Pse më nuk kanë kuptim justifikimet e Qeverisë Kurti?

Dorëzohem, se shoh që nuk ka kuptim të kritikosh Albin Kurtin kur i dhemb ithtarëve të tij më shumë se atij vetë.

Sepse ai “është i përmalluar për një opozitë të denjë” siç ka deklaruar para ca ditësh.

Kam përshtypjen që jeni thellësisht te bindur se Albini është i pambrojtur dhe i ndjeshëm si lulja Mimoza, sepse keni harruar shpejt se ai ,,me mençuri, butësi, maturi dhe paqe” e ka nisur karrierën e tij politike.

Epo, një njeri si Albini që di t’u japë shuplaka aq të forta jo vetëm konkurrentëve politikë por edhe miqve të tij të dikurshëm më besnikë, që j’u gjendën pranë në ditët e tij më të vështira, duhet të mësojë të marrë dhe të përballojë goditje të rënda, apo jo?

E them pa modesti të rremë dhe të pakuptimtë :

Unë jam i vetmi kritik sot në të gjithë hapësirën shqipfolëse që ka potencialin të thellohet në thelbin e të gjitha problemeve në të gjitha gjuhët dhe gjinitë e mundshme, apo në të gjitha lëndët shkencore, shoqërore dhe letrare shkollore.

Sepse kam një talent të lindur për të qenë aq i mirë sa dua dhe aq i keq sa meritojnë njerëzit e këqij.

Përveç kësaj, edhe në ditët e mia më të këqija, unë jam më i aftë në të shkruar dhe menduar se ai në ditët e tij më të mira në të folur.

Por nuk është qëllimi i kritikave të mia t’ia dëshmoj Albinit talentin tim, sepse ai nuk është budalla të mos e dijë se sa vlejnë shkrimet dhe kritikat e mia.

Qëllimi i kritikave të mia është që t’i shkoj atij dhe juve aq shumë në nerva, saqë ta kuptoni si ju ashtu edhe ai, se duhet të jetë i mirë aq sa di dhe mundet.

Dhe ai mundet dhe di shumë më tepër sesa tregon për momentin, sepse është i rrethuar nga njerëz që malin e problemeve me të cilat duhet të përballet e trajtojnë si Zoti dikur kodrat e Vojvodinës që i shndërroi në rrafshinë.

Këta njerëz tmerrësisht servilë dhe të pacipë, ia japin atij përshtypjen se është një Perandor i pakrahasueshëm, i pazëvendësueshëm, i paprekshëm dhe i paarritshëm.

Megjithatë, ai nuk është aty për të shkëlqyer me fjalime të bukura, por për të pastruar pisllëkun që ia lanë pas kundërshtarët politikë dhe për të mos i ndotur duart duke përdorur të njëjtat metoda të pengimit dhe sabotimit të detyrave që e presin, për shkak të mungesës së aftësisë për t’i zgjidhur ato.

Sepse shpejt kalojnë katër vjet dhe pastaj kutia e votimit nuk i njeh justifikimet e llojit:

“Hashimi nga Haga nuk më la të nxjerr sa duhet qymyr me lopatë dhe ekskavator ne verë, që të mos ngrijnë votuesit e mi si pidhat dimrit”.

Nga ana tjetër, nuk dua të vi në një situatë të më shkojmë dëm mijëra orët falas që i shpenzova duke i shkruar atij lavde, vetëm pse emrin e tij e lidha me ndryshime reale, të nevojshme dhe të pashmangshme.

Dhe pse e bëra këtë ?

Sepse isha më se i bindur se ai e meritonte një shans.

A u pendova që e ndihmova të vinte në pushtet?

Aspak dhe asnjëherë.

Pra, cili është qëllimi i kritikave të mia ?

A) Thjesht për ta bërë atë më të mirë se sa është për momentin dhe për t’ia dëshmuar vetës dhe juve, se kisha të drejtë kur e vërshoja me lëvdata.

B) Sepse e di që nëse edhe ai na zhgënjen, atëherë populli më nuk do t’i besojë askujt për pesëdhjetë vitet e ardhshme, dhe

C) Sepse jemi në një udhëkryq historik aq të ndjeshëm dhe të rrezikshëm, saqë nëse nuk jemi të kujdesshëm, mund të humbasim gjithçka.

Megjithatë, më shumë se çdo gjë më brengos edukimi i fansave të tij që sillen si një tufë delesh jokritike, që i besojnë verbërisht bariut të tyre dhe në vend që të analizojnë rezultatet konkrete dhe faktike të politikave të tij, ata sulmojnë si tufë qensh të çmendur këdo që guxon ta kritikoj nën moton:

Rroftë mbreti ynë i paprekshëm, i pakrahasueshëm, i pazëvendësueshëm dhe i paarritshëm, pavarësisht se çfarë dhe si bën”.

Dhe pikërisht këtu logjika, letërsia, arti dhe shkenca ime pushojnë së besuari në një të ardhme më të mirë, sepse e vërejnë se janë të rrethuara nga njerëz të hipnotizuar, të çmendur, të verbër dhe të shurdhër në tru e zemër dhe jo vetëm në sy e veshë.

Kur Qeveria gjermane që ka aq shumë suksese duron kritika të llojllojshme dhe i merr ato shumë seriozisht, pse duhet Qeveria Kurti të jetë ndryshe?

Është më e zgjuar, më e suksesshme, më e vlefshme, më patriote, më e shkathët, më demokratike dhe më dinjitozë se ajo gjermane ?

***

Odustajem jer vidim da nema smisla kritizirati Albina Kurtija ako to više boli njegovim sljedbenicima nego njemu samom.

Zato što on makar “čezne za pristojnom oporbom”, kako je objasnio prije nekoliko dana.

Stječem dojam da ste duboko uvjereni da je Albin ranjiv i osjetljiv poput cvijeta mimoze, jer ste brzo zaboravili da je on svoju političku karijeru započeo “mudro, blago, razborito i mirno”.

Pa, čovjek poput Albina, koji zna toliko šamarati ne samo političke konkurente, već i nekadašnje najvjernije prijatelje, koji su bili uz njega u njegovim najtežim danima, trebao bi naučiti prihvaćati i podnositi teške udarce, zar ne?

Kažem bez lažne i besmislene skromnosti:

Danas sam ja jedini kritičar na cijelom albanskom govornom području koji ima potencijala proniknuti u bit svih problema na svim mogućim jezicima i žanrovima, te u svim znanstvenim, društvenim i književnim školskim predmetima.

Zato što imam urođeni talent da budem dobar koliko želim i loš koliko loši ljudi zaslužuju.

Također, čak i u svojim najgorim danima, ja sam bolji u pisanju i razmišljanju nego on u pričanju u svojim najboljim danima.

Ali nije svrha moje kritike da Albinu dokažem svoj talent, jer on nije glup da ne vidi vrijednost mojih tekstova i kritika.

Svrha moje kritike je da njemu i vama idem na živce toliko da i vi i on shvatite da on mora biti dobar koliko zna i umije.

A on umije i zna mnogo više nego što u ovom trenutku pokazuje, jer je okružen ljudima koji se prema brdu problema s kojima se suočava ponašaju kao nekad Bog prema vojvođanskim brdima koja je pretvorio u ravnicu.

Ti strahovito podanički i drski ljudi daju mu dojam da je neusporediv, nezamjenjiv, nedodirljiv i nepristupačan car.

No, on nije tu da se razmeće lijepim govorima, već da počisti prljavštinu koju su za sobom ostavili njegovi politički protivnici, a ne da prlja ruke istim metodama opstrukcije i sabotaže postojećih zadataka, zbog nesposobnosti da riješi.

Jer četiri godine brzo prođu i onda glasačka kutija neće imati razumijevanja za izgovore tipa :

“Hashim iz Haaga nije mi dao da ljeti iskopam dovoljno ugljena lopatom i bagerom da se moji birači ne smrzavaju kao pičke zimi”.

S druge strane, ne želim doći u situaciju da tisuće slobodnih sati koje sam proveo pišući njemu hvalospjeve budu potrošene bez smisla samo zato što sam njegovo ime povezivao sa stvarnom, nužnom i neizbježnom promjenom.

A zašto sam to učinio?

Jer sam bio više nego uvjeren da zaslužuje priliku.

Žalim li što sam mu pomogao da dođe na vlast?

Nipošto i nikada.

Dakle, koja je svrha moje kritike?

A) Samo da ga učinim boljim nego što trenutno jest i da dokažem sebi i vama da sam bio u pravu što sam ga obasuo pohvalama.

B) Zato što znam da ako i on nas razočara, onda ljudi neće vjerovati nikome sljedećih pedeset godina, i

C) Zato što smo na povijesnom raskrižju toliko osjetljivom i opasnom da možemo izgubiti sve ako ne budemo oprezni.

Iznad svega me brine odgoj njegovih obožavatelja koji se ponašaju kao čopor nekritičkih ovaca, koji slijepo vjeruju svom pastiru i umjesto da analiziraju konkretne i činjenične rezultate njegove politike, oni poput čopora bijesnih pasa napadaju svakoga tko usuđuje ga se kritizirati pod motom:

Živio naš nedodirljivi, neusporedivi, nezamjenjivi i nedostižni Kralj, ma što i kako radio.”

I tu moja logika, književnost, umjetnost i znanost prestaju vjerovati u bolju budućnost jer shvaćaju da su okruženi ljudima koji su hipnotizirani, ludi, slijepi i gluhi u mozak i srce a ne samo u oči i uši.

Ako Njemačka vlada, koja je tako uspješna, tolerira kritike svih vrsta i shvaća ih vrlo ozbiljno, zašto bi bilo drugačije s Kurtijevom vladom?

Je li pametnija, uspješnija, vrjednija, domoljubnija, snalažljivija, demokratskija i dostojanstvenija od njemačke?

***

Ich gebe auf, weil ich sehe, dass es keinen Sinn macht, Albin Kurti zu kritisieren, wenn es seinen Followern mehr wehtut als ihm selbst.

Denn er „sehnt sich nach einer anständigen Opposition“, wie er vor wenigen Tagen erklärte.

Ich habe den Eindruck, dass Sie zutiefst davon überzeugt sind, dass Albin verletzlich und sensibel ist wie die Blume Mimose, weil Sie schnell vergessen haben, dass er ,,mit Weisheit, Sanftheit, Klugheit und Frieden” seine politische Karriere begonnen hat.

Nun, ein Mann wie Albin, der es versteht, nicht nur politischen Konkurrenten, sondern auch seinen ehemals treuesten Freunden, die ihm in seinen schwierigsten Tagen beigestanden haben, so harte Ohrfeigen zu geben, sollte lernen, schwere Schläge zu akzeptieren und einzustecken, oder?

Ich sage es ohne falschen und bedeutungslosen Bescheidenheit :

Ich bin heute der einzige Kritiker im gesamten albanischsprachigen Raum, der das Potential hat, in allen möglichen Sprachen und Genres, bzw. in allen naturwissenschaftlichen, sozialen und literarischen Schulfächern in die Essenz aller Probleme einzudringen.

Weil ich ein angeborenes Talent habe, so gut zu sein, wie ich will, und so schlecht, wie schlechte Menschen es verdienen.

Außerdem bin ich selbst an meinen schlimmsten Tagen besser im Schreiben und Denken als er an seinen besten Tagen im Sprechen.

Aber es ist nicht der Zweck meiner Kritik, Albin mein Talent zu beweisen, denn er ist nicht dumm, den Wert meiner Schriften und Kritiken nicht zu erkennen.

Der Zweck meiner Kritik ist, ihm und Ihnen so sehr auf die Nerven zu gehen, dass Sie und er verstehen, dass er so gut sein muss, wie er weiß und kann.

Und er kann und weiß viel mehr, als er im Moment zeigt, denn er ist umgeben von Menschen, die den Berg von Problemen behandeln, mit denen er konfrontiert ist, wie einst Gott die Hügel der Vojvodina, die er in eine Ebene verwandelte.

Diese entsetzlich unterwürfigen und unverschämten Menschen vermitteln ihm den Eindruck, dass er ein unvergleichlicher, unersetzlicher, unantastbarer und unnahbarer Kaiser ist.

Er ist jedoch nicht dazu da, um mit schönen Reden zu glänzen, sondern um den Schmutz aufzuräumen, den seine politischen Gegner hinterlassen haben, und sich nicht die Hände schmutzig zu machen, indem er die gleichen Methoden der Behinderung und Sabotage der bestehenden Aufgaben anwendet, aufgrund von Mangel an Fähigkeit, sie zu lösen.

Denn schnell vergehen vier Jahre und dann kennt die Wahlurne keine Ausreden der Art:

“Haschim aus Den Haag hat mich im Sommer nicht genug Kohle mit Schaufel und Bagger fördern lassen, damit meine Wähler nicht wie Wintermuffel frieren”.

Andererseits möchte ich nicht in eine Situation geraten, in der die Tausenden von gratis Stunden, die ich damit verbracht habe, seine Lobpreisungen zu schreiben, verschwendet werden, nur weil ich seinen Namen mit echten, notwendigen und unvermeidlichen Veränderungen in Verbindung gebracht habe.

Und warum habe ich das getan?

Weil ich mehr als überzeugt war, dass er eine Chance verdient hatte.

Habe ich es bereut, ihm geholfen zu haben, an die Macht zu kommen?

Überhaupt nicht und niemals.

Was ist also der Zweck meiner Kritik?

A) Nur um ihn besser zu machen, als er im Moment ist, und um mir und Ihnen zu beweisen, dass ich Recht hatte, als ich ihn mit Lob überschüttete.

B) Weil ich weiß, wenn er uns auch noch enttäuscht, dann vertrauen die Menschen die nächsten fünfzig Jahre niemandem mehr, und

C) Weil wir an einem historischen Scheideweg stehen, der so sensibel und gefährlich ist, dass wir alles verlieren können, wenn wir nicht aufpassen.

Vor allem aber macht mir die Erziehung seiner Fans Sorgen, die sich wie ein Rudel unkritischer Schafe verhalten, die ihrem Hirten blind vertrauen und statt die konkreten und sachlichen Ergebnisse seiner Politik zu analysieren, wie ein Rudel verrückten Hunden angreifen jeden der es wagt ihn zu kritisieren unter dem Motto:

Lang lebe unser unberührbarer, unvergleichlicher, unersetzlicher und unerreichbarer König, egal was und wie er tut.”

Und hier hören meine Logik, Literatur, Kunst und Wissenschaft auf, an eine bessere Zukunft zu glauben, weil sie bemerken, dass sie von Menschen umgeben sind, die hypnotisiert, verrückt, blind und taub sind in Gehirn und Herz und nicht nur in Augen und Ohren .

Wenn die so erfolgreiche Bundesregierung Kritik aller Art erträgt und sehr ernst nimmt, warum sollte es dann bei der Regierung Kurti anders sein?

Ist sie klüger, erfolgreicher, wertvoller, patriotischer, einfallsreicher, demokratischer und würdevoller als die deutsche ?

***

I give up because I see that there is no point in criticizing Albin Kurti if it hurts his followers more than he himself.

Because he at least “longs for a decent opposition”, as he explained a few days ago.

I get the impression that you are deeply convinced that Albin is as vulnerable and sensitive as a mimosa flower, because you quickly forgot that he started his political career “wisely, mildly, prudently and calmly”.

Well, a man like Albin, who knows how to slap so much not only political competitors, but also former most loyal friends, who were by his side in his most difficult days, should learn to accept and bear hard blows, right?

I say without false and senseless modesty:

Today, I am the only critic in the entire Albanian-speaking area who has the potential to penetrate the essence of all problems in all possible languages ​​and genres, and in all scientific, social and literary school subjects.

Because I have an innate talent to be as good as I want to be and as bad as bad people deserve.

Also, even on my worst days, I’m better at writing and thinking than he is at talking on his best days.

But the purpose of my criticism is not to prove my talent to Albin, because he is not stupid to not see the value of my texts and criticism.

The purpose of my criticism is to get on his and your nerves so much that you and he understand that he must be as good as he can be.

And he can and knows much more than he shows at this moment, because he is surrounded by people who treat the mountain of problems he is facing like God used to treat the hills of Vojvodina, which he turned into a plain.

These extremely submissive and insolent people give him the impression that he is an incomparable, irreplaceable, untouchable and inaccessible emperor.

However, he is not here to show off his beautiful speeches, but to clean up the dirt left behind by his political opponents, and not to dirty his hands with the same methods of obstruction and sabotage of existing tasks, due to his inability to solve them.

Because four years pass quickly and then the ballot box will not understand excuses like:

“Hashim from The Hague didn’t let me dig enough coal in the summer with a shovel and a digger so that my constituents don’t freeze like cunts in the winter.”

On the other hand, I don’t want to end up in a situation where the thousands of free hours I’ve spent writing eulogies for him are wasted just because I associated his name with real, necessary and inevitable change.

And why did I do it?

Because I was more than convinced that he deserved a chance.

Do I regret helping him come to power?

By no means and never.

So what is the point of my criticism?

A) Just to make him better than he is right now and to prove to myself and you that I was right to praise him.

B) Because I know that if he also disappoints us, then people will not trust anyone for the next fifty years, and

C) Because we are at a historical crossroads so sensitive and dangerous that we can lose everything if we are not careful.

Above all, I am concerned about the upbringing of his fans who behave like a pack of uncritical sheep, who blindly trust their shepherd and instead of analyzing the concrete and factual results of his policies, they like a pack of rabid dogs attack anyone who dares to criticize him under the motto:

Long live our untouchable, incomparable, irreplaceable and unattainable King, no matter what and how he did.”

And this is where my logic, literature, art and science stop believing in a better future because they realize that they are surrounded by people who are hypnotized, crazy, blind and deaf in brain and heart and not only in eyes and ears.

If the German government, which is so successful, tolerates criticism of all kinds and takes it very seriously, why should Kurti’s government be any different?

Is it smarter, more successful, more hard-working, more patriotic, more resourceful, more democratic and more dignified than Germany?