Nga: Ndoc Bushgjoka, Tropojë
Shoqëri njerëzore e prishur.
“Perëndimi nuk duhet t’i gëzohet rënjes së komunizmit”. – pat thënë Papa Gjon Pali nga mezi i viteve nëntëdhjetë.
E besoni apo jo, që Papa Gjon Pali, i cilesuar si armiku me i madh i komunizmit, të shihte mjerimin e perëndimit demokratik në epokën e postkomunizmit.
Koha e sotme i jep te drejte Gjon Palit.
Perëndimi kapitalist paska qënë i tmerruar nga komunizmi.
Liritë, të drejtat, politikat sociale, lirinë e shtypit, lirinë e mendimit, Europen e bashkuar etj etj, të gjitha, perëndimi i paska bërë nga frika e komunizmit, e aspak nga shpirtmadhesia apo “demokracia” së saj.
Se Amerika jo vetëm që nuk eksporton demokraci, por përkundrazi shpërndan kolonializëm, demokraturë, varfëri e mjerim.
Ndiej keqardhje dhe ndihem me faj që kam besuar e kam propaganduar të ashtuquajturën ” demokraci” amerikane e jam entusiazmuar për miqësine shqiptaro – amerikane.
Që nga viti 1990 e deri me sot, ” miqësia” me Amerikën ka rezultuar një katastrofë e tillë që as pesimistët më gjakftohtë nuk mund ta merrnin me mend.
Tani qeshim verdhë për të mos qarë e lebetitur, me ato idiotizmat tona për ” kombin më proamerikan”, etj.
Sot perëndimi po ngushton përditë liritë dhe të drejtat e qytetarëve të saj, po varfëron masat, po kthehet pas në fundshekullin e XIX. e fillimin e shekullit t XX.
Pse ndodh kjo?
Sepse kapitalizmi nuk i ka frikë komunizmit. Sipas tyre komunizmi është diskredituar, rrëzuar, mbytur, dhe nuk ka më asnjë probabilitet që të ringjallet.
Pastaj, kush ka nostalgji për komunizmin le të nihet me komunizmin e Hoxhës në Shqipëri, ku në krahasim me të edhe skëterra do të duket parajsë. Dhe kanë të drejtë. Sepse po të ishte Marksi aso kohe gjallë dhe të vinte në Shqiperi, jetën do ta mbyllte ne Spaç.
Pas viteve nëntëdhjetë, disa burra, deshen të dinin opinionin e Beqir Ndout për gabimet e Enver Hoxhës.
Beqiri ka qënë nje nga anëtarët e parë të organizatave komuniste shqiptare, dhe i denuar nga Hoxha, i cili, ndryshe nga “grupet” e tjera, për të nuk gjeti dot nje akuze konkrete. Ndoshta u denua thjesht se ishte nga Veriu dhe shok i ngushte i Fadil Hoxhës.
Kur e pyetën, Beqir Ndou, burrë i urtë, ndenji pak pa u pergjigjur. Ata që e nxisnin te fliste kunder Hoxhës ishin katundarë nga zona e tij. Kishin brohoritur në kupë të qiellit “parti- enver”, dhe tani vinin të pyesnin për gabimet e Hoxhes.
– Enveri, o burra, – foli Beqiri ngadalë, – deshi ta hidhtë gurapeshin përtej Marksit.
( Gurapeshi ishte një gur si tip gjylje, dhe përdorej në lojrat popullore kush e hidhte më larg).
Shqiptarët jo pak here vuajnë nga marrezia e madheshtisë. Dhe Hoxha ka qënë ekzemplar i kësaj shfaqje të shëmtuar.
” Në mos lindtë mendja e keqe në një shoqëri të prishur, njeriut i pshtiret e keqja prej natyre,” – ka shkruar Dyma Ati.
Shqiperia i plotëson të dy kushtet e kësaj thënje edhe dje edhe sot.
Në do ndokush te diskreditoje nje ide, le ta provojë atë ne Shqiperi.
Edhe mbreteria, edhe socializmi, edhe demokracia, e kane provuar këtë.
Pse ndodh kjo?
Thjesht se ne i kemi lënë idetë në duart e batakqinjve. I tillë ishte Zogolli, tragjiko-komiku i vrasjeve, urisë dhe tradhëtisë.
Mashtrues, tiran – oriental, thellësisht tragjik, ishte Hoxha.
Dhe nje bandit delenxhi na rezultoi i fundit.
Këto ndodhën sepse ligjet ata delenxhinj e përbindsha i përdoren si mburojë për vete e si çomangë në kokën e popullit.
Sot duhet të gjithë, nga femija e deri te më plaku, të ngrihen e ti marrin nga dora ligjet e mbrapshta të shtazërise molokut antinjeri, e pastaj të bëjnë ligje e kushtetutë për njerëzit.
Kushtetuta e qytetarëve duhet të ketë të sanksionuar të drejta e liri për qytetarër dhe detyra, shtërngesa e penalitete për pushtetaret.
Asnjë që do lirinë, të mirën e Atdheut, të sotmen dhe të ardhmen, nuk kupton dhe s’është dakort me ligjet mbrojtëse ndaj pushtetarëve dhe ligjet shtërnguese ndaj popullit.
Askush nuk u ka bere lutje pushtetareve që të hypin në ato poste.
Vetë i kane kërkuar . Kanë bërë me mijera lutje e përgjërime.
