Shkruan e këndon: Lirim Patrioti prej Prizrenit
Nga: Lirim Gashi
(Satirë mikrobiologjike)
___
Ja një shembull gjenial se si përçarja hibride mund të zhvillohet me sukses të shkëlqyer dhe sjellje shembullore – falë Shërbimit Tim Sekret Higjienik !
A ju kujtohen ato telefonat e vjetër me disqe të bardha plastike dhe me vrima sipër ?
Ata telefonat që bënin “vërrr, vërrr, vërrr” sa herë që ua rrotullonim diskun ?
E pra, pikërisht vrimat e atyre telefonave të postave shtetërore që prekëshin më së shumti nga gishtat e ndotur të fshatarëve, që i kishin tualetet në oborr dhe që i lanin duart me ujë të ftohtë, pa sapun, ishin mbledhësit më të mëdhenj të baktereve, viruseve dhe parazitëve të çdo lloji, të cilat më pas infektonin qytetarët e pastër me sëmundjet më të rrezikshme infektive, duke i bërë të vdisnin shumë më herët.
Nga ana tjetër fshatarët, e mësuar me papastërtinë, zhvillonin imunitet natyror ndaj të gjitha baktereve, parazitëve dhe viruseve, duke jetuar kështu shumë më gjatë, në mirëqenie, papastërti, lumturi dhe harmoni – me hundët e tyre të stërvitura për të nuhatur erën e fekalieve, por krejt të patolerueshme ndaj aromës së parfumit.
A ju kujtohet ai telefoni heroik me rrotën plastike të bardhë, që qëndronte krenar në postat shtetërore, duke pritur me padurim gishtat e ndotur të fshatarëve?
Ai nuk ishte vetëm një mjet komunikimi – ai ishte një kolektor ADN-je fekale, një test natyral i imunitetit dhe një super-shpërndarës pandemish!
Gjithçka fillonte me ndonjë burrë apo grua nga fshati, të cilët sapo kishin bërë një vizitë produktive në tualetin e oborrit dhe kishin larë duart në mënyrë tradicionale – me ujë të ftohtë, të bindur me gjithë shpirt se sapuni ishte një shpikje borgjeze!
Pas kësaj, ata vraponin drejt telefonit postar në qytetin më të afërt, rrotullonin numrin me gishtat e mbushur me fekalie, duke u dhuruar bujarisht qytetarëve një koleksion të pasur virusesh, bakteresh dhe parazitësh.
Nga ana tjetër e linjës, qytetari i pastër, i saporruar tek berberi dhe i spërkatur me parfumin “Drita e Re”, prekte të njëjtën rrotë plastike dhe… paf!
Një javë më vonë, përfundonte në shtrat me temperaturë 40 gradë, ndërsa doktori i pëshpëriste: “Shumë keq… e ke marrë virusin e plehut fshatar.”
Ndërkohë, fshatari, imun ndaj çdo virusi, paraziti e bakterie, si një kalorës mesjetar, vazhdonte jetën e tij të lumtur.
Ai thithte me dashuri aromën e tokës pjellore dhe e shihte sapunin si një armik të rrezikshëm të traditës!
Por tani, o qytetarë të dashur, ka ardhur koha për hakmarrje!
Mjaft më me pasivitet!
Rrotullone fatin tuaj, ashtu siç rrotulloheshin dikur disqet e atyre telefonave legjendarë!
Shkoni në fshatra, merrni parfume të forta dhe spërkatini oborret dhe pragjet e shtëpive të tyre me lëng dezinfektues të markës “Hakmarrja e Higjienës”!
Sillni terrorin e ujit të ngrohtë dhe larjes së duarve me sapun në shtëpitë e tyre!
Le ta njohin më në fund këta njerëz të mesjetës fuqinë e higjienës moderne!
Dhe nëse ndonjëri prej tyre përpiqet të thotë: “Ne kemi jetuar kështu për shekuj”, ju përgjigjuni me krenari:
“Keni jetuar gabim! Që tani e tutje, ne do t’ju infektojmë me pastërti!”
Ndoshta kjo është arsyeja e vetme pse qytetarët e pastër votojnë vetëm për të pastërtin Albin Kurti !
Nga ana tjetër, nëse doni të shihni biodiversitetin e vërtetë, mos humbni kohë në xhunglat tropikale – ndaluni para ndonjë hoxhe ose popi fshatar me mjekër të gjatë dhe do të zbuloni një ekosistem të pasur bakteresh, virusesh dhe parazitësh, të cilin do ta kishin zili edhe vetë shkencëtarët e Harvardit.
Ato mjekra nuk janë thjesht zbukurime fetare, por laboratorë mikrobiologjikë ku natyra eksperimenton me organizmat më të qëndrueshëm.
Dhe natyrisht, ku ka jetë, ka edhe përhapje!
Ky arsenal mikrobesh gjen rrugën e tij drejt qytetit, ku zonjat elegante, nga apartamentet me parkete që shkëlqejnë si pasqyret, nxitojnë për t’i prekur me gishtat e tyrë të pastër, majat e penisëve të tyre të shenjtë, me shpresën se ata do t’i pastrojnë mëkatet e trekëndëshave të tyre magjikë.
Atje, në përkuljen e devotshme, fillon cikli i ri i natyrës: një grimcë myku nga furra fshatare, një virus i rrallë nga ndonjë derr i lumtur provincial dhe një tufë bakteresh me prejardhje të panjohur gjejnë shtëpinë e re mbi buzët e lagështa të një qytetareje të penduar.
Dhe çfarë ndodh më pas?
Natyrisht, ndodhin infeksione misterioze, kollitje të papritura dhe alergji të pashpjegueshme që mjekët modernë nuk i kuptojnë.
“Mallkimi i gjynahit”, do të thoshte hoxha, duke e tundur mjekrën e tij të mbushur me jetë.
“Dënimi i Zotit”, do të thoshte prifti, duke fshirë myshkun nga faqet.
Ndërkohë, gratë do të ndihen të pastruara – por vetëm shpirtërisht, sepse fizikisht, ato tashmë janë bërë bartëse të një epidemie të re urbane.
Dhe kështu, në këtë cikël të shenjtë simbiotik, bakteret dhe feja ecin dorë për dore drejt një të ardhmeje të ndritshme, ku pastrimi shpirtëror kthehet në ndotje fizike – një ironi që, edhe vetë Zoti, po të kishte sens humori, do ta shpërblente me duartrokitje .
