Nocionet: ”e djathta”, “e majta”, “qendra…”; janë rrëshqitëse në Shqipëri, ku kam kaluar vite e kohë nga 1992 deri më 1999

Albert: Fatkeqesisht Shqiperia nuk ka udhëheqës të mirë. Për mendimin tim as Saliu nuk është më i mirë se Rama. Ai ka shume mëkate, njëri ndër mëkatet më të mëdha është se ai e shkatërroi të djathtën. Ne Shqiperi nuk ka të djathte. Ne PD ka shumë njerëz të ish sigurimit komunist.

Nga: Diana Rexhepi, gazetare, Zagreb

• Përgjigje për personin me nofkën albert.

Shumë është rrëshqitës kuptimi dhe kategorizimi i nocioneve: ” e djathta” , “e majta”, “qendra…”. Shume vite dhe shumë kohë kam kalu në Shqipëri nga 1992-1999. Nuk eksiston ndonjë vijë politike, e madhe apo pak më e vogël, populliste apo jo aq e ekspozume e kohës e që nuk kam qenë me ta. Nuk ishin vija aq te qarta – djathtë, e majtë, qendër …

Me stafin e Pjetër Arbnorit isha 0-24, dhe me ata të Berishës si dhe me vet Berishën. Sepse kuptohet që Kosova ishte në qendër të vëmendjes. Ne këtu në Kroaci përgatiteshim për Luftën, sikurse që kam shkru shumë herë, e me Bekim Berisha Abei me shume seriozitet. Dhe me radhë kuptohet që pika mbështetëse strategjike i kërkova në Shqipni. Kuptohet. Më kujtohet që isha gazetare e parë që kam hy në Ministri të Mbrojtjes të Republikës së Shqipërisë… Diku në mes të vitit 1992. Te vet ministri i mbrojtjes. Prita kur hyna në zyrë te tij, që kanë me qenë harta përfundi atij xhami në tavolinë të vjetër, nga koha italiane …!

Tavolinë e drunit, e stilizuar.

Por… por përfundi xhamit nuk ishin harta me pika apo shigjeta strategjike, po ishte fotografia e Miss Shqipnia e Valbona Selimllari!

Kështu quhej ajo nëse se kam harruar mbiemrin e saj.

Dhe disa poezi që i kishte shkruar ministri!

Pastaj erdhën edhe disa gjenaralë tjerë, të gjithë me lexojshin poezi të veta!?…

Në një moment…, që nuk kam për ta harruar kurrë ministri e nxori faculetën e bardhë, asi klasike që ua hekurosin gratë burrave para se të shkojnë në punë; e nxori ai ministri aso faculete dhe ia nisi me qajtë…?!

Nga shpirti filloi të qante e dëneste për femijët kroatë, të vramë bestialisht nga serbët në Vukovar, në nëntor 1991!

Aty kuptova gjendjen … E kuptova që s’ka asgjë nga këso Ministrie e Mbrojtjes të Shqipërisë… Përfundi tavolinës “i fshiva duartë”. Simbolikisht, me domethëien: Kurgjë prej juve! Dhe kërkova kërkova… kërkova tutje, tutje, tutje. Berisha dhe Arbnori, sidomos stafi i Arbnorit ishin në detaje të informum e të angazhum reth çështjes së Kosovës. Dhe deri dikund edhe stafi dhe rojat e Mbretit Leka Zogu, të cilin e prita një orë dhe iu thash rojave të armatosura përreth të oborrit të shtëpisë mbretnore ku rrinte ai, thash që nuk lëvizi nga këtu derisa nuk më pranon në bisedë Leka Zogu.

E zgjuan nga gjumi dhe ai u taku me mue. U çudita sa ishte i gjatë si dhe se si e fliste  rrjedhshëm Gjuhën Shqipe. Aq rrjedhshëm e fliste megjithëse sapo kishte ardhë në Shqipni kah mesi i të nëntëdhjetave. E fliste shqipen njëmijë herë ma mirë dhe ma rrjedhshëm se une. Më pëlqej shumë që në roje kishte djemtë nga Çamëria, nga Kosova, nga Maqedonia Perëndimore, nga jugu e veriu i Shqipërisë, nga Presheva.

Atë ndjenjë krenarie që pata kur i pashë gjithë ata djemë bashkë aty… Disi ndjenjë e vërtetë dinjitoze ti shihje së bashku, e të barabartë, nuk mundem me përshkrue… Nuk përshkruhet asi ndjenje përveç me lot … lot…lot. Të kthehem të stafi i Berishes dhe Arbnorit. Nuk kam pa persona aq kompetent në Shqiperi, e për çështje të Kosovës aq të angazhum sikurse që ishte stafi i Berishës dhe Arbnorit.

Me orë, me ditë me netë e analizojshim situatën deri në imtësi. Dhe bënin plane. Këtu nuk mundem t’i them haptas çka dhe si jemi përgaditë për ngjarjet që do të pasojnë në Kosovë, por kjo ishte diçka çka i përngjante përgaditjes strategjike, gjeostrategjike, analizave dhe me skenarë të mundshme të fillimit të Luftës në Kosovë të themi më mirë të Mbrojtjes së Kosovës nga serbët. Luftës për të cilën Bekim Berisha dhe une, edha ata, e dinim se NUK MUND TI SHMANGEMI.

Kur ndodhi rrëimi i Berishës me skenar të Amerikanëve, po e përsëris: Me Skenar Të Amerikanëve, e kuptuam në gjithë atë rrëmujë dhe kaos dhe ushtimë të krismave të armëve nëpër Tiranë…, e kuptuam që të gjitha përgaditjet për mbrojtjen e Kosovës, mbrenda 48 orëve, pra MRENDA 48 orëve, ranë në ujë.

Dhe të mledhur sëbashku në një shtëpi…, shumë persona nga stafi i Arbnorit dhe atij të Berishës, disave prej nesh e kuptuam që Fuqi të Mëdha, Amerika, NUK DO që Shqipëria të përzihet në Luftën e Kosovës, në Luftën Mbrojtëse të Kosovës, e sidomos mbas disa deklaratave të Sali Berishës që Shqipëria si shtet do të reagoi nëse në Kosovë do të jetë e cënuar popullata civile nga invazioni i Serbisë.

E kur dëgjova në radio udhëzimet e ambasadës së SHBA në Tiranë për qytetarët e vet, shtetasve të SHBA që të qëndronin nëpër shtëpia, rezidenca etj., e që do të evakuoheshin nga njerëz kompetentë /lexo: CIA dhe ushtarë të armatosur), atëhere mu dridhën këmbët pasi e kuptova qartë se Sali Berisha është fundos. Qëllimisht. Nga amerikanët.

Atëhere një zotëri emrin e të cilit nuk do ta tregoj këtu, person me pozitë të lartë në shtetin shqiptar, më 28 shkurt 1997., me një dëshpërim dhe një shikim të zymtë, më tha: “Këtu mbaron çdo gjë. Për rrafsh një vit do të fillon Lufta në Kosovë”.

E ajo filloi me 5 mars në vitin 1998., në Prekaz. Pra, mbrenda një viti.

Kisha mujt të përshkruj këtu edhe shumë detaje të tjera, takimin e Bekim Berisha Abei me Sali Berishen dhe bisedën e tyre, por… do te ndalem këtu.

Do të ndalem …

Ndoshta më gjerësisht do të rrëfej një herë tjetër, në një tregim tjetër.

Ndoshta …!?

________

• Më gjerësisht për temën gazetareja Diana Rexhepi do të shkuaj në ditët e ardhshme.