Nga: Ramadan Veliu
Rrënimi i Jugosllavisë filloi në Kosovë dhe at mu nga shqiptarët, për shkak se ajo ishte kthyer në një burg mizor të shqiptarëve. Të thuhej më parë që Jugosllavia do të ringritej sërish nga shqipatrët, pas ati shkatërrimi me pasoja të përgjakshme që tmerroi botën… një parashikim të tillë nuk do ta kapte as fantazia më e guximshme. Por nganjëherë njeriu e sidomos shqiptarët dijn të sillen përtej çdo fantazie e çdo parashikimi të mundshëm. Kjo ndodhë sepse fantazia sadopak mbështetet në njëfar logjike, kurse shqiptarët shpesh sillen jashtë çdo logjike e racinaliteti.
Në këto zhvillime më të reja dhe në këtë hazdisje iracionale, të mbushet mendja që gjithë lufta e shqiptarëve paskesh qenë shkatërrimi i Jugosllavisë me qellim që të dëbohej Sllovenia e Kroacia, për të mundur pastaj me shijuar Sërbinë në tërë dimensionin e saj.
Tani Jugosllavia të ngjanë me Feniksin, shpendin nga mitologjia, i cli pas djegies nga hiri i tij ringjallej sërish. Edhe feniksi i quajtur Jugosllavi si një projekt hegjemon i shovinizmit serb, po ringjallet për të satën herë sërish. Ketë herën e tretë, pra të at të “vërtetën”, po ringjallet nga hiri i shqiptarëve. Dhe at jo vetem nga hiri i viktimave te luftës, por edhe nga hiri i ëndrrave të djegura të djegura të shqiptarëve për të qenë zotër në vendin e të parëve, i ëndrrave të djegura për të qenë të bashkuar, të dinjitetshëm dhe krenar. Nuk mbetet vend per dinjitet e krenari, kur të zgjedhesh shoqërimin me një Serbi fashiste, kriminale, të papenduar per gjenocidin dhe krimet më të tmerrshme, të pa denacifikuar, qe mbron dhe gradon kriminet qe kane vrarë gra e fëmijë shqiptarë, që për vëllezërit tu organizon gjyqe mbi akuza monstruoze të improvizuara dhe marrezisht të shpifura. Kjo është esenca e Serbisë së vërtetë, pavarësisht se në çfarë ambalazhe mashtruese na servohet.
Nëse dje si të çmendur nga gezimi brohoritëm:
Vdiq Jugosllavia! …Sot u gëdhimë me disa jo pak shqiptarë që më tërë qenien e paqenë të tyre aplaudojnë:
“Rroftë Jugosllavia!”
Të të buzëqeshë fati historik shumë shekullor, dhe për një çast të kesh në mbështetje gjithë civilizimin botëror që eshtë njekohesisht edhe fuqia supreme e botës, … dhe në këto rrethana të përpiqesh me çdo kusht ta kontrabandosh dhunuesin, vrasësin, krimininelin e banditin, ta lirosh nga hipotekat e së kaluarës dmth ta integrosh në familjen tënde si krejt normal dhe ta promovosh para botës si ” vëlla normal”, i cili në esencë nuk shfaq kurrfarë shenjash përmirësimi, pos përshtatje perfide në rrethanat e reja, që e bën at potencialisht edhe më të rrezikshëm, kjo është një marrëzi nga më të marrat…
Per të satën herë para neve po shfaqet një lloj fataliteti tragjik shqiptar, në raport me kanibalizmin serb. Joshja perverze e gjenit shqiptar me gjenin serb përmban algoritmin e fatit tonë tragjik.
Skllav nuk behesh, skllav lind!
