Serbët, mjeshtër thurjesh së intrigave antishqiptare

Akademik Prof Dr Hakif Bajrami, historian, Prishtinë 

1.Fillimi i  intrigave ishte vendor duke provuar të dukemi para të huajëve demokrat 

Vet ia kemi  hapur derën Serbisë me qënrimet oprtuniste dhe nxitëse me qëndrimet:  “Serbisë duhet me i dhanë diçka” (Lutfi Haziri i LDK-ës); “Duhet të këmbejmë territore” (një depuyet i PDK-ës në një ambasadë meritore!); “E themelojmë Specialën dhe e pastrojmë veprën e UÇK-ës” (Anonimusi në portalet ditore dhe në një gazetë që nuk la gjë të zezë pa trilluar kundër Luftës Çlirimatre të Kosovës); “Themelimi i Ballkanit hapur ka për qëllim shkatrrimin e Kosovës”.( Kryetari i Malit Zi Milo Gjukanoviq!).  

Shqiptarët në Jugosllavi ishin qytetarë të rendit të dytë nga 1945 e deri më 1999. Me çlirimi  e Kosovës nga UÇK dhe NATO, shqiptarët u promovuan në qytetarë të rendit tretë, pasi që në rendin e parë janë zyrtarët ndërkombëtar, në rendi e dytë janë serbët vendas, që nuk paguajnë kurrfar takse: as rrymë, as ujë as tatim në pronë, as taksë për mbeturina e as taksë për ujë. Në këtë rreshtim hyjnë edhe ca zyrtarë të pushtetit, të cilët rroga marrin nga taskat e popullit, kurse zejtarinë e korrupcionit e ushtrojnë në bashkupinim të trekëndshit: UNMIK+EULEX, Mafi e drogës dhe tregtarët me shumicë. Në rendin e tretë janë shqiptarët që janë populli më i izoluar në Evropë, plus popull që duhet serbianëve t` ua paguajnë të gjitha taskat. Në këso rrethnash të krijuara në Kosovë, del hapur se Evropa i ka rënë pishman pse NATO e ka bombarduar një Serbi (Jugosllavi) neofashiste. Duke e hetuar këtë pozicion të dymendësisë(pishmanllëkut) në Evropë, agjenturat serbo- ruse në Paralamentin e Evropës e filluan ta plasojnë intrigën e shekullit, kinse pjestarët e UÇK-ës “paskan bërë trafikim të organeve të serbianëve”. Në këtë mënyrë, xhelati i vërtetë, përmes Dik Matrit (që duhet të burgoset sa më parë), u kthye në viktimë. Ndërsa viktima në xhelat të supozuar. Po nuk kishte rëndësi supozimi, me rëndësi ishte të dyshohet, ndonjë prej drejtuesëve të UÇK-ës. Dhe shumë shpejtë, në bazë të dosjeve që i posedonte Serbia, u ngritë raporti i Dik Martit.  Në Parlamentin e Evropës askush nuk pyeti: çka, si dhe pse ka ndodhë trasplantimi i organve njerzore. Tani kur raporti i Dik Matritit është treguar i rremë, Kuvendi i Kosovës, që e ndryshoi edhe Kushtetutën, duhet ta fillojë hetimin, dhe rezultatin t` i a prezantojë Prokurorisë, se akuza qenka ngritë për ta kompromituar luftën e drejtë shqiptare për liri dhe çlirim nga robëria.

Dick Marty

E vërteta, duke e njohur realitetin, Bardhyl Mahmuti e botoi librin: “MASHTRIMI I MADHË”, por askush nuk e mori për bazë, madje as deputetët e Kuvendit Kosovës, kryesisht përfaqsuesit e LDK-ës dhe PDK-ës me Listën Serbe. 

Lidhur me këtë se serbët e kanë zanat thurjën e intrigave, do t` i prezantojmë disa  intriga të shekullit, që kanë provuar (serbët), përmes  humbjës së kontrollit logjik mendor dhe civilizues, të bërën mjeshtër të thurjës së rrenave dhe trillimit të krimeve, dhe nga gremina e humnerave ku janë plasuar vetë,  të provojnë ta kthejnë xhelatin e qenjës së tyre në viktëmë, gjithnjë në favor të politikës tyre kriminale. Serbët mjerisht, këtë politikë po e ushtrojnë përmes rusëve dhe disa ngjarjeve tjera që kanë ndryshuar rriedhat historike. Lidhur me këtë, serbët janë treguar  mjeshtër të verbimit të kundershtarëve, qofshin ata të jashtëm apo të brendshëm, në mënyrë që ta sajojnë rrezultate mbi atë derivat intrigash që i kultivojnë. Ai derivat tregon një fakt, që e shënon vetëm areali instiktiv, realitet ai (ky)  që tregon  se serbët një kohë të gjatë kanë jetuar me egersirat e pyllit, prandaj kanë prirëje për shpifje dhe  fabrikime instiktive  të realiteteve, deri në ekstrem,por që nuk janë të bindur se njeriu që nuk është serbian, me logjikën  e shëndoshë, nuk i përthekon e as që i pranon si realitet. 

2. ntrigat serbe kanë realitet recidivist sepse janë përseritë disa herë 

Kur mbaroi Lufta Ballkanike dhe filloi Konferenca e paqës në Londër, Nikolla Pashiqi nga Londra do t` i porositë oficerët serbian që: nga Peja, Gjakova, Prizreni dhe Dibra t` u shkruajn abmasadorëve në Londër se: “Në këtë moment, dhe sa më shpejt përpiquni, qysh nesër (më 18 dhjetor 1912) në emër të shqiptarëve më të njohur nga: Peja, Gjakova, Prizreni dhe Dibra të dërgoni telegrame  dhe t` i lutëni ambasadorët e Francës, Rusisë, Italisë, Gjermanisë, Austro Hungarsië dhe Greit -( MPJ )i Anglisë, që banorët e viseve të reja  duan t` i bashkohen Serbisë dhe jo Shqipërisë Bregdetare. Në lutje duhet të figurojë se shumica flasim në familje serbisht, ndërsa pakica tjetër e kupton serbishtën, se nga e mbajnë në mend jetojnë së bashku me serbë dhe dëshirojnë edhe mëtej për të jetuar me ta”. (shiqo: AVIIB. P. 4. K. 48/9/1/27/1912, janë katër telegramet e shkruara me dorë dhe kanë shenja të portokollimit). Ky konstruktim i intrigës ka shkuar në Londër si “kërkesë shqiptare” dhe plotësisht është përputhë me pozicionin e gjashtë fuqive që shqiptarët të mos kezistojnë si komb, për “faktin se janë të islamizuar”. PO edhe okupatori osamnli i kishte pozicionet e veta dhe çështja shqiptare mbeti e plagosur shumë rëndë, plagë kjo që është realitet edhe sot. 

Intriga serbe e radhës ka të bëjë me vrasjen e Nazim Gafurrit më 1928. Me këtë vrsje provuan të shkaktojnë vllavrasje duke e burgosë Hasan Merkojën, i cili pas disa ditëve kinse e ka varë vetëm me bombë dore. Në realitet, Nazimin e vranë sepse reagoi në Shoqatën e Kombeve në Gjenevë kundër shpërnguljës së shqiptarëve me dhunë në Turqi, si dhe kundër kolonizimit me dhunë të sllavëve në pronat e shqiptarëve. 

 Intriga e radhës në mesnin e shumë të tjerave është vrasja e pabesë e Vasil Shantos, prapa së cilës qëndrojnë: Millovan Gjillas, Bllazha Jovanoviq, Pavle Joviçevq dhe Dushan Mugosha. Vasil Shanton serbët e ftuan për të marrë pjesë në Konfrencën e AVNOJ-it në Jajcë, dhe me dokumentet që u aprovuan aty për Kosovën, e kurdisën palnin dhe e kryen detyrën e shekullit, për të mbetur Kosova koloni e Malit Zi. Vrasja duhej të ndodhëte në Ivangrad, por e ndryshuan mendimin, që atentati  kryhet në tokën shqiptare, me tre plumba pas shpine. Atentati iu adresua një shqiptari, dhe një bullgari si përcjellës të tij. I tërë ky konstruksion ka mbetur në arkivin serbian si mësim se: “si duhet realizuar synimet e mëdha” (A KQ LKJ DOSJA MILLOVAN GJILLAS dhe Sllobodn Peneziq-Kërcun, i njohur si vrasës i Drazha Mihajloviqt me automat, pasi që ky i fundit e kishte pshty në fytyrë!). 

Fakti se Kosova nuk duhej për t` i takuar Malit Zi, u ndryshuan pas vrasjës së Miladin Popoviqit, më 13 mars 1945. Kosova pas 13 marsit 1945, nuk ndahej si Sanxhaku në mes Serbisë dhe Malit Zi, por iu dhurua  e tëra Serbisë federale. Ngjashëm serbianët kanë verpruar me Mosha Puadën, pas fjalimit tij për tretmnainin e Kosovës më 1954 në Polit Byro të KQ LKJ-ës.  Po, do të provojnë të sillen në të njejtën mënyrë me Eduard Kardelin pas diskutimit tij në Polit Byro të KQ LKJ-ës më 1957, lidhur me të drejtën e shqiptarëve që t` i bashkohën Shqipërisë. Atentatin ndaj E. Kardelit serbianët e shtynë për një etapë tjetër, pasi që më 1957 në Jugosllavi u arratisë Panajot Plaku, si agjent i Dushan Mugoshës. Është i ruajtur kujtimi i Dushan Mugoshës dhe Panjot Plakut që kishin kaluar së bashku në Krahinën e Vlorës gjatë okupacionit nazifashist. (AKQ LKJ, Dosja “DUSHAN MUGOSHA”). 

Në vargun e atenateve serbët më 1965 do të provojnë për ta likuaduar Adem Demaçin, duke e “tarsferuar nga burgu i Nishit në burgun Qendror në Beograd”. Për të qenë përgjegjësia me e sakt trasferues do të caktohen dy udbashë shqiptarë : Nazmi Kursani dhe J. Kelmendi. Ky i fundit do ta lajmërojë miqësisht në cilsinë e “shkrimtarit”  Esat Mekulin për detyrën që u ishte besuar, lidhur me trasferimin e Adem Demaçit, atëherë i njohur si shkrimtar (autor i romanit “GJRAPIJTË E GJAKUT”). Adem Demaçi duhej të likuodohej gjatë rrugës, kinse provoi të arratiset. Me këtë provohe të burgosen edhe dy udbashët shqiptarë, pse “lejuan të vetvritët Demaçi”. Ndërsa,  Esat Mekuli posa e kuptoi  qëllimin e trasferimit të Demaçit, po atë natë do ta njohtojë Fadil Hoxhën. E Fadili pa u hamendur do ta njohtojë Vlladimir Bakariqin, i cili tërë çështjën e stopoi dhe Demaçi mbeti gjallë. Ndaj  Adem Demaçit do të organizohet atentat nga serbët edhe më 1990, me kërkesë të Borisav Joviqit, përfaqsuesit serbian në Kryesinë e Jugosllavisë. Por Stipe Mesiq nuk do të pajtohet që të ndodhë trasferimi, dhe Demaçi mbetet i burgosur në burgun kroat ( Stara Gradishka). 

Intriga e shekullit e radhës, mund të quhet edhe Marrëveshja Millosheviq-Tuxhman më 1991,që kishte të bejë me  sielljen e 450 000 serbëve nga Kraina dhe Sremi në Kosovë. Marrëveshja kishte të bëjë  edhe me ndarjën e Bosnjës Hercegovinës në mes Serbisë dhe Kroacisë. Rrezultati i kësaj intige ishte që 1 milionë shqiptarë duhej të largoheshin nga Kosova ,dhe u larguan me dhunë më 1998/99). 

Intriga e radhës është fati i Ivan Stambolliqit, i cili dihet se është hudhë në një gropë të gelqerës, me urdhër të Millosheviqit. E verteta edhe shumë personalitete tjera serbiane kanë përfunduar jetën në të njetën mënyrë, do të më thot Vllada Dapçeviq, një vit para se Badinteri ta shpallë Jugosllavinë të shkatrraur (4 korrik 1992).     

Më 1988, serbianët ishin në përgatitje e sipër të intrigave të reja antishqiptare. Politika serbiane pra duhej të duket superiore ndaj demonstratave shqiptare, prandaj hapur dukej se është kah përgatitët për ta okupuar kupolen e pushtetit në Jugosllavi më 1989 me grusht- shtet ushtrak, në mënyrë që çështja e Kosovës të mbyllet dhe rrebelimi i popujve tjerë të diciplinohet, me forcë. Lidhur me këtë, në stilin “krejtë ose asgjë”, serbët në luftën totale, deri në vrasjen e fëmijëve të kundershtarit, si “populli i qiellit dhe hyjnive” fatamorganë, do të rreshtohen për luftë totale. Në atë luftë speciale 1992-1999, serbët dihej se janë në luftë me shqiptarë, në rend të parë. Madje, porvonin të hapin front ofenziv kundër tyre, sepse burgjet i kishin plotë me shqiptarë dhe kështu me akuza se: “shqiptarët janë kriminelë”, mendonin se në Perendim do të trasmetojnë rrena dhe ato “tregu demokratik do t` i hanë, si një “lloj supe”. Ndërsa, vet orkestronin ngjarje që bota e qytetruar ishte vënë në dilemë: “A është e mundur që shqiptari, shishen e kristaltë me ia injekktuar një viktime në zorrën e trashë; a është e mundur që varrezat të masakrohën; a është e mundur që murgeshat të sulmohen  dhe dhunohën,kur askush nuk ishte cilsuar se mund të ngjaj diç e tillë. Madje, “keqbërsit shqiptarë”, për të qenë më bindës para Evropës së hipnozave politike, rinia shqiptare  cilsohej si Enveriste dhe iridnetiste”, dhe kjo ndodhi  kur dihej qëdrimi i urrejtëjes evropiane që shpërtheu me tërë fuqinë më 1985, në një simpozium ndërkombëtar në Beograd. Në lidhje me këto akuza të konstruktuara, serbët  taktizojnë që të hapet front më i gjerë, në fillim me popujt tjerë të Fedratës, sepse nuk e dinin se si do të reagojnë miqët e tyre jashtë Jugosllavisë. Pra, duhej të krijohet atmosfera se të gjithë sllavët në Jugosllavi po frigoheshin prej  shqiptarëve, sipas serbianëve, sepse po ua prishtinin qetësinë dhe sigurinë. Ky konstruksion po përhapej nepër Evropë, sidomos. Kështu komunikohej rrebelimi i shqiptarëve nepër qendrat adiminstrative të Republikave jugoslalve dhe nepër tërë globin. Madje, serbianët do të kërkojnë ndihmë nga policitë e republikave për ta hetuar “iridentën shqiptare”. Dhe përgjegja ishte përtej pritjeve-vllazërore sllave, kuptohet kundër shqiptarëve kryengritës. Ndërsa, shqiptarët më tutje,  serbët do të provojnë t` i nënshtrojnë me fuqinë e ushtrisë unike dhe policisë federauar, të cilat ishin një servis i tyre, fillim e mbarim. 

Dhe sot (2022) e shtroj pyetjën: kur me serbët nuk mundën të jetojnë në një shtet:  sllovenët, kroatët, maqedonët dhe malazezët, që janë sllavë, si  mundën të jetojnë shqiptarë që nuk kanë asnjë lidhje prejardhje dhe gjaku me ta (serbinët). 

Por gjithnjë lidhur me këtë, me shqiptarë serbët i kishin TRI probleme në Jugosllavi, përmes padrejtësive ndaj shqiptarëve ishin të organizuar që t` ua mbanin një thikë në kurriz të gjithë joserbianëve sllavë, për t` u treguar se ja nëse e do nevoja çka mund të u bëjmë edhe juve. Kështu thika e parë serbe, që dronin prej saj edhe pse e kishin në duar tërë fuqinë e apartit represial, ishte se: Se shqiptarët e kishin pranuar krishtërizmin në shekullin e parë të Erës së Re, prandaj kisha dhe pushteti  nuk kishin asnjë shansë ta diskutojnë ndryshe nepër Evropë. Por, kjo aksiomë nuk duhej t` u pranohej shqiptarëve me asnjë variantë, sipas kishës dhe politikës paranoide serbe, prandaj trilluan teorinë se: “Arabasit –shqiptarët nuk kanë prejardhe Ilire, se janë ardahacak” dhe këtë qëndrim provuan pa pushim t` ua imponojnë sidomos sllovenëve dhe kroatëve, sepse me malazezë de maqedonë nuk kishin asnjë problem, kur ishin në pyrtje shqiptarët. Për “prejardhjën jo ilire të shqiptarëve”, serbët i botuan dy libra dhe i përhapën nepër botë, së bashku me publikimin kishtar: “Zaduzhbine Kosova”- Pronat në Kosovë, botim i KOS dhe i shpërmdarë edhe në OKB dhe Parlamentin e Evropës. Publikimi “Pronat e kishës në Kosovë”, është shpërdar edhe në disa kryaqendra arabe me shumë sukses, dhe ajo shoqëri atje u besoi, pa dyshim. 

Së dyti, për politikën serbiane ishte problem ndryshimi i karakterit të Luftës Ballkanike më 1912, për faktin se historianët  shqiptarë kishin qëndrim faktik dokumentar se: “ Lufta Ballaknike më 1912 ishte luftë koloniale”. Ndërsa, për serbët, Lufta Ballkanike më 1912, “ishte luftë çlirimtare”. Medje në favor të serbianëve  Lufta Ballkanike më 1912 e kishte pajtimin se si rrezultat i saj pasoi largimi i Osmanlisë nga Evropa (Ballkani). Dhe në këtë drejtim, serbët gëzonin mbështetjen e tërë Evropës, fakt ai që ishte realizuar dhe “faktuar” në: Konferencën e ambasadorëve në Londër më 1913. Kështu, serbëve u mbetej vetëm si çështje e hapur  që ta “vërtetojnë” me shkrime falso se: “shqiptarët kanë ardhur në Kosovë në shekullin XVII, konkretisht pas luftërave Osmano– austriake më 1689–1690”. 

Lidhur me pozicionin e shqiptarëve ishte krijuar në fund të shekullit XX një rrethanë realiste se hulumtuesit  shqiptar kishin ardhur te dokumentet relevante dhe më nuk pinte ujë rrena serbiane, që kishte qenë pa konkurencë një kohë të gjatë, për “shqiptarët ardhacak në Kosovë”. Prandaj, këtë pozicion gënjeshtar serbët e kanë fituar në dy mënyra: me fuqinë e armëve, sepse mjegulloheshin se po e luftojnë turkun e në realitet e luftonin shqiptarinë kryengritëse. Kështu serbët përfituan edhe  me pozicionet e Fuqive evropiane, të cilat kishin disponim të pakufishpëm largimit e Osmanlisë nga Evropa. E okupimi i tokave shqiptare pasonte me këto dy kute politiko ushtrake dhe diplomatiko propoganduese.  

Se serbët janë mjeshtër të intrigave majfton të plasojmë edhe këtë fakt: nga Konferenca e Paqës Parisit më 1856, me iniciativë të pushtetit serbian gati në tërë hapsirën etnike shqiptare, e posaqërisht në  Vilajetin e Kosovës, do të regrutohën popat rus për imam të xhamive. Ndërsa,  pas vitit 1912, rrolin e tyre do ta marrin të ashtuquajturit “dërzhavni imamët”, të cilët po t` u përmendej se duhet hapën shkolla shqip, kërcnoheshin se: “nuk e lejon feja një mundëasi të tillë. Neve na mjafton Libri i Shenjët në arabisht” . (shiqo në AJ. Dosie drzavnih imama 1918-1966). Pas kësaj kohe, për shqiptarë, pushteti serbian e kishte një qëndrim origjinal: “Shqiptarët në Jugosllavi duhet ta kanë vetëm një aleat, e ai është PASIGURIA  e fjalës dhe jetës”. 

3.Serbët e thurin intrigën recidiviste më 1988 se “shqiptarët kanë ardhur në shekullin XVII-të” 

Pas demonstratatve rrevolucioanre shqiptare më 1981, serbët kishin hapur fushatë ushtrako policore kundër çdo realiteti shqiptar nën Jugosllavi, e sidomos në Kosovë dhe Maqedoni,  në veçanti. Për ta forcuar pozitën  e tyre politike në luftë me shqiptarë, nga viti 1985 e deri më 1988, serbët e kishin kuptuar se nuk kanë më mundësi ta ushtrojnë zejtarinë e RRENAVE nepër Evropë dhe botë, sepse nga shkolla kishin dalur sheknctarë shqiptarë, që nuk duronin ta pranojnë asnjë intrigë serbiane, sespe burimet tregonin katerciprisht ndryshe. Pra, me libra dhe studime falso, nuk ia vlente që serbët më të shkruajnë për kurrfar “seobash”, sepse askush nuk u besonte. E mu këtu zë fill një intrigë e tyre, se duhej mbuluar DEFICITIN shekncor me fuqinë e politikës, që ka efekt koelateral në masën e painfirmuar e cila në Evropë, nuk merrej fortë me histori, por që objekt veprimi  e kishte se si të shuhen blloqet ushtrake, dhe se si të rrënohet Muri i Berlinit. Madje, në mjegullin e re diçka deoërtoi ndryshe dhe nepër shumë vende të Evropës, korrupsioni enormë pati filluar të quhet lobim! 

Për ta forcuar disi rrenën e vjetër rreth “Shpërnguljës masive të serbëve nga Kosova dhe ardhja e shqiptarëve më 1690”, në Akademinë serbiane do të shkruhet një “stydim” perfid, me qëllime të reja dhe prralla të vjetra. “Studimin” për një kohë të shkurtër do ta gjejë botuesin. E ai botues ishte revista (gazata) “IZVESTIA” e Moskës. Pas gjetjës së botuesit serbët, “studumin për prejardhjën e shqiptarëve”  e kishin përkthyer rusisht. Dhe pas botimit në “IZVESTIJA”, do të përpiqën që ta shpërndajnë nepër ambasada dhe përfaqësi diplomatike, kudo nepër botë. Po, do të provojnë që ta botojnë edhe në aglishte në “NJU JORK Tajms”, në “INDIPENDENT” , në gjermanisht  në “ZIDOJÇE CAJTUNG”, që për çdo  eventualitet të kanë si peshojë edhe këto botime në gjuhët botërore.  E vërteta, askush në Kosovë nuk e ka pasë të ditur se çka kanë botuar serbët në “IZVESTIJA”, për shqiptarë, një kohë të gjatë. Jo, politika shqiptare në Kosovë sidomos, mirrej me punë patriotike jugosllave, mirrej me iridentizmin shqiptar. Për propogandë  pushtetarët serbianë në anën tjetër e përdoret Ministrinë P.Jashtëme, që me intriga të sajojnë histori intrigash. Në intrigën e radhës me pak mund  do ta  antarësojnë , Minstrin e PJ  Buidimir Llonçarin. Ndërsa në msheftësi e përgatitin skenarin që ta thot ministri se: “shqiptarët kanë ardhur në Kosovë në shekullin XVII”, dhe pastaj çdo gjë dihej se forcohej pozita serbiane, në arealin frankofon (francez), ku ende shitej rrena serbe si hallva e salepxhisë. Dhe për dy ditë punë e siguruan botimin e pamfletit në gazetën “Le Matin”. 

Studimin në rusishte për: “Prejardhjën e shqiptarëve”, me një kopje nga origjianli serbisht do t` ia vejnë Ministrit Punëve të Jashtëne të RSFJ-ës Budimir Llonçarit në tavolinë, për “ informatë” ditore, me obligim që ta lexojë si fakt “shkencor”. Budimir Llonçar do ta lexojë sipas tij dy herë: së pari rusisht e së dyti në shkrimin primar në serbishte, dhe do të “krijojë bindjen se në  atë shkrim po “thuhet e vprteta”. (Nga biseda me  B. Llonçarin, në fund të vitit 1988-HB). 

Si u përgatit gazatari i gazetës “LE MATIN” që ta intervistojë Budimir Llonçarin dhe cila ishte pyetja e parë që i shtrohej ishte kurdisje që “rrenës t` i ngjitën këmbët”? Kështu,  gazetari francez ishte përgatitë në nivel “profesional” (!), me disa shkrime të njohura tendencioze. Ndër  to atij serbianët i servojnë planin e Millutin Garashaninit, Zgjërimi i Serbisë në Kosovë dhe Maqedoni  nga viti 1886; i plasojnë  një shkrim të  Illarion Ruarcit ku flitej se nadaj  “botimit të dokumenteve duhet pasur qëndrim kritik”; i plasojnë  një shkrim të Jovan Deretiqit me këtë pjesë përshkruese se: “Shqiptarët janë një konglomarat  prapambeturie njerzore, që flasin në 100 dielekte, e nuk kuptohen fare në mes veti. Janë popull pa kulturë, pa trashëgimi civilizuese e gjuhësore. Nuk kanë asgjë nga e kaluara, ndërsa kockat e tyre kanë mbetë nepër male ku jetonin  dhe shenjat e tyre të së kaluarës janë si ato të arijëve dhe ujqëve”. 

Gazetari francez, nga një gazetë me traditë kishte rënë në grackën serbiane sikurse me rënë në qerdhën e tigrave. Por duhet ta themi shkoçur se gazetari francez ishte i paguar shumë mirë, bile me dollarë, nga redaksia e “TANJUGUT”. Dhe pyetjen e parë që ia bëri MPJ Budimir Llonçarit ishte: “Kur kanë ardhur shqiptarët në Kosovë”. Budimir Llonaçar do të japi përgjegje striktive nga teksti që e kishte lexuar në “IZVESTIJA”, dhe do të thot: “ Më 1690 pjesa dërmuese e serbëve janë shpërngulur nga Kosova. Në vendbanimet e tyre janë ardhur shqiptarët nga Shqipëria”.  Kjo fjali ishte poenta serbiane, madje e shprehur nga Ministri i Punëve të Jashtëme, që do të thot se e kishte efektin diplomatik, politik dhe “historik”. Dhuratë me peshë ishte ajo për bandat serbiane  në përgjithësi. 

Shkrimin e botuar në “LE MATIN”, do ta botojë gazata “RILINDJA”, jo në tërësi por esencën ku sigamtizohej viti 1690 dhe dy çështje bosht: U shpërngulën serbët nga Kosova dhe vendin e tyre e nxunë shqiptarët e ardhur nga Shqipëria veriore!”.     

4. Reagimi i dy historianëve shqiptar të nesermën në gazatën “RILINDJA”  

Reagimi do të përgatitët me përkujdesje të lartë,  që mos të lëshojmë asnjë gabim shkencor dhe faktografik. Reagimin e botoi “Rilindja” dhe Radio Televizioni i Prishtinë në ditarin qëndror. Lidhur me këtë, shkrimin e patëm dërguar personalisht në të dy redaksitë: Prof Dr Hakif Bajrami dhe Prof Dr Tahir Abdyli .  Botimi i reagimit Ishte lajm i disa muajëve. E vërteta, ne e dinim se burimet historike flasin ndryshe, nga ai që ishte plasuar në “Le Matain”. Madje, Jovan Tomiq (historian serb i shkollës Illarion Ruarcit) shkruante në librin e tij “O Arnautiima, Beograd 1913 f. 49  se: “Nuk ka pasë fare shpërngulje MASIVE të serbëve nga  Kosova. Se Arsenije III Cernojeviq nuk është larguar nga Kosova me popullin por me disa kalluxherë  të maskuar. Ndërsa, në asnjë shekull, pra as në shekullin e XVII-të nuk ka pasë kurrfar ardhëje të shqiptarëve në Kosovë pas vitit 1690. Kjo, është një rrenë e trilluar nga popat serbian” (shih: Jovan Tomiq, O Arnautima, Beograd 1913, f. 49).E vërteta, në revistën serbe “Oblezhje”, Hasan Kaleshit, serbët do t` ia botojnë post mortum, një shkrim të gjatë se: “Pas vitit 1690 ka pasë shpërngulje masive të serbëve nga Kosova dhe në pronat e tyre paskan ardhur shqiptarët”, nga Shqipëria Veriore”.Por Hasan Kaleshi dihet qëndrimi i tij edhe në librin “KOSOVO-KOSOVA, BEOGRAD 1974. Shtrohet pyetja si është e mundur që nga 812 katunde të Shqipërisë veriore (ku seicili katund i kishte atëbotë nga 6 e deri në 12 shtëpi) të koloniozhet një popullsi  në shkallë të dendur në 2016 katunde me nga 17 deri në 73 shtëpi në Kosovë e deri përtej Nishit në Paraçin.Madje dihet se dy katunde shqiptare:Hërtka dhe Nikaj janë shpërngulur në perendim të lumit Drina dhe jug të lumit Sava. Rrena serbiane kështu pasonte  se i ka këmbët e shkurtëra dhe nëse ajo rrenë “ulet në fotele kur këmbët  nuk i shkelin tokë”. Pas botimit të reagimit të historianëve shqiptar ndaj deklaratës  B. Llonçarit, serbët do të na e ndërsejnë prokurorinë dhe policinë e tyre, sa që për dy muaj ishim të ftuar edhe në polici, ndërsa hetimi në prokurori zgjati 9 muaj. 

5. Por çka pasoi pas botimit të reagimit kundër deklaratës B.Llonçarit më 1988 

 Në të tri zyret e larta në Kosovë pas botimit të reagimit në “RILINDJE”, cingrruan telefonat e kërcnimeve nga Beogradi. Adersat e kërcnimeve ishin në: UDB; Komitet të LKK-ës dhe në Kryesi të Kosovës. Së pari  hetimet do t` i filloi partia si që ishte zakon shumë i ulët. Lidhur me këtë tri ditë pas botimit të reagimit, aty kah ora 14-të, Dr Hakif Bajrami dhe Dr Tahir Abdyli ftohen në Prokurori, te Njazi Burgideva-prokuror. Duhej të lajmëroheshim brenda dy orëve, nga çasti që kishim nënshkruar dokumentin se e kishim pranuar ftesën e prokurorit. Rrugës filluam të lëshojmë barcoleta se: në UDB hyhet lehtë por dilet vështirë; në Komitet hyhet vështirë por dilet lehtë. Po në prokurori, nuk e dinim përgjegjën. E vërteta, prokurori na priti shumë mirë dhe na u duk shumë xhentelmen. Na tha se marrja  e juej në pyetje është një detyrë formale. Asgjë nuk ka të bëjë se me shkrimin e juej keni bërë vepër penale”. Nuk i besonim, mësa UDB-ës e as partisë, por e kuptonim se është manovër e tij. Pas, nja 20 minutave na liroi, me një theksim se duhet të lajmërohemi edhe ndo një herë tjetër. E ftesat zgjatën deri në prill të vitit 1989 (për disa muaj rresht). 

Të përfundojmë se serbët kishin vëndosë që aty ku nuk  e shprethen intriga dhe propoganda mediatike, të përdorët plumbi dhe burgu i pafund, për çdo shqiptar që u reagon. Por, vite më vonë, i njejti prokuror do të na rrëfehet se në ato rrethana ka kontaktuar me Fadil Hoxhën (që nuk kishte pushtet atëherë!) dhe kishte marrë porosi që: “Këtyre djemëve nuk guxon t` u ndodhë asgjë e keqe. Ata kanë reaguar me fakte, dhe kaq”. 

6.Intriga e dytë  serbiane e shekullit XXI që e ka tronditë çështjen shqiptare   

Me shkatrrimin e Jugosllavisë (1992), në Beograd ishte krijuar një shtab që punonte në TRI drejtime për kriminalizmin e shqiptarëve si entitet kombëtar. Drejtimi i parë ishte i dirgjuar nga Akademia serbiane; drejtimi i dytë ishte i drejtuar nga MPJ e RFJ-ës dhe drejtimi i tretë ishte nga nëntoka me detyra që të “vritën serbian dhe të akuzohen shqiptarët”. Këto tri drejtime i kordinonte Partia Sicialiste  e Serbisë, si pasardhëse e LKJ-ës.E ndaj politikës serbiane që t` i mbajë burgjet e mbushura me shqiptarë me një anë dhe të rrahë e fyej shqiptarë në vende publike, një pjesë e shqiparëve filloi të shfaqë shenja se duhet ndryshuar kursi politik dhe duhet zavendsuar atë me kursin e luftës së armatosur. Nga ky rreshtin do të lindë Ushtria Çlirimtare e Kosovës. 

7. Si u gjetë Dik Marti për ta “përpiluar” akuzën ndaj UÇK-ës 

Në Beograd do të punojnë për dy muaj Dr Millan S Protiq dhe një oficer i lartë rus me emrin Afanasijev. Adresa e parë e kontaktit tyre ishte  që t` i drejtohen prokurores Karla Del Ponte, me shtetësi  Zvicrane. Kjo zonjë pas dy ditë bisedimesh do ta u propozojë Dik Martin, që të dali me autorsi si akuzues nga funksioni i Evurodeputetit në KE me qendër në Strasbjurg. 

Akuza më e rëndë ishte se: “UÇK kishte bërë tregti  me organe njerëzore. Se serbëve ua nxirrte organet trupore dhe ato i shiste nepër Evropë (1998)”. Madje, trasplantimi (nxierrja  e organeve njerzore) ishte bërë në një shtëpi që u quajt “Shtëpia e Verdhë”, në Malësinë veriore shqiptare. Shtëpia ishte afer shtallës bagëtive dhe aty sipas serbianëve bëhehin “nxierrjet e organeve njerzore nga serbët”.  Mendi m  monstruoz që i tejkalon të gjitha kornizat e fantazisë dhe trillimeve njerzore. 

E nëse lexohet me kujdes Raporti i Dik Martit, në te vrehen dy çështje fundamentale: 1. Krimeve  serbe Dik Marti u bën ADVOKATURË (lexo pikën 6). Ku thekson se: “çështja e krimeve serbe është e mbylluar”. Dhe 2. viktimave shqiptare Dik Marti u bënë PROKURORI (lexo pikën 13) ku thekson se: “shumë viktima shqiptare janë shpallur të vrarë pas 12 qershorit 1999, me motiv se familjet e tyre  shqiptare janë frigësuar dhe nuk i kanë lajmërur sepse druanin se populli do t` i shpallë tradhtarë”!. Me këtë akuzë në interaktiv Dik Marti, synon dy efekte kriminale: akuzon administratën e OKB-ës (UNMIK-un) në Kosovë. Madje, pushtetin në Republikën e Kosovës që doli pas vendimit të GJND-ën (2010), dihet se çfarë verdikti lëshoi, e quan “pushtet lokal”, që do të thot se Dik Marti nuk e pranoni shtetin e Republikës Kosovës, që do të thot se Dik Marti ështëi në anën agresorit serbian. Në anën tjetër, Dik Matri synon të NXITË luftë qytetare në mes shqiptarëve, synon vllavrasje dhe shfajsim të nazifashizmit serbian. Madje, Dik Marti thekson se : “me rastin e hulumtimit të krimeve shqiptare nuk ka mundur të gjejë dëshmitrë”. E sakt, dhe i GARANTOJ, që prap nëse e rifilloni punën që e ka nisë, nuk do të gjejë deshmitarë të rrejshëm, sepse shqiptarët kurrë gjatë historisë nuk e kanë përkrahë rrenën dhe hipokrizinë. E vërteta, nëse e kërkoni realitetin, prapa do ta keni tërë kombin shqiptar dëshmitar  edhe nëse ajo e vërtetë është kundër tij. Dik Marti provon të trillojë diçka nga tradita. Por ia them, se shqiptari (lexoni Kodeksin e Kryengritjës shqiptare  për liri më  1881, më 1910; më 1919; më 1945; më 1998/99, kodeks ai  që ka pasë vlerë deri më 10 qershor 1999, tekstualisht thuhet: “Të vrarët nepër beteja, nuk guxohet t` u preket kufoma deri sa të vijë ndonjë Komision Nderkombëtar dhe ta hetojë gjendjen. Nëse kufoma preket, qoftë edhe në përmasa interne, atëherë prishësi i kodeksit kryengritës kombëtar ka për t` i paguar DY GJAÇE për një”. Ja ku jemi, Dik Marti. Ke hy në një botë që e urren,  por ke me mbetë edhe humbës edhe i koritur. Kjo për faktin se shqiptarët kanë bërë luftë të drejtë 1993-1999, por kurrë nuk kanë pasë forcë adekuate për ta mbrojtur të drejtën e tyre. Tash, kur në anën e drejtësisë është SHBA-Amerika, shqiptarët ishin dhe do të janë në çdo kohë në anën e asaj Amerike, që i ka siellë civilizimit demokraci të grantuar, që i ka siguruar luftës së drejtë grancion. Pra, Dik Mari si mashtrues mos ia msy kurrë te shqiptarët, se ndër shqiptar nuk do të gjeish kurrë.  Madje, në raportin e tij, Diku e përmed Nazim Bllacën. E unë po ia shtoj edhe ca të tjerë që i ka strehuar nepër Evropë, ndersa rrenë se janë “dëshmitarë të mbrojtur”. E vërtetë  se nga 15 milionë shqiptarë nepër botë, është e mundur që të  prodhoni  dëshmitarë të rrejshëm, duke i lubrifikuar me ELEKTROSHOK, metodë kjo nazifashiste dhe komuniste. Po, do ta gjeni  edhe ndonjë melez nga shkolla e Panta Sreçkoviqit që e trilloi termin “Strara Srbija” në vend të termit “SHIPNI E VJETËR”, më 1853. Panta Sreçkoviq ka qenë shef i Katedrës historisë në Beograd dhe për disa dekada e ka përsosë zejtarinë e rrenave. 

8.Kompromitimi moral dhe porfesional i Dik Martit për para të pista serbiane 

 Ti Dik  Marti, kur të studiohet Raporti yt del hapur se nuk je autor por pasi që i ke marrë paratë, hajrin dhe sherrin do ta ia bashkoish emrit tëndë, as më shumë e as më pak. Harku i rrenave të jueja  Dik Marti është në krizë të thellë morale dhe faktografike, por të siguroi se kompromitimi për ty,do të jetë në krizë edhe më të thellë. Harku i rrenave serbiane pra, është në krizë morale dhe civilizuese. Edhe Drajfusiët shqiptarë që akuzohen në Hagë, do të mëshirohën me vuajtjet që po pësojnë. Por durim shqiptarët thon: Ngadal beg se ka hendek.   

Tani, kur  katër drejtues të UÇK-ës janë në burgun hetues qe dy vite, pa u ngritë akuza për gjykim fare, çështja e “trasplantimit të organeve njerëzore”,  sikur është HARRUAR, sepse nuk figuron fare në aktakuzë, sepse asnjë prokuror (janë ndrruar disa) nuk e pranon një marri të tillë, nga fantazia krimianle serbiane me një anë dhe nga autorësia e Dik Matrit në anën tjetër. Lidhur me këtë, një fakt e di, se serbët nuk do të ndryshojnë kurrë sepse për dy shekuj i kanë përpiluar 36 programe për shfarosjen e shqiptarëve, fakt ky që lirishtë mund t` ua shtojmë atyre porgrameve edhe këtë Raportin e Dik Martit. Pra, serbët po e shtojnë “begatinë” e programeve në 37-të, për asgjasim të shqiptarëve si racë njerëzore.Raritet për “popullin hyjnor” dhe për mafiozët me vlerë të afatit “merre ose lere”, këtë  dyfytyrësi . 

Në bazë të tërë saj që u tha më lartë, më së vështiri do të jetë në të ardhmën për ta bindur Dick Marty  vetën e vet, se ka RREJTË. Kjo për faktin se askush më nuk i beson më. Megjithë atë diçka ka filluar të shkrihet nga rrena e cila prap don të mbetet rrenë sepse është prodhim serbian. Së këndejmi Dik Marti, shihet se do të fillojë së pari të dyshojë në hiejën e vet, e pastaj do të kërkojë prej të tjerëve t` i besojnë, s e ka rrejtë, kuptohet. Por, pendimin mëtej prap nuk do ta pranojë edhe pse ka dëshirë, sepse paratë që i ka marrë, e ato  janë më të shtrenjëta se sa: “helikopteri i mjekut të UÇK-ës, me të cilin paskan bartur organe njerzore, ose njerëz”, (trillim serbian)  për t` i dërguar t` i njerëzit  te kasapi. E Dik Marti tregon për “tuxharin”, por nuk tregon fare për kasapin dhe blerësit e mishit”!!! E vërteta, Dik Marti ka dëshirë të fetishizohet për të mbetur rrenc  profesional. Madje beson dhe ka marrë premtime se serbët do t` ia ndertojnë tri  busta: një në Kishën e Sveti Savës, një në Frushka Gorë dhe një në Atos (Hallkidik) të Greqisë. Pse tri busta e jo katra, sepse Dik i kishte pazarin që busta e tij të ngritet në Lozanë, me kamatën që do të profitohet, nga paratë e pista që i ka marrë dhe përvetësuar . 

9.Para Dik Matrit serbët e kanë shfrytëzuar Arçibad Rajsin dhe në fund e kanë helmuar 

Po lexues të nderuar, nuk është Dik Marti i pari që ngritë turpe të tilla, por për historianët e mirëfillët Dik Marty  është vijues i profesionit tëi Arçibad Rajsit (zvicran me profesion kriminlaist dhe gazetar i luftës), i cili ishte korespodent i luftës, dhe opservator i krimeve serbe për vitet 1912-1924 që i përshkruante krimet  si akte humane, “si akte të një kryqzate të suksesëshme”, sepse  paguhej, sepse “serbët po e pastronin Ballkanin nga raca muamedane, që ishte një lehtësim për Evropën”. Prandaj, mafia politike  Evropiane gjithëmonë do t` i shperblej serbët për misionin dhe vizionin kryqzatë që po e kryenin”, shkruan A. Rajs më 1921, kur u shkrumuan 181 fshatra shqiptare në Kosovë. Madje, Arçibad Rajs, shkruan se: “serbët janë shumë mjeshtrorë, i kanë krijuar TRI kampe të përqëndrimit për shqiptar në: Nish, Leskofc dhe Nikshiq, ndërsa bota nuk dinë fare për to. Te ky popull i Siberisë, plumbi vlen  nëntë herë më tepër se çdo plumb evropian, shkruan A. Rajs tutje , sepse plumbi evropian e vretë një kundërshtar. Por, te serbët është  zanat që të rendisen nga 10 shqiptarë njëri pas tjetrit dhe bejnë eksperimente se sa po i çpon plumbi”. Edhe më kjartë, Arçibad Rajs është zvicran sikurse Dik Marti dhe ai e shkruan edhe këtë se: “Serbët më 28 VI 1913 në Gazimestan i tubuan 500 burra shqiptarë. Dy ditë kuvenduan se si të vritën për një herë. Dhe e gjetën patentin e vrasjës se të gjithëve. I grumbulluan të gjithë në një gropë  nja 50 metra me 50-të. Në qendër e kurdisën nja sasi eksplozivi, duke e mbështuellë me copa të telave dhe grimca të plumbit. Bomba shpërtheu, po edhe baroti për rreth u ndez për një herë. Çudi se si ai shprthim e shëndritti  tërë atë hapësirë natën e 28 VI 1913, duke aluduar se ishte vringllimë e shpatave të luftës së rrejshme të Kosovës nga viti 1389, që nuk ka ngjarë kurrë”. Përshkrim besnik i ngajrjës makabër nga një profesionist zvicran që quhet Arçibad Rajs. Pra, nuk është hebrenjë sikurse Lav Trocki, apo Leo Fraindlling, për të cilët dihet se patën shkruar vetëm të vërtetën se çka, si dhe pse ka ndodhë tragjedia shqiptare në tetor 1912. 

“Po, ky popull (serbian-HB), shkruan A. Rajs, ka në mesin e vet tregtarë që miellin ua shesin ushtarëve të vet e kriposin me dhe, për të ardhur më rëndë. Nuk çajnë kokën tregtarët serbian a do të smuren ushtarët e tyre, sepse mbi gjysma janë mercanrë, prandaj te serbi  fitimi momental është një fatamorganë, gjithëmonë, sespse ky popull nuk dinë asgjë për perspektivë”. 

 Edhe fitimi momanetal te Dik Mari është një fatamorganë, por ujin Dikut do ta ia gjej vetëm ajo grimca e plumbit që e përshkruan Arçibad Rajs, si dhëndërrr i serbianëve në testamentin e tij më 1928. Dik Matrin, serbianët e kanë kompromituar skajshmërisht duke e futur në një vanturë krimianle, sespse edhe me rrejtë është krim, por bustin e premtuar, serbët tani në kushtet e reja, nuk do t` ia ndertojnë as në Lozanë. 

Më 1999 gjatë bombardimeve të NATO-s serbianët i thurën edhe tri intriga. Ato kanë të bëjnë me gjoja se NATO e ka bombarduar mbi shqiptarë : Mejën, Urën e Lluzhnanit (Llap) dhe Burgun e Dubravës. Në fakt, piloti serbiani quajtur Boban, vet ka deklaruar se “me një mig duke FLUTURUAR NË HAPSIRË TË ULËT I ka bombarduar: Mejën, Urën e Lluzhanit dhe Burgun e Dubravës”.  

10. Çështja e Rrezolutës së Parlamentit të Shqipërisë për Raportin e Dik Martit 

Nuk duakëtu të hyjmë se kush e ka votuar në Parlametin e Evropës raportin e Dik Martit, sepse me presion të paparë hapja e Gjykatës Speciale është votuar nga Parlamenti i Republikës Kosovës, me shumicë votash, madje duke e ndryshuar edhe Kushtetutën. Themelimin e Specialës, dihet se unanimisht nuk e ka votuar Vetvendosja dhe disa deputet të AAK-ës. Prandaj, çdo përfundim ndryshe i fatit të raportit Dik Martit, përpos me lirimin e atyre që janë në Hagë dhe burgosjen e Dik Martit dhe Karla del Pontes me të gjithë ndihmësit ku ka edhe rus dhe francez, do të ishte një katarzë për civilizimin, do të ishte një premtim se drejtësia po shkon në rreshtimin e duhur civilizues. E kjo, jam i sigurtë se nuk do të ndodhë, sepse kompromitimi pastaj është edhe më i thellë, për të gjithë ata që ishin shumë të sigurt se: “Specialja po themelohet për ta pastruar luftën e UÇK-ës”. E vërteta, deputetët e Parlamentit të Shqipërisë, sigurisht se e kanë lexuar (shumica) Raportin e Dik Matrit. Në 174 pikat e tij mund të nxirret një emrues i përbashkët. Në ato 174 pika, rrena e gjenë profesionin e vet të përkryer dhe ka firmë “Made in Serbia”. Po për ata që e kanë lexuar Komedin Hyjnore të Dante Aligierit, ua përkujtojë, se kur të shkon Dik Matri në Purgator, do ta gjejë një mbret serbian që: “falsifikonte monedha  në kohën e tij për banorët e tij”. Pra, rrena e Dik Martit si prodhim “made in Serbia” i ka rrënjët në mesjetën serbiane. Edhe më kuptueshëm, hallakama e Edi Ramës dhe Sali Berishë në Prlament  duhet të gjurmohet pak më në fund, pra përtej purgatorit të Dante Aligierit, sespe rezonimi logjik po mungonte gjatë tërë shprehjes së urrejtjës për njeri tjetrin. E vërteta, asnjeri nuk e kishte hallin te Rrezoluta, por përëqndrimi ishte te pushteti mafioz në Tiranë. E vërteta, Edi Rama ka deklaruar publikist se: “Shqipëria në kohën e trazicionit ka përprauar shumë”. Po i them hapur se ka ndryshuar shumë sespse: Ka legalizuar drogën, mbi gjysma e popullit është arratisë, ata që ngajnë vetura, benzinin e blejnë nga rafineitë e huaja, e Shqipëria dukur i kishte tri rafineri e kështu me radhë.  

Rezoluta e Prlametiti të Shqipërisë nga korriku 2022 është një lojë e trilerit nga arsenali i politikës anti Kosovë me Open Ballkan” (Ballkani i hapur), që ka për qëllim shkatrrimin ekonimik dhe politik të Republikës Kosovës. Në këtë politikë Edi Rama është advokat i A. Vuçiqit, dhe shumë mirë po ia lehtëson punën për ta terrorizuar Republikën e Kosovës me të gjitha mjetet. Por, mos të harojë askush se populli i Kosovës është i grantuar për të ndertuar demokraci, qoftë edhe me të meta të përkohëshme, sespse fuqishëm është i përkrahur nga SHBA. Unë popullit i besoj! 

 Prishtinë, më 31 korrik 2022