Shpërnguljet me dhunë të shqiptarëve nga Sanxhaku i Nishit dhe Toplica
Historiani Hakif Bajrami. Fotografuar në Prishtinë nga Gj.-B. Kabashi
Shkruan: Prof. Dr. Hakif Bajrami, Prishtinë
Kriteret e definicionit të gjenocidit
1. Vrasja e pjestarëve të grupit; 2. Shkatrrimi dhe lëndimi i rëndë trupor apo material të antarëve të grupit; 3. Imponimi i qëllimshëm i kushteve të jetës, me qëllim të shkatrrimit të plotë apo të pjesëshëm të grupit; 4. Imponimi i masave me qëllim të parandalimit të lindjeve brenda grupit; 5. Bartëja me forcë e fëmijëve të grupit në grupin tjetër; 6. Ndalimi i shkollimit dhe detyrimi që fëmijët të konvertohen duke ndryshuar rreligjionin. E tërë kjo veprimtari mund të quhet “GEWALTSAKEIT”-tirani humane”.
Programet e vjetra ruse dhe serbe janë plotë parashikime gjenocidale ndaj popujve për rreth, me qëllim të okupimit dhe shfarosjes. Mbi këto parime qysh gjatë shekullit XIX-të Franjo Zah, i ndkuar nga pansllavizmi do të shkruaj programin: “KONCENTRIMI I SLLAVËVE TË BALLKANIT NË NJË PERANDORI”.1. Krijimi i kësaj perandoire, thuhet aty, duhet të ndodhë përmes Luftës për hapësira të reja; 2. Përmes SPASTRIMIT të territoreve të asaj hapësire “sllave” nga të huajt. Lidhur me këtë, qytetarët që gjithëmonë nuk u “vdes shteti”, dhe kisha duhet të janë vetëm sllavët. Ndërsa, të tjerët janë pa dallim në grumbullin e “shtetit të vdekur për ta”, të paraparë për shfarsje. Kështu, gjenocidi sipas analizave nga pozicioni i filozofisë së historisë rrezulton se i ka TRI rrefshe: 1.Rrafshi i parë është gjenocidi teorik. Një politikanë serbianë për shqiptarë gjatë shekullit XIX shkruante: “Shqiptarët janë rajë pa emër që banojnë në vendin pa emër, pa histori, pa letërsi, pa gjuhë letrare, pa tradita, pa poezi, pa të gjitha ato atrubutet, që njerun dhe fisin e bëjnë llojë njerëzor. Pra, këta Gegë e këta Toskë, këta melezë të tipareve të ndryshme antropologjike, kjo bandë e përçarë në pesëdhjetë dielekte, plotësisht të pakuptueshme, bërtet dhe thrret ndër veti në anarki shterrëse”.
Vrasësit çeçen të “presidentit” Ramzan Kadirov të Republikës së Çeçenisë, që është në kuadër të Federatës Ruse, “i luten Allahut” në një pyll ukrainas, pak para se luftëtarët e Ukrainës t’i vrisnin të gjithë, në krye me gjeneralin e tyre Tushaev, mikun e ngusht të “presidentit” Kadirov, të cilit rusët ia vranë babain, që po ashtu e kishte “president”! Shkrimtarja norvegjeze Åsne Seierstad, në romanin e saj doumentar për Çeçeninë dhe çeçenët, “De krenkende” (“Të poshtëruarit”), e tregon përvojën e saj si reportere lufte në atë republikë të masakruar të Federatës Ruse, takimet dhe intervistën me gjeneralin e vrarë Dudaev si dhe faktin e trishtë se 40 % e fëmijëve, në luftën e fundit të Çeçenisë me ushtrinë e Rusisë mbetën të pa prindër, për shkak të vrasjes të thuash masive të burrave e nënave çeçene nga Ushtria superiore në armatim e Rusisë.
2.Lidhur me këtë konkludim propogandisitik parafashist një teoriticent tjetër ruso-serbian lidhur me shqiptarët mëtej shkruante më 1853: “Një pjesë e tyre (arbanasëve) ka bisht të kalit dhe pjesa tjetër ka bisht të dhisë. Këtë fakt e kanë parë edhe të huajtë, kur i kanë vizituar trevat e tyre. E realiteti i tyre shkon deri aty , sa që gati të gjithë nuk dijnë çka është krypa e çka është sheqeri”. (Marrë nga Ditari i Koça Popoviqit, shënuar me dorë më 1953 me titull: “SI NUK DUHET TRAJTUAR POPUJTË JOSERBIANË, PËR NEVOJA DIPLOMATIKE JUGOSLLAVE”.
Lufta në Ukrainë
Tri lloje të gjenocidit
2. Gjenocidi ideor , sipas Vasa Qubrilloviqit do të thot:” Aparati shtetëror duhet t` i shfrytëzojë deri në fund ligjet, në mënyrë që ta HELMOJË sa më tepër qëndrimin e shqiptarëve në shtetin tonë. E helmimi janë: gjobat, arrestimet, dispozitat policore duke denuar çdo njeri, duke u mveshë se po i preni pyejet, parandaj duhet lëshuar qenët, duhet agazhuar në hangari, duhet të mos u pranohet asnjë tapi e vjetër, duhet t` u caktohet tatimi enorm, duhet t` u merren kullosat, t` u suprimohen koncesionet, duhet përjashtuar çdo shqiptarë në adminsitratë, të u rrënohen muret rreth shtëpive, të aplikohen masat veterinës që mos të mundën ta qesin bagëtinë në tregje dhe njëherit të kërkohet prej tyre tatime të papërballushme, t` u prishën varret, të detyrohën fëmijët të bëjnë kryq, të armatosen të gjithë kolonistët, dhe ata të kanë të drejtë të zbatojnë edhe rrolin e policisë, të infiltrohen intrigatë në me s familjeve dhe fiseve, të përdoret diegja e kurteve dhe katundeve shqiptare natën, ashtu siç ka ndodhë më 1877 në Sanxhakun e Nishit”.
Ja pra këto ide i ka përdorë pushteti okupatr serbian gjatë shekullit XIX dhe XX ndaj shqiptarëve.
3. Gjenocidi praktik, dihet se ka ndodhë më 1877 dhe ka vazhduar pa ndërprerëje deri më 1998/99.
Lidhur me këtë dy konceptet e para të gjenocidit kanë një doemthënje se: Serbia zyrtare ka zbatuar GJENOCOID ndaj shqiptarëve gjatë dy shekujve të fundit. Së pari në Sanxhakune Nishit më 1877 dhe pastaj në vazhdimësi deri në vitin 1999.
Ngjajshmëritë dhe dallimet në mes luftës në Kosovë dhe Ukrainë
A ka ngjajshmëri në mes Kosovës dhe Ukraninës, po shtrohet shumë shpesh pyetja, këto ditë. Përgjegja është se, JO. Kjo për faktin se Serbia e ka sulmuar një popull që është autokton e që nuk është sllavë. Kurse, Rusia në anën tjetër po e sulmon një popull që është sllavë por që është dhe autokton.
Pra, dallimi është se kemi të bëjmë në rastin shqiptarë po popullsi që është jo sllave kurse në rastin e dytë kemi të bëjmë me një luftë origjinale qytetare. Po luftojnë sllavët në mes veti.
Ta zbërthejnë çështjën më në hollësi
Presidenti i Ukrainë , Zelensky i veshur si ushtar në Donbass me 9 prill 2021. Foto: The Presidential Office of Ukraine (CC BY 4.0). Që nga ajo kohë vazhdimisht ka qëndruar me ushtarët si ushtarak dhe me popullin e shtetin e vet në krye të së cilit gjëndet.
Volodymir Zelenski dhe Ukraina u sulmua nga Rusia më 24 shkurt 2022 (aludim në 24 marsin 1999, që do të thot se: “Jemi një muaj përpara”!!!), e ka hapë një kaptinë të vështirë për të gjithë kryetarët e shteteve, sepse ky nuk pranoi të qetë fall nga kabineti, por e veshi uniformën, e mori armën dhe mbi të gjitha me guximin e fjalës dhe grykën e armës, po jep shembull popullit se çka është lufta e drejtë dhe burrshtetasi patriot.
Ata që e njohin historinë ruse e kanë shumë lehtë për ta kuptuar se çka sajon stratregjia e Vlladimir Putinit në anën tjetër.
E vërteta, shkatërrimi i Rusisë sovjetike më 1990, tregohet me këtë sulm brutal ndaj Ukrainës, se ku qëndron çështja e rrënjosur në shpirtin preandorak rus, duke u ndarë nga megalomania dhe oligarkia pansllaviste, si mendim i mykur i fallgjive të Kievë-Kremlinit, për të “domunuar në Evropën katolike”, pasi që islami më 1912 u “largua nga Ballkani”, ngjashëm sikurse Muhamedanizmi nga Spanja. Kjo do të thot se nuk kemi të bëjmë me një fashizëm të tipit hitlerian, por me një neofashizëm rreligjioz me synime pansllaviste.
Këtë aksiomë që e thamë më lartë, e vërteton fakti se Rusia është e gatëshme për të paguar çmimin më të lartë dhe për ta kthyer siperfaqën prej 23 milionë kilomatrea katror.
Dhe, menjëherë shtrohet payetja: A do të ndodhë kjo, varet sa ka Rusia kapacitete për luftë të gjatë, përderisa një ditë qentë do t`ua hanë mushkritë ushtarëve të saj të vrarë, ose të plagosur. E shkrepëm këtë fjali, sepse V. Putini nuk është Adollf Hitleri, por është dhe do të mbetet kopje e tij, e temperamentit insufinet që mendon, nuk flet, por vepron,sepse e ka një fuqi në dorë, që nëse e vren katastrofën personale dhe të atyre që e finansojnë (oligarkët e drogës, gasit dhe naftës), fakturën do ta paguaj njerëzimi, nëse e përdorë bombën atomike.
E pra, ky është më i rrezikshëm se Hitleri, në këtë rrafsh nëse nuk i qëndrojnë psikologët ushtrak pranë.
E kuptueshme se maikneria e Putinit nuk do ta përdorë bombën atomike kur është në luftë me fqinjët, e pasiqë do t` i “pushtojë”, ato toka si një “tapi” rusomadhë dhe nuk do të ndalet. Pra, nëse Putini do të i përdorë edhe bombat atomike, kur ushtria e tij të jetë shumë largë kufijëve strategjik rus; kur tanket e tij të arrijnë në Rajnë, Allzas dhe Lloren, natyrushit se ky qëndrim konsiderohet se Putini do të bërët më “hero” se Stalini.
E tërë kjo mjegulli pansllaviste e ëndrrave të mykura, si një përshkrim i koncizuar, Perendimit dhe NATO-s llogaritet se do të i kushtojë shumë për faktin se kemi të bëjmë me trevë të industrualizuar të nivelit të lartë dhe ku bombat vetvrasëse kanë efektin e plotë. Kjo do të thot se në Prendim, nuk kanë më çka të presin, sepse qëllimet ruse tani janë mbi dheun e varrit tyre.
Prandaj, duhet intervenuar shumë shpejtë dhe në shkallë kolektive, sespe çdo pjesë e botës është e rrezikuar , e sidomos viset ku ka kompozitet të madhë industrial, viset ku janë në rrezikë nga kjo fantazmë kanë filluar të quhet: “Rrenci Putin”, alias “Llazhni car Shqepan Malli”.
Bota evroperendimore nuk e ka të njohur se çdo burrshtetas rus vuan nga KOMPLEKSI dhe ideologjia atrofike e inferioritetit, për shkak se janë shumë prapa me kompleksin modern të jetës në përgjithësi. Prandaj, ky kompleks që ka shpërthyer në siperfaqe tërë maninë e madhësisë pansllaviste, e cila kërkon sipas Danillevskit dhe Dostojevskit, Prota Mateja Nenadit, VUAJTJE në përthekimin e lëvizjës progresive në histori, për të mbetur së pakut në bishtin e luksit Perendimor. Pra, duhet kuptuar se udhëheqësi shtetëror rus gjithëmonë e ka ose duhet ta ketë, sipas kishës dhe Dostojevskit, vuajtjën inferirore në qafë, e cila e rëndron si plumi i armës. Madje, ajo vuajtje duhet të duket sa më HYJNORE, sepse në këtë botë vetëm “kisha i i posedon dhe i ka në dieni të gjitha fatet e njerëzimit”.
Mbi këto filozofema ruse, misioni i pushtetarëve pansllavistë mbetet konstantë periodike, me vlera të dyfishta: shpirtërore dhe politike. Në këtë drejtim politika ruse kudo që mbisundon, pa çare duhet ta lexon së pari Testamentin e Pjetrit të Madh, ku katërçipërisht kuptohet se fashizmi i përkryer vlon në pallatet e tij dhe sidomos duhet nga koha e Leninit të vlonë në Kremlin. Ky fakt, të cilit fashizëm V. Putini tani për tani po ia hjek maskën, dhe është mirë që po ndodhë në të kuptuarit e konfliktit të civilizimeve dhe kulturave, sepse konflikti i ideologjive nuk po absorbohet me demokraci liberale, për faktin se edhe bota e mykur (pansllave), posedon armë dhe arsenal shkatërues gati sa Perendimi së bashku; për faktin se bota e civilizuar me këtë kontinutet krimesh: së pari pa nderprerje pas Luftës së Dytë Botërore në vendet arabe, sidomos në Siri, Libi, Sudan, Jemen, falë edhe tradhtarëve vendas, në lidhje me shumë popuj jorus, që ishin të robëruar nga Sovjetizmi, dhe tani kundër një populli që është sllavë (Ukrainas), po manifestohet krimi në shkallën më të egër. Prandaj shtrohet pyetja kur dhe ku mund të ndalet ky fashizëm i përkryer dhe eklatant, kur janë në pyetje popujtë e vegjël dhe të varfër.
A i shihet fundi luftës së këtillë të kufizuar
Lufta kundër neofashizmit të Vlladimir Putinit, i cli për një muaj rrente se ka dërguar ushtrinë në kufi me Ukrainën për MANOVRA, mund t` i japi fund vetëm lufta guerile, në çdo cep të akcilës trevë që e ka okupuar siç është rasti me Krimenë (2014).
Por, Putinim mund ta ndalë edhe ndonjë atentat ndaj tij, mundësi kjo që tani është vetëm teorike. Putinin sigurisht do ta ndalë vetëm dashuriçka e pleqërisë , për faktin se manjakodepresioni i tij do të ngushtohet vetëm në ruajtjn e oborrit, siç kanë bërë të gjithë diktatorët, mundësi kjo për ta likuiduar më lehtë. Kështu, fundi i Putinit si e parashoh do të jetë sikurse fati i një feudali, të cilit dikush ia ka dhuruar pasurinë, ndërsa ajo i mirret posa të vdes, për ta gëzuar tjetri që e pason, pa ia garantuar as atij fundin nëse nuk reformohet.
Po lloza e “putinëve” nuk mund të reformohet, sepse kisha që është e mbështetur në rreligjion, ka për mjet fantazinë dhe iluzionin në besimin në diçka që kurrë askush nuk e ka parë, dhe nuk ka komunikuar me te.
Makina e luftës së Rusisë duke u shkatërruar nga lufttëtarët e mbrojtjes së Ukrainës
Tek e fundit, nga 24 shkurti 2022, Rusët dhe Ukrainasit janë në luftë. Deri me tash lufta në të dy anët shihet nga burimet e para se ka kushtuar rreth 150 miliradë dollarë. Nga këto mjete, fatura i drejtohet faktorit agresiv rus në 133 miliardë dollarë humbje. Por, në këtë kuotë nuk hyjnë humbjet dhe çrregullimet finasiare që i ka shkaktuar nepër botë. Me folë për ato humbje është tani për tani tepër herët.
Bisedimet përkundër luftës po shihet se po vazhdojnë. Por humbjet nga bombardimet në tokën e Ukrainës, ku kanë hise në faje dhe ata që janë rusë dhe prorus, sepse kanë kontribuar në rreshtimin e tyre kuislling. Nuk ka dyshim se Rusët dhe Ukrainasit janë dakorduar se janë “dy popuj vllazër”, por duhet të dihet se e kanë siellë botën para një krize që nuk ka qenë realitet që nga mbarimi i Luftës Dytë Botërore, me përjashtim që një realitet i tillë ka mundur të ndodhë kur TË PARËT, në qershor 1999 kanë hyrë rusët në Kosovë, me batalonin e tyre të blinduar dhe u instaluan në Aeroportin e Sllatinës, si skele ajrore, duke i prituar aeroplanët e tyre të luftës aty. Tash shtrohet pyetja, a do ta përdorë Putini bombën atomike si vëlla i madh, kundër vëllait të vogël, kjo tani për tani nuk vjen në shprehje fare, sepse lufta zhvillohet në kufi me Rusinë. Furnizimi me armtim ndodhë nga toka ruse që është fare afër, e sidomos nga Krimea si hapësirë gjeostrategjike, tani për tani ruse.
Pra gabimi i Perendim it ka qenë më 2014. Tani përmirësimi është i mundur vetëm nëse ushtria e Ukrainës e mund armatën ruse dhe i kthen trevat që i kishte para vitit 2014.
A do të denohet Putini dhe pushtetarët e tij, sepse po thuhet se kanë filluar hetimet në Hagë. Hapur them se JO, sepse Rusia është antare e KS OKB dhe aty pushon çdo gjë tani për tani.
Pra bota ka ardhur në një “korrner”, që zor se do të ketë drejtësi për viktimat që po pësojnë. Po, një shansë për të u gjykuar Putini mbetët çështje latente. E ajo shansë është nëse autanazia e kufomës gjallë, nuk do ta tolerojë pas largimit nga pushteti, ashtu si i ndodhi Milloshiqit në Serbi pas vitit kur kapitulloi më 9 qershor 1999. Panterej!
Prishtinë, më 14 mars 2022
