Afrim Caka, Gjakovë
Sëpari duhet të pastrohet Dardania nga llumi e zullumi! Në qytetërimin tonë, ka shumë pak ide udhëheqëse. Populli shqiptar nuk mund t’i ndryshojnë idetë dhe dogmat e tyre politike po qe se nuk është i detyruar që të ndryshojë qytetërimin e tyre. Zhvillimi i qytetërimit varet në një shkallë të madhe nga këto ndryshime.
Shqiptarët e dhanë jetën dhe votën e tyre, që protagonistët e idesë së re, politikanët zallamahi të ushqehen me bukë, shtëpi e makina lukësoze… Votoni, votoni keni për t’ia pa hajrin? A se kuptoni dot që shtresa e tyre është më e korruptuar dhe më vullgare e shoqërisë shqiptare.
Geringët shqiptar sajuan edhe skema më dinake e më të poshtra me një dallgë shpifjesh nga të cilat do të përfitonin duke i detyruar shqiptarët të linin vendin dhe të bredhin xhadeve të Europes kurvë… Kombi dhe shqiptarët kurrë nuk duhet t’i harronin luftarët e vetë të vërtetë…
Të rinjtë akoma se kanë kuptuar të vjetrën. Ata kanë miljona, e të tjerët nuk kanë as bukë të hanë… Këta meritojnë një ndëshkim “shembullor” nga drejtësia.
Këta nuk e kuptojnë kohën! Duhen netë dimri të analizosh shkaqet dhe pasoja që i kishin shkaktuar “politikanët e paqytetëruar” dhe nga ca analistë të (T7-shit) – të vetmit në Dardani. Shtetin e shndërruanë në një gërmadhë të vjetër e të pa rrespektuar siç ishte shteti ynë dje. Ç’është e vërteta, shumë nga kjo rracë e poshtër, vetëm nga sjelljet njihen se kush janë – përpiqen ta demaskojnë qeverin me gënjeshtra absolute dhe me intriga e mashtrime. Sepse kjo ishte koha e tyre e artë, atëherë ne duhet të themi se edhe këto raca të ulëta politikanësh nuk munden ta ndryshojnë menjëherë qytetërimin e tyre.
Në një nga aktet e turpit të tyre të para si president apo kancelar i Brojës urdhëroi ndërtimin e Shtëpisë së artit e të korrupsionit në Prishtinë, Dardani, për të paraqitur shembuj të “shkëlqyer kolombian” të pikturës dhe skulpturës së qytetërimit të “krimit të organizuar”. Shtetit tonë i duhet demokracia e vërtetë dhe ligjet e forta anti/krime.
Qindra soj horrashë, jo ndryshe nga qindra e mijëra anëtarë apo politikanë të “kultit ku vidhet edhe vota” që shtetin e prunë buzë rrënimit, shumë prej të cilëve mes ndrojtjes, plogështisë, budallallëkut e tradhtisë, këta votues ndjekin me këmbëngulje rrugën e tyte pa ia ndarë sytë qëllimit të trupshëm. Partitë e korruptuara janë të drejtuara nga shefat mëdhej nuk luftojnë për ta rrënjosur korrupsionin e tradhtinë veçse për interesat e tyre personale dhe këto interesa nuk kanë asgjë të përbashkët me ato të çështjes kombëtare. Të themeluar nga politikanë të pa përsosur dhe nga pa përsoshmëria e tyre.
Nëse duhet të gjejmë një model institucioni të vjedhur e të sakatuar, të përdorur për të fshirë këmbët dhe duartë çdo pushtetari e deputeti, ata janë që duan shkjaun zot shtëpie. Sot më shumë se kurrë nëse deri para një viti ishte kohë kur ishin në pushtet e kishin shndërruar në një fole prostitucioni korruptiv, hajdutëllëku e kleantelizmi, pra famëkeqi deri në themel me autor që kanë emër e mbiemër. Një Zot, e di pse ndodhi kështu! Në pozicionin e pushtetarëve çek e karta të bardha për të luajtur. Këta kanë shkruar disa faqe të zezë në historinë e tyre. Dihet se bëhej me miratimin e shefave të tyre të mëdhej të….
Kjo ishte lufta politike e politikanëve të varfër! Po ka vetëm një gjë që nuk e dinë dhe nuk e mendojn, dhe kjo është si ta shpëtojnë popullin shqiptar nga ky kancer që të mos bjerë në krahët e varfërisë së skajshme. Këta politikanë “kokëderra”, të shkëputur nga bota praktike, mendojnë se ata ia kalojnë oratorit nga intelegjenca.
Por ngjarjet morën një drejtim të ndryshëm. Në korrikun e vitit 1999, Dardania vërtet u përmbys nga “pronto” jo papritur, brenda një çasti. Dhe kjo është arsyeja e vetme pse gjaku që u derdh nga shqiptarët në Luftë, të paktën, nuk u derdh kot. Por kundodhi përmbysja, trupat ushtarake e policore serbo-malazeze u tërhoqën nga Tokat shqiptare. Në atë kohë, shqetësimi i kryesor i tyre ishte korropsioni, ishte coptimi i Dardanisë, por problem se si një “tufë kusarësh” t’i nxirrninë territoret jashtë Dardanisë sa më shpejtë ishte e mundur, rasti i Mitrovicës, Debelldes, Çakorrit etj… Sa për Dardaninë, lufta në fakt u fitua kur Serbia u bombardua dhe nuk ishtë më një fuqi ushtarake e koloniale dhe u katandis në gjendjen e një shteti të dorës së dytë.
Çfarë domethënieje ka ringjallja e nacionalizmit korruptiv në vitet e pasë luftës? Pse flakët e korrupsionit janë ndezur, as njëzet vjet pasi ato mendohej të ishin shuar në gjatë luftës. A duhet të pyesim – a bëhet fjalë vërtet për rindezje dhe ringjallje të korrupsionit? Ndoshta kemi qenë të mashtruar: flakët e korrupsionit nuk qenë shuar kurrë, ato vetëm se ishin fshehur përkohësisht shikimit tonë si rezultat i ndërgjegjësimit tonë dhe ndjenjës së fajita mbi pasojat e tyre të tmerrshme.
Edhe ndjenjat e urrejtjes dhe hakmarrjes bëhen të forta. Nervozizmi dhe prirjet sadiste, tërheqja nga veprimet e ndaluara dhe prishja e përhershme e planeve të edukatorëve (ligjit) nga indiferenca, përtesa dhe kokëfortësia, të gjitha këto janë karakteristika të politikanëve të predisponuar për neuroza, në rezistencën e tij kundër nënshtrimit të rremë ose të vërtetë. Është fjala jo për një ligj të natyrës por për një çoroditje të përgjithshme të shpirtit në shoqërinë shqiptare.
Prandaj sot mund të shohim akoma sesi do të organizohet nga ana e jashtme funksionimi i politikës si profesion e si pasojë e saj akoma më pak mund të shohim se në cilën rrugë do të hapen shanset për politikanët me talent për politikat korruptive, që të vihen para një detyre të “kënaqshme politike”. Për atë, i cili për shkak të gjendjes financiare shtrëngohet të jetojë nga politika, dhe e nxit që ta shijojë pushtetin vetëm për hir të pushtetit, me përmbajtje në qëllimin e tij për korrupsion.
Pse dhe si është e mundur që një koncept aq afërtë antikombëtar nga përvoja reale e shumicës së partive, politikanëve të prontos, sikurse patriotizmi kombëtar, do të shndërrohet kaq shpejt në një forcë të madhe politike “mashtrimi i përkryer”? Kurrsesi nuk mjafton t’i referohemi përvojës universale të politikanëve që, ngaqë u përkasin grupeve të ndryshme politike, e njohin veten dhe njihen mes veti si pjesӫtarӫ të atyre apo politikanëve të inkriminuar deri në palcë nga “korrupsioni” dhe prandaj i njohin të tjerët politikan të pa inkriminuar si të huaj.
Problemi që na shtrohet buron nga fakti që nacionalzimi modern korruptivë, si parti apo si tërësi politikanësh që aspirojnë të formojnë një shtet të korruptuar dhe të kapur, ndryshojnë në madhësi e veshje, në shtrirje dhe në karakter të çdo segmenti …
Po të flasim nga këndvështrimi thjesht politik – vetëm me logjikë, pa zemer – mund të të them pa asnjë ngurrim se, pa ndonjë lloj ndryshimi drastik, fundi i species sonë po vjen. Dhe po vjenë me “shpejtësi”, do të jetë shembje totale për shkak të numrit të madh të tyre mbi këtë tokë shqiptare. Kemi parë dhe dëgjuar mjaft dhe është krejt jo normale për një popull që të zhduket vetëm si rrezulltat i mbipopullimit të këtij mjedisi të korruptuar. Pjesa e fundit e shkatërrimit ishte mendore dhe djallëzore.
Kur mashtruesitë e përkryer flasin për demokracinë në një tubim popullor, nuk e fsheh pozicionimin e tyre personal, sepse pikërisht kjo: “Marrja formë shumë e dallueshme e një ane është atje thjesht detyra e tyre”. Fjalët që mashtruesit përdorin në letra e tubime janë mjete për ta kapur pushtetrin, prapa të cilit qëndron dhuna e mashtrimi, por janë fjalë për të rekrutuar politikisht qëndrimet e të tjerëve. Prandaj dhe është e rëndësishme të shqyrtojmë ndjenjat dhe qëndrimet e kësaj kategorie politikanësh paraindustrialë, ku forca e re tërheqëse e pronto nacionalizmit politik do të mund të hidhte themelet e veta korruptive.
Le të marrim vetëm dy shembuj më se të qartë. Deri më 1999 (por mbeturinat e kësaj mund t’i shohim edhe sot e kësaj dite), folësit e dialekteve shqiptare, elitat e të cilëve përdorin si gjuhë kulture korrupsionin e lartë sipas normës drejtshkrimore, të ngulitur e kanë jo sipas normës ligjore, kanë qenë ngulitur jo vetëm në rajonin e tyre kryesor të vendbanimit, por, me cilësinë e klaneve politike.
Që nga tranziconi demokratik, ka pasur një ringjallje të fortë të kulturës veç kontrabanda dhe shumë korrupsion në këtë gjuhë, shoqëruar me kërkesa në rritje maksimale, mjaft prej një autonomi maksimale, mjaft prej prej të cilave janë pranuar në formën e institucionit të ringjallur etno-rajonal që mbanë gjallë pallatet, për t’i ndjekur kolegët e tyre në Amerikën Latine.
Shteti ynë është shumë i pasur më politikanë puçista e kryeçoban të dhive. Si ideologji, nacionalizmi korruptiv i përmbahet mendimit se bota shqiptare është e ndarë në sfera të interest të klaneve, secili me karakterin dhe fatin e vet në duartë e klaneve politike; se korrupsioni dhe krimi i organizuar ekonomik është burimi i të gjithë pushtetit politik të partive të korruptuara; se që të “jesh i lirë” dhe i plotësuar, duhet t’i përkasësh një grupi politikanësh të korruptuar.
Rroftë Dardania që nuk vdes kurrë, e goditur në zemër nga ethet e pushtetit të ndotur…
