“NJË OPOZITË PA KOD MORAL ËSHTË NJË OPOZITË STREH HORRASH, PA NORMA MORALE E PA PALCË KURRIZORE”
Mashtrues të lindur nga mendja jo e shëndoshë.
E mpreha pendën në letër siqerisht, t’u falja lexuesve veç lexim të mbarë. Lexuesit e mi nuk duhet të përqendrohet tek shpjegimi i çuditshëm dhe i pakuptimtë i obsesioneve përsa i përket minjve pakurrizor. Lobimet djallëzore të opozitës dhe e analistëve e detyron shkruesinë qe të mos mbytet në vet kuriozitetin duke mos e lënë opozitën të zgjedhë rrugën e gabuar sipas së cilës argumentet duhet të ndjekin kurimin e tyre.
Objekti i shkrimit tim do të jetë vetëm kjo paranojë e tyre. Me gjithë mashtrimet e lindura të opozitarëve, refuzova të shkruaj historinë e plotë të sëmundjes së tyre “çmendurie maniako – depresive të thellë”, trajtimit dhe pasojave që ia sollën vendit, sepse kjo temë është shumë e gjërë dhe e llojllojshme…
Mund të themi plot gojën se vjedhja e votave, ndonëse ka shumë kohë që është përgatitur fisnikërisht po jo plotësisht nga skena, i kanë lënë migjathatë analistëve në “Debat Plus e Klanë Kosova” mekanizmin kryesor të gjallimit të gënjeshtrave. Vetëm ky fakt i detyron të qortojnë e sulmojmë me përçmim ndaj VV-së dhe fitores së tyre. E gjithë kjo kronikë ngjethëse, tek e cila do të kthehemi përseri. Vjedhja apa vrasja e votave ishte kaq e pashembulltë sa që edhe mbushur me mister sot e mundur të zbulohet.
Mafija politike mbretëron. Me antishqiptarizma nga brenda e jashtë. A duhet t’i jepja një shpjegim kësaj sëmundje kronike duke krijuar përshtypjen se mendimet e qytetarëve i kishin shprehur me zë e figure në kutit e votimit, ndërsa duhet thënë me zërin lartë. E konsideroj këtë një paranojë nëse e shohim më nga afër vëmë re që sëmundja opozitare (pa marrë parasysh çregullimet e oreksit për pushtet), nuk mposhtet nga shfaqja e fobisë, por duhet kuptuar si një histeri e vërtetë, së cilës krahas simptomave të frikës nga humbja i vishen edhe dukuri tjera.
Hap televizorin, lajme Dardanije, opozitë e tjerrur me lesh Mafije! Veç në Dardani kodoshat e kombit, ngriten dhe i vërsulen pushtetit e Albinit me njëqindmijë akuza dhe ia fusin, krejtë si Kau Pelës! Lirohen qentë nga zinxhiri Grenelljan, le të mbetët Dardanija lakuriq padinjitet e me puçista…! Kurvat e orëve të para që krihen, shiten, blihen, e zbukurohen!
Mos keni parë gjë Lushtakun, Abdixhikun, Fatmirin si gjarpërin, urithin me thiun. Humbi more, vargu i komandantëve të vërtetë. Votoni Grenellkat dhe bleni zajednicën fekale! Tani kemi Zajednicën opozitare që punon me banda dhe mund të na fusin nën Serbi, se koha e mbrapshtë erdhi me vjedhjen e votave që të hedhë vallë greku e cërnagori.
Mos reagimi i drejtësisë shqiptare, themë unë, është e pafalshme. E megjithatë një analizë nga më afër tregon se një gjë e tillë është e vërtetë. Ku tradhtarët bëjnë trasparentin. Ku vampirët mblidhen për ta formuar Parlamentin në Dardani!…
Më shtynin kësajkohe të mos lejoja që Sektori i Stuhisë Propagandistik Opozitar të mos gjasonte me organizatat Stalinjane, të cilët ishin të pamundur të ndërtojnë një trupë kombëtar. Disa prej oligarkëve kronikë, të paaftë të gjejnë mirëkuptimin e njerëzve tru tharë, zhyten në besimin e vjedhur, ku veprojnë po ashtu si më parë në arkatë e votimit. Ata ankohen me organizatat dhe e ngushellojnë madje edhe veten, por përpiqen, gjithashtu, ta kalojnë barrën e tyre në supet e Albinit dhe anëtarëve të VV-së mirëbërës.
Në të gjithë historinë e coptimeve të kufijve tanë për shkak të “nderit” që kanë ndodhur në vitët e fundit në Kosovë, pjesën më të keqe dhe më hipokrizite e përbëjnë ata firmëtarë që justifikohen për veprimin e bërë, se kinse “paskan ruajtur nderin e shtetit e të popullit”. Të errësosh rolin e popullit në politik do të thotë të krijosh një popull të padrejtë në mendime e gjykime. Një popull të gjymtë…!
Siç është thënë shumë herë, në kronikën dardanase shqiptarët gjak prishur shfaqeshin kështu me dy pamje – herë me kollare herë me kostume Versaci: aty të ledhatuar, a të goditur nga Grenelli, Vuciqi, Radojçiqi. Ndërkaq, rrallëkush, madje as ata vetë nuk ishin në gjendje të kuptonin se cila nga këta të dytë ishin më e egër, Grenelli apo Vuciqi si bishë e egër. Dy rrymat e jo të kundërta, të udhëhequra nga dy bijtë e Grenelliti, Radojkes etj., mendohet se kishin lidhje me orientimin e ardhshëm të perandorisë Grenelljane. Këmbëngulja e tyre se kombi shqiptarë është i ri, çka ishte kryesisht e pavërtetë, shoqërohej shpesh me mendimin se shqiptaret s’kishin asgjë të përbashkët me shqiptarët e vjetër të Mitrovicës.
Ajo që do të trajtojmë në këtë shkrim është ky aspekt psikologjik i “Opozitarizmit Radikal”, baza e tyre antishqiptare. Një gjë e tillë ngre, tiparet agresive dhe “luftë nxitëse” dhe ka joshur, tiparet e shkatërrimit të çdo gjëje shqiptare të cilët arritën t’i kthente këto krijesa hibride, shkijesh e besimtarësh të çdo kutije votimi në një instrument të tillë kaq të “efektshëm” në rrënimin e vlerave të Sovranit.
Mizorisht në kacafytjet e opozitarëve me shqiptarët e sotëm (dardanët). Është e lehtë t’i quajmë strehë horrash, ashti si dikur, megjithatë ishte ende në jetë. Është simptoma e kohës son, është shenj pafuqie dhe niveli më i ulët i “qytetërimit” në Dardani. Shpeshherë ky kombinim i këtyre njerëzve me profesione të ndryeshme nuk përputhen mirë dhe, shpeshherë, shfaqjet e opozitarëve në Parlamentë duken si ndonjë piktur e shëmtuar që të ngjallë frikë dhe urrejtje.
Në lëvizjet e tyre të fund, në media, sepse opinioni shqiptar është mësuar t’i dëgjojë nënstop tash e sa vjet – vëmendja e jonë nuk ishte përqendëruar mbi dy llojet, apo tipat të sëmurë psikologjik: mbi karakterin e mbështetësit e tyre autoritar dhe mbi religjionin arabo-turk. Shpresoj se analizimi i hollësishëm i këtyre tipologjive të huaja radikale do të na ndihmojë në kuptimin që parashtrohen në shoqërinë shqiptare dhe në këtë shkrim dhe në tjetrin që vjenë pas tij – psikologjinë e opozitarëve dhe demokracinë moderne.
Qeveria në hije doli në skenë. Bëhet pyetja përse kujtohet se vente bëhej më e shpeshtë. Është e vërtetë se rreziku nuk ishte zhdukur dhe se Dardania do të kishte prapë punë me neoopozitarizmin serb, por s’mund të thuhej se në “luftën” ardhshme do ta kërkonte frymëzimin të një opozitari si Abdixhiku, Ramushi, Lima, Bedria, Pacolli të mbetur pa atdhe.
