Dosja për të ashtuquajturën “çështje e shamisë” është shumë e madhe dhe se në te nuk ke si të mos e vëresh preokupimin panislamik e panturk të atyre që vazhdojnë ta mbajnë zjarrin e saj të ndezuar, që natyrisht shkon në favorin e agjendës së tyre të islamit politik global (dega e “Arnautllukut”), që ta ndryshojnë natyrën e kombit shqiptar përmes identifikimeve të tilla religjioze. Kudo që ta shohësh një vajzë apo grua me shami , ti apo tjetri , nuk ke si ta kuptosh se a ështe ajo somaleze, pakistaneze, marokene, ujgure, algjeriane, palestineze, kurde, azere, turke, boshnjake apo “arnaute”, pasi pikërisht unifomiteti i kësaj shenje religjioze në paraqitje e ka si synim kryesor dallimin e “popullit të profetit” prej popujve të tjerë.
A është fjala për shovenizëm religjioz islamik, politikë panislamike e panturke apo injorancë, ështe temë tjetër. Autorët të cilët i përzgjodhëm për të treguar një pjesë të historisë së “luftës së shenjt për shaminë” dhe “edukatën fetare në shkolla!”, dallohen secili në mënyrën e vet për qëllimet e synimet e qarta politike – panislame. Asnjëri prej tyre nuk e merr parasysh faktin e ditur se secili komb i ka specifikat e veta që atë e dallojnë prej kombeve të tjera.
Por, nuk është faji i tyre, fajin e ka mungesa e shteteve tona të mirëfillta kombëtare.
Ish-kreu i hoxhalarëve të Shqipërisë, Justinian Topulli, krejt atë që e thotë dhe e shpjegon në intervistën e tij , e bënë si një panislamist i vetëdijshëm, ndërsa kur shumë vite më vonë flet për gjuhën turke …, flet si një panturk.
Ndërkaq, islamisti Milazim Krasniqi në shkrimin “Pse na duhet edukimi fetar në shkolla!” , tek në fund të shkrimit të tij tregon se i mungon infomacioni i duhur, kur thotë: “Asgjë më shumë se sa kanë shtetet demokratike, të cilave Kosova synon t’u bashkohet, nuk ka pse kërkohet as në këtë rast.”
Në të vërtetë, në asnjë shtet demokratik (në Europë) nuk ka edukim fetar në shkolla, por mësohen vetëm hisoritë e religjioneve, etikat religjioze si dhe shpjegohet përmbajtja e secilit religjion, veç e veç. Pra, asgjë tjetër, që do të thotë se as prifti, murgu, hoxha, rabini apo popi, nuk i mësojnë nxënësit se si duhen praktikuar fenë e caktuar.
Për “idetë” e preokupimet e vazhdueshme religjioze të Shefqet Krasniqit nuk ka as pse të flitet më shumë, kur ato tashmë dihen e njihen botërisht, por është tejet befasuese se si politikan a kryetar komunash të djeshëm apo sotshëm, merren me çështje e probleme që s’u takon te merren.
Imami Labinot Maliqi shihet qartë se ka hyrë në ujërat e turbullta me “stafetën” e tij me valëvitjen e shamisë për fëmijët mbi moshën 1o vjeçare, duke u shndërruar në një propagandistë të rrezikshëm për shkeljen e të drejtave të fëmijëve.
Sado i zgjuar e me paraqitje “moderne” në raport me Ambasadën Amerikane në Prishtinë, me insistimin e tij të pakuptimtë për mbulimin e vajzave të vogla me shami, ai del në anën e së keqës, të përparimit dhe emancipimit kulturor të shqiptarëve.
Shkolla shqipe në përgjithësi, qoftë në Kosovë a mbarë hapësirën shqiptare, duhet të mbetët e painfektuar nga simbolikat religjioze, përkundër përpjekjeve të parreshtura antishqiptare të islamistëve politik dhe fanatikëve të tjerë religjioz.
Ne jetojmë në Europë, andaj si një ndër popujt europianë, Shqiptarët duhet ta ruajnë me fanatizëm e mos ta lejojnë cënimin e kulturës së tyre kombëtare nga çdo lloj ndërhyrjeje e jashtme, qoftë ajo edhe shamia në kokën e fëmijëve të pafajshëm.
Deri në moshën 18 vjeçare askush nuk ka të drejtë t’ia imponoj vajzës shaminë në kokë. Absolutisht, askush …
INTERVISTË E KRYETARIT TË LIDHJES SË HOXHALLARËVE TË
SHQIPËRISË NË LIDHJE ME NDALIMIN E MBAJTJES SË SHAMISË
Hoxhë Justinian Topulli , ish-Kryetar i Lidhjes së Hoxhallarëve të Shqipërisë
Es- Selamu Alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu! Allahun e falënderojmë ndërsa
paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të Dërguarin e Tij, Muhamedin (alejhisalatu ue selam)
Hoxhë i nderuar, ju falënderojmë për kohën që po ndani për intervistën tonë, ku së bashku për disa çaste të bashkëpunojmë në mirësi dhe devotshmëri, me qëllim arritjen e së
mirës dhe devotshmërisë. Faqja jonë “Në Mbrojtje të Shamisë” synon të merret vetëm me tematikën e të drejtës së mbajtjes së shamisë, duke u fokusuar në trojet tona shqiptare.
A mendoni se sot duhet të intensifikohen aktivitetet e xhematit, hoxhallarëve, organizatave të ndryshme dhe institucioneve fetare në mbrojtje të këtij obligimi fetar?
– Së pari, ju përgëzoj për këtë nismë mjaft të mirë që keni marrë, në mbrojtje të një nga obligimeve të rëndësishme islame, siç është shamia, ose më saktë mbulesa islame e gruas muslimane. Së dyti, çështja e shamisë është pjesë e fesë dhe si e tillë ajo nuk mund të ndahet prej saj, ndaj unë mendoj se ajo duhet të jetë pjesë e pandashme e thirrjes islame, krahas parimeve të tjera islame. Duke qenë se jetojmë në një rajon dhe një kohë kur Islami shihet si i huaj nga një pjesë e shoqërisë dhe shamia e gruas muslimane është një nga obligimet më të refuzuara dhe të keqkuptuara islame nga kjo shoqëri, atëherë edhe
predikimi rreth këtij obligimi duhet të bëhet i përshkallëzuar dhe me maturi të madhe. Krahas predikimit për rëndësinë dhe obligimin e shamisë, duhet të kihet parasysh gjithashtu edhe gjuha e përdorur për ta bërë shaminë sa më të dashur dhe të pranueshme
nga gratë, jo thjesht si një detyrim fetar i thatë, por si një obligim i cili mbart urtësi të mëdha shpirtërore në vetvete.
– A mendoni se shamia është nga simbolet e dukshëm të fesë që është duke u sulmuar më së shumti tek ne shqiptarët kudo që jemi?
Natyrisht që po. Të njëjtën situatë ka edhe mjekra e besimtarëve, por shamia është ajo që shpesh kontestohet më tepër, sepse shihet si dhunim ndaj gruas. Por, në fakt ky refuzim më së shumti vjen për shkak të prirjes së fuqishme kulturore perëndimore që ka në mesin e shqiptarëve.
Periudha që ka kaluar shoqëria shqiptare nga koha e shpalljes së Pavarësisë së cunguar më 1912, a ka ecur në trendët e shoqërisë së kohës, apo ka pas projekte të hartuara nga të tjerët për ta ulur vlerën e shamisë (mbulesës)? Po sot a ka trende të tilla dhe në funksion të kujt mund të jenë këto projekte për denigrimin e femrës shqiptare?
Mendoj se ka qenë pjesë e transformimeve shoqërore, politike dhe kulturore që pësuan trojet shqiptare pas shkëputjes nga shteti osman. Veç kësaj ka qenë një periudhë e rëndë në përgjithësi për muslimanët në të gjithë botën në atë kohë, ndaj kjo nuk kishte si të mos reflektohej edhe në besimin e njerëzve dhe gatishmërinë e tyre për të zbatuar shumë prej obligimeve islame.
Por, ka pasur gjithashtu një fushatë me frymë oksidentalizmi të shqiptarëve që mori hov nga politika që ndoq në kohën e Ahmed Zogut dhe që u pasua më pas nga rrëgjimi komunist i Enver Hoxhës, në emër të asaj që quhej emancipim i gruas. I njëjti trend vazhdon edhe sot edhe pse natyrisht për shkak të rënies së diktaturave të dikurshme njerëzit janë shumë më të lirë se dikur për të zbatuar detyrimet e tyre fetare. Çështja në thelb ka të bëjë me modernitetin, me të cilin kuptojmë racionalizimin e shoqërisë njerëzore, zhvillimin shkencor dhe teknologjik dhe ekspansionin kulturor që mundësohet nga këto zhvillime.
Duke qenë se burimi i modernitetit ka qenë dhe vazhdon të jetë perëndimi i pasur dhe i fuqishëm, atëherë është e kuptueshme se prirjet e tij kulturore do të ndjehen në të gjithë botën, dhe në veçanti në vendet më pranë tij dhe më të dobët për ta përballuar pushtimin
e tij kulturor. Duke qenë se zhvillimi i modernitetit në perëndim ka shkuar krah për krah me shekullarizimin, atëherë është e kuptueshme se pse feja dhe praktikat e saj janë dobësuar edhe në ato vende që kanë në origjinë një tjetër kulturë, por që nuk kanë mundur dot t’i bëjnë ballë kulturës masive shekullare që përhap perëndimi.
– Dihet nga historia e religjioneve se edhe tek dy fetë e tjera që kanë pasur libra qiellor, ajo judaike dhe e krishterë, mbulesa ka qenë e obliguar, si ndodhi ky ndryshim kaq i madh tek këto fe në nivel botëror?
Për të njëjtin shkak që përmenda më sipër. Moderniteti në perëndim u shoqëruar me rënien e besimit fetar në shumë dimensione dhe mes tyre edhe detyrimi që gratë të ishin të mbuluara.
Edhe pse krahas kësaj ka edhe arsye të tjera, të trashëgimisë së tyre kulturore, që mundësuan këtë ndryshim në mënyrë më të lehtë. Për arsye historike që dihen hebrenjtë kanë jetuar në vende të ndryshme kështu që kultura e tyre fetare është ndikuar nga vendet përkatëse. Duke qenë se pjesa më e madhe e tyre kanë jetuar në vende të krishtera, atëherë është më se normale që ata të ndikoheshin nga të njëjtat ndryshime që pësuan këto shoqëri.
Megjithatë, edhe pse në shoqëri të tilla, gjen edhe pse në numër të vogël si në mesin e hebrenjve ashtu edhe mes të krishterëve, gra të cilat e ruajnë këtë traditë fetare, qofshin këto murgesha ose jo të tilla.
– Duke u bazuar në atë që thatë më lartë cila mund të jetë rruga e kthimit të traditës së shamisë në trojet tona shqiptare?
Padyshim me kthimin e besimit dhe vlerave të tij. Predikimi i Islamit dhe i vlerave të tij sociale nuk duhet të mbyllet brenda mureve të xhamisë, por duhet të dalë jashtë tyre. Më
shumë se një predikim i thatë duhet një praktikë e gjallë, sepse kjo i tërheq më shumë njerëzit drejt besimit.
Besimtaret me shami duhet të jenë shembulli i gjallë i një morali të lartë, në sjellje dhe marrëdhënie me njerëzit, ato gjithashtu duhet të reflektojnë veç etikës edhe dimensionin e tyre arsimor, për të treguar shoqërisë se shamia nuk është pengesë për arsimin dhe ngritjen intelektuale të një gruaje edhe pse gruaja para së gjithash është edukatorja e brezave. Është e rëndësishme gjithashtu që mbulesa islame në këto troje të përshtatet me ambientin tonë, brenda rregullave islame. Pra të jetë edhe modeste, mbuluese e trupit,
por edhe të hijshme, e të mos tërheq vëmendjen e njerëzve, me ngjyrat apo format dhe modelet e saj, qofshin këto me ngjyra të errëta dhe shumë të gjera, apo me ngjyra të ndezura dhe shumë të ngushta.
– Shamia nga disa paragjykohet, kuptohet si mbyllje në vete, cënim i lirisë së femrës, barrë e rëndë mbi supe deri tek mënyrë e imponuar e veshjes nga burrat, cili është këshilla juaj për ketë?
Siç e thashë edhe më sipër bota shoqërore që na rrethon është ajo që formëson bindjet dhe mendësinë e njerëzve, ndryshimi i këtyre mendësive të gabuara kërkon ndryshimin e mbarë shoqërisë dhe këtë më mirë se praktika dhe shembulli i gjallë nuk e bën askush.
Vetë gratë besimtare me shembullin e tyre duhet të tregojnë se ky mentalitet është i gabuar dhe se rastet e veçanta nuk mund të shërbejnë kurrsesi si përgjithësim. Natyrisht që kjo është një betejë e gjatë dhe e vështirë, por rrugë tjetër nuk ka.
– Me cilat mjete më së shumti sot luftohet shamia dhe cilat janë mjetet më efikase për tu mbrojtur nga këto sulme?
Siç e përmenda edhe më sipër, në emër të emancipimit, ose në emër të laicitet të hapësirës publike, në emër të gjoja zhvillimit dhe kulturës, në emër të lirisë seksuale etj. Së pari për
tu mbrojtur nga këto sulme kërkohet besim i fortë dhe bindje për drejtësinë e çështjes. Së dyti, duhet që çështja e shamisë të mbrohet nën të drejtat dhe liritë e individit që siguron ligji. Së treti, nëpërmjet armatosjes me dije dhe kulturë të gjithanshme për të përballuar
këto sulme. Dhe së katërti dhënia e një shembulli sa më të mirë se çfarë vlerash dhe moral mbart një grua me shami.
– Ndalimin e bartjes së shamisë në shkolla publike si e shikoni ju, si një sihariq i mirë për shtimin e praktikueseve apo si tendencë për zhdukjen e tërësishme të kësaj pjese
të fesë?
Tani kjo është çështje që ka të bëjë me caktimin e Zotit dhe është e vështirë shpesh të lexosh nga realiteti se cila do të jetë e ardhmja, sepse mund të ndodhin të dyja, mund që edhe të shtohen, nëse gjendet një alternativë tjetër, por edhe të pakësohen. Gjithsesi,
e përgjithshmja është që ndalimi i shamisë në shkollat publike ndikon negativisht në mbartjen e saj dhe kjo e demoralizon përhapjen e këtij detyrimi fetar në mesin e grave muslimane.
Padyshim që mos ndalimi i shamisë dhe një klimë sa më e pranueshme për shaminë është një terren që e favorizon shtimin e saj, ashtu si edhe siç vlen edhe e kundërta.
– Cilat mund te jenë masat konkrete që mund të marrim ne si xhemat, së bashku me hoxhallarët dhe institucionet fetare që të realizohet e drejta e bartjes sëshamisë në shkollat
publike në Kosovë edhe në Shqipëri?
Iniciativat në këtë drejtim janë të shumta, por së pari duhet që vetë gratë dhe besimtarët, siç e thashë më sipër të jenë të bindur dhe të palëkundur për ta mbrojtur këtë çështje deri në fund. E dyta, duhet që të ushtrohet trysni ndaj politikës me të gjitha format legjitime,
qofshin këto nisma ligjore, peticione, të drejtat e njeriut, deri edhe me të drejtën për t’i penalizuar me votë. E treta promovimi sa më i madh i vlerave dhe virtyteve që mbart shamia, por edhe vetë besimi, nëpërmjet fletëpalosjeve, librave, emisioneve televizive, hutbeve, simpoziumeve etj. Dhe padyshim ajo çka është më e rëndësishmja besimi te
Zoti dhe lutja drejtuar Atij, që të na jap sukses në këtë drejtim.
– Cili është mesazhi i juaj për ato vajza që hezitojnë të vendosin shaminë nga frika e përjashtimit nga shkolla?
Të jenë vetvetja dhe të mos bëjnë kompromis me identitetin e tyre dhe detyrimin që u ka caktuar Zoti dhe të mos harrojnë se ato janë shumë dhe kjo betejë nuk fitohet duke u tërhequr, përkundrazi sa më shumë t’i tregojmë shoqërisë dhe pushtetit që janë një numër i madh aq më të lehtë kanë për ta pasur për ta fituar këtë betejë.
Nuk është njëlloj të përjashtosh nga shkolla një apo dy vajza me shami si të përjashtosh 20 apo 30 të tilla apo edhe më shumë, sepse si shoqëria por edhe politika bëhet më e ndjeshme në këtë drejtim kur ka një numër të madh.
– Cili është obligimi i ynë si shoqëri muslimanësh karshi vajzave që përjashtohen nga shkolla për shkak të mbulesës?
Atë që përmenda edhe më sipër tek masat që duhen marrë nga besimtarët dhe institucionet islame. Thjesht dua të shtojë këtu që është e nevojshme që të aktivizohen në këtë drejtim edhe organizatat ndërkombëtare të të drejtave të njeriut si dhe avokatë të zotë, për ta mbrojtur çështjen e shamisë në mënyrë permanente derisa ajo të marrë
zgjidhje njëherë e mirë.
– Hoxhë i nderuar edhe njëherë ju falënderojmë për këshillat dhe realitetet që nxjerrët para nesh, duke treguar edhe njëherë që shamia dhe e drejta e saj janë pjesë e identitetit tonë si musliman me fe, si shqiptarë me kombësi dhe si njerëz si lloj i krijesave. Lusim Allahun që ritet e Tij të madhërohen çdoherë në zemrat tona e të dalim para Allahut duke qenë Ai i kënaqur me ne.
Falënderimi me lavdërim i takon vetëm Allahut, ndërsa paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të Dërguarin e Tij, Muhamedin salAllahu alejhi ue selam, mbi familjen e tij, shokët dhe mbi të gjithë ata që pasojnë rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Lidhja / Nr. 27 / 23 maj 2014 / Lidhja-27.pdf (lidhjahoxhallareve.com)
Pse duhet gjuha turke dhe dy fjalë për histerikët
Turkofobët shqiptarë bëhen të gjallë vetëm kur duan të përfitojnë politikisht dhe mundësisht t’i shiten si anti-turq atyre joshqiptarëve, që mbrojnë interesat e vendeve të tyre, apo kanë islamofobi e turkofobi patologjike.
Si gjithmonë, edhe në këtë rast, sa herë që përmendet Turqia dhe diçka turke, hop, brofin në këmbë ata “nacionalistë” të orëve të fundit, që nuk e kanë mbaruar akoma luftën e nisur nga Skënderbeu kundra turqve osmanë, që këtu, e pesë shekuj të shkuar! Të gjitha luftërat që nisën më pas, deri në kohët moderne me armiq dhe pushtues të huaj kanë përfunduar, madje edhe në miqësi dhe dashuri, ndërsa lufta kundra osmanëve të vjetër e të rinj nuk përfundon kurrë, për disa mendje të ndryshkura nacionaliste e islamofobe.
Tani e kanë nisur betejën me gjuhën turke, pas së cilës shohin kuçedrën që do të përpijë gjuhën shqipe, vetëm pse të rinjtë shqiptarë do të kenë mundësi, që krahas gjuhëve të tjera të detyruara në shkollë për t’i mësuar, ku ndonjëra prej tyre edhe gjuhë e ish-pushtuesve tanë, do të kenë mundësi të zgjedhin, nëse duan, edhe gjuhën turke! Përtej tragjikomedisë që shkaktojnë zëra të tillë, që jo rrallë mbështeten edhe nga intelektualë me zë, ne si shqiptarë, duhet të shohim interesin tonë kombëtar, në marrëdhëniet me çdo shtet.
Është fakt se Turqia është një faktor i fuqishëm në rajon dhe ndikimi i saj sa vjen e shtohet, për shkak të bumit ekonomik, industrial, ushtarak dhe politik në rritje të këtij vendi. Për këtë arsye, ne si vend i vogël dhe me mundësi të kufizuara dhe të rrethuar nga shtete shpesh jo dashamirëse për ne, duam apo nuk duam, në të gjitha qeverisjet që kemi pasur në këtë vend, pa përjashtim, kemi parë te Turqia gjithmonë një aleat dhe mik ku të mbështetemi.
Një vend i vogël si i yni, dhe në pozitën gjeografike ku ndodhemi, nuk e kemi asnjëherë luksin të sillemi si arrogantë dhe tërësisht të njëanshëm, duke dashuruar pa kushte disa, dhe urryer pa kushte disa të tjerë. Parësor në këtë drejtim ne kemi interesin tonë ekonomik, politik, dhe mbi të gjitha, sigurinë kombëtare dhe zhvillimin e këtij vendi. Kështu që ne nuk mund të injorojmë, jo vetëm Turqinë, por edhe shtete shumë më pak të fuqishme sesa Turqia, me të cilët na lidhin interesa dhe nevoja jetike, dhe me të cilët duam apo nuk duam, jemi të detyruar të bashkëveprojmë.
Kështu që, ashtu siç është në interesin tonë që të mësojmë gjuhë të tilla, si italishtja dhe gjermanishtja, ashtu është dhe në interesin tonë të mësojmë turqishten, për të gjithë ata që duan ta zgjedhin këtë gjuhë, si gjuhë të dytë, apo të tretë nëpër shkolla.Në fakt, realiteti tregon se turqishtja ka gati tre dekada që mësohet me shumicë nga shqiptarët. Janë me dhjetëra mijëra, në mos më tepër, ata shqiptarë që kanë studiuar dhe vazhdojnë të studiojnë në Turqi, duke përfshirë në këtë shifër, edhe ata që studiojnë këtu, nëpër shkollat e shumta turke. Po të shtojmë këtu edhe atë mori të madhe tregtarësh, që bëjnë tregti me këtë vend dhe që në një mënyrë ose në një tjetër, kanë mësuar sadopak turqisht, del se nuk janë të paktë ata shqiptarë që njohin dhe flasin gjuhën turke.
Kështu që histeria anti-turke është sa paranojë, aq edhe jorealiste, dhe në fakt, aktivizohet sa herë ndodh diçka në nivel zyrtar, nga shteti turk apo ai shqiptar, përndryshe, në realitet Turqia na “ka pushtuar” me kohë dhe askush nuk bën zë! Shumë njerëz të thjeshtë u bë vite që kanë filluar të mësojnë turqisht edhe nga filmat dhe serialet turke, që ndiqen me shumicë në televizionet private shqiptare dhe gati askush nuk bërtet dhe ulërin, si në rastet kur ndikimi turk nga pushteti i butë kulturor, zhvendoset në atë politik shtetëror.
Kjo tregon se turkofobët shqiptarë bëhen të gjallë vetëm kur duan të përfitojnë politikisht dhe mundësisht t’i shiten si anti-turq atyre joshqiptarëve, që mbrojnë interesat e vendeve të tyre, apo kanë islamofobi e turkofobi patologjike. Shqiptarët në përgjithësi, historikisht kanë treguar se nuk janë fanatikë dhe besnikë ideologjikë ndaj ideve dhe projekteve globale të të tjerëve, por kanë parë interesin e tyre, kanë kthyer gunën andej nga frynte era. Dhe kjo është e natyrshme për të gjithë ata popuj që gjenden në pozitat ku gjendemi ne.
Kështu që mungesa e fleksibilitetit e disa njerëzve dhe pranimi për tu bërë vegël qorre e interesave të të tjerëve, jashtë këtij vendi, nuk i shërben aspak të mirës madhore të këtyre trojeve. Është tepër e sigurt dhe e qartë, si dita me diell, që bota nuk ka qenë siç është dhe as nuk do të jetë ashtu siç mund të ëndërrojmë secili prej nesh. Krahët e forcës dhe ndikimit global do të ndryshojnë vazhdimisht, kështu që nuk ka asgjë të përjetshme në pushtetin njerëzor të kësaj bote.
Kjo duhet të jetë bindje, madje doktrinë e pakundërshtueshme për të gjithë ata njerëz që kanë sadopak mend në kokë. Kështu që të vetmet gjëra që na ngelen ne si shqiptarë, që të ruajmë dhe kultivojmë, për aq sa të ketë jetë kjo botë, janë parimet dhe vlerat e mira morale dhe të vërtetat fetare që kemi, identiteti ynë kombëtar, si dhe padyshim, ekzistenca, siguria dhe mirëqenia jonë si komb.
- Autori është ish-Kreu i Lidhjes së Hoxhallarëve të Shqipërisë, organizatës më të madhe të hoxhallarëve me shtrirje në të gjithë territorin e Shqipërisë.
Dr. Shefqet Krasniqi
Çështja e shamisë s’ka marrë fund
Çështja e shamisë nuk ka përfunduar, ajo vetëm sa ka filluar të aktivizohet si duhet, si një problem mjaft i tejzgjatur dhe i manipuluar, i cili duhet të rregullohet sa më shpejt që është e mundur.
Të mos harroi Express e as të tjerët se vullnetin e popullit nuk mund ta mposhtë as udhëzimi administrativ i një ministrie të lodhtë, e as Kushtetuta e cila nuk ka zbritur prej qielli, e as asnjë fuqi tjetër në këtë dynja.
‘Unë jam i gatshëm të pranoj çdo qëndrim burrëror e të drejtë në mbrojtje të shamisë nga çdo lider e qytetar, qoftë ai edhe me kryq në ballë, ngase edhe unë do të isha i gatshëm të mbroja mbulesën e një besimi tjetër po të vihej para një diskriminimi siç po ndodh me besimin tonë.’
Si duket islami si fe e shumicës absolute në këtë vend në përgjithësi, e çështja e shamisë në veçanti si pjesë e pandashme e identitetit të femrës myslimane kosovare, vazhdon t’i pengojë shumë ateistë e neo-komunistë.
Ata në pamundësi t’i përhapin idetë e tyre marksist-leniniste e titiste dhe në pamundësi të përhapin më tej ateizmin e tyre me të cilin veç janë mishëruar, po tentojnë të paraqitën më “katolikë se Papa”.
Ata kinse dëshirojnë të arrijnë famë duke u shfaqur para të tjerëve se kinse ata janë mbrojtësit e këtij vendi nga ‘islamizimi’ dhe çdo gjë që ka të bëjë me islamin. Ata jo vetëm që i pengon përparimi i Islamit dhe kthimi i njerëzve në këtë fe madhështore, në veçanti nga ana e rinisë dhe intelektualëve, por i pengon madje qoftë edhe vetëm solidarizimi me myslimanët.
Në këtë kontekst deklarata e fundit e Lufti Hazirit për solidarizim dhe përkrahje të nxënëseve të mbuluara, është një dëshmi e fortë e kësaj që u tha më lart.
Vetëm pse njeriu e shprehi atë që e konsideron si të drejtë qytetare themelore dhe u zotua se do ta mbrojë atë të drejtë, për çka menjëherë e përkraha dhe e falënderova, i madh e i vogël u ngritën në këmbë thuajse u dogj tërë dynjaja.
Personalisht mora kritika se edhe unë po mashtrohesha nga ky lloj i deklaratave politike etj. Në këmbë u ngritën në veçanti disa media të cilat aq shumë i lëndoi ajo deklaratë sa që bënë edhe kinse hulumtime për t’i siguruar qytetarët se çështja e shamisë është çështje e mbyllur.
Sa për ilustrim, portali EXPRESS edhe kësaj radhe nuk u kursye nga të vjellit vrer kundër Islamit dhe myslimanëve duke u munduar që kësaj çështjeje t’i vë kapak njëherë e përgjithmonë.
Nuk arrij ta kuptojë dot si këta njerëz shprehin urrejtjen e tyre, aq lehtë dhe aq rehatshëm, kundër shumicës së popullit të vet, madje disa prej tyre edhe kundër identitetit të vet fetar e kundër fesë së vet.
Tek e fundit të gjitha dëshmitë e statistikat tregojnë se 96% e kësaj popullate i takojnë besimit islam dhe këtë njerëzit e shprehin lirshëm e vullnetarisht pa kërkuar prej tyre një deklarim të këtillë.
Ndaj a nuk do të ishte etikë profesionale e gazetarisë që së paku të mbrohen dhe të kursehen ndjenjat e njerëzve. Aq më shumë kur para vetës kemi një numër të madh problemesh të mëdha me të cilat ballafaqohet shteti ynë.
Rrjedha politike në vend e cila prej kohësh që lundron në ujëra të turbullta dhe pa busull.
Problemi i veriut, i cili po del më i madh sesa që e kemi menduar.
Negociatat, për të cilat kurrë nuk jemi të informuar me saktësi se për çfarë po bëhet fjalë, e shumë e shumë probleme e sfida tjera me të cilat ballafaqohet shoqëria jonë.
Në këtë kohë zgjedhjesh e rizgjedhjesh, koalicione e kundër-koalicione, ku për shkak të luftës për pushtet në vendin tonë ‘qeni nuk po e njeh të zotin’, kryeneçësia e pavend e disa pushtetarëve tanë, e medieve në veçanti, kundër shamisë në shkolla të mesme vërtetë po tingëllon absurde dhe paranojë në vete.
Së këndejmi, Lufti Haziri u përqesh për deklaratën e tij, mu ashtu siç u patë përqeshur Vetëvendosja për “përafrimin” e tyre me myslimanët në vend, por gjithsesi të dy këto përqeshje janë tendencioze.
Me përqeshje të këtilla synohet të zmbrapsën të gjithë ata që eventualisht mund të përafrohen apo së paku solidarizohen me muslimanët, qoftë edhe për interes vote. Por, për hir të së vërtetës, me lejoni t’ua rikthejë në kujtesë disa gjëra më rëndësi:
– Nuk është vetëm Luta e Vetëvendosja që tashmë kanë ndryshuar qasjen e tyre ndaj të drejtave themelore të të rejave të Kosovës. Kjo qasje më pozitive, në fakt, është prezentë gjithandej Kosovës respektivisht tek shumë kryetarë të komunave të cilët, ani pse në heshtje, megjithatë, asnjëherë nuk kanë përjashtuar asnjë vajzë me shami nga shkollat e tyre. Pra, Luta nuk është i pari që respektoi lirinë e veshjes, por i pari që e mbrojti atë haptazi.
– Bindshëm besoj se Lutfiu do t’ia sheh hairin këtij qëndrimi burrëror e njerëzor në dynja e në ahiret dhe atë do ta lakmojnë edhe kandidatët tjerë. E pastaj a e ka vathin në sisë apo jo, neve nuk jemi masazho-terapist për të ditur këtë dhe meqë është çështje e tij personale me këtë as që dua të merrem. Unë jam i gatshëm të pranojë çdo qëndrim burrëror e të drejtë në mbrojtje të shamisë nga çdo lider e qytetar, qoftë ai edhe me kryq në ballë, ngase edhe unë do të isha i gatshëm të mbroja mbulesën e një besimi tjetër po të vihej para një diskriminimi siç po ndodhë me besimin tonë.
– Sa i përket Vetëvendosjes ajo në qëndrimet e veta ende nuk ka pësuar rënie tek qytetarët sa i përket respektimit të drejtave fetare.
Ani pse, sipas mendimit tim, ata janë njerëz më se shumti parimorë në krahasim me të gjitha partitë tjera politike që kanë më shumë se një fytyrë. Nga ta presim më shumë solidarizim dhe garanci për të drejtat e myslimanëve dhe kam bindjen se edhe përkrahja e myslimanëve nuk do të mungojë, kjo mund të testohet lehtë.– Çështja e shamisë nuk ka përfunduar, ajo vetëm sa ka filluar të aktivizohet si duhet, si një problem mjaft i tej-zgjatur dhe i manipuluar, i cili duhet të rregullohet sa më shpejt që është e mundur. Të mos harroi Express e as të tjerët se vullnetin e popullit nuk mund ta mposhtë as udhëzimi administrativ i një ministrie të lodhtë, e as kushtetuta e cila nuk ka zbritur prej qielli, e as asnjë fuqi tjetër në këtë dynja.
Ndaj, meqë vullneti i popullit tonë për çdo ditë po vije duke u rritur siç po rritet edhe vetëdijesimi për këtë parim, po të më lejohej me rregullat e fesë do të kisha vënë bast, por meqë basti është i ndaluar në Islam; po them me bindje të plotë se çështja e shamisë me emër të Madhit Zot do të rregullohet, dhe për këtë as që kam pikë dyshimi. Andaj, ndal paragjykimeve, ndal islamofobisë e urrejtjes kundër fesë suaj, kundër popullit tuaj, sepse ky popull do të ju mallkojë herët apo vonë, edhe ashtu nuk i keni punët mirë ndaj së paku nuk keni nevojë që populli të ju mallkojë. Ardhmëria është në dorën e Zotit, ndërsa feja po ashtu është e Tij.
Ai ka garantuar se do ta mbrojë këtë fe dhe veç është duke e mbrojtur.
Vërtetë na dhimbsen të gjithë ata që aq shumë e urrejnë këtë fe madhështore dhe këta muslimanë të pafajshëm, po aq edhe sa na dhimbset vetja jonë që po humbim kohë me ta. Andaj ne lutemi që Allahu t’i drejtojë ata, tua ndriçojë rrugën e së vërtetës e t’i përfshijë në mëshirën dhe rahmetin e Tij të pakufishëm se këta njerëz, siç thotë populli-‘vërtetë nuk janë askund në tokë të bukës’. Allahu i drejtoftë këta njerëz dhe neve bashkë me ta, Amin … deri javën që vjen me një temë tjetër selam alejkum.
Çështja e shamisë s’ka marrë fund | KTHJELLU
Kërkesat e ripërsëritura publike të disa instituconeve dhe subjekteve legale të vendit tonë, për të inkuadruar lëndën e edukimit fetar në shkollat publike, është e mbështetur në praktikat e mira të shkollave publike në vendet, të cilat respektojnë të drejtat e njeriut dhe liritë fetare dhe që synojnë të ruajnë e të kultivojnë identitetet kulturore, besimore e kombëtare.
Shkruan: Milazim Krasniqi
Pse na duhet edukimi fetar në shkolla!
Diskutimi brenda këtij kuadri është i rëndësishëm, që të evitohen tendencat e disa qarqeve, që bëjnë kujdestari për të lancuar dyshime e akuza ndaj bartësve të këtyre kërkesave, si gjoja prishës të orientimit europian të shqiptarëve dhe të identitetit tonë kombëtar. Agresiviteti i këtyre qarqeve, në fakt, është në funksion të injektimit të frikës te të gjithë ata që qëndrojnë para këtyre kërkesave, që t’i zmbrapsin dhe që të vazhdojë gjendja e deriatshme e çmoralizmit të shoqërisë nga pasojat e ideologjisë komunisto- ateiste dhe të urrejtjes patologjike me prejardhje pansllaviste ndaj Islamit.
Arsyet e aplikimit të një lënde të veçantë të edukimit fetar në shkollat tona publike janë të shumta, po unë do të fokusohem në njërën prej tyre e që ka të bëjë me pengimin e procesit të tjetërsimit kulturor, besimor e kombëtar të neve shqiptarëve në trendet e globalizimit. Natyrisht këtu në Kosovë, ende ka shpresë më shumë që tjetërsimi i panatyrshëm të pengohet, ndërsa në Shqipëri e pamë se si konvertimi masiv i shqiptarëve në grekë, ishte duke e zhdukur një pjesë jo të vogël të kombit tonë, për çka u desh të ndodhte ndërhyrja e shtetit që të pengohej epidemia e dealbanizimit demografik të jugut të Shqipërisë. Shembulli i Shqipërisë, ku ateizmi vulgar ka dëmtuar në palcë identitetin kulturor, besimor e prej andej edhe kombëtar, duhet të na shërbejë si alarm, për të parandaluar kobin e tjetërsimit edhe të ndonjë pjese të kombit në shtetin tonë të ri e të pastabilizuar ende.
Këtu nuk bën punë llafazanëria primitive e antiislamikëve fanatikë, po bëjnë punë zgjidhjet adekuate, të cilat do ta mbronin identitetin tonë shumëplanësh, e ku pa dyshim roli i shkollës publike dhe i edukimit fetar si njëra nga unazat përbërëse të shtyllës së saj kurrizore, do të luanin një rol shumë pozitiv. Cila është gjendja aktuale identitare e shqiptarëve në Kosovë, kur po zhvillohet ky debat e kur po shtrohen këto kërkesa të ligjshme?
Sot një pjesë e bashkëkombasve tonë edhe në Kosovë, po e përjeton procesin e tjetërsimit kulturor, besimor e kombëtar ashtu sic përjeton një njeri i sëmurë përparimin e sëmundjes në organizmin e tij, duke e ndier përparimin e saj, po në të njëjtën kohë duke mos e pasur as guximin që ta pranojë se ai përparim po ndodhë dhe po e shpie drejt ndryshimit jetën e tij. Si edhe të gjitha analogjitë e tjera, edhe këto e kanë një asimetri brenda vetes: përderi sa sëmundja nuk është e vullnetshme, nuk është zgjedhje e vetë njeriut të sëmurë, tjetërsimi në rrethanat tona të anarkisë së zgjedhjes, tingëllon si i vullnetshëm, si zgjedhje e lirë e atyre që i janë ekspozuar atij ndryshimi, paçka se në fakt është i nxitur nga naiviteti dhe nga prirje hedoniste që nuk frenohen lehtë. Pikërisht impulset hedoniste janë impulset kryesore, që i nxisin kryesisht të rinjtë drejt inkuadrimit në sisteme të tjera të vlerave kulturore, e që pastaj i rrezikon t’i përfshijë në procesin e tjetërsimit kulturor. Lajmotivi hedonist, “Kënaqu tash”, ka shkaktuar një ciklon trullosës në gjeneratat e reja anekënd globit, duke përfshirë madje edhe rininë e qytetërimeve më rezistuese ndaj konceptimit hedonist të jetës, sikundër janë qytetërimi konfuçianist dhe ai islam.
Një pjesë e konsiderueshme e rinisë në gjithë botën sot, po shkëput me shpejtësi lidhjet me traditat kulturore të kombit të vet e të fesë së vet dhe po inkuadrohet në ”kulturën globale”, me parashenjën hedoniste “Kënaqu tash”. Në vend të soditjes së artit, që ka qenë koncepti themelor i estetikës moderne, ndodh pjesëmarrja në “krijimin e artit”, me anën e ulërimave. Në vend të mesazheve që do të duhej të përthitheshin nga një ngjarje kulturore, e që mund të shndërroheshin në shenja të deshifrueshme të situatave jetësore, ndodh konfuzioni edhe më i madh, bllokimi i energjive kreative të individit, barazimtaria intelektuale, morale e estetike, në një shkallë shumë të ulët të tyre, po të krahasohet me shkallët që kanë arritur ato vlera shumë më herët, në periudhat pararendëse kulturore e historike. Hyrja në këtë proces të tjetërsimit, e nxitur nga motivi hedonist në fillim, më vonë merr drejtimin e shëndërrimit në një vuajtje kronike e humbje të paevitueshme të viktimave të tjetërsimit kulturor.
Rritja e tmerrshme e numrit të narkomanëve, të homoseksualëve, të delikuentëve e të kryesve të veprave kriminale, pjesërisht është edhe produkt i këtij tjetërsimi kulturor. Energjitë që u duhet shoqërive të sotme moderne, për të përballuar pasojat që shkakton narkomania, homoseksualizmi dhe krimi, janë shumë të mëdha. Fatkeqësisht gjasat për ta mposhtur të keqen që prodhon tjetërsimi, nuk janë të mira. Zhan Bodriari, duke analizuar shkaqet dhe frymën e terrorizmit, mendon se e mira dhe e keqja rriten “njëkohësisht, me dinamikë të njëjtë”. Pikëshikimi i tij është mbi botën e sotme demokratike, e cila duke e shpallur triumfin e së mirës, ka nxitur një valë të ashpër të së keqes.
Përtej analizës lucide të Bodriarit, mund të thuhet me siguri të plotë se triumfi i së mirës është i pamundur në këtë botë të dizajnuar si botë e pabarazive ekstreme. Në fakt, për të ëndërruar fitoren e së mirës mbi të keqen ose së paku zvogëlimin e të keqes krahas rritjes së të mirës, duhet një organizim më fisnik i gjithë jetës së njerëzve e të institucioneve. Por, kjo është një çështje tjetër. Tash për tash, tjetërsimi kulturor, besimor e kombëtar është hapi në drejtimin krejtësisht të gabueshëm, i cili mund të dëmtojë edhe më shumë ekuilibrat e prishur ndërmjet të mirës dhe të së keqes edhe në shtetin tonë dhe në kombin tonë. Dukuria e tashme e tjetërsimit kulturor, besimor e kombëtar të një pjese të të rinjve tanë, të cilët kur shndërrohen në imitatorë të grupeve margjinale të të rinjve zezakë, kur i japin përparësi anglishtes para shqipes, kur për një vizë mund ta ndërrojnë identitetin kombëtar, më shumë paraqet një shkallë çmoralizimi të një pjese të shoqërisë, se sa një proces të transformimit të identitetit. Por, meqë populli ynë e ka rininë kontigjentin kryesor demografik, rezulton se në këtë aspekt është e rrezikuar e ardhmja e identitetit të tij nacional dhe fetar.
Prandaj, nëse do të gjendeshin mënyrat adekuate të komunikimit me këtë pjesë të rinisë, duke i dhënë ofertën adekuate arsimore e kulturore, të krijuar brenda vlerave të identitetit tonë dhe mbi të gjitha duke i dhënë ofertën e gjetjes së paqes me veten, do të fillonte rehabilitimi i tyre kulturor e shpirtëror e prej andej edhe krijimi i hapësirave të reja të kohezionit shoqëror. Këtij synimi, krahas arritjes së standardeve europiane të respektimti të të drejtave dhe lirive njerëzore e fetare, duhet t’i shërbejë edhe inkuadrimi i lëndës së edukimit fetar në shkollat tona publike. Pra, nuk kërkohet edukimi fetar për të prerë buleta për botën tjetër, siç mund të pandehin cinikët, po për të formuar në këtë botë dhe brenda kombit tonë, individë të edukuar, të dobishëm, të suksesshëm e të fortë përballë sprovave të jetës individuale dhe kombëtare. Kjo edhe është mënyra më efikase e pengimit të manipulimit tinëzar me ndjenjat fetare në shoqërinë tonë.
Heqja e dimensionit mistifikues të besimit fetar, krijon përjetim normal të besimit dhe sjellje normale e tolerante në shoqëri. Rrjedhimisht, eliminimi i mundësive të indoktrinimit fetar, parandalon lindjen e ideve dhe të veprimeve ekstremiste. Pra, në realitetin tonë specifik, ku është e domosdoshme të ruhen ekuilibra të shumtë, edukimi fetar në shkollat publike do të kishte rol të rëndësishëm edhe në këto aspekte. Natyrisht, organizimi dhe administrimi i edukimit fetar duhet të bëhet brenda ligjeve që ka shkolla jonë publike, programeve që miraton ministria jonë e arsimit dhe standardeve që zbatojnë shtetet europiane në këtë fushë.
Asgjë më shumë se sa kanë shtetet demokratike, të cilave Kosova synon t’u bashkohet, nuk ka pse kërkohet as në këtë rast.
Pse na duhet edukimi fetar në shkolla! | Gazeta Mejdani
Një sqarim i vogël i Drinit për Profesorin Milazim KrasniqiPse nuk na duhet edukimi fetar në shkolla, ashtu sikurse që e mendon atë profesori i UP-së Milazim Krasniqi, tashmë i pensionuar.“Asgjë më shumë se sa kanë shtetet demokratike,…”, kërkon dhe konstaton Milazimi pa e pasur asnjë provë e dëshmi për atë që e thotë , por vetëm duke folur përmendësh. Meqenëse vet punoj në një shkollë fillore si securitas për komunën ku jetoj (shkolla është për nxënësit deri në klasën e 7-të) dhe gjithë kohën lexoj libra të ndryshëm nga biblioteka e saj dhe jam konsultuar e vazhdoj të konsultohem me arsimtarë që e japin lëndën për të cilën aludon gabimisht z.Krasniqi, po e risjell para lexuesve vetëm një libër fillestar në temën që gabimisht e përmend ai.Libri quhet: Vi i verden (Ne në botë), prej të cilit nxënësit që nga klasa e tretë fillojnë të mësojnë për religjionin, pikëpamjet për jetën dhe etikën. Sigurisht jo për etikën islame që del nga Ligji i Sharias! Pastaj, i njejti libër për secilin vit shkollor shkon duke u zgjeruar në shtjellimin e tematikave të njejta, deri në klasën e 9-të, për të vazhduar me tekste më abstrakte dhe shpjegime filozofike-shkencore edhe në shkollën e mesme.Nëse Milazim Krasniqi e ka menduar këtë, është krejt në rregull, por ai, sipas të gjitha gjasëve mendon tjetërgjë me “edukatën fetare në shkolla”.Ndoshta ai mendon se në shkollë duhet sjellë imam (pasi i takokemi shumicës “muslimane”, sipas tij!), për ta shndërruar shkollën në bisht të xhamisë, pasi atij i duket se nxënësit janë duke u “edukuar” pak fetarisht.
Pra mësimet për religjionet (jo religjionin) në shkollat e Norvegjisë, sikurse në të gjitha shkollat europiane i japin të gjitha informatat e duhura të secilit religjion, por lëndët e tilla i mbajnë arsimtarët e kualifikuar për t’ia dhënë nxënësit dijet e domosdoshme.Prandaj, krejt atë që e kërkojnë islamistët politikë të “Arnautllukut” që nga paslufta, qofshin ata të Shqipërisë apo të Kosovës, përputhet me agjendat panislamike e panturke, që në thelb janë synime Anti-Shqiptare. Gj.-B.K.
