Nga: Sak Muji
Na në Rugovë, more burrë, na harroi Allahu me gjithë Elhamdylilahun! E shyqyr që na harroi! Se përndryshe, kishim sot hoxhenica me shallvare deri te thembra, burka që t’i prishin syrin e zemrën, e mjekrra që trembin edhe qingjat në behar! Po na nuk i mbajmë ata imamë që shkojnë me “urdhër të lartë”, se në Rugovë, burri matet me besën, jo me peshën e mjekrës.
Aty ku bora pret borën në maje të bjeshkës, pordhët e atyre “hoxhallarëve” humbnin rrugës prej ftohtit – se as nuk mund të ngjiteshin përpjetë – s’u mbahej buçi! Prandaj, aty lart, në vendin tonë, mbeti betimi i vjetër: “Pasha tokë e qiell, hënë e diell” – jo “pasha sa lekë të dërgojnë nga Arabia”! Na ia gjetëm ilaçin atij virusi që u përhap me shallvare e fjalë të mbrapshta – e quajtëm: “karashmak religjin islamin e keqkuptuar”, atë që edhe ibratin e lexon mbrapsht – nga e djathta në të majtë, si serbo-sllavët që i kanë rriqrat e gjuhës në alfabet, e që shpresojmë të mos i ngjiten as devesë, as gomarit, se i nxjerrin mendsh! Na nuk e njohim as burkën, as furkën, as shallvarin, po e njohim zotin shqiptar – me shqiponjën dykrenare, atë që Kur’ani ik si lepuri kur del shqiponja në qiellin e Rugovës!
Na jemi të Rugovës e Dukagjinit, o trim i Karadakut e Malit të Zi, ku fjala shqipe është fe, ku besa është kushtetutë, e ku Zoti e ka nënshtetësinë shqiptare, pa kartë identiteti! E për ata zogjtë e qerosur të ish-serbo-sllavisë – me Azema, Isa, Rrahmana, Tadej Rodiça, Nik Lumeza e bylmeza të lodhur, që po i ngrehin kambët drejt varrit me 90% turp në faqe – ju themi: hallall u qoftë për asgjë që s’bëtë, e për hije që sollët – burkat dhe pelerinat osmanellinj në tokën e shqiponjës! Po shoh edhe nalt në Rugovë, sorra arabe me sqep të gjatë e fjalor të thatë…
Kurrë, kurrë – as në kohën e sulltanëve, as të marshal Titos, as të Enverit, as të Bakallit, as të Fadilit, as të Dushanit – nuk patëm të tilla maskarada! Sot, në tokën tonë duhet të sundojë vetëm Zoti shqiptar, me halet e veta kombëtare, pa zhele, pa rriqra serbo-turko-arabe, e pa hoxhallarë që flasin më shumë për mbulesa sesa për nder!
Dakord, shoqi im i ecjakës vetëm shqiptare, rrugëtimi ynë nuk ka shallvare, por ka plis, ka fjalë të drejtë, e ka besë që nuk lidhet me fonde të dyshimta, por me rrënjët që na mbajnë gjallë edhe në gur!
Të dashur atdhetarë të vërtetë – ju që kurrë nuk kërkuat pushtet, por u përpoqët të jepni dinjitet e drejtësi! Ndërsa ne luftuam për liri, pushteti iu dha atyre që kishin mbajtur kërbaqin mbi kurrizin tonë, ish-inspektorëve, hetuesve, padronëve të torturës e shërbëtorëve të ish-pushtuesit, të cilët asnjëherë nuk kërkuan falje për dhimbjen që ua sollën më shumë se 880.000 familjeve shqiptare.
Në vend që të mbeteshin nën hije e turp, këta “bukëla” të dikurshëm të UDB-së, BIA-s dhe SHIK-ut, që na persekutuan me kazmatat e tyre serbo-sllave, u rikthyen si “të penduar” nëpër faltore e burime të huaja, të larë me ujë të shenjtë nga fondet ruso-serbo-arabe.
Na i mbushën trojet tona me shami, burka, furka, shallvare e mjekrra aziatike, si të ishim oazi arabik, jo vend i shqiponjës me dy krena! E minaret që ngritën – mbi 900 sosh, janë më shumë se në Sudan, Etiopi e Arabinë Saudite bashkë – e të gjitha ndërtuar jo nga besimi i pastër, por nga lëmoshat e dyshimta të Kremlinit, Damaskut e Riadit.
E kush i solli? Po ata! Po ata që dikur firmosnin dënime e burgosje – tash me mjekër e fjalor arabik na flasin për moral! Emra? Sa të duash: Mehmet Loci, Azem Vllaqi, Selim Brosha, Llonqari, Demë Muja, Ibush Kllokoqi, Isa Mustafa, Bajram Dreshi, Rexhep Pasho Nikqi, Bashkim Kursani, Asllan Sllamniku, Muharrem Dana, Hajri Kryeziu… e mijëra të tjerë që u futën si ngjalat në klane partiake, u shitën te të huajt, e u kthyen kundër interesave tona kombëtare e evropiane.
E gjitha kjo, për t’u pasuruar nga fondet serbo-ruso-arabe, duke i kthyer trojet tona të shenjta në vend grumbullimi për ideologji të huaja, ku më nuk dihet kush është shqiptar me zemër, e kush është aktor me maskë perandorake!
Kjo nuk ju falet më!
Pas Lirisë dhe Çlirimit, NA DUHET LUSTRIM! NA DUHET DREJTËSI! NA DUHET LIGJ!
Sepse vetëm me pastrim të së kaluarës, ndershmëri në të tashmen, e drejtësi në të ardhmen, mund të shpëtojmë edhe atë që ka mbetur nga kombi ynë i plagosur por krenar.
