Afrim Caka, Gjakovë
Në fund kjo fotografi si zakonishtë dhe praktikisht tregon si është e mundur që politika shqiptare është fundosur deri në fund. Oligarku i Tiranës Edi Rama i kishte dhuruar “Qelsin e Tiranës” shovinistit shkja (kodnok imena) Goran Brekoviqit. Një vazhdimësi e politikës së kolonizimit.
Kjo duhet t’i hapë sytë popullit tonë në lidhje me kombet e huaja dhe duhet t’u kujtojë vazhdimisht popullit tonë armikun e vërtetë që po na kërcnon sot. Në vend të predikimit të urrejtjes kundër armiqëve, me të cilën mund të na ndajnë shumë gjëra, gjuha, historia dhe kultura, ne duhet t’i përkushtohemi me këmbëngulje armiqëve tanë dhe autorëve të vërtetë të të gjitha vuajtjeve tona… Çfarë ka ndodhur më hundën dhë mëndjën e korçarëvë?
Në fund të fundit, çfarë bën e gjithë filozofia më e re diktatorëve shqiptar? Që nga Tirana deri në Korçë, njëfar urrejtje patologjike (dhe kjo më shumë për inat të Albinit se sa për shkak të shembullit të tij) të gjithë diktatorët “Korçar e Tiranas” cënojnë konceptimin e lashtë të shpirtrave të humbur, gjë që të thotë cënojnë parakushtin bazë të doktrinës së Republikës së Kosovës.
Ajo që na bënë që të habitemi në karakterin politik e fetar te politikanët shqiptar të shitur është vrulli i papërmbajtshëm i mirnjohjes ndaj Serbisë që buron: është si një lloj qenei njerëzore shumë fatale ajo që na vihet kështu përpara natyrës, historisë dhe gjuhës dhe jetës!! Pastaj, në Korçën e Çerçiz e Bajo Topullit, kur shtresa e ulët Korqare u bë mbizotëruese, tradhetia lëshon rrënjë edhe në kultur edhe në fe dhe përgatit “Serbia e Madhe”.
Ju jeni bashkëpunëtorë dhe promovues të vetëdijshëm të këtij procesi POLITIK pervers, që përfshinte bindjen e një vetërealizimi bazuar ekskluzivisht në pamjen, famën, suksesin dhe bukurinë, kërkimin e vazhdueshëm të duartrokitjeve, miratimin e audiencës, ndërtimin e asaj që duan të tjerët dhe jo çfarë jemi ne. Kjo duhet t’i hapë sytë popullit tonë në lidhje me kombet e huaja dhe duhet t’u kujtojë vazhdimisht popullit tonë armikun e vërtetë që po na kërcnon sot. Në vend të predikimit të urrejtjes kundër armiqëve, me të cilën mund të na ndajnë shumë gjëra, gjuha, historia dhe kultura, ne duhet t’i përkushtohemi me këmbëngulje armiqëve tanë dhe autorëve të vërtetë të të gjitha vuajtjeve tona…
Ju keni reklamuar vrazhdësinë, injorancën, varfërinë mendore e morale dhe kulturore si rol model dhe njohje kultorore serbe, sepse programet e Rames mjaftojnë me pëlqimin tuaj të njerëzve të vrazhdë, injorantë dhe të vrazhdë. Baskësia e Korqës ka marre fame dhe janë transformuar në modele për te imituar njerëz që nuk kanë vlera njerëzore, nuk kanë kulturë, nuk kanë trashësi morale.
Duke mos marrë vlerën e pohimeve si ka tek “diktatorët një imperative të prerë”, gjithmonë mund të pyetet: çfarë thonë pohimet e tilla për atë që e bëjnë? Ka morale qe kanë që qëllim të mbrojnë autorin e tyre të jashtëm dhe brendshëm, morale të tjera do të thotë duhej ta qetësonin dhe të pajtonin me vetveten; me morale tjera të dobëta diktatorët shqiptar synojnë të mbërthejnë në kryq komb të tërë dhe të poshtërohet nga vetja, me të tjera synon të hakmerret ndaj shtetit të Dardanisë. Me një fjalë, moralet e dobëta janë vetëm një gjuhë mimike e pasioneve anti/kombëtare.
Me çka tregon se Rama është si i ardhur nga kohët kur diktatorët, drejtuesit e Shqipërisë, mburreshin kur i puthnin këpucët e “mbretërve” serb Titos, Milloshit e Vuçiçit, por nuk turpëroheshin kur e pështynin dorën e vëllait të vet shqiptar! Deri më sot përballë shenjtorve “serb” gjithmon janë përkulur me nderim të thellë oligarkët më të fuqishëm shqiptar si përballë enigmes së vetëdetyrimit dhe ftesës për viziten e fundit të vullnetshme:
“Përse përkuleshin, upërfshinë në përziërjë racas dhë ë humbëm aftësin krijuese kulturore derisa në fund, u bëmë mëndërisht, por edhe fizikisht, më tepër të ngjashëm me pushtuesit shekullor e të nënshtruar dëri në ditët e sotit?”
Parandienim tek ai, dhe në të njëjtën rastë e kohë prapa pikëpyetjesë pamjes së tij të dobët e të mjerë, forcën e epërme që synonte të vihej në provë me detyrime të tilla, forcën e vullnet korçarë në të të cilën nuk dallonin nga çelësi i Tiranës dhe dinin të nderonin forcën e shkjaut dhe dëshirën e vet për Serbinë” dukie e nderuar thellë shovinistin, nderonin diçka brenda vetes. Kjo t’i shtohet që pamja e shenjtorit të kallashnikovit u ngjallte korçarëve një dyshim:
“Një shembull adhurimi, një përbindëshi i tillë lavdërimi dhe kundër natyrës shqiptare nuk ka qenë lakmuar me kot, nga korçarët e tiranasit e PUSHTETIT të Ramës”.
Mjaftë! Të fuqishmit e nëntokës të Shqiptare mësuan mësuan nga Vuçiçi e Brekoviqi një frikë të re ose një tradhëti të re, parandjenë një “Serbi të Madhe” një armik të panjohur dhe të pa shtruar politikisht. Se nga ne doli fjala “fiku i zi serb, duket me i omel se i bardhi” duke prishur dhe bastarduar racen tonë !
