dhe kah do që gjendeni, Uniteti kombëtar tani është kryevepër. Uniteti kombëtar nuk mund ta krijojnë vetëm deklaratat e mëdha, por kuptimi i drejtë i realitetit shqiptar dhe synimi i ardhmërisë së tij. Ndodhitë në Shqipëri dhe në Kosovë e kanë lëkundur në themel çështjën Shqiptare dhe do të duhet kohë që ajo serish të kthehet në “gjendjen e mëparshme” me të cilën, edhe para ndodhive, nuk ishim të kënaqur”. Por gjithë kjo, nga ana tjetër, nuk guxon të lëkund synimin shekullor por duhet të forcon akoma më shumë Unitetin kombëtar. Prandaj në paraqitjët tona politike për ngjarjet në Shqipëri, dhe tani, edhe në Kosovë, duhet më shumë qasje ndërtuese se sa rrënuese. Vetëm në këtë mënyrë mund të ndihmojmë që sa më shpejtë të përballohet gjendja në të cilën ndodhemi si popull dhe si komb. Pra sa më shpejtë që të rreshtohet rendi në Shqipëri dhe në Kosovë, aq më shpejtë do të krijohen kushtet që çështja shqiptare në përgjithësi, dhe ajo e Kosovës në veçanti, të shtrohen drejt dhe prej një qendre kombëtare të harmonizuar, koordinuar dhe të unifikuar me pjesët e saja të ndara. Sa më heret që do të ndodhë përmirësmi i gjendjës në Shqipëri, pjesa tjetër e shqiptarëve në Ballkan do ta ndiejë mbështetjen e vetë. Marrja me vetveten në këtë rast e shqiptarve, do të thoshte pranim i logjikës vetëshkatërruese dhe shmangie nga lufta e vërtetë, përkatësisht nga realizimi i aspiratave kombëtare. Për deri sa të tjerët hartojnë memorandume, elaborojnë projekte dhe ndërtojnë programe kombëtare, neve harxhojmë energji duke u marrë më njëri-tjetrin, më biografinë e njeri-tjetrirët, më njërin lider apo parti politike, njërin apo me tjetrin organ, shoqatë, institucion, duke e formësuar ndershmërinë e vet mbi pandershmërinë e tjetrit. Forcat politike shqiptar ku do që jetojnë shqiptarët në Ballkan, e në veçanti ato shqiptare dhe kosovare, duhet të bashkohën vetëm në programin kombetar, atij programi ku duhet të bëhet rreshtimi i forcave intelektuale krijuese.
Ardhmëria e jonë e popullit dhe kombit mund të ndërtohet vetëm me një strategji të formësuar mbarëkombëtare të nivelit ndërkombëtar dhe jo vetëm të atij shtetëror,
Prandaj, pothuajse është e domosdoshme një kuvendim mbarëkombëtar të sofres sonë kombëtare në të cilën forcat politike dhe forcat tjera krijuese intelektuale do të arrijnë një minimum të marrëveshjeve për fatin e popullit dhe kombit. Nevoja e konsolidimit mbarëkombëtar duhet të shtrohet detyrë mbi detyra e qe mundëson edhe angazhimin dhe vënien në lëvizje edhe me Bashkësinë Ndërkombëtare. Historikisht plasaritjet dhe ndarjet populli shqiptar i ka paguar shtrenjtë më gjak dhe ka edhe më rrezik t’i paguajë akoma më shtrenjtë. Tani, edhe sot, po na kërcënohet rreziku edhe më i madh që këto të tashmet t’i paguajmë edhe më shtrenjtë. Serbia synon të ricopëtojë tërësinë territoriale gjeografike, ekonomike, ushtarake, dhe kulturore të kompaktësisë së shqiptarëve që jetojnë në trojet e veta etnike. Më ligjet dhe masat kundërkushtetuese, Serbia i ka përqendruar goditjet e veta në tre drejtime themelore për të cilat është bërë fjalë edhe më parë e që diplomacia e mangët e Shqipërisë, në veçanti ajo e Kosovës, as që kanë ide dhe aftësi intelektuale për t’i kuptuar, së paku deri sot. Kundërvënia e jonë, me përjashtime, nuk ishte as e mjaftueshme, e, edhe më hiq efektive. Prandaj, duhet të angazhohemi më veprime konkrete të mjaftueshme dhe efektive në mënyrë që mos të pranojmë sjellje përulëse, nënçmuese dhe poshtëruese. Angazhimi për veprime më radikale nuk do të thotë ende luftë ose rezistencë të armatosur. Po qe se do të mungojnë veprimet radikale, do të zbehet edhe vendosshmëria për ta jetësuar vullnetin politik të popullit. Këtë duhet ta kenë parasysh forcat tona politike. Ndryshe, nuk përjashtohet mundësia që më vonë të shfaqen në skenë “Forcat tjera edhe më radikale”.
Skena politike shqiptare dhe ajo kosovare duhet të jenë të hapura dhe aty duhet të ketë vend për të gjithë ata qe janë të gatshëm t’i dalin zot çështjës shqiptare. Neve nuk kemi çfarë mëshehim nga askush qëllimet tona. Ismail Qemali pati thenë: ”nuk kemi pse t’i mëshehim qellimet tona nga askush e edhe më hiq nga armiqt tanë drejtë rrugës sonë të shenjtë”.
TË BEHEMI FAKTOR NDIKIMI NË BALLKAN
Për shqiptarët nuk kanë rrugë tjetër alternative e as anësore e as dytësore. Duhet ta pranojmë se neve na mungon guximi, vizioni dhe nuk jemi të sigurtë në rrugëtimin tonë kombëtar, siç janë popujt tjerë. Nuk kemi të drejtë t’i fajësojmë popujt tjerë së koti që na rrethojnë. Rilindasit tanë, që ishin gjallë, tani na kanë vdekur që moti dhe neve kemi mbetur si zogjët e qyqes nën udhëheqjen e një kaste politike që nuk i dihet prejardhja e as e kaluara e tyre e që janë me një të kaluarë të dyshimtë si individë, ashtu edhe si familje. Kjo u pa dhe u vërtetua që 30 vite në Shqipëri e qe 20 vite në Kosovë. Kombit tonë i duhet një klasë politike që nuk njeh gjë tjetër përveç atdheut dhe kombit. Me fjalë tjera i duhet një revolucion gjithëkombëtar i bashkuar me një mendje dhe një qëllim për zgjidhjen e çështjes shqiptare dhe ribashkim të çdo cepi të tokave tona ku ujit i thuhet ujë e bukës bukë. Pastaj të instalohet pushteti kombëtar para se të vendoset pushteti partiak më vetëm dy parti politike në taban kombëtar e me pikëpamje Perëndimore – properëndimore të modelit Evropian nën kulmin e së cilit pretendojmë të jemi anëtar të saj.
ÇFARË DUHET TË BËJMË
Vendi dhe populli ynë i ndarë e i copëtuar dikur e tani përsëri i ricopëtuar, gjendet përballë sfidave të panumërta, rreziqe këto të cilat, si në të kaluarën tonë të hidhur, po aq edhe në të sotmën, përbëjnë rrezikun imanent jo vetëm të shkatërrimit dhe të asgjësimit tonë në përgjithësi si qenie shqiptare – kombëtare, por e gatshme të asgjësojë madje edhe çdo gjurmë të ekzistimit tonë të ndonjëhershëm! Veprimet barbare sllave, sot vetëm se kanë ndryshuar ritmin e dhunës edhe të skenareve prej apart-heidit, skenareve naciste e raciste të një racizmi të paparë në historinë e njerëzimit, ashtu para botës, shihen si të mveshura më petkun e dashurisë e të respektit më popujt fqinjë dhe ata qe bashkëjetojnë, por që në brendësinë e saj të thellë, kultivohet më xhelozi dhe fanatizëm dhe më ëndje të papërshkruar, ndjenja vrastare e barbarizmave të tyre antishqiptare. Si popull dhe komb i ndarë në 6 shtete që kufizohemi me vetvetën si në aspektin regjional gjeografik ashtu edhe në atë me administrime të ndryshme politike, prej ku nga pjesa në pjesë, mbretërojnë rryma të ndryshme shoqërore dhe politike, nga ato pak sa të ëmbla e deri tek ato më të egra e barbare, sa që as njërëzimi nuk mund ta shpjegojë dhe as ta përshkruajë dot, ndikimi i të cilave paraqet një larmi të papresedencë në historinë e njerëzimit, duke filluar që nga politikat e një “Demokracie të shfrenuar”, e cila sot mbretëron në vendin tonë amë të Republikës së Shqipërisë e pastaj të një ”Demokracie totalisht të çrregulluar”, që po mbretëron në Republikën e dytë amë shqiptare siç e kemi Republikën e Kosovës, e që pa fije dyshimi, në të dyja dhe për të dy Republikat tona amë, as që mund të thuhet dhe as të flitet asgjë tjetër, pos konfirmimit me bazë solide e të argumentuar të mbretërimit të “Demokracive skajshmërisht të deformuara politike”, të cilat aktualisht, thuajse vetëm sa po e dëmtojnë çdo proces pozitiv, që do të duhej të shkonte në favorin tonë kombëtar.
Vëllezër dhe motra shqiptare! Nëse duam që të vazhdojmë më itenerarin tonë, si një detyrim i yni parimor dhe i dobishëm atdhedashës, duke dalë për të vizituar, analizuar dhe studiuar në përiferitë e tjera territoriale kombëtare shqiptare autoktone, të mbetura nën rexhimet e huaja, si në “Çamëri” të mbetur nën rexhimin grek, të “Ilirides” e mbetur nën kombin e shpikur maqedon, në “ Luginën e Preshevës” gjegjësisht në krahinën e “Medinës dhe Sanxhakut”, të mbetura nën rexhimin serb, si dhe viset malësore shqiptare, përbri “Alpeve të Malësisë shqiptare” , të mbetura nën rexhimin “ Malazias”, do të shohim shumë fytyra politike të tmerrshme dhe tërësisht asociale, të cilat asgjë s’kanë të bëjnë as më socialen dhe as më humanizmin e humanitetin njerëzor, nëse jo tjetër përveç urrejtjes, shtrydhjes e ndrydhjes dhe politikave shkatërruese të përbetuara nga Kishat Ortodokse sllave e që janë antishqiptare. Vellëzër dhe motra, në rexhimin e territorit të Shqipërisë jugore në “Krahinën e Çamerisë”, aty ku Greqia e “Demo(n)kratizuar” evropiane, me maskën e saj nuk ka lënë asgjë pa bërë dhe pa prekë dhe as një mjet pa e përdorur, për të shkatërruar gjithçka që fliste dhe frymonte shqip në truallin e vetë autokton, duke privuar popullatën vendore shqiptare nga të gjitha të drejtat dhe pasuritë e saja jetësore, kulturore e materiale, dhe duke aneksuar e tjetërsuar një territor komplet kombëtar shqiptar, madje edhe më mashtrime e tradhëti ndaj miqve të vetë përkrahës “Evropianoperendimor”, por gati me plotë suksese, zhduku të gjitha gjurmët që flisnin shqip, madje të një pjese të madhe të tyre edhe, duke e asimiluar dhe greqizuar tërësisht! Pikërisht nga këto premisa qëllimkëqia e të jetë enigmatike, si politike e shoqërore, ekonomike e sociale, kulturore tradicionale dhe mbi të gjitha çnjerëzore, kërkojnë domosdo përgjigjët adekuate në të gjitha nivelet shoqërore dhe regjionet tona autoktone kombëtare, të cilat pastaj janë shumë të ndryshme nga njëra-tjetra, shumë të ndryshme nga rajoni në rajon, nga vendi në vend, nga rexhimi në një një rexhim, edhe përkunder faktit se, problemi duket të jetë i njëjtë dhe i ngjashëm në të gjitha zonat e banimit e të autoktonisë sonë kombëtare. Mëgjithë këtë, duhet patur kujdes të veçantë, sidomos në zbatueshmërinë e projekteve të lirimit të këtyre rajoneve nga barbaritë sllave, jo vetëm nga presioni e shtypja çnjerëzore e nduarduarshme, por edhe në aspektin ekzistencial fizik të njerëzve, vëllezërve dhe motrave tona, të cilët, shumë lehtë mund të bijnë pre dhe viktimë e regjioneve dominuese, qof edhe me pretekstet më të vogla të tyre, qoftedhe duke i krijuar e shfrytëzuar edhe mekanizma të sotifiskuar enkas për këto qellime të tyre shkatrrimtare! Politikat tona të ribashkimit kombëtar, duhet orientuar kryesisht në pikëpamjen e riintegrimeve Kombëtare të përshkallzuara në aspektet e tyre zhvillimore, si politike e administrative qoftë vendore apo regjionale, qoftë ekonomike e sociale, qoftë të ribashkimit kombëtar. Sa i përket fushave të veprimit dhe organizimit tonë kombëtar, në interesat e arritjës të kësaj çështjeje kaq humane dhe kaq të nevojshme, e mbi të gjitha, të jetë e domosdoshme në raport më kohën dhe situatën që kemi. Koha gjithëmonë fitohet në kohë. Duhet të projektohen plane e projekte, të veprimit operacional e organizativ në mënyrë kolektive duke i përmbushur planet në përshtashmëri të plotë në raport më kohën dhe politikat aktuale, në raport më kërkesat dhe nevojat, në raport më gjendjen dhe politikat mbretëruese në zonat tona të ndryshme të copëtuara kombëtare.
Veprimet tona si popull dhe komb nuk janë të kënaqura për të mos thënë nuk ekzistojnë fare. Veprimet tona si popull dhe si komb nuk janë si punët sezonale, ato duhet të jenë permanente dhe të pashkëputura dhe në kontinuitet më politikat e përditshme pa ndërprerje. Ajo çfarë është shumë e rëndësishme për të vepruar, është vetëdijësimi gjithshqiptar. Kjo nuk mund të bëhet vetëm duke u vetëkënaqur, nuk bëhet as më një grup individësh të caktuar, por bëhet në mënyrë kolektive të spekrit intelektual më taban kombëtar, duke bërë punime shkencore, elaborate dhe projekte e plane, Platforma dhe Memorandume në atë masë sa që të mos ketë as shtëpi pa u vetëdijësuar rreth çështjes sonë shqiptare – kombëtare. Këto, pra janë detyrat tona për ta përhapur sa më shumë Idenë e zgjedhjes se çështjes pikërisht, duke e vetëdijësuar masën, popullin – kombin. Pastaj, në të njëjtën kohë, duke i luftuar edhe dukuritë negative që dëmtojnë identitetin tonë kombëtar. Është domosdoshmëri që identiteti i ynë kombëtar të ruhet pa llogaritë në asnjë çmim. Këtu duhet goditur pamëshirshëm për ruajtjen e identitetit tonë si kulturën, traditën, duke i zavendësuar ato me tradita e kuktura të robëruesëve. Duhet të ruhen fetë tona tradicionale, duke mos lejuar të futen traditat e huaja, të cilat kanë për qëllim, përçarjet, ndasitë dhe armiqësitë në baza fetare dhe përmes përçarjeve të arrihet qëllimi kryesor, ai i asimilimit dhe përmes asimilimit të arrihet më vonë edhe pushtimi. Historikisht, në këtë pikpamje kemi pësuar shumë për gjatë shekujve dhe përçarja përmes fesë për shqiptarët ka qenë arma më e fortë dhe më e rrezikshme. Edhe sot është aktuale sllogani “Përçaj dhe sundo”! Duhet të përqendrohemi seriozisht në këtë drejtim dhe në fokus të kësaj të luftojmë më të gjitha forcat tona njerëzore dhe intelektuale, çdo dukuri negative që prek palcen kurrizore kombëtare shqitare, jo vetëm që reagon ashpër por i shpallë edhe luftë frontale pa asnjë çmim. Këtu nuk duhet patur frikë, këtë frikë duhet vrarë derisa s’të ka vrarë. Kushtetutat e të dy shteteve tona shqiptare i kanë shpallur si shtete laike dhe më tolerancë ndërfetare. Tani, këto dukuri negative që vënë identitetin tonë kombëtar, duhet edhe të zbatohen më përpikmëri dhe më urgjencë, sepse nëse nuk veprohet më ligje, populli ka të drejtën e vet kombëtare ta mbrojë më të gjitha forcat në dispozicion. Por inelektualët assesi nuk guxojnë të bëjnë sehir dhe të rrinë duarkryq si vëzhgues.
Traditat, kulturat e armiqve tanë përmes fesë politike, nuk kanë vend në trojet tona. Zakonet, traditat më mbulesa të huaja me shamia e me veshjet tjera të huaja, siç janë ato turko- arabe kanë vetem një qëllim: asimilimin e kombit tonë ku pas asimilimit edhe okupimit përmes dokeve dhe zakoneve të tyre, që nuk përkojnë më boten e civilizuar e të qytetruar. Ato i takojnë një populli që akoma jeton në mesjetë dhe bën jetë shkretirash turko-arabe e afrikane. Hapja e këtyre temave rreth shamijave, është njësoj sikur dikur hapja dhe shtruarja e temave për copëtimin e trojeve tona, ndërrim territoresh shqiptaro – shqiptare më Serbinë e që falë SHBA, nuk ndodhi. Po ç’ ju duhen shtruarja e këtyre temave nga politika shqiptare në këto kohë të vështira dhe të rrezikshme për kombin dhe atdheun tonë? Kjo është shpallje luftë vetvetës dhe përmes kësaj lufte vetëshkatrruese fiton tjetri – armiku. Vetëm brenda disa ditësh politika jonë hapi dy fronte lufte pa nevojë dhe që të dyjat shumë të rrezikshme dhe të papara.
Prandaj, DOMOSDOSHMËRISHT MËRGATA SHQIPTARE NË BOTĒ DHE RRJETI INTELEKTUAL MBARËSHQIPTAR, nënshkruajnë këtë:
M E M O R A N D U M B A S H K Ë V E P R I M I
Vëllezër dhe motra, bashkëvendas dhe bashkëkombas të nderuar, miq e shokë, ky Memorandum i përpiluar, i analizuar mirë dhe me kujdes në fakte shkencore historiko- Juridike dhe i aprovuar nga dy subjekte shumë të fuqishme që veprojnë brenda dhe jashtë atdheut dhe në mërgatë siç janë: Rrjeti i Intelektualëve mbarëshqiptar më Seli në Tiranë si dhe Mërgata Shqiptare në botë trekontinentalësh SHBA, Evropë dhe Australi, më Seli në Nju-Jork, SHBA, ka për qëllim vetëdijësimin gjithshqiptar për të ardhmën e kombit dhe atdheut dhe nuk është partiak por thjeshtë krejt apartiak dhe vetëm kombëtar, duke u mbështetur vetëm në fakte shkencore dhe të së drejtës për vetëvendosje.
Më respekt dhe konsideratë!
Gusht 2022.
Hartuar nga Zenel Zymeri, anëtar i Këshillit Qendror të Mërgatës Shqiptare në Botë, me Seli në Nju-Jork dhe anëtar i grupit punues të Rrjetit Intelektual Mbarëshqiptar më seli në Tiranë.
Nënshkruesit e Memorandumit:
Kryetari i MSHNB: Kryetari i RRIMSH:
Bahri Ramadani Frederik Ruco
Nju Jork, SHBA
18 Nëntor 2022
