Procesi i akulturimit kalon nëpër kontekste të ndryshme sociale e hapësinore, por pasojat e tij ndjehen më tepër aty ku politika koketon me segmente të caktuara të religjionit. Kjo aleancë e heshtur por tepër perfide e politikës me islamin politik në Kosovë e Maqedoni, po shpërfaq pafuqinë e shoqërisë shqiptare dhe intelektualëve për t’iu kundërvënë trajtave akulturuese që po ndodhin për çdo ditë para hundëve të tyre.
Ajo çka po zhvillohet si një lloj polemike nëpër rrjetet sociale në Kosovë, në fakt nuk është debat i mirëfilltë mbi shaminë.
E para, në këtë polemikë mungojnë gratë, ato të cilat janë drejtpërdrejt të intriguara nga kjo temë e stisur pa nevojë në sferën publike të Kosovës. Në vend të tyre, po flasin burrat – një mani kjo tipike alla shqiptarçe. Dhe me vet faktin se nuk po flasin gratë, por burrat, kjo mjaftueshëm tregon se në çfarë niveli demokratik ndodhet debati publik në Kosovë.
E dyta, duke polemizuar rreth shamisë, burrat e Kosovës, sidomos ata që janë afër politikës, po tregojnë se sa pak sens ndjeshmërie kanë ndaj temave që prekin identitetin kulturor të shqiptarëve. Sepse shamia nuk është thjeshtë dhe vetëm një mjet që përdoret për të mbrojtur gratë myslimane nga “syri i keq”, por është pjesë e një kodi të huaj kulturor që dhunshëm po mundohet të shartohet në trungun etnik shqiptar.
Prandaj para se të polemizojmë rreth shamisë dhe kufirit të moshës se kur ajo lejohet të përdoret në shkolla dhe institucionet publike, është më e udhës të debatojmë se kah po shkon shoqëria shqiptare pas gjithë këtyre prurjeve aziatike që vijnë në trajta e mënyra të ndryshme, që si emërues të përbashkët kanë akulturimin e shqiptarëve, sidomos në Kosovë dhe në Maqedoni.
Procesi i akulturimit kalon nëpër kontekste të ndryshme sociale e hapësinore, por pasojat e tij ndjehen më tepër aty ku politika koketon me segmente të caktuara të religjionit. Në Kosovë e Maqedoni një koketim i tillë ka ndodhur në të kaluarën, dhe vazhdon të ndodhë edhe sot. Jo pak krye bashkiakë, deputetë e ministra në Kosovë, Maqedoni e gjetiu në hapësirën shqiptare kanë zhveshur kostumin e përfaqësuesve të popullit dhe kanë veshur veladonin e djallit, duke bërë ortakëri biznesi me elemente vehabiste në këmbim të mbështetjes politike gjatë proceseve elektorale.
Ndonëse janë partnerë të padukshëm me politikanë të caktuar shqiptarë, ndikimi islamistëve radikalë është tepër i dukshëm në jetën publike të Kosovë e Maqedonisë. Shamia mund të jetë vetëm maja e ajsbergut të kësaj dukjeje, pasi që nën sipërfaqet e amullisë shoqërore shqiptare ndodhë një gërryerje e pamëshirshme e shtyllave kryesore të identitetit kulturor-oksidental të shqiptarëve.
Kjo aleancë e heshtur por tepër perfide e politikës me islamin politik në Kosovë e Maqedoni, po shpërfaq pafuqinë e shoqërisë shqiptare dhe intelektualëve për t’iu kundërvënë trajtave akulturuese që po ndodhin për çdo ditë para hundëve të tyre.
Tani shumë kush i ka të qarta pasojat e kësaj çoroditjeje fetare në jetën publike e private të shqiptarëve, por është i paqartë dorëzimi para këtij holokausti kulturor i universiteteve, mediave, akademive, veprimtarëve shqiptarë. Për rrjedhojë në vend të intelektualëve shqiptarë, u desh të reagojnë krerët shtetërorë të Francës dhe Gjermanisë mbi rreziqet që paraqesin veprimtaritë e dyshimta të organizatave dhe fondacioneve me atribute fetare që vijnë nga disa shtete të Lindjes në hapësirën etnike shqiptare në Ballkan.
Shqiptarëve në Kosovë dhe në Maqedoni asnjëherë nuk iu ka munguar guximi të shprehen kundër politikave antikombëtare që kanë projektuar hegjemonistët e ndryshëm ballkanik. Por është e pakuptueshme se ku mbeti guximi i shqiptarëve për të kundërshtuar me forcë procesin e akulturimit që po ndodhë si pasojë e tolerimit të islamit politik në jetën e tyre private e publike?
Nëse sot tolerohet shamia, nesër do jemi dëshmitarë të prurjeve të tjera nga përroi vërshues i shtetit të sheriatit. Në një situatë futuriste ky përrua vërshues mjafton të projektohet në skenat me talebanë të tmerrshëm që aktualisht po ndodhin në Afganistan e që mund të ndodhin edhe këtu pranë nesh.
