ARKIVI:
25 Nëntor 2024

Nëse ai hoxha beson, ai nuk beson që beson. Nëse nuk beson, ai nuk beson që nuk beson 

Shkrime relevante

Presidentja Osmani takoi një delegacion bipartizan të Kongresit Amerikan, të udhëhequr nga senatorja Jane Shaheen

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, takoi sot në Halifax,...

Presidentja Osmani takoi Kryetarin e Komitetit Ushtarak të NATO-s, Admiralin Rob Bauer

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, e cila po e...

Çka e pyeta djalin tim 13-vjeçar…?

Nga: Aurel Dasareti E pyeta djalin tim 13-vjeçar: “Kush është shtëpia më e...

NALT: FSK ballafaqohet me sfida të mëdha drejt transformimit në ushtri

Përgatiti: Fadil Gashi/ Radio Kosova Ekipi Këshillimor dhe i Lidhjes i NATO-s,...

Depolitizimi i mërgatës!

Florim Zeqa Partitë politike siq shihet nuk kanë nevojë për intelektual, por...

Shpërndaj

Nga Aurel Dasareti

Islamizmi radikal (politik) është nazizmi dhe komunizmi i kohës sonë. Por islamizmi është shumë më i vjetër se dy ideologjitë e tjera vdekjeprurëse. Duhet patjetër t’i mbrojmë vendet shqiptare nga ideologjitë (e huaja) ekstreme vdekjeprurëse fetare. Qofshin ato ortodokse apo islamike arabike. Shqiptari që i thotë jo vetvetes nuk mund t`i thotë po Zotit. 

*** 

Feja, si një fenomen shumë kompleks njerëzor, ekziston që në fillimet e ekzistencës njerëzore. Në ditët më të hershme të jetës njerëzore, nuk kishte ateizëm, por besim në një Zot. Vetëdija për Zotin ka qenë gjithmonë e ngulitur thellë në zemrat e njerëzve, kështu që gjatë historisë së njerëzimit, nuk gjejmë asnjë brez të vetëm që të mos kishte ndonjë nocion të mbinatyrshmes, të hyjnores. Disa njerëz fetarë e konsiderojnë Zotin një gjykatës të rreptë, i cili është gati të ndëshkojë njeriun. Për të qetësuar një Zot të rreptë ose qeniet e tjera të mbinatyrshme që të tregojnë mëshirë ndaj tij, njeriu përdor metoda të ndryshme si psh: vepra të mira, një mënyrë jetese asketike, duke bërë sakrifica të ndryshme, ndonjëherë edhe njerëzore, për të merituar disi shpëtimin. Ilustrim: në vendet ku vepron feja myslimane theren bagëti për ditë fetare “kurban”, kjo po ndodhë edhe tek disa besimtarë shqiptarë të fesë myslimane.  

Një njeri që i shërben Perëndisë në këtë mënyrë e bën këtë nga frika, jo nga dashuria për Zotin. Ai ka frikë se për shkak të jetës së tij mëkatare në këtë botë – në jetën e ardhshme do të përfundojë në mundimet e ferrit, ku shpirti i tij do të vuajë përgjithmonë. Prandaj, në një farë mënyre, fajtori kërkon amnisti për të këqijat që ka bërë me kënaqësi sa ishte gjallë.  

*** 

Shqipëria (përfshirë Kosovën dhe trojet tjera nën pushtim) është vend laik ku feja është e ndarë nga shteti. Fetë po, por jo në hapësira publike.  

Është një budallallëk vetëvrasës që në midis të Evropës “së krishterë” të mbajmë tubime fetare islamike dhe të falemi ose shtrojmë dreka nëpër rrugë (sheshe publike), të organizuara nga hoxhallarët që nuk besojnë në Zot, mafiozët, mercenarët dhe servilët analfabet shqipfolës të paguar nga shërbimet sekrete të huaja – siç u konvenon ndyrësirave të jashtëm dhe kungujve të brendshëm. Bëhet fjalë për zhdukjen përfundimtare të gjenetikës sonë. Fatin mund ta përballosh vetëm duke e kuptuar.  

Copëtimin e Shqipërisë Kongresin e Berlinit (1878) dhe Konferencën e Ambasadorëve në Londër (1912-1913) të mbijetuarit do ta përkujtojnë me nostalgji në krahasim me atë që do të ndodhë me racën tonë “myslimane” nëse vazhdojnë të ndjekin rrugën e djallit në vend se të vihen menjëherë në rrugën e Zotit, që për besimtarët e vërtetë është vetëm një; për ateistët nuk ekziston fare…  

*** 

Pashko Vasa (1825-1892) ishte një ndër ideologët, poetët dhe veprimtarët më të rëndësishëm të Rilindjes. Lindi në Shkodër, në një familje që kishte prejardhjen nga Mirdita. 

Rilindësi i madh, bëri thirrje për bashkimin kombëtar mbi fetë, si dhe mbi krahinat. Kemi të bëjmë me një shpërthim të vetvetishëm, fryt i një shqetësimi të jashtëzakonshëm, që kërkonte mobilizimin total dhe veprimin shpëtimtar të popullit:  

“Para se t`hupet kështu, Shqypnia,  

me pushkë në dorë le t`desë trimnia!” 

*** 

Keqpërdorimi (ekzagjerimi) i fesë është gjuajtja me gurë e arsyes. 

Puna e hershme misionare është një shëtitje. Duhet të ndalohet që prindërit të përfshihen në indoktrinimin fetar të fëmijëve të tyre, sidomos vajzave të vogla që i veshin me mbulesa “fetare”, thënë ndryshe: shpëlarje truri! Krim!  

*** 

Më 28 qershor 2016, avioni im u ul në Alanya, Turqi. Në të njëjtën kohë në aeroportin ndërkombëtar të Stambollit ka ndodhur një sulm terrorist.  

Shfletova titujt: “Terror!” “Mund të jetë IS që qëndron pas saj!” “Kjo nuk ka lidhje me fenë!”  

Një koleg i mërzitur vendës, me të cilin kam kontaktuar më tha: “Ato terroristë çmendarak janë thjesht të rinj. Atyre me siguri u është shpëlarë truri nga prindërit e tyre!” 

“Jo domosdoshmërish”, iu përgjigja. “Aty kanë gisht hoxhallarët që urrejnë Zotin”.  

Fëmijët dhe feja janë një përzierje e keqe. 

Gjëja e parë që mendova kur lexova titujt e gazetave ishte se terrorizmi sigurisht ka të bëjë me fenë, kur vetë terroristët thonë se ka. 

Sa më të mëdha të jenë idetë fanatike ekstreme fetare, aq më i mirë është «arsyetimi». Feja dhe arsyeja shkojnë keq bashkë. 

Shqipëria (e gjithë shqiptaria) po bëhet më e fragmentuar, e veçuar dhe e plasaritur çdo ditë që kalon. Një shoqëri pa një grup të përbashkët vlerash është e dënuar të shembet. 

*** 

Një bisedë publike e hapur dhe e ndritur për fenë:  

Unë mendoj se është një avantazh që sa më shumë njerëz të marrin pjesë në diskutime publike, por “kur ka nevojë për të”. Nuk janë të gjitha mendimet (opinionet) për të cilat kemi një nevojë po aq të madhe. Së shpejti nuk mund ta duroj qëndrimin “modern” se shkëmbimi i gjerë i fjalëve është gjithmonë një gjë e mirë dhe se mendimet e të gjithëve janë po aq të vlefshme. Jo, ato nuk janë! Në mjaft raste janë shumë të dëmshme. Më vjen mirë që dera e kabinës së avionit është mbyllur, kështu që jo çdokush mund të vijë tek pilotët me “këshilla të mençura” se si mund të kryhet më së miri ulja në zonat me turbulenca të forta. 

*** 

PS: Unë shkruaj por nuk e tregoj qartë foton time për të mos tërhequr shumë vëmendjen. Në çdo rast, ende nuk ka ardhur koha. Këtë ia kam premtuar “punëdhënësit” dhe familjes sime të ngushtë (veçanërisht gruas sime) kur në vitin 2002 fillova kontributin modest për çështjen kombëtare – pa asnjë konflikt interesi.  

___

  • Aurel Dasareti, USA, është ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike 

K O M E N T E

SHKRUAJ NJË KOMENT

Ju lutem, shkruaj komentin tuaj!
Ju lutem, shkruaj emrin tuaj këtu