Nga: Leonora Laçi
Rasti Ukrainës është një shembull dëshmues se sa të rrezikuar jemi dhe të pasigurt në shekullin që jetojmë. Rasti Ukrainës me solli ndermend krimet e serbve ndaj Bosnjes e ndaj Kosovës, më solli ndërmend masakrat që janë zhvilluar ndaj popullit shqiptar ndër shekuj.
Një libërth që u botua në këtë kohë nën përkujdesen e prof.dr.Nusret Pllana, Msc.Agim Alickaj na sjell ndermend ngjarjet aktuale të ngjashme me ato të së kaluarës jo shumë të largët që populli shqiptar i Kosovës perjetoi në token e vet.
Një libër që dëshmon me fakte me anë të fotove Gjenocidin dy shekullor serb ndaj shqiptarëve 1844-1999 e ndarë mjaft mirë në pesë etapa. Etapa parë 1844-1912, etapa dytë 1912-1914, etapa tretë 1918-1941, etapa katërt 1945-1966, etapa e pestë 1989-1999.
Një botim i vogël por që njeh çdo kend me krimet e serbve ndaj shqiptarve në periudha të ndryshme. Krimet e serbve ndaj shqiptarve s’kanë qenë të njëtrajtshme, kanë pasur luhatje kushtëzuar nga udhëheqësja dhe politika e asaj udhëheqje për asimilimin e popujve të tjerë, duke mos gjetur terren tek shqiptarët kanë gjetur si zgjidhjen më të mirë zhdukjen. Krimet e serbve ndaj shqiptarve kanë qenë të favorizuara nga politikat pro dhe kunder të ndërkombëtarve, sa më i përgjumur reagimi ndërkombëtar aq më i ashpër ka qënë dhunimi i të drejtave të shqiptarve nën thundren e pushtuesit sllav, dy luftërat botërore kanë qenë në favor të politikave asimiluese e gjenocidit serb ndaj shqiptarve dhe popujve të tjerë, por dhe krizat politike dhe mungesa e vemendjes së duhur i ka drejtuar serbet drejt shtrengimit të lakut ndaj popullit shqiptar.
Gjithmonë ata kanë ndjekur politikën e “tatimit të pulsit”, mos reagimi ndërkombëtar për ta ka qenë miratim, një miratim i nënzëshëm. E njëjta gjë po përsëritet në Ukrainë nga Rusia.
Në këtë libërth shohim foto tronditëse të njerëzve të masakruar e të vrarë pa dallim moshe e gjinie, foto tronditëse që shërbejnë si dëshmi për babëzinë e perendimit se për hir të interesave gjeopolitike kanë lejuar të ndodhin masakra të tilla dhe ende po ndodhin dhe sot që unë po shkruaj këtë artikull, në një kohë tjetër në një vend tjetër. Perendimi nuk duhet ta lejoi cenimin e lirisë, integritetit territorial, ne sot nuk duhet të flasim me gjuhën e urrejtjes ndaj kombëve të tjera, të drejtat e njeriut po shkelen në emër të një lirie inekzistente. Asnjë popull nuk e do thundren e pushtuesit aq më pak Ukraina e meriton fatin që ka sot, populli civil nuk ka kërkuar çlirim, nuk ka kërkuar luftë, çdo popull meriton të jetoi i lirë dhe i pavarur. Sot ne duhet të punojmë që të zbusim gjakrat dhe të ulim tensionet, lufta nuk ka fitues, lufta sjell shkatërrim dhe dëmë ekonomike, sjell trauma ndër civil, sjell humbje jetë njerëzish të pafajshëm, sjell shkatërrim të identitetit historik kombëtar, sjell pasoja që duhen shumë vite që brezi aktual t’i superojë.
Por ne s’duhet asnjëherë të harrojmë shembujt e ngjashëm nga e kaluara dhe duhet të kishim marr mësim nga ajo e kaluar jo shumë e largët si gjenocidi në Kosovë e Bosnje.
Ky libër “Never forget”! -Mos harro kurrë! – The serbian genocide on albanians 1844-1999 i shërben atyre që harrojnë, i duhet diplomacisë ndërkombëtare që të parandalojnë një gjenocid të mundshëm në Ukrainë. I shërben historiografisë si fakt historik. I shërben fëmijëve tanë, i shërben brezave të ardhshëm që ajo çfarë ka ndodhur nuk duhet të harrohet por kjo nuk duhet të na mbush me urrejtje për hakmarrjet e nga të përsekutar në persekutor.
