Nga: Gjergj – Skender Jashari
Ishte i mrekullueshëm dhe sensacional njoftimi i presidentit të SHBA-së, për vendosjen e popullatës ardhacake arabe të Gazës, në vendet arabe prej nga e kanë origjinën etnike( kryesisht në Egjipt, pasiqë origjina etnike e tyre është kryesisht egjiptiane).
Njejtë si çetnikët serb, që glorifikojnë dhe shenjtërojnë “Kosovën si djep i tyre”, ashtu edhe arabët dhe islamikët, glorifikojnë dhe shenjtërojnë territorin e Izraelit, e që edhe sllavët ashtu edhe arabët, janë ardhacak. Ashtu si sllavët që erdhën në Gadishullin Ilirik, rreth shekullit VII, edhe arabët islamik erdhën në territorin izraelit të Palestinës, në kohën e pushtimeve të Perandorisë Arabe.[1]
Për ardhjen e fiseve barbare, ku përfshihen edhe fiset sllave në Gadishullin Ilirik, tashmë nuk mund të kundërshtohet nga askush. Por hasim verbëria fetare isislame dhe injoranca, shtuar gjithashtu edhe propaganda, bëjnë që kanë mjegullu historinë e ardhjes së barbarëve arab në territorin Izraelit. Madje në Trojet tona, kjo ka qenë kryekëput propagandë jugosllavo-serbe, që vazhdon të përhapet qëllimisht.
Fiset arabe përfshi edhe ato fise që rrjedhin nga Gadishulli Arabik të Adnanit ose Qahtanit,[2] e që me imponimin e Islamit nga Perandoria Arabe, filloi edhe shpërndarja e fiseve të tilla, të cilat migruan dhe u vendosën në regjione të ndryshme duke përfshirë edhe Levantin,[3] Mesopotaminë,[4] Egjiptin,[5] Sudanin,[6] Magrebin[7] dhe Khuzestanin.[8] Këto fiset arabe pushtuese kanë ndikuar në ndryshimin e demografisë së regjioneve dhe kanë çuar në rritjen e numrit të popullatës arabe,[9] madje duke luajtur rolë të rëndësishëm në arabizimin etnik, kulturor, gjuhësor dhe gjenetik të Levantit dhe Afrikës Veriore,[10] pra ku përfshihet edhe territori izraelit i Palestinës. Edhe në periudha të mëvonshme u ndryshu përbërja etnike, p.sh :
- Në fund të shekullit XVIII, pati lëvizje në dy drejtimet mes Egjiptit dhe Palestinës. Mes viteve 1829-1841, mijëra fellahin( fshatar) Egjiptian, arritën në Palestinë, pasiqë ikën nga rekrutimet e Mehmet Ali Pashës, e cila ishte casus belli që të pushtonte Palestinën në tetor 1831, për t’i riatdhesuar të arratisurit.[11] Duke i kthyer dhe rivendosur në Deltën e Nilit, mirëpo kjo çoi në Revoltën e Fshatarëve në Palestinë më 1834,[12] por edhe pas tërheqjes së Egjiptit më 1841, shumë punëtorë e dezertorë mbetën në Palestinë, shumica e të cilëve shumë shpejt u asimiluan në qytetet e Jaffa-s, Gazës, Ultësirës Sharon dhe Nahal ‘Iron. Sipas vlerësimeve migrantët Egjiptian në këtë periudhë ishin rreth 15.000-30.000, derisa popullata totale e Palestinës(nënkupto Izraelit) ishte rreth 350.000 njerëz.
- Apo rasti tjetër pas vitit 1878, kur Austro-Hungaria e pushtoi Bosnjën, një numër i vogël i muslimanëve u shpërngulën për në territoret izraelite të Palestinës.[13]
- Pastaj Perandoria Osmane edhe në Beershaba më 1914, vendosi rreth 55.000 popullatë beduinësh nga Hexhazi dhe Transjordania jugore.[14]
- Gjatë viteve 1922 derisa ishte Mandati Britanik mbi territoret izraelite të Palestinës, kishte 670.000 arab, kursë më 1948, emigruan duke u dyfishu numri në 1.2 milion banorë.
Kam marrë këta shembuj për të parë dhe krahasuar sesa në detaje përputhen me planet kolonizuese të pushtuesit serb ndaj Trojeve tona, të njejtën praktikë kanë bërë edhe Perandoria Osmane dhe Kalifati Arab, edhe ndaj territorit izraelit të Palestinës. Pakicat që kanë vendosur pushtuesit në çdo vend që kanë pushtu, historikisht kanë dëshmuar që kanë qenë vazhdimisht të manipuluara dhe instrumentalizuara. Vendosja e minoritetit pushtues arab në territorin izraelit të Palestinës, që në kohën e Perandorisë Arabe ishte bërë me qëllim që kjo pakicë islamike të ishte pushtetmbajtëse e këtij territori. Për fat të keq deri më sot, kjo pakicë islamike me origjina të ndryshme etnike të territorit Izraelit të Palestinës, është keqpërdorur.
Prandaj më në fund, lumturisht shohim që presidenti i SHBA-së, seriozisht do merret me zgjedhjen e problemit të terrorizmit isislamik të Palestinës, prej nga do ketë impakt të theksuar edhe në radikalizmin, ekstremizmin dhe terrorizmin isislamik në Trojet tona dhe në Perëndim. Natyrisht të njejtën praktikë siç qeveria dhe ushtria izraelite është duke e planifiku, që të merret me zhvendosjen e qytetarëve të gazës, për në vendet e tyre të origjinës, do duhej që edhe shtetet tona të kërkonin në lidhje me enklavat serbe që tentojnë të shndërrohen në « republika srpksa ».
Më: 27.02.2025
Skender Jashari i burgosur politik nga EULEX, për rastet e sulmeve kundër policisë dhe xhandarmërisë së Serbisë në Dobrosin komuna e Bujanocit. Ky shkrim është pjesë e marrur nga punimi i bërë gjatë qëndrimit në burgimin politik!
Master drejtimi juridiko-penal dhe studime joformale ushtarake.
[1] The Islamization of the Holy Land, 634-1800. Michael Ehrlich, Leeds, UK: Arc Humanities Press, 2002, faqe 3-4.
[2] The Arabs in Antiquity: Their History from the Assyrians to the Umayyads, Jan Retso, Routledge, 2013, faqe 30.
[3]Like Fish in the Sea: The Lebanese Diaspora in Côte D’Ivoire, Ca. 1925-1990, Henry Christian Bierwirth, University of Wisconsin—Madison, 1994, faqe 42.
[4] Mohammadan Dyn:Orientalism V 2, Stanley Lane-Pool, Routledge, 2014, faqe 109.
[5] History and Development of the Arabic Language, Muhammad al-Sharkawi, Taylor & Francis, 2016, faqe 180.
[6] Sudan (Republic of Sudan) Country Study Guide Volume 1 Strategic Information and Developments, IBP Inc, Lulu.com, 2017, faqe 33.
[7] The Mediterranean World: From the Fall of Rome to the Rise of Napoleon, Monique O’Connell, Eric R. Dursteler, JHU Press, 2016, faqe 52.
[8] Social Theory and Regional Studies in the Global Age, Saïd Amir Arjomand, SUNY Press, 2014, faqe 411.
[9] The Muslim Diaspora (Volume 1, 570-1500): A Comprehensive Chronology of the Spread of Islam in Asia, Africa, Europe and the Americas, Everett Jr. Jenkins, McFarland, 2015, faqe 205.
[10] “Genetic Evidence for the Expansion of Arabian Tribes into the Southern Levant and North Africa, Almut Nebel, American Journal of Human Genetics, 2002, 70 (6): 1594–1596.
[11] Haifa in the Late Ottoman Period, 1864-1914: A Muslim Town in Transition, Mahmoud Yazbak, Maḥmūd Yazbak, 1998, faqe 18; The Egyptian Question, 1831-1841, The Expansionist Policy of Mehmed Ali Paşa in Syria and Asia Minor and the Reaction of the Sublime Porte, Muhammed H. Kutluoğlu,1998, faqe 58; The Royal Archives of Egypt and the Origins of the Egyptian Expedition to Syria, 1831-1841, Ǎsad Gibrā’īl Rustum, 1936, faqe 78.
[12] Transformed Landscapes: Essays on Palestine and the Middle East in Honor of Walid Khalidi, Walid Khalidi, Kamīl Manṣūr, Leila Tarazi Fawaz, American Univ in Cairo Press, 2009, faqe 83-87.
[13] Ibrahim al-Marashi. “The Arab Bosnians?: The Middle East and the Security of the Balkans” (PDF), faqe 4.
[14] https://users.cecs.anu.edu.au/~bdm/yabber/census/PalestineCensus1922.pdf, (qasur më 20.08.2024), faqe 4; The Rise of Israel Practical Zionism, 1920-1939, Contributor:Aaron S. Klieman, 1987, faqe 28; Census of Palestine 1931, Volume 1, By Eric Mills, Palestine. Census Office, 1933, faqe 329.
