Afrim Caka, Gjakovë
KOMBIN TONË E MORI LUMI… PO RRISIM SHQIPTARË ME MJERKRRA E POLITIKANË TË KËQINJ, TRADHTARË QË IU SHËRBEJNË AGJENTURAVE DHE SEKTEVE TË HUAJA!
Lengjenda e tradhtarëve kërkojnë një vdekje romantike të shqiptarëve.
Ne e dimë se do të thotë për një komb që ka keqkuptim me vetveten, t’i thyhen befas shenjat, historia, kultura, pikat e orientimi, ashtu siç thuhet faret, në një terrë të madh. Në Dardani sëmundja e vullnetit është e shpërndarë në mënyrë jo të njëtrajtëshme: shfaqet më shumë dhe më e larmishme atje ku kultura ka hedhur rrënjë prej shumë kohës; ajo zhduket në masën në të cilën “tradhtari” vazhdon të vlerësojë Dardaninë si një diomë tribush afrikane…
E vetëm kështu një komb me vlera kombëtare dhe cultures nuk duhet të jetë në këtë gjendje. Përshkak të promovimit të këtyre antivlerave, ky shtet dhe kombi shqiptar që të konfrontohet e të ndihet rehat me këtë ideologji të tradhëtisë e të krimit. Mirpo kjo është e destinuar të dështojë, sepse po vazhdoi kështi, gjendja do të përketësohet dhe plagët e gangrenës do të plasin si qelbi, sepse një gangrenë e tillë morale vetëm aty të çon.
Në çfarë tradhëtie dhe poshtërsie jo të rrallë jeton qenia shqiptare! Si të mos mjaftonte filozofia e roberisë, e cila kinse filozofia filloi tradhëtia të çajë rrugë në mjegullen shqiptare. Ishte fjala për një zgjedhje, që për shumë shqiptar ogurzezë: ta duam Dardani e Shqipërinë në mënyrë primitive, apo ta shesim në mënyrë modern. Si rjedhojë, asnjëherë nostaligjia për robërinë, e bashkë me të, adhurimi i renegatëve, spiunëve, xhelatëve, shitësve të kombit, shkurt, adhurimi Dardanisë antishqiptare, të kthehet në mode.
Kur arrijmë ta kuptojmë këtë poshtërsi, nuk pushon kurrë së habituri! Sa të qartë, të lirë, të lehtë pa u penguar nga “organet e shtetit” dhe të kuptueshme e kanë bërë gjithçka përreth nesh pa u penguar! Sa të pa zot kemi qenë dhe jemi për t’u dhënë hapsirë dhe ndjenjave të tyre një leje – kalimi për gjithçka është e përciptë me harresen e gjatë kolektive në shoqërinë shqiptare dhe mendimin një lakmi “hyjnore” për kapërcime të çuditëshme dhe përfundime të gabuara kemi bërë!
Përpara se ta lexoni këtë shkrim timin, dua të prek një pikë tjetër, e cila nuk mund të nënvlerësohet, sepse ajo do të çelë shtigjet e hetimeve të mëtejme ndajë tradhtarëve shqiptarë, ata nuk çajnë kokën për mjete e realizmit të qëllimit politik, i cili në këto raste arrihet për mes deformimeve të hapura politike e fetare. Zhvillimet e ngjarjeve të fundit nga ana e tradhtarëve shqiptarë në Dardani kanë marrë përmasa dramatike dhe të rrezikshme për fatin tonë kombëtar. Dardania po përjeton sot krizën e thellë politike si të viteve e pas luftës.
Në këtë pikë do të ishte me interes të denim se cilat qenë bindjet fetare dhe politike të tradhtarëve. Për sa u takon bindjeve të tyre politike e fetare, përgjigja është e thjeshtë, pasi ata vetë kanë shprehur shumë qartë qëndrimin e tyre ndajë në shërbim të agjenturave dhe sekteve fetare të huaja. Sa kemi ditur që nga fillimi ta ruajmë paditurinë tonë për të shijuar një liri pothuajse të pakuptueshme, një mungesë paragjykimesh, mendjelehtësi, varfëri mendore në gjallërinë jetësore, politike e kulturore.
Dhe këtu shteti ka mundur të ngrihet vetëm me këto “themele turpi”, tashmë të qëndrueshme dhe të bëra shkëmb nga padituria: dëshira për të mësuar mbi themelin e një vullneti për të mos ditur e reaguar, për pasigurinë, për jo të vërtetën! Jo si e kundërta e tij, por si përsosje e tij! Kërkimi i gabimit, tradhtisë është dukuri e njohur. Në rastin shqiptar, dyshimi do të binte jo befas mbi ata që kishin qenë pikërisht jashtë çdo dyshimi: tradhtarët e kombit.
Unë besoj se jeta e gjithësecilit shqiptar do të bëhet si e meritojnë vetëm kur ne të kemi një shtet – komb që punon për shqiptarët, me shqiptarët që i janë besnikë atij shtet-kombit dhe që e mbron interest e shqiptarëve kudo që janë dhe me mirëkuptimin e dëshirueshëm për shqiptarët që jetojnë në trojet e tyre Çamëri, Preshevë, Malë të Zi etj.
Afrim Caka
Duhet ta qortojme veten që nuk ishim treguar më të vëmendshëm ndaj historive të kaluara. Të vritesh për lirin e të tjerëve, kur atëdheu yt është i pushtuar, nuk është as trimëri, as mençuri, por një mendjelehtësi. Kjo mendjelehtësi na ka përcjellë gjatë historisë. Shqiptarët luftuan për lirin e e Egjiptit dhe luajtën rol vendimtar në themelimin e atij shteti… Shqiptarët luftuan për lirin e Greqisë dhe disa prej tyre si Bubulina, Xhavela e Marko Buqari qenë udhëheqës të kryengritjes, që solli pavarësinë e këtij shteti, i cili pastaj bëri gjenocid mbi shqiptarët. Shqiptarët luftuan në anën e Turqisë. Shqiptarët, në luftën e Dytë Botërore, luftuan për çlirimin e e ish Jugosllavis artificiale, ndërsa ajo ua shpërbleu duke bërë gjenocid mbi ta”.
Çuditërisht, sot hstoria sikur po zhvillohet pa ne. Hallka më e dobët e çështjës shqiptare është vetë subjekti shqiptarë. Deri më tash kemi dëshmuar vetëm se jemi viktimë që kërkon drejtësi. Ajo nuk mund as ta shmangë konfliktin, as ta ndryshoj pozitën e vetë. Rezistenca e jonë paqësore e klanit pronto është më tepër një refuzim politik sesa një qëndresë aktive paqësore. Pasivizimi i qëndresës ka përdhosur dinjitetin kombëtar dhe ia ka hapur udhët e ekzodit, rikolonizimit dhe adaptimit ndaj pushtimit. Ne ende nuk kemi arritur ta kombëtarizojmë çështjën shqiptare, të kemi një program dhe strategji kombëtare. Vetë e kemi bëre parcializimin e çështjës sonë kombëtare. Në DARDANI kanë vepruar mafia autonomiste, rrymë politike më e rrezikshme brendakombëtar. Kjo rrymë është e favorizuar nga vetë poshtuesi dhe disa qarqe kombëtare e ndërkombëtare.