Gadishulli Ilirik çdoherë ishte vija mbrojtëse e Evropës Perëndimore nga rreziku që i kanosej nga Mesdheu. Sidomos pas pushtimit të Kostandinopojës nga Perandoria Osmane dhe depërtimi i tyre përtej Bosforit
Ashtu funksionoi edhe Shqipëria e Gjergj Kastriotit e cila me ndihmën e financave dhe armëve nga vendet në perëndim, pengoi ekspansionin e osmanlinjve drejt perëndimit plotë 25 vite. Kjo i kushtoi shumë shtrenjtë shqiptarëve, por Evropa i shpëtoi pushtimit otoman dhe islamizimit të Evropës në përmasa më të gjëra.
Pas Luftës së Parë Botërore, Britania dhe Franca insistuan në formimin e një mburoje të re e me popuj tjerë, sepse konfliktet e brendshme në Shqipëri si dhe rrymat e fuqishme të xhonturqve tek shqiptarët, bënë që perëndimorët të kërkojnë aleatë më të besueshëm që do ta mbanin vijën e parë të frontit nga sulmet eventuale nga Mesdheu. Prandaj, në Konferencën e Londrës u formua Mbretëria Serbo-Kroate-Sllovene, duke anashkaluar shqiptarët e dobët të cilët atëbotë as tokat e veta nuk ishin të zotët që t’i mbrojnë për shkak të përçarjeve të brendshme që mbizotëronin tek shqiptarët, ku një pjesë ishin të orientuar kah vlerat perëndimore, gjersa një pjesë jo e vogël ishin ende me mendje e kokë të orientuar kah Anadolli dhe traditat lindore.
Pas Luftës së Dytë Botërore, një Jugosllavi neutrale, e fortë dhe stabile ishte opsioni më i mirë për mbrojtjen e portës së Evropës dhe me atë të bëhet edhe polic i Ballkanit.
Kështu që, në fillim të viteve të 70-ta, Presidenti amerikan, Richard Nixon, ia dha Jugosllavisë së Titos pesë miliardë US Dollar pa kthim që Jugosllavia të forcojë mbrojtjen e saj ushtarake ajrore dhe kundër-ajrore. Kjo ndodhi pasi që Bashkimi Sovjetik zgjeruan ndikimin e tyre në Lindjen e Mesme, sidomos në Siri, Irak, Libi dhe Egjipt, gjersa ShBA-ve dhe Evropës iu nevojitej një mburojë e fortë për mbrojtje nga sulmet eventuale që do vinin përmes Detit Mesdhe.
Në atë projekt, ndër tjerash, në kuadër të Ushtrisë së ish-Jugosllavisë, u ndërtua baza më e madhe e mbrojtjes kundër-ajrore në ujdhesën Vis në Kroaci dhe baza gjigante ajrore nëntokësore e sekrete në Željava afër Bihaçit në Bosnje dhe Hercegovinë, e cila ishte e pajisur edhe me bartëse të armatimeve jo-konvencionale.
Të gjitha këto u ndërtuan në të njëjtën vijë gjeografike me bazën ajrore të NATO-s të Ancona të Italisë, të cilat të koordinuara ndërmjet veti do të pengonin sulmet eventuale, të shpejta e të papritura që do të vinin nga drejtimi i Detit Mesdhe, derisa, mbas shpinës së tyre, forcat ushtarake të Evropës Perëndimore të arrijnë që të mobilizohen në mbrojtje të territorit të Evropës perëndimore.
Rritja e nacionalizmit serb pas vdekjes së Titos, përafrimi i tyre me Rusinë, si dhe shpartallimi i Jugosllavisë së Titos dhe lufta në Ballkan viteve të 90-ta, bëri që ShBA-të dhe Evropa Perëndimore të kërkojnë aleatë të rinj në Ballkan që do ta mbanin në funksion mburojën nga Mesdheu. Bosnja ishte lidhur me vendet pan-islamike, ndërsa Serbia me Rusinë dhe vendet tjera kundërshtare të Amerikës. Kështu që, i vetmi opsion i Perëndimit mbetën shqiptarët.
Këtë formulë e zbërtheu për mrekulli Presidenti Ibrahim Rugova, i cili, duke e bindur perëndimin se shqiptarët edhe me kokë edhe me trup i takojnë Evropës, ua ofroi amerikanëve dhe Evropës perëndimore lojalitetin dhe miqësinë e përhershme të popullit të Kosovës në këmbim të ndihmës për ta çliruar dhe pavarësuar Kosovën.
Në këtë mënyrë, Kosova dhe shqiptarët prapë u vendosën në hartat gjeo-strategjike të SHBA-ve dhe Evropës perëndimore, duke i futë në bashkëpunim edhe Shqipërinë, Malin e Zi dhe Maqedoninë, e sot anëtare të NATO-s, e duke e ndërtuar në Kosovë bazën më të madhe ushtarake amerikane në botë, Bondsteel-in. Dhe, ky ishte fati ynë më i madh pas disa shekujve, që më në fund prapë të hyjmë në hartat gjeo-strategjike të Perëndimit, gjegjësisht, të ShBA-ve.
Mirëpo, ndikimi i Erdoganit në politikën shtetërore të Kosovës si dhe në kurrizin ekonomik të Kosovës këto 15 vitet e fundit, riosmanizimi sistematik i shqiptarëve në të gjitha trojet e tyre, si dhe lejimi i indoktrinimit të ekstremizmit islamik nga vende të ndryshme nga Lindja e Mesme e ende të zotëruara nga Rusia, me ç’rast përsëritet gabimi i para tri dekadave i Bosnjës dhe Hercegovinës duke u orientuar kah Lindja, duket se detyruan Perëndimin që të kërkojnë aleatë të rinj në Ballkan e më fleksibilë sesa shqiptarët. Që të kërkojnë një “polic” të ri të Ballkanit.
Pra, ata që erdhën pas Rugovës në krye të Kosovës, nuk ditën ta ruajnë Kosovën dhe popullin e saj nga devijimi nga orientimi perëndimorë. Nuk ditën t’i mbajnë të ndara nga njëra-tjetra politikën dhe religjionin.
Politikanët e Kosovës filluan me të madhe të flirtojnë me ekstremizmin islamik duke lejuar ndërtimin e 900 xhamive të reja në çdo cep të Kosovës. Filluan të faktorizojnë BIK-un dhe imamë të ndryshëm anti-perëndimorë. Madje, lejuan rite fetare edhe nëpër institucione shtetërore, si në ato civile, ashtu edhe në ato të sigurisë, e po ashtu edhe nëpër universitete publike. Lejuan ndikimin e islamit politik në trojet tona.
Ndërsa, këta që erdhën së fundmi në pushtet në emër të një shprese për Kosovën, nuk ditën ta ruajnë miqësinë me aleatin tonë kryesorë, Amerikën. Filluan ta shajnë, ofendojnë e besa edhe t’ia sulmojnë, shantazhojnë e bullizojnë të dërguarit diplomatik të SHBA-ve në Kosovë. Ia hapën Turqisë dyert e Ballkanit edhe më shumë. Ia hapën Mesdheut portën e Evropës, gjersa aleatit tonë kryesorë, Amerikës, filluan t’i kundërvihen hapur. E me atë, porta e Evropës automatikisht iu hap Rusisë, të cilët edhe zotërojnë Mesdheun dhe sot bëjnë luftë me Ukrainën dhe mbarë Perëndimin për ta kontrolluar Detin e Zi, e me atë edhe daljen e tyre të lirshëm në Detin Mesdhe.
Bismarck thoshte: “Nuk ka miqësi të përhershme, por ka vetëm interesa të përhershëm”. Andaj, nuk duhet të mbesim të habitur po që se ShBA-të dhe Evropa e zhvendosin Kosovën nga harta e tyre gjeo-strategjike dhe në vend të saj e vendosin Serbinë si polic të Ballkanit. Me atë do ta largonin ndikimin e Rusisë nga Serbia, njëjtë siç e larguan edhe nga Jugosllavia komuniste e Titos pas LDB-së. Që të ndodhë një rokadë e tillë, kontribut të madh kanë dhënë edhe figurat kryesore të kësaj qeverie aktuale, të cilët janë të njohur për gjuhë dhe veprime armiqësore ndaj perëndimit, e sidomos ndaj SHBA-ve, pa menduar më racionalisht se interesat janë të dyanshme, andaj edhe duhej të mbeteshin ashtu për të ruajtur miqësinë e përhershme me ShBA-të.
Pra, e sollën Kosovën dhe shqiptarët prapë në kohën e xhonturqve, kur Evropa na sakrifikoi e na copëtoi pikërisht për shkak se nuk kishin besim në lojalitetin tonë ndaj Evropës dhe Perëndimit në përgjithësi. Për të njëjtën arsye copëtuan edhe Bosnjën dhe Hercegovinën në Konferencën e Dejtonit në vitin 1995, sepse perëndimi i frikësohej instalimit të një shteti islamik në zemër të Evropës. Të njëjtën frikë e kanë edhe për Kosovën.
Në anën tjetër, votimi në masë të madhe për një qeveri me qëndrime shumë armiqësore ndaj Amerikës dhe Perëndimit, i dhanë një kahe tjetër politikës amerikane për rajonin e Ballkanit. Po që se formohet Asociacioni i komunave serbe në Kosovë, (zajednica), atëherë me shëndet e bajshin shqiptarët, sepse goxha gjatë kanë kontribuua në humbjen e mbështetjes nga Perëndimi e në humbjen e aleatëve tanë më të fuqishëm.
“Ata që vënë bast kundër Amerikës po e mësojnë se sa gabim janë. Asnjëherë nuk ia vlen të vihet bast kundër Amerikës”, tha ndër tjerash Presidenti Biden para ca ditëve në fjalimin e Tij para Kongresit të Amerikan. Albin Kurti qe 15 vite ka vë bast kundër Amerikës. Qëndrimet e tij anti-amerikane morën mbështetje në zgjedhjet e fundit nga mbi gjysma e votuesve kosovarë. Nxitja e armiqësisë ndaj Amerikës nga Kurti dhe ndjekësit e tij vetëm sa po rritet. Lere që po mundohet që ta injorojë Amerikën duke iu drejtua Evropës, por shkon dhe konsultohet edhe me Erdoganin e Turqisë për çështjet dhe problemet më vitale të Kosovës dhe shtetësisë së saj.
Prandaj, sot për shkak të kësaj qeverie anti-amerikane, ndëshkohet e tërë Kosova. Pra, njëjtë sikurse ata që e votuan, ashtu edhe ata që nuk e votuan.
Nuk ditën ta mbajnë Kosovën në hartat gjeo-strategjike të Perëndimit. Shqiptarët nuk ditën ta marrin rolin e “policit të Ballkanit”, gjersa Perëndimi çdoherë ishte dhe është në kërkim të një populli stabil të Ballkanit që t’ua japin atë rol. Kuptohet, me interesa të dyanshëm, prej të cilës shqiptarët kishin fituar një progres të madh në të gjitha fushat dhe segmentet e jetës.
Këtë humbje të kësaj mundësie të madhe historike, kurrë nuk do t’ua falin historia dhe gjeneratat e ardhshme! As Kosovës, e besa, as Shqipërisë!
