Fadil Bajraj
Rikthimi i LDK-së në qeverisjën e vendit si forcë kryesore politike dhe mbi të gjitha, si parti lidere institucionaliste dhe shtetëndertuese, tanimë është synim parësor i lidershipit të saj të ri dhe i gjithë strukturës organizative deri në bazë, pra deri tek votuesit e saj. Rikthimi i saj duhet mbështetur në origjinalitetin autentik, në ADN-në, unike dhe në idenë fillestare që në ngjizje, për një Kosovë të pavarur dhe demokratike, me orientim përendimor dhe ideologji politike të qendres së djathtë. Shtrati dhe orientimi i saj politik është gjithëmon bazament që prodhon ide dhe ofron zgjidhje racionale të problemeve të shoqërisë dhe shtetit, dhe jo polarizim të shoqërisë dhe krijim të problemeve. Rezultati isaj i dobët i zgjedhjeve politike të 14 shkurtit 2021, i imponon asaj një lexim të kujdesshëm të verdiktit dhe një reflektim poaqë serioz, duke nxjerrë mësimin e duhur dhe konform tij, edhe përgjigjën adekuate kontekstuale si në procesin e reformimit, poashtu edhe në rolin e opozitës përballë një pushteti absolut të LVV-së, dhe arrogancës së numrave që manifeston pushteti i saj si provë dominimi dhe imponimi me çdo kusht dhe në sëcilin rast.
Fryma populiste e VV-së dhe “mëkatet” e LDK-së !
Diskursin politik të LVV-së dhe të liderit të saj. z.Kurti, e ndihmuan pamedyshje mediat e oligarkëve gjithandej duke përçuar me agresivitet një frymë populiste dhe ndihmuar shtrirjën e hegjemonisë, frymë kjo e cila rrëmbeu edhe LDK-në, duke e dëmtuar dhe ndëshkuar këtë të fundit edhe me humbjën e mëse gjysmës së substancës, përkatësisht të besimit dhe mbeshtetjës elektorale të shprehur në kutitë e votimit me votë si valutë e vetme e këtij besimi dhe suporti qytetarë në ditën e zgjedhjeve.
LDK, ra në lakun e këtij diskursi hegjemonist, duke u kthye edhe në “pre” e tij edhe me çmimin e nënshtrimit deri n’poshtërim edhe me faktin e mundësimit, zgjedhjes së kandidatës Vjosa Osmani për presidente nga radhët e LVV-së, për t’i dhënë (dhuruar) kësaj të fundit, pushtetin absolut, pra të tri pozitat krysore poltike & institucionale, që nga Kryeparlamentari, Kryemnistri dhe Presidenti, për çfarë mbanë përgjegjësi ; jo për mënyrën e ushtrimit të pushtetit nga ana e LVV-së, por për ndihmesën e ofruar në procesin zgjedhor. Identifikimi dhe detektimi objektiv i shkaktarëve të rezultatit zgjedhor të 14 shkurtit, ndihmon LDK-në, për “terapinë” dhe masat adekuate në procesin e reformimit, proces ky i filluar me Kuvendin e jashtëzakonshëm 14 marsit dhe zgjedhjes së Kryetarit të ri, z.Lumir Abdixhiku, KP-së dhe Kryesisë së re e cila po drejton një proces serioz ndryshimesh e reformimi i cili duhet të arrij deri tek aktivistet n’teren dhe votuesit besnik të cilët nuk i’a kthyen shpinën LDK-së, as në ditët ma të veshtira, siq është rasti i zgjedhjeve të fundit parlamentare. LDK dhe lidershipi i i saj i ri, duhet të ndjek një proces serioz reformimi, i cili është proces unifikues dhe jo përjashtues, duke ruajtur kohezionin politik dhe koherencën e brezave si vlera unike dhe të doemosdoshme për ruajtjën dhe kultivimin e besimit dhe shpresës për rikthim, si nevojë për vete dhe vendin.
Një proces joserioz ; përjashtues dhe diferencues kundër të gjithë atyre të cilët identifikohen si qendrestarë dhe të palekundur në respektimin e vendimeve të organeve partiake dhe të cilët nuk u shantazhuan dhe as nënshtruan hegjemonisë agresive të kundershtarëve politik (LVV), do të ishte i dëmshëm, i rrezikshëm dhe pse jo edhe fatal për LDK-në, dhe si i tillë, nuk do të ishte proces reformimi, por, “lojë” : gjuajtje shtrigash ! Opozitarizmi i LDK-së, parcial & selektiv ! Sikur ende nuk është kuptuar, apo qellimisht neglizhohet fakti se një subjekt politik parlamentar jashtë qeverisjës, mund të jetë në rolin opozitar karshi pushtetit ose në sherbim të pushtetit, rol ky i cili jo vetëm nuk nderon një subjekt politik, por edhe e dëmton atë në mënyrë të vrazhdë dhe drastike. LDK, me çasjën dhe sjelljet karshi pushtetit të LVV-së, së z.Kurti, i cili edhe me “fajin” e LDK-së, ka në dorë të gjitha, pra ka pushtetin absolut, nuk ka arritë të kuptoj ende, se e ashtuquajtura Lista : “Guxo” është jo vetëm pjesë, por është vetë LVV-ja dhe pushteti i saj absolut, ka në krye një lider, dhe ky është z.Kurti dhe se të tjerët janë vetëm vartës të tij dhe ekskluzivisht të tij, përfshi presidentën Vjosa Osmani. Lidershipi i LDK-së, përfshi Kryetarin Abdixhiku, duhet ta kuptojnë sa ma parë që është e mundur se promovimi i LDK-së, në njërën anë, dhe opozitarizmi i fuqishëm ndaj LVV-së, n’pushtet, është rruga e vetme drejtë rikthimit n’pushtet si forcë politike kredibile dhe asesi përkdhelja dhe glorifikimi i kundershtarëve politik siq janë binomi famëkeq : Kurti & Osmani ! Sjellja ndryshe, pra pikërisht sjellja e sotme e LDK-së, opozitarizmi selektiv, duke kundershtuar Kurtin e përkrahur Osmanin, ndihmon pushtetin e këtij binomi dhe vretë mundësinë e LDK-së, për rikthim n’pushtet dhe n’qeverisje të vendit.
LDK, rikthehet n’qeverisje kur punon për vete dhe për vendin, dhe jo kur ndihmon të tjerët dhe sidomos kundershtarët politik të cilët për dallim prej LDK-së, punojnë për vete dhe kundër LDK-së, kaq e thjeshtë është kjo. Presidentja Vjosa Osmani, në vend të ushtrimit kushtetues të rolit së saj, ajo është shëndrruar në glorifikuese dhe promovuese e pushtetit absolut të Albin Kurtit (VV), dhe në dëm të balansit të pushteteve të ndara dhe të vet shtetit të Kosovës për çfarë e ngarkon Kushtetuta e Republikues së Kosovës dhe për çfarë, LDK-ja, s’bëzanë dhe haraqin paguan LDK-ja dhe Republika e Kosoves pamedyshje.
Ndërgjegja historike n’a mëson ! LDK-në, në përiudha të ndryshme e braktisën : J.Buxhovi & M. Kraja, H.Hyseni & M.Hajrizi, E.Tahiri & E.Shukriu, B.Bukoshi & U.Rugova, sikurse tanimë s’fundmi edhe V.Osmani e D.Gërvalla-Schwarz, por kurr nuk ka ndodhë që LDK-ja t’i mbeshtesë dhe glorifikoj të ikurit e saj, sikur tani që po ndodhë në mes të LDK-së dhe të ikurave të fundit, tani LVV-istët e përbetuara n’pushtet, zonjat : Osmani & Gërvalla-Schwarz ! Në vend të të ikurve vullnetarë, LDK-ja, vlerëson, respekton dhe nderon figura të profilit dhe karakterit politik & atdhatarë sikur ishin dhe mbetën, akademik Fehmi Agani, akademik Idriz Ajeti, akademik Mark Krasniqi dhe pse jo, akademik Sabri Hamiti dhe plejadën e Heronjëve të luftës së armatosur, që nga Sali Çekaj, Adem Jashari e Zahir Pajaziti, deri të Agim Ramadani, Ahmet Krasniqi, Tahir Zemaj dhe shumë tjerë tanimë të lartësuar n’panteonin e lavdisë.
“Më trego se cilën rrugë ndjek, të tregoj se ku do arrini” !
