Nga Aurel Dasareti
Ata nuk kanë mësuar asgjë që nga ditët kur (së bashku me serbët) të gjithë jetonin në shpella. E thjeshtë, tamam si serbët, kafshë të trembura që rrahin gjoksin. Rusia nuk është më një shtet që mbështet dhe financon terrorin (siç është terrori serb ndaj shqiptarëve të Kosovës), por një shtet i plotë terrorist.
***
Përgjigja e Rusisë ndaj dështimit ushtarak është vrasja e më shumë civilëve. Ata as nuk përpiqen ta mohojnë atë, ose të pretendojnë se ishin objektiva ushtarakë. Oficerët dhe propagandistët e Putinit festojnë hapur vrasjen e fëmijëve ukrainas që janë në gjumë.
Rusia barbare (regjimi komunist nazist-terrorist) ka një histori të gjatë abuzimi (traditë vrasjesh) edhe kundër të vetëve. Në Luftën e Dytë Botërore, Stalini urdhëroi skuadrat e goditjes (gjuajtjes) që të qëndronin pas këmbësorisë me urdhër që të qëllonin çdo ushtar që përpiqej të tërhiqej, pavarësisht nga rrethanat në fushën e betejës. Pra, kush ishte armiku i vërtetë?
“Në përgjithësi, ne po forcojmë pozicionet tona në të gjithë vijën e frontit, duke zvogëluar aftësitë e pushtuesve, duke shkatërruar logjistikën e tyre dhe duke përgatitur një lajm të mirë për Ukrainën,” tha Kryeministri i Ukrainës.
Mënyra e vetme për t’i dhënë fund terrorit është t’i japim Ukrainës gjithçka që i nevojitet për të mbrojtur dhe për të fituar luftën sa më shpejt të jetë e mundur. Parandalimi nuk mund të garantojë kurrë përshkallëzim, por dobësia garanton përshkallëzim. Ukraina ka nevojë për armët e duhura. Tani. Aleatët duhet të bëjnë më shumë për Ukrainën. Nuk ka kuptim të zgjasësh agoninë. Mijëra njerëz të pafajshëm janë vrarë dhe masakruar për shkak të sjelljes frikacake të disa aleatëve të Ukrainës – nga një mjeshtër kriminel lufte dhe kriminelë të tjerë rreth tij, si dhe nga votuesit nazistë që e zgjodhën atë.
***
Merrni një gjë kaq të thjeshtë si mbrojtja kundërajrore. Kjo është një armë pasive. Disa ditë më parë, Rusia lëshoi qindra raketa në qytete në të gjithë Ukrainën. Ukraina arriti të rrëzonte gjysmën përpara se të arrinin objektivat e tyre. Nëse do t’u jepnim më shumë mbrojtje kundërajrore më parë, ndoshta të gjitha raketat do të ishin rrëzuar përpara se të goditnin blloqet e apartamenteve, kopshtet e fëmijëve, shkolla, shtëpi pleqsh, spitale, furnizimet me energji elektrike, furnizimet me ujë…
Ndërsa forcat ruse mblidhen në Ukrainë, pa marrë parasysh shanset, raketat “mikpritëse”
M142 HIMARS do të dërgohen për t’i “përshëndetur”.
Më shumë fuqi dhe mbështetje për Ukrainën!
Më e frikshme që në vitet 1990 ata (ukrainasit dhe perëndimorët) në fakt besonin se Rusia do t’i mbante marrëveshjet që kishin lidhur. Historikisht, Rusia/Sovjetike dhe Car-Rusia nuk i kanë mbajtur kurrë marrëveshjet më gjatë se sa u përshtatej atyre – dhe ngritja e forcave ushtarake të tyre për të sulmuar dhe kryer vrasje/gjenocid masiv në zonën që dëshironin.
***
Pas disa vitesh negociatash dhe presioni diplomatik, Ukraina, SHBA, Rusia dhe Britania e Madhe nënshkruan të ashtuquajturin Memorandum të Budapestit në dhjetor 1994, i cili përmbante garanci për respektimin e kufijve, sovranitetit dhe integritetit territorial të Ukrainës nga ana e Rusisë. Rusia mori përsipër të respektojë kufijtë dhe sovranitetin e Ukrainës. Ukraina i besoi premtimit me shkrim të Rusisë dhe zgjodhi të transferojë armët bërthamore sovjetike në këmbim të respektimit të sovranitetit. Megjithatë, pasi i dha Rusisë të gjitha armët bërthamore, u pushtua 3 herë nga ajo, në kundërshtim me këtë memorandum.
Perceptimi i vërtetë i realitetit është se Rusia nuk është në gjendje të jetojë në paqe me fqinjët e saj më të vegjël. Rusia nuk ka jetuar kurrë në paqe me fqinjët e saj më të vegjël. Rusia thjesht nuk di si të veprojë në mënyrë që të jetojë në paqe me fqinjët e saj më të vegjël. Rusisë i mungon plotësisht kompetenca për të zhvilluar një politikë që ngjall besim tek fqinjët më të vegjël të vendit përkatës. Kjo është arsyeja pse të gjithë fqinjët e Rusisë po ikin dhe kërkojnë mbrojtje nga imperializmi rus. Rusia nuk po bën asgjë pozitive për të zbutur frikën e pushtimit rus. Duhet vetëm të mendosh se sa herë vendet baltike janë pushtuar nga Rusia, dhe sa herë vendet baltike janë aneksuar thjesht nga Rusia kundër vullnetit të tyre.
Këto nuk janë konflikte të brendshme të vendeve të tjera, kjo është edhe një herë Rusia që nuk mban marrëveshje dhe sulmon vendet fqinje për të kryer gjenocid. Historia e Rusisë përsëritet vazhdimisht. NATO nuk duhet të lejojë që Ruzzia të fitojë në Ukrainë! Pasojat do të ishin katastrofë për gjithë Evropën (sidomos trojet shqiptare)…
Terroristi Putin, ka rënë në një kurth të krijuar nga ai vetë. Ai e ka marrë Rusinë me vete në atë kurth. Është e qartë deri tani se pushtimi ishte një gabim dhe është bërë një fatkeqësi për Rusinë, por nazisti Putin ka frikë se do të humbasë pushtetin nëse pranon humbjen, kaq mijëra do të vriten për ta mbajtur atë në pushtet për një kohë më të gjatë. “Loja e dominimit” që Rusia po luan me drejtimin e Putinit nuk ka funksionuar kurrë kundër vendeve të mëdha sovrane. Rusët kanë një tendencë të fortë për projeksion psikologjik, duke i akuzuar të tjerët se sillen si rusë.
***
Ukrainasit janë të vetmit që mund të vendosin nëse duan të luftojnë. Fakti që shumë vende perëndimore mbështesin Ukrainën nuk do të thotë se janë këto vende që vendosin.
Në një luftë mbrojtëse që po zhvillon Ukraina, është moralisht e drejtë të mbështesim vendin në çdo mënyrë që mundemi. Megjithatë, guxoj t’ju kujtoj se tani Putini është mbështetur në një cep, po bashkëpunon me Korenë e Veriut dhe Iranin dhe shfaqet gjithnjë e më shumë emocional dhe i dëshpëruar. Në botën e tij ai nuk ka mundësi për tërheqje. Një disfatë do të nënkuptojë fundin e fuqisë së tij, dhe ndoshta edhe jetës së tij. Rrjedhimisht, ai do të përshkallëzojë më tej armiqësitë, dhe nëse është e nevojshme do të përdorë armë bërthamore me shpresën për të arritur qëllimet e tij kriminale. Çfarë mendojnë disa gjeneralë perëndimorë (ekspertë ushtarakë),
nuk është domosdoshmërish aq e rëndësishme. Është psikika e një diktatori nazist terrorist narcisist që duhet analizuar për të thënë diçka të sigurt për drejtimin që do të përfundojë lufta…
Dhe, kjo analizë për fat të keq nuk është inkurajuese.
- Aurel Dasareti, USA, është ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike.
