Monolog Dramatik – “Në Mbrojtje të Atdheut të Vjedhur”

Sak Muji, Rugovë – Zvicër

(Sylë Mujaj)

Dëshmia e Gjakut dhe Tokës Narratori – me zë të thyer por të vendosur: Po, më dëgjoni mirë! Sepse nuk është vetëm Debellda… Nuk janë vetëm hotelet, fabrikat, e milionat e komandantëve…

Është edhe toka e gjyshit tim!

Mbi 8 hektarë pranë burimit të lumit Ibër!

Tokë e Ramë Idriz Mujajt, që me duart e tij e ka punuar, që me gjakun e brezit të tij e ka ruajtur — atë tokë, pa na pyetur fare, pa asnjë ndjesë, ia dhuruan Serbisë dhe Malit të Zi! Si të ishte një cope letre në tryezat e pazareve politike! Dhe kush e dha? Ata që thirreshin në emër të çlirimit, por që pas luftës, u kthyen në të pangopur të historisë! Shitën kujtimin e gjyshërve tanë për lekun e pistë të korrupsionit! Por toka s’harrohet!

Burimi i lumit Ibër s’hesht! Ai flet… Flet me zë të thellë si gjyshi im që prej varrit klith: “Kjo tokë është jona! Dhe një ditë do të kthehet!” Skena është e zymtë. Një flamur i ndriçuar në sfond. Një burrë i lodhur, por krenar, ngrihet në këmbë mes pluhurit të historisë dhe heshtjes së drejtësisë.

Zëri i Tij – si ndërgjegje kombëtare: Kush ia fali tokat tona? Kush ia mori gjakun Kosovës e ia ktheu në dollarë e vila? Kush bashkëpunoi me pushtuesin, jo me armë në dorë, por me firmë në dosje, me buzëqeshje në samite, me shitje të heshtura në errësirën e korridoreve të politikës?

Hashim! Isa! Rambo!

Ju që dhuruat mbi 9,000 hektarë Malit të Zi e Maqedonisë, ju që bëtë pazar me Debelldën si me arë gjyshi — JO! Ajo është tokë e Dëshmorëve! Nuk është mall privat që shitet për interesa të një grupi të sëmurë me pushtet! Kombinatet tona, fabrikat, hotelët, tokat shoqërore që ishin pasuri e Kosovës, tani i kanë 5 a 6 veta — komandantë të dehur me lavdi, që dikur luftuan me zemër, por më pas u harruan në etjen për pasuri! Dhe bashkëpunuan me Radojçiçin!

Po, atë kriminel të shpallur që edhe Prokurori Blerim Jusufi, edhe “i zoti i Listës së Zezë” Xhavit Haliti, ia hoqën akuzat si të ishte engjëll, jo terrorist! Jo vrasës i djemve tanë në veri! E Xhaviti, ai “Cerni Vranac” i politikës, thoshte: “Hajde bre, secili nga ju i keni nga tre milion!” Po populli çka ka? Ka vetëm varret, vetëm kujtimet, e një flamur që e valvit era, por jo drejtësia!

– Zëri i Shpresës – Rinia e Re: Quo vadis, domino?! Ku po shkon, o Zot?

A ka mbetur dikush që s’e ka harruar betimin? Po! Ka! Albin Kurti! Ti ke barrën, por edhe bekimin e popullit! Ti ke thirrjen për të konfiskuar, jo vetëm pasurinë e vjedhur, por fytyrën e vërtetë të shtetit! Ti je thirrja për lustrim, për drejtësi, për ligj, që Kosova të mos mbetet republikë e komandantëve, por shtet i brezave të lirë! Ktheji tokat e Debelldes! Ktheji asetet që u grabitën në emër të çlirimit, ktheja popullit Kosovën që e ëndërroi e e pagoi me gjak!

– Drita shuhet ngadalë. Një violinë e vetmuar luan tingujt e një këngë të vjetër lirie. Në sfond, një grafit i madh shkruan: “Kujtimi është i përjetshëm, por drejtësia duhet të jetojë!” Skena është e zymtë. Një flamur i ndriçuar në sfond. Një burrë i lodhur, por krenar, ngrihet në këmbë mes pluhurit të historisë dhe heshtjes së drejtësisë.

Zëri i Tij – si ndërgjegje kombëtare: Kush ia fali tokat tona? Kush ia mori gjakun Kosovës e ia ktheu në dollarë e vila? Kush bashkëpunoi me pushtuesin, jo me armë në dorë, por me firmë në dosje, me buzëqeshje në samite, me shitje të heshtura në errësirën e korridoreve të politikës? Hashim! Isa! Rambo! Ju që dhuruat mbi 9,000 hektarë Malit të Zi e Maqedonisë, ju që bëtë pazar me Debelldën si me arë gjyshi

— JO! Ajo është tokë e Dëshmorëve! Nuk është mall privat që shitet për interesa të një grupi të sëmurë me pushtet! Kombinatet tona, fabrikat, hotelët, tokat shoqërore që ishin pasuri e Kosovës, tani i kanë 5 a 6 veta — komandantë të dehur me lavdi, që dikur luftuan me zemër, por më pas u harruan në etjen për pasuri! Dhe bashkëpunuan me Radojçiçin! Po, atë kriminel të shpallur që edhe Prokurori Blerim Jusufi, edhe “i zoti i Listës së Zezë” Xhavit Haliti, ia hoqën akuzat si të ishte engjëll, jo terrorist! Jo vrasës i djemve tanë në veri! E Xhaviti, ai “Cerni Vranac” i politikës, thoshte: “Hajde bre, secili nga ju i keni nga tre milion!” Po populli çka ka? Ka vetëm varret, vetëm kujtimet, e një flamur që e valvit era, por jo drejtësia!

– Zëri i Shpresës – Rinia e Re: Quo vadis, domino?! Ku po shkon, o Zot? A ka mbetur dikush që s’e ka harruar betimin? Po! Ka! Albin Kurti! Ti ke barrën, por edhe bekimin e popullit!

Ti ke thirrjen për të konfiskuar, jo vetëm pasurinë e vjedhur, por fytyrën e vërtetë të shtetit!

Ti je thirrja për lustrim, për drejtësi, për ligj, që Kosova të mos mbetet republikë e komandantëve, por shtet i brezave të lirë! Ktheji tokat e Debelldes! Ktheji asetet që u grabitën në emër të çlirimit, ktheja popullit Kosovën që e ëndërroi e e pagoi me gjak! ⸻ Drita shuhet ngadalë.

Një violinë e vetmuar luan tingujt e një këngë të vjetër lirie. Në sfond, një grafit i madh shkruan: “Kujtimi është i përjetshëm, por drejtësia duhet të jetojë!”