Nga: Alda Mehmeti, Tiranë
Rrugëtim në origjinë dhe shpirti i poetit.
Libri që pason rrugëtimin poetik te poetit Sokol Halili, i botuar së fundmi në Prishtinë nga shtepia botuese “Lena grafik” shpalos në përmbajtjen e tij vetedijen e thellë të shqiptarizmës. Lakonizmi i vargjeve dhe forma e tyre e ngjeshur, na sjell në përfytyrim harkun me shigjeten e tendosur të kreshnikëve, që kur behet gati të godasë, nuk shenjon krahu, por syri i pagabueshëm në mprehtësinë e tij.
“Ah, Kosovë, Dardanë e at’dhe/ kurrë s’të pyetëm çka të dhamë/por çka na dhe.’
Pas këtyre vargjeve prekëse autori shpërfaq virtytet e Shqipërisë neper shekuj, ndjenjën e atdhedashurisë e të krenarisë kombëtare, duke nënkuptuar indiferencën e sëmurë, veset e shëmtitë që e bluajnë nga brenda e s’e lënë të marrë frymë, duke e zhvendosur boshtin e poezive krejtësisht në planin e brendshëm patriotik.
Koncepti i trashëgimisë së gjakut arbnor përshkon krejt vargjet e tij me bazë konceptin e refleksionit ndër breza të ndërgjegjësimit për lisat e trashë e të naltë, zanin e babës, eposin e maleve e lahutën krahëqafë, kullën e djersës e lumenjtë e vendlindjes, livadhet e përgjakuna e jehonën e kangëve… Poeti asht mirë, kur asht mirë Shqipnia, gërmëzon Sokol Halili me buzët e ethshme e të eshkta të të Isë Boletinit. Simbolika, metaforat dhe alegoria qe rrezaton vërtetësi mëkojnë me frymën e shenjtë shpirtin e poetit të derdhur në vargje, duke mbajtur gjalle shpresën e mëkëmbjes, frymën Fishtjane, Migjeniane, ndervetëdijen e rilindjes kombëtare.