Në orgjinë kombëtare, opozita “si këngët e jevgjitit!”

Çmenduria e turmave opozitare me një det dallgë shpifjesh, parlamentin e shtetit e kanë shndërruar për t’u tallur me popullin! Të gjithë thonë:

“Erdhi fundi!”.

Dardani moj rrënjë dalët?… Të qofsha falë? Ku janë trimat e çlirimit? Sot jemi në një ditë vere dhe kemi hyre zyrtarishtë në një verë të nxehtë politike, e cila ka tema të nxehta kryesishtë, siç është politika opozitare. Opozitarët janë më të lakuarit në jetën klasike.

Ku një komb rron si lypsar!… Parlament ku shitet “krimi organizuar” me kile, kërmë që qelbet në parlament. Marrëzia e tyre e thellë në tokën e ngrirë; thirrja në dyluftim makabër – nuk nxjerrin ujë por lang fekalesh…, që i vërviten rreth varrit me deputetë opozitar qenër; rënkimet poshtë e të vdekurit që poshtë dheut ngaqë s’ngrihet dot për t’u ndeshur me “armikun” shkjaun, vajtime të mdhërishme, mallkime, shpifjesh ngjethëse me përmasa kozmike. Ku gjëmojnë si këngët jevgjite – shkurt, një aksion i ethshëm, që vazhdon qindra ditë apo dhjetra vjet, përbën materien poetike të këtij cikli të çmendurive.

Të impinjuar fare për atdheun. Opozita deshiron të mashtrojë popullin. A deshirojmë ne që kjo baltë të bie mbi ne! Opozita, xhanëm, kanë qenë edhe Rrush Banushët e opozitës. Nuk duhet vënë re, nuk është asgjë tjetër, por një kornizë simbolike në të cilën është projektuar një vizion simbolik i kohës së tyre. Nëna Dardani ka vite që u riskua – herë në Maqedoni (Debelldeja), herë në Serbi (Mitrovica), herë në Mal të Zi (Çakorri) e herë në Zajednica me Radojçiça e Vuçiça etj. Dardania gati është në pusë të thellë. Zërët tanë dhe zëri i disa aktivistëve janë si zërat e disa kanarinave në fund të pusit… po përpiqen të nxjerrin të vërtetën se Dardania po merrë fund, që të mos egzistojmë si shtet…

Në parlamentë, veç tjerash, në atë mjedis të ashpër (të kuvendit), gjeneralët e partive shtua edhe një doza e mizorive si dhe një mbishtresë shpifjesh. Askush të mos mungojë në këtë orgji kombëtare. Kjo ishte një skenë permanente konkurimi me këngët jevgjite, që mbeti i hapur dhjetëra e dhjetëra vite. Kjo është qendra e personazhve kryesor me tituj “gjeneralësh e komandantësh” të eposit mesjetar provincial, vendi prej nga ata nisen për avanturat e tyre politike në mes orgjive kombëtare e këngeve jevgjite.

Prandaj në kohen e tanishme janë opozitarët ata që bëjnë agjitacion e propagandë të madhe për shkatërrimin e plotë të Dardanisë. Ti pjellë katile nga kishe dalë? TI që ja morre nderin shqiptarit dhe që ia zhduke vlerat që kish. Ti i pabesi midis çakenjve. Ti amorali midis shkërdhenjve – në cilin rreth vallë të të fus? Erdhi kjo ditë ndoshta me dhëmbje. Sot Dardanai ndrron mish e lëkur që të mos ndërrojmë për katila e çakej të partive. Megjithëse populli i druheshin ashpërsisë së tradhtisë, nuk po e humbnin kurajën dhe po gëzoheshin që, nga çasti në çasti, këta të fundit duhej t’ia dorzonin Mitrovicën me Zajednicë Serbisë rusiste.

Sa herë që lexojmë për sulme që ndodhin kundër mazhurancës në çdo pjesë të parlamentit, opozitarët janë kurdoherë nxitësit. Si në kohë paqeje ashtu dhe në gjatë luftës, analistët dhe shtypi i opozitës – pronto dhe 3%-shi nxiste sistematikisht urrejtjen kundër pushtetit derisa njëra parti pas tjetres braktisin seancat dhe vendoseshin në shërbim të koalicionit të Zajednicës, madje edhe kundër interesave të vërteta të popullit të vet.

Një stil i tillë të folurit mund të përdorët vetëm atëherë kur autorët opozitar të çmendur përpiqen ta fshehinë ndonjë gjë. Rënia shpirtërore dhe morale e opozitarëve shqiptar kishte filluar prej kohësh, pavarësisht se ata që ishin prekur nga dekadenca e sëmurë zakonisht nuk e kuptonin – siç ndodh shpesh me shqiptarët opozitar – se cilat ishin ato forca që po e shkatërronin vetë ekzistencën e kombit shqiptar. Nesër do privatizonë Atdheun dhe gjuhën shqipe e cila nuk vlerë për armikun.